Κάθε εκδήλωση, κάθε φάση της ζωής του ανθρώπου βασίζονταν πάνω σ’ αυτές.
Όταν κάποιος αρραβωνιάζονταν και το σπίτι είχε δυο πόρτες ,οι επισκέπτες ,έφευγαν απο την πόρτα που μπήκαν… για να μη χαλάσει το προξενειό.
Όταν άλλαζαν τα στέφανα και η κορδέλα καιγόταν από την λαμπάδα ,όλοι οι προσκεκλημένοι τρόμαζαν γιατί το θεωρούσαν κακό σημάδι…δηλαδή χωρισμό ή θάνατο…
Το ζευγάρι ,ώσπου να χρονίσει απαγορεύονταν να παρακολουθήσει το μυστήριο άλλου γάμου,κηδείας ή να γίνουν κουμπάροι.
Επίσης οι νιόπαντροι δεν έτρωγαν κόλυβα.
Αν κάποιος πέθαινε σε σπίτι που είχαν κανονίσει γάμο και δεν γινόταν ν’ ακυρωθεί,έβγαζαν το νεκρό από το παράθυρο για να μπεί η νύφη από την πόρτα ή το αντίστροφο.
Αυτό γινόταν αν δεν είχε περάσει ένας χρόνος από το θάνατό του «σπιτίσιου».
Τα κόλυβα που έφερναν από άλλο σπίτι δεν τ’ άφηναν μέσα όταν επέστρεφαν στο σπίτι τους να τα βρεί το ξημέρωμα.
Το κερί που προοριζόταν για κηδεία,το άφηναν έξω στο παράθυρο.
Τους νεκρούς τους φύλαγαν τη νύχτα,για να μην περάσει γάτα ή σκύλος από πάνω του και…βρυκολακιάσει!!!
Στη νύφη,δεν έδιναν γαρυφαλλιές για να μην κάνει κορίτσια,ούτε κρεμμύδια για να μην είναι η ζωή της γεμάτη δάκρυα.
Όταν η πεθερά πέθαινε πριν να κλείσει χρόνο το νιόπαντρο ζευγάρι ,οφειλόταν στο ότι η νύφη μπαίνοντας στο σπίτι….κοιτώντας την… γαύγιζε σιωπηλά!!!
Οι συμπεθέροι δεν αντάλλασαν κουτάβια και γάτες,για να μην…τσακώνονται μεταξύ τους.
Ακόμα και η καθημερινότητά τους πλαισιώνονταν από προλήψεις.
Δεν έκαναν τίποτα απερίσκεπτα
Όταν έπεφτε ο ήλιος δεν έδιναν αλάτι,προζύμι,την σίτα ,αυγά …δεν σκούπιζαν το σπίτι και δεν πέταγαν τη στάχτη από το τζάκι.
Αυγά δεν έδιναν για να μην καυγαδίζουν μέσα στο σπίτι…
Επίσης,θεωρούσαν κακό να
σκουπίζουν την ώρα που φεύγει ο άνδρας από το σπίτι ή όταν τα μικρά παιδιά άγγιζαν τη σκούπα τα έβαζαν να την πατήσουν για…να μην κοντύνουν ;;;
Αν κάποιος επισκέπτης διάβαινε το κατώφλι ενός σπιτιού «πέφτοντας» πάνω στη νοικοκυρά που σκούπιζε και ..μάλλον κατά λάθος τον άγγιζε η σκούπα, θεωρούσε ως κακό σημάδι κι ως ανεπιθύμητος από την οικοδέσποινα.
Ακόμη και σήμερα,όταν φεύγει κάποιος μακρινό ταξίδι δεν σκουπίζουν πριν διαβεί θάλασσα. Μερικοί λόγω άγνοιας μάλλον ,δεν σκουπίζουν,ώσπου να φτάσει στον προορισμό του.
Όταν κάποιος έφευγε ταξίδι πίσω του έριχναν καθαρό νερό πίσω του για να πάει στο καλό…
«σταυρώνοντάς τον».
Νερό έριχναν κι όταν έφευγαν τα προικιά από το σπίτι της νύφης .
Οι τσοπάνηδες δεν τσούγκριζαν κόκκινα αυγά ,ούτε καν τα έπιαναν την ημέρα του Πάσχα ,αλλά την Δευτέρα της Λαμπρής,για να μη βγάλουν τα αιγοπρόβατα ,εξογκώματα και αυτοί ήταν που πρόσεχαν πάρα πολύ ώστε να μη δίνουν «απαγορευμένα» πράγματα τη νύχτα.
Όταν χυνόταν το αλάτι ήταν γρουσουζιά όπως και το σπάσιμο του καθρέφτη.
Αν κάποιος επισκέπτης ήταν ανεπιθύμητος ή …Αρμένης έριχναν κρυφά πίσω του αλάτι και κείνος ως δια μαγείας… έφευγε.
Η λεχώνα απαγορεύονταν να βγεί έξω πριν της διαβάσει ο παπάς την ευχή,πριν να περάσουν σαράντα μέρες.
Αν ήταν ανάγκη να πάει κάπου,έπρεπε να πιαστεί από μεταλλικό πόμολο ή να πατήσει σε κάτι μεταλλικό,για να μην… σπάνε τα γυαλικά.
Την νύχτα δεν έβγαινε έξω γιατί γύρω της μάζευε κακά πνεύματα,ακόμα κι αν αυτή ήταν μέσα στο σπίτι …τα πνεύματα
περιφέρονταν γύρω από αυτό.
Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες αμέτρητες προκαταλήψεις που δεν ανέφερα.
Ακόμη και σήμερα είναι πολλοί αυτοί που «εξετάζουν»την κάθε τους κίνηση.
Η λεχώνα δε βγαίνει έξω νύχτα, το κερί έξω απο το σπίτι,μετά απο κηδεία πριν μπεί στο σπίτι του κάποιος ρίχνει νερό στο πρόσωπό του,δεν δίνουν αυγά,οι τσοπάνηδες δεν αγγίζουν ή δεν τρώνε κοκκινα αυγά τη μέρα του Πάσχα…
https://xiromeritissa.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου