Η Ισπανία παράδεισος για κάθε είδους αιρέσεις; (βίντεο)

Επιμέλεια: Θ. Αγουρίδου

Στην Ισπανία, περίπου 200 θρησκευτικές ομάδες μεταμφιεσμένες ως πολιτικές ή πολιτιστικές οργανώσεις ή ως θεραπευτικές κοινότητες, διαθέτουν κέντρα.

Η Αμερικανική Ένωση για την Έρευνα στην ψυχολογική κακοποίηση εκτιμά ότι περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι στη χώρα αυτή της Ιβηρικής χερσονήσου είναι θύματα μιας καταστροφικής λατρείας, ενώ σημειώνει ότι το ποσοστό αυτό παρουσιάζει αυξητικές τάσεις.
Σύμφωνα με την έρευνα που διεξάγεται από την ένωση, στην Ισπανία λειτουργούν σήμερα 200 καταστρεπτικές αιρέσεις, ως επί το πλείστον βρίσκονται στην λεγόμενη Costa del Sol (Ακτή του Ήλιου), παράκτια περιοχή της επαρχίας της Μάλαγα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην επαρχία αυτή και στις Κανάριες Νήσους βρίσκονται οι περισσότεροι οπαδοί των αιρέσεων, εκτός από τις μεγάλες πόλεις όπως η Μαδρίτη, η Βαρκελώνη και η Βαλένθια.
Μια καταστροφική σέχτα, είναι μια ομάδα ή ένα κίνημα, που ανεξάρτητα από το δόγμα ή το θρήσκευμα, χρησιμοποιεί διαδικασίες ανήθικες με σκοπό να επιβάλει την απόλυτη χειραγώγηση στην κοινωνία, ώστε οι άνθρωποι να επιδεικνύουν άκριτη αφοσίωση και μια υπαρξιακή εξάρτηση από την ιδεολογία, τις συμπεριφορές, τις στάσεις ή τις δραστηριότητες της ομάδας, πάντα με πραγματική ή πιθανή βλάβη για το άτομο, την οικογένεια ή το κοινωνικό σύνολο.
Σήμερα αυτές οι αιρέσεις δεν είναι πλέον παράνομες ή μυστικές ομάδες, αλλά μάλλον «συγκεκαλυμμένες» οι οποίες διαφημίζονται ανοιχτά σε κάθε είδους δημόσιο χώρο προσφέροντας διάφορες υπηρεσίες. Από τα μαθήματα γιόγκα, εναλλακτικές θεραπείες, εργαστήρια μαγειρικής, επαναστατικές μεθόδους θεραπείας, έως και τα μαθήματα φιλοσοφίας περιλαμβάνονται μεταξύ των πιθανών δέλεαρ αυτών των οργανώσεων. Μάλιστα, εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι οι νέες αιρέσεις που εξαπλώνονται στην Ισπανία και ιδιαίτερα στην Costa del Sol, πλέον, δεν επικεντρώνονται μόνο σε θρησκευτικά ή αποκρυφιστικά θέματα, αλλά γίνονται όλο και περισσότερο, πολιτικές, θεραπευτικές ή πολιτιστικές αιρέσεις.
Ένα διεθνές παράδειγμα: Η Νέα Ακρόπολις
Στη Μαδρίτη δεν είναι δύσκολο να εντοπιστεί η διαφήμιση για τα μαθήματα που διοργανώνει η Νέα Ακρόπολις. Αυτή η αυτοαποκαλούμενη «σχολή διδασκαλίας της φιλοσοφίας με την κλασική μέθοδο» αυτοπροσδιορίζεται ως «διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε στην Αργεντινή» και δηλώνει ότι οι στόχοι της είναι: να φέρει σε επαφή τους άνδρες και τις γυναίκες όλων των θρησκειών, φυλών και κοινωνικών τάξεων με το ιδανικό της καθολικής αδελφότητας. Να αφυπνίσει ένα παγκόσμιο όραμα μέσα από την συγκριτική μελέτη των φιλοσοφιών, επιστημών, θρησκειών και τεχνών, και να αναπτύξει τις ικανότητες του ατόμου, έτσι ώστε να μπορεί να ενσωματωθεί στην Φύση και να ζήσει σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του.


Ένα από τα μαθήματά της, για παράδειγμα, έχει τίτλο «Πορεία της Εφαρμοσμένης Φιλοσοφίας» και το πρόγραμμα του δημιουργεί πραγματικά φιλόδοξους στόχους: να προωθήσει την ηθική και τις αξίες, να βελτιώσει τις ανθρώπινες σχέσεις και να οικοδομήσει το μέλλον. «Αν επιθυμείς να μάθεις σχετικά με το μάθημα και για το ωράριο, μπορείς να έρθεις από Δευτέρα έως Παρασκευή μέχρι τις 19.00», λέει η διαφήμισή της.
Το 1983, ο Βρετανός Συντηρητικός ευρωβουλευτής Richard Cottrell παρουσίασε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μια έκθεση, η οποία βασίζονταν σε προηγούμενες μελέτες σχετικά με τους κινδύνους ορισμένων νέων θρησκευτικών κινημάτων και καταστροφικών αιρέσεων. Στη λίστα που κατέθεσε εμφανίζονταν η Νέα Ακρόπολις, όπως και στην 2468 Πράξη της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης του 1995, στην οποία χαρακτηρίζεται ως ναζιστική παραστρατιωτική ομάδα.
Σήμερα, υπάρχουν ενδιαφέρουσες μαρτυρίες πρώην μυστών της ίδιας της Νέας Ακρόπολης που έχουν συγκεντρωθεί από την Αμερικανική Ένωση για την Έρευνα στην ψυχολογική κακοποίηση, οι οποίες περιγράφουν και καταγγέλλουν τους τέλειους μηχανισμούς σύλληψης και την προοδευτική διαδικασία της ψυχολογικής κακοποίησης που ασκεί αυτή η καταστροφική λατρεία.
Ένα φαινόμενο σχεδόν άγνωστο και ελάχιστα κολάσιμο
Πριν από εννέα χρόνια, ο Juantxo Dominguez πρόεδρος της Redune (μιας από τις πλατφόρμες που μελετούν τις ενεργές αιρέσεις στην Ισπανία), σε συνέντευξή του αναφέρθηκε στους λόγους που το πρόβλημα δεν έχει αντιμετωπιστεί στην Ισπανία: «Γιατί οι διάφοροι αστυνομικοί, σε εθνικό ή περιφερειακό επίπεδο, σε γενικές γραμμές, ή είναι εντελώς ανίδεοι με το φαινόμενο ή ακόμη χειρότερα δεν μπορούν να το ερευνήσουν… διότι διάφορες οντότητες έχουν νομιμοποιηθεί θρησκευτικά, όπως η Εκκλησία της Σαηεντολογίας ή τους έχει παραχωρηθεί ειδικό νομικό καθεστώς όπως στους Μάρτυρες του Ιεχωβά ... (στην υπόλοιπη Ευρώπη) δεν δίνουν σημασία σ’ αυτές τις νομιμοποιήσεις».
Σήμερα στην Ισπανία δεν υπάρχει κάποιο δημόσιο ίδρυμα που να είναι ειδικά αφιερωμένο στην καταπολέμηση της εμφάνισης ή της ανάπτυξης των καταστροφικών λατρειών, αν και οι επαγγελματίες που ασχολούνται με τη δημόσια υγεία και πολλοί κοινωνικοί φορείς, εδώ και χρόνια, κάνουν εκκλήσεις για τη δημιουργία ενός δημόσιου αντι-σεχταριστικού παρατηρητηρίου.
Το υφιστάμενο νομικό κενό, ο τρόπος του χαμαιλέοντα που χρησιμοποιούν οι θρησκευτικές ομάδες για να προσαρμοστούν στον κοινωνικό ιστό, με την μορφή οργανώσεων όλων των τύπων και η παθητικότητα των θεσμικών οργάνων στον τομέα αυτό συμβάλλει στην ενίσχυση και κλιμάκωση του προβλήματος, καθώς, σήμερα, η Ισπανία θεωρείται ως παράδεισος για τις πάσης φύσεως αιρέσεις.