Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ λαϊκότητα του κατάμεστου Αλεξάνδρειου, ένα με την κοσμική επισημότητα και την… υψηλή ραπτική.
.
Το φθινόπωρο ΗΤΑΝ κάποτε….. Θεσσαλονίκη….!
.
26η και 28η Οκτωβρίου, η διεθνής Έκθεση,
το Φεστιβάλ τραγουδιού στο Αλεξάνδρειο, το Φεστιβάλ κινηματογράφου…..
.
Και φυσικά ….. «κάθε….. που….. ανεβαίνω στην Θεσσαλονίκη…..» η ρετσέτα, το στερεότυπο της Αθηναϊκής «πρωτευουσιάνικης»…… συγκατάβασης στην συμπρωτεύουσα! (με την καλή έννοια όλα αυτά).
Τέλος πάντων. Άλλο το θέμα σήμερα:
.
Φεστιβάλ Θεσ/νίκης: Γιατί κάποια τραγούδια άντεξαν στην… μνήμη.
.
Είναι ψυχολογικώς εξηγήσιμο; Γιατί «αυτά» τα τραγούδια και όχι κάποια άλλα,
από τον ΙΔΙΟ ΘΕΣΜΟ και στον ΊΔΙΟ χώρο.
.
Το τεστ είναι απλό: Με το άκουσμα «Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης»
ποια τραγούδια μας έρχονται στο νου….. αμέσως.
.
λ.χ «Αν ήμουν πλούσιος»;
«καλωσόρισες έρωτα»
«Χωρίς δεκάρα, πώς θα παντρευτούμε Μανωλιό μου»
«Ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τί κρύβει ο θεός για μας»
«Αχ, ήταν η πι’ όμορφη στιγμή»
«αλοίμονο σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν»
και άλλα πολλά …..!
.
Ήταν ο στίχος, ήταν η μελωδία, ήταν ο καλλιτέχνης, ήταν η στιγμή,
κάποιο θορυβώδες χαρακτηριστικό που συνδέθηκε με το τραγούδι,
ήταν ο… ανάδρομος Ερμής……ήταν ο τίτλος….
.
Το ωραίο είναι ότι πέρασαν στην…. συλλογική μνήμη. Απλά τραγουδια που ξυπνάνε μνήμες και εποχές, ακριβώς γιατί πρωτοακούστηκαν εκεί στο…. Παλαί ντε Σπορ,
στο Μέλαθρο του Αλεξάνδρου…..!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου