Εκείνα τα χρόνια δεν ήταν είδηση ούτε φαινότανε περίεργο στην γειτονιάόταν ένα μωρό το πήγαιναν στο βρεφοκομείο οι γονείς του ή το έδιναν για υιοθεσία.
Μετά τον πόλεμο η φτώχεια είχε εγκατασταθεί στις αυλές με τα δωμάτια....
Νέες κοπέλες μετά από σχέση έμεναν έγκυες και οι αναγκαστικοί γάμοι
ήταν συχνοί ....
Στη συνέχεια το μωρό το έδιναν στο βρεφοκομείο γιατί αδυνατούσαν
να το ζήσουν....δεν το ξαναέβλεπαν ποτέ.
Άλλες κοπέλες ....γεννούσαν στο σπίτι κρυφά
με την βοήθεια της γειτόνισας και το νεογέννητο το πήγαιναν και το άφηναν
στην βρεφοδόχο που είχε προνοήσει το Βρεφοκομείο της Αθήνας για να γλυτώσει αυτές τις ψυχές από τα χειρότερα.
Αγνώστου πατρός και μητρός έγραφαν στα βιβλία του ιδρύματος.
Θυμήθηκα την ιστορία ενός φίλου από τα παλιά....
Υιοθετημένος από ένα ζευγάρι μεσήλικες που είχαν όμως τον τρόπο τους....
Ωραίο σπίτι....δικό του δωμάτιο ο φίλος ....καινούργια ρούχα....αλλά με μόνιμη
την θλίψη στο πρόσωπό του.
Φρόντισαν οι θετοί γονείς του να του πούν την αλήθεια....τον είχαν πάρει
από ίδρυμα.....
Η συμπεριφορά τους απέναντί του δεν ήταν η ίδια που έβλεπε από τους γονείς
των φίλων του προς τα παιδιά τους.
Δεν υπήρχε αυτή η ζεστασιά....
Μας το έλεγε....
Όταν "έφυγαν" οι θετοί γονείς του τον χάσαμε....
Αργότερα μάθαμε ότι πήγε στην Αμερική....δεν τον ξαναείδαμε.
Δυστυχώς ξαναγυρίζουμε στα παλιά ....
Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου