Οι ακατάλληλες ταινίες έπαιζαν σε κανονικές προβολές στους κινηματογράφους μετά από δήθεν λογοκρισία
Την περίοδο της χούντας ο κινηματογράφος παρουσιάζει καθοδική πορεία. Η τηλεόραση, αν και στα σπάργανα, κρατάει τους θεατές στο σπίτι και κάποιοι κινηματογραφικοί παραγωγοί ψάχνουν για νέες ιδέες. Η πρώτη που τους φάνηκε κερδοφόρα ήταν να γίνουν ερωτικές ταινίες με υπόθεση. Ψυχολογικά δράματα, αστυνομικές ιστορίες και γενικά ήθελαν τα σενάρια να είναι αξιοπρεπή, αλλά να δείχνουν τα κάλλη των ηθοποιών.
Δηλαδή στήθος, οπίσθια και πολλά υπονοούμενα. Η τηλεόραση δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί αυτή την πρακτική, καθώς δεν μπορούσε να δείξει ούτε φιλί μεταξύ ενός ανδρόγυνου. Οι ταινίες χαρακτηρίζονταν ακατάλληλες και έπρεπε να λογοκριθούν. Στο υπουργείο Τύπου υπήρχε μια επιτροπή η οποία λογόκρινε την ταινία, έδινε τις περικοπές και υπαγόρευε ποιες σκηνές έπρεπε να κοπούν.
Ο έλεγχος είχε τρεις βασικούς στόχους. Τη θρησκεία, την οικογένεια και το Έθνος. Αν δεν ενοχλούσε κάτι από αυτά, πέρναγε. Οι κινηματογραφιστές προσπαθούσαν να ξεγελάσουν τους λογοκριτές με έναν πολύ απλό τρόπο. Μόνταραν τις ακατάλληλες σκηνές. Πέρναγαν από την επιτροπή και μετά έβαζαν ξανά τις σκηνές στη θέση τους. Αυτό γινόταν στις λάιτ ερωτικές ταινίες. Όταν ήταν κανονικό πορνό, ποιος τολμούσε να το υποβάλλει στη χουντική επιτροπή λογοκρισίας; Έτσι απλά διέκοπταν τις κατάλληλες ταινίες και πρόβαλλαν πορνό σύντομης διάρκειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου