Του Λίνου Υφαντή
Η ασφαλής μετακίνηση προσώπων και εμπορευμάτων δεν ήταν κάτι αυτονόητο στις αρχές του 20ου αιώνα. Εάν ταξίδευε μόνος του κάποιος ήταν πολύ πιθανόν να έπεφτε θύμα ενέδρας ληστών.
Αντιπροσωπευτική είναι η ιστορία ενός δικηγόρου, που ήθελε να μεταβεί για υπόθεσή του από το Αγρίνιο προς τον Καρβασαρά το 1902, την οποία περιγράφει η εφημερίδα «Νεολόγος Πατρών».
Η εξαπάτηση του οδηγού άμαξας τον έκανε να ξεκινήσει με τα πόδια για Αμφιλοχία
Γυρνώντας από Αθήνα ο δικηγόρος έφτασε στο Αγρίνιο περνώντας στα στενά της Κλεισούρας με συνοδεία χωρικών τη νύκτα. Όταν έφτασε στο ταχυδρομείο βρήκε τον αμαξά που εκτελούσε δρομολόγια προς και από την Αμφιλοχία.
Για να κλείσει μάλιστα θέση, του έδωσε τις αποσκευές του και όρισαν ραντεβού για το απόγευμα της ίδιας ημέρας. Ο αμαξάς όμως το ίδιο το απόγευμα τον ξεγέλασε και του πρότεινε να μπει πάνω από την άμαξα γιατί ήταν γεμάτος. Ο δικηγόρος «εσκέφθην αμέσως τι θα υπέφερον εκτεθειμένος εκεί πάνω» και του αντιπρότεινε διπλάσια αμοιβή για να τον βάλει μέσα στην άμαξα. Ο οδηγός όμως ξανά αρνήθηκε. Τότε ο δικηγόρος οργίσθηκε τόσο πολύ που πήρε τις αποσκευές του και ξεκίνησε με τα πόδια για Αμφιλοχία!
Οι ληστές με γανωμένα πρόσωπα…αντί κουκούλας!
Από την οργή του είχε φτάσει ήδη στο εξωκκλήσι του Άγιου Κωνσταντίνου. Περιγράφει την απόσταση από το Αγρίνιο στη μισή περίπου ώρα μέσω «ελικοειδών δρόμων». Σημειωτέον ότι η περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου ήταν σχεδόν ακατοίκητη τότε και οι πρόσφυγες είχαν φτάσει δύο δεκαετίες αργότερα.
Το σκοτάδι είχε ήδη πέσει. Τότε αντιλήφθηκε την παρουσία δύο προσώπων που μέσω των ελικοειδών δρόμων προσπαθούσαν να τον προφτάσουν επιταχύνοντας τον βηματισμό του. Ξαφνικά οι δύο που τον ακολουθούσαν τον πρόφτασαν και με νεύμα του έκαναν νόημα να σταθεί.
Μόλις στάθηκε οι δυό τους «ερρίφθησαν» πάνω του: Ο ένας τον έπιασε από τα χέρια και τον έδεσε και ο άλλος άρχισε να ψάχνει τις τσέπες του. Φυσικά ήταν γανωμένοι στο πρόσωπο για να μην τους αναγνωρίσει το θύμα. Τότε οι κουκούλες ήταν…πολυτέλεια!
Η Κλεισούρα, σε επιχρωματισμένη καρτ-ποσταλ με τον αμαξητό δρόμο ήδη έτοιμο..Photo:
Vassilios Cholevas-Αιτωλία και Ακαρνανία στο πέρασμα του χρόνου, Aetolia Acarnania tempus.
Η γενναιοδωρία των ληστών και το …ταξίδι μαζί με τον ληστή στην άμαξα!
Αφού του πήραν τα χρήματα και το ρολόι του, το θύμα τους ζήτησε να του αφήσουν κάτι προβάλλοντας ως δικαιολογία ότι θα έβλεπε την άρρωστη μάνα του στην Αμφιλοχία. Αυτοί του άφησαν 5 δρχ, μιας και το θύμα δεν τους αντιστάθηκε καθόλου.
Φυσικά τον προειδοποίησαν ότι αν τους κατήγγειλε στο Αγρίνιο ( στην αστυνομία) θα τον σκότωναν. Αυτός συνέχισε την πορεία του προς την Αμφιλοχία.
Στον δρόμο τον περιμάζεψε η άμαξα με παράκληση των επιβατών χωρίς να του πάρει χρήματα. Μέσα στους επιβάτες ήταν και ο ίδιος ο ληστής! Φυσικά το θύμα δεν έβγαλε τσιμουδιά και διηγήθηκε στους υπόλοιπους επιβάτες την ληστεία του. Όταν έφτασε στην Αμφιλοχία μόνο ειδοποίησε μέσω τηλεγραφήματος για την περιπέτεια του.
Ήταν μια μεμονωμένη αλλά χαρακτηριστική σκηνή για το τι επικρατούσε στις οδικές μεταφορές εκείνη την εποχή.
Αντιπροσωπευτική είναι η ιστορία ενός δικηγόρου, που ήθελε να μεταβεί για υπόθεσή του από το Αγρίνιο προς τον Καρβασαρά το 1902, την οποία περιγράφει η εφημερίδα «Νεολόγος Πατρών».
Η εξαπάτηση του οδηγού άμαξας τον έκανε να ξεκινήσει με τα πόδια για Αμφιλοχία
Γυρνώντας από Αθήνα ο δικηγόρος έφτασε στο Αγρίνιο περνώντας στα στενά της Κλεισούρας με συνοδεία χωρικών τη νύκτα. Όταν έφτασε στο ταχυδρομείο βρήκε τον αμαξά που εκτελούσε δρομολόγια προς και από την Αμφιλοχία.
Για να κλείσει μάλιστα θέση, του έδωσε τις αποσκευές του και όρισαν ραντεβού για το απόγευμα της ίδιας ημέρας. Ο αμαξάς όμως το ίδιο το απόγευμα τον ξεγέλασε και του πρότεινε να μπει πάνω από την άμαξα γιατί ήταν γεμάτος. Ο δικηγόρος «εσκέφθην αμέσως τι θα υπέφερον εκτεθειμένος εκεί πάνω» και του αντιπρότεινε διπλάσια αμοιβή για να τον βάλει μέσα στην άμαξα. Ο οδηγός όμως ξανά αρνήθηκε. Τότε ο δικηγόρος οργίσθηκε τόσο πολύ που πήρε τις αποσκευές του και ξεκίνησε με τα πόδια για Αμφιλοχία!
Οι ληστές με γανωμένα πρόσωπα…αντί κουκούλας!
Από την οργή του είχε φτάσει ήδη στο εξωκκλήσι του Άγιου Κωνσταντίνου. Περιγράφει την απόσταση από το Αγρίνιο στη μισή περίπου ώρα μέσω «ελικοειδών δρόμων». Σημειωτέον ότι η περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου ήταν σχεδόν ακατοίκητη τότε και οι πρόσφυγες είχαν φτάσει δύο δεκαετίες αργότερα.
Το σκοτάδι είχε ήδη πέσει. Τότε αντιλήφθηκε την παρουσία δύο προσώπων που μέσω των ελικοειδών δρόμων προσπαθούσαν να τον προφτάσουν επιταχύνοντας τον βηματισμό του. Ξαφνικά οι δύο που τον ακολουθούσαν τον πρόφτασαν και με νεύμα του έκαναν νόημα να σταθεί.
Μόλις στάθηκε οι δυό τους «ερρίφθησαν» πάνω του: Ο ένας τον έπιασε από τα χέρια και τον έδεσε και ο άλλος άρχισε να ψάχνει τις τσέπες του. Φυσικά ήταν γανωμένοι στο πρόσωπο για να μην τους αναγνωρίσει το θύμα. Τότε οι κουκούλες ήταν…πολυτέλεια!
Η Κλεισούρα, σε επιχρωματισμένη καρτ-ποσταλ με τον αμαξητό δρόμο ήδη έτοιμο..Photo:
Vassilios Cholevas-Αιτωλία και Ακαρνανία στο πέρασμα του χρόνου, Aetolia Acarnania tempus.
Η γενναιοδωρία των ληστών και το …ταξίδι μαζί με τον ληστή στην άμαξα!
Αφού του πήραν τα χρήματα και το ρολόι του, το θύμα τους ζήτησε να του αφήσουν κάτι προβάλλοντας ως δικαιολογία ότι θα έβλεπε την άρρωστη μάνα του στην Αμφιλοχία. Αυτοί του άφησαν 5 δρχ, μιας και το θύμα δεν τους αντιστάθηκε καθόλου.
Φυσικά τον προειδοποίησαν ότι αν τους κατήγγειλε στο Αγρίνιο ( στην αστυνομία) θα τον σκότωναν. Αυτός συνέχισε την πορεία του προς την Αμφιλοχία.
Στον δρόμο τον περιμάζεψε η άμαξα με παράκληση των επιβατών χωρίς να του πάρει χρήματα. Μέσα στους επιβάτες ήταν και ο ίδιος ο ληστής! Φυσικά το θύμα δεν έβγαλε τσιμουδιά και διηγήθηκε στους υπόλοιπους επιβάτες την ληστεία του. Όταν έφτασε στην Αμφιλοχία μόνο ειδοποίησε μέσω τηλεγραφήματος για την περιπέτεια του.
Ήταν μια μεμονωμένη αλλά χαρακτηριστική σκηνή για το τι επικρατούσε στις οδικές μεταφορές εκείνη την εποχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου