Εξέργεση στο Άουσβιτς: Μύθος ή Αλήθεια;

Γράφει ο Αριέλ Λεκαδίτης, Ιστορικός
Διάβασα σε έναν ιστότοπο για ακόμα μια φορά για την εξέγερση στο Άουσβιτς από Έλληνες Εβραίους στης 7 Οκτωβρίου 1944.Θα ήθελα με
τη σειρά μου επειδή έχω ασχοληθεί με το...
συγκεκριμένο ζήτημα να γράψω δυο λόγια. Δεν θα σταθώ τόσο στα γεγονότα, όσο στο αν η συγκεκριμένη ιστορία είναι αληθινή ή όχι. Το καθήκον ενός αξιόπιστου ιστορικοί είναι να καταγράφει την ιστορική αλήθεια μακριά από συναισθηματισμούς και άλλου είδους συμφέροντα. Πολλές φορές η άποψη ενός ιστορικού έρχεται σε αντίθεση με αυτό που θέλει να ακούσει ο αναγνώστης. Το συγκεκριμένο θέμα λοιπόν, έχει αποτελέσει μήλον της έριδος για πολλούς ιστορικούς και επιζώντες του Ολοκαυτώματος. Θα πρέπει να κατανοήσουμε λοιπόν, πως για να γίνει η καταγραφή ενός ιστορικού γεγονότος, θα πρέπει να υπάρχουν αρχεία αλλά και προφορικές μαρτυρίες. Αυτοί οι δυο παράγοντες είναι σαν δυο κρίκοι που αν σπάσουν αυτομάτως διαλύεται η συνοχή της ιστορικής αλήθειας. Οι άνθρωποι όμως παρασύρονται δυστυχώς από το συναίσθημα και από τον πόνο τους χωρίς να έχουν καθαρό μυαλό. Γι αυτό υπάρχει ο ισορροπιστής της ιστορικής αλήθειας.

Η εξέγερση στο Άουσβιτς μπορεί και να έγινε αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν ιστορικά αρχεία σε εγγραφή μορφή που να το πιστοποιούν. Προς το παρόν δεν έχουν βρεθεί. Οι μαρτυρίες των Εβραίων που λέγεται ότι συμμετείχαν δεν αρκεί. Στη συγκεκριμένη εξέγερση υπήρχαν πρακτικά ζητήματα όπως η συνεννόηση μεταξύ των κρατουμένων.

Θα πρέπει να γνωρίζει ο αναγνώστης ότι εκτός από τα Εβραϊκά υπάρχουν τα Γίντις όπου είναι Εβραϊκά με Γερμανικά και τα Λαντίνο που είναι Εβραϊκά με Ισπανικά. Οι Έλληνες Εβραίοι δεν γνώριζαν Γίντις αλλά και οι Εβραίοι της Ανατολικής Ευρώπης δεν γνώριζαν Λαντίνο. Άρα πως οι μετέχοντες στην εξέγερση μπόρεσαν να συνεννοηθούν; Σε συνομιλία που είχα με τον καθηγητή Γκιντεόν Γκράιφ όπου εργάζεται στο Γιάντ Βασέμ, μου είπε πως από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ντοκουμέντα η εξέγερση είναι σαν να μην έγινε. Ο Γκιντεόν Γκράιφ είναι το νούμερο ένα σε ζητήματα που αφορούν το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.

Επίσης γιατί η ιστορία της εξέγερσης αυτής αποτυπώνεται μόνο από Έλληνες Εβραίους και όχι από τους υπόλοιπους τρόφιμους του στρατοπέδου;

Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για την εξέγερση στο Άουσβιτς αλλά δυστυχώς οι ιστορικοί πιστεύουν ότι πρόκειται για έναν μύθο ή ακόμα καλύτερα για κάτι μεταξύ ενός μύθου και μιας ανεπιβεβαίωτής ιστορίας.

Γιατί οι Γερμανοί δεν κατέγραψαν μια εξέγερση στο στρατόπεδο τους; Είναι πολλά τα ερωτηματικά. Ίσως κάποια μέρα μάθουμε την αλήθεια και με στοιχεία ίσως και όχι. Μέχρι τότε λοιπόν καλό θα ήτανε να μην συνεχίζουμε έναν μύθο γιατί δεν έχουμε ανάγκη από μύθους ηρωισμού αλλά από την πραγματικότητα των θαλάμων αερίων και των 6.000.000 θυμάτων.