«Κώσταααα, ε ωρέ Κώωωωστα»,«ωρέ για μέτρα τα μανίκια σου’, πόσες πιθαμές είναι και πες μ’ να βάλω τα ίδια και στην καινούρια πουκαμίσα που σ’ φκιάνω».

Σήμερα χάρις στο διαδίκτυο εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλο το κόσμο και σε αποστάσεις που κυμαίνονται από μερικά μέτρα έως εκατομμύρια χιλιόμετρα, μπορούν να ανταλλάσσουν μηνύματα, να συνομιλούν, να βλέπονται και να μαθαίνουν τι συμβαίνει στον κόσμο ακριβώς τη στιγμή που συμβαίνει. Μας φαίνεται σχεδόν αυτονόητο. Για σκεφτείτε όμως, όχι πολλά χρόνια πριν, να, στη δεκαετία του 1950, αυτά ούτε που θα μπορούσε να τα φανταστεί κανείς. Σίγουρα η επικοινωνία έπασχε, δεν ήταν εύκολη. Όμως μη νομίζετε ότι δεν υπήρχε και καθόλου. Υπήρχαν άλλοι τρόποι τότε γι’ αυτό στο χωριό μας. Ας πούμε, για να επικοινωνήσει η γριά Ουρανία που ήταν η μοδίστρα του χωριού,

κυρίως για τους πιο ηλικιωμένους, με τον πελάτη της τον Κώστα και να μάθει πόσο μήκος έπρεπε να έχουν τα μανίκια της πουκαμίσας που της είχε παραγγείλει, έβγαινε στο μπαλκονάκι της, έκανε τις παλάμες της χωνί γύρω από το στόμα της και φώναζε «Κώσταααα, ε ωρέ Κώωωωστα», στον Κώστα που ήταν στη πλαγιά απέναντι στο χωριό και έβοσκε τα πρόβατα. Και μόλις έπαιρνε την απάντηση «τι θες Ουρανία», η συνομιλία συνεχιζόταν, «ωρέ για μέτρα τα μανίκια σ’, πόσες πιθαμές είναι και πες μ’ να βάλω τα ίδια και στην καινούρια πουκαμίσα που σ’ φκιάνω». Και μόλις ερχόταν η απάντηση «Δύο και μισή», η συνεννόηση είχε ολοκληρωθεί. Τώρα θα μου πείτε πόσο ταίριαζαν οι πιθαμές του Κώστα με της γριά Ουρανίας και από που ως που τις μέτραγε ο Κώστας και από που ως που η γριά Ουρανία, οπότε πόσο ακριβής ήταν η συνεννόηση αυτή, έ αυτό το μυστήριο δεν μπόρεσα να το λύσω ποτέ. Βέβαια οι απαιτήσεις του Κώστα στην ακρίβεια εφαρμογής δεν ήταν και πολύ αυστηρές, είπαμε άλλωστε ότι η γριά Ουρανία ήταν η μοδίστρα για τους πιο ηλικιωμένους του χωριού, οπότε δεν υπήρχε πρόβλημα. Αλλά υπήρχε και η κοινωνική δικτύωση, όχι φυσικά με internet, e-mail, facebook και twitter, αλλά με το …γανωτζή. Κάθε καλοκαίρι συνήθως ο γανωτζής έφερνε βόλτα τα χωριά της περιοχής, για να γανώσει (επικασσιτερώσει) τα μαχαιροπήρουνα και τα μαγειρικά σκεύη των χωριών και να βγάλει τα προς το ζην.



Όμως ο συγκεκριμένος γανωτζής εκείνης της εποχής δεν ήταν μόνο καλός επαγγελματίας, αλλά και άριστος στην τέχνη της επικοινωνίας. Έτσι κάθε μια νοικοκυρά μαζί με τα κουταλοπήρουνα και τα τεντζερέδια που του εμπιστευόταν για γάνωμα, του εμπιστευόταν και τα διάφορα νέα του χωριού. Αυτός με τη σειρά του τα μετέφερε στα επόμενα χωριά και πάει λέγοντας. Να λοιπόν και η κοινωνική δικτύωση της εποχής. Βέβαια δεν ήταν αμφίδρομη, μια και πιο κερδισμένες έβγαιναν οι νοικοκυρές του τελευταίου χωριού, αλλά της Μακρινής προλάβαιναν να μάθουν τουλάχιστον τα νέα από την Περιθώτισσα, τη Στύλια και τα Μαραζιά πριν ο γανωτζής προχωρήσει για την Καλλιθέα. Δεν έμαθα ποτέ αν καμιά φορά ο γανωτζής ακολουθούσε και αντίστροφη πορεία για να μην έχει καμιά παράπονο. Σε κάθε περίπτωση πάντως ο ερχομός του ήταν ένα σημαντικό γεγονός που έσπαγε τη μονοτονία του χωριού.

ΠΗΓΗ makrinidoridos.gr