Γνωστές- άγνωστες φράσεις της Ελληνικής πραγματικότητας

—“Ουδέ σαλάταν είναι ικανοί να παρασκευάσωσιν”
.
Ειρωνική, απαξιωτική
κουβέντα των ετερόχθονων Ελλήνων (των Παροικιών), για τους…. αγράμματους
αυτόχθονες που (όμως) έδωσαν το αίμα τους στον Αγώνα της Ελευθερίας.
.
(όταν μετά την δημιουργία του πρώτου Ελληνικού Κράτους οι ετερόχθονες
ήρθαν για να διεκδικήσουν εκτός από τα “φιλέτα γης” και τις “υψηλές”
δημόσιες θέσεις διοίκησης του νέου Ελληνικού κράτους).

.
—-«Εχω μπάρμπα στην Κορώνη» Σήμερα θα λέγαμε έχω γερό “μέσον”/ βύσμα
.
( Επί Οθωμανοκρατίας όσοι είχαν την εύνοια από τους ισχυρούς προύχοντες
της Κορώνης, βολεύονταν, διορίζονταν, απαλλάσσονταν κλπ).

.
—- ειδικότης κτηθείσα εν τω στρατεύματι (όπως γραφέας, μάγειρας, ράφτης, κουρέας,
μηχανικός, οικοδόμος ….)
.
Οι όποιες γνώσεις αποκτούσε κάποιος στην διάρκεια
της θητείας του πάνω σε κάποια τέχνη, Θεωρούνταν “ειδικότητα” που
συμπεριλαμβανόταν στο βιογραφικό σαν βασικό προσόν πρόσληψης,
διορισμού, άδειας για άσκηση επαγγέλματος κλπ
(μεταφορικά βέβαια έχει ειρωνική σημασία).

.
—“και… γράμματα γνωρίζω”
.
Από νομικό απαιτούμενο ΠΡΙΝ την υπογραφή συμβολαίων, καταθέσεων κλπ
(“έχεις να προσθέσεις άλλο τι και γράμματα γνωρίζεις;”
“Δεν έχω να προσθέσω άλλο τι και….. γράμματα γνωρίζω”).
.

— “Είναι του… Γυμνασίου” (ή του…. σεμιναρίου, για να θυμηθούμε μια ωραία
ατάκα από το Ελληνικό σινεμά)
.
Μετεξέλιξη του “και γράμματα γνωρίζω” αργότερα, όταν η Γυμνασιακή μόρφωση
και το απολυτήριο του οκτατάξιου ή εξατάξιου Γυμνασίου ήταν “ισχυρό χαρτί”.

.
Και…. μιας και ο λόγος περί…. σχολείων, ας πούμε κι ένα ακόμη σχετικό:
.
— “Δάσκαλε το κρέας δικό σου, τα κόκκαλα δικά μου”.

Όταν “παρέδιδε” ο
γονιός το παιδί στον δάσκαλο και το “ξύλο”, οι “τιμωρίες” θεωρούνταν
μέσο μόρφωσης και συμμόρφωσης.
.
Το παιδί στις μυλόπετρες (γονιών- σχολείου) μιας ιδιότυπης βίας
και αυταρχικής Εκπαίδευσης
.
Για το… καλό του. Λέγανε.
.
Πόσα και πόσα παιδιά έφυγαν (αποφοίτησαν) από τα σχολειά
με τραυματικές εμπειρίες….!
.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Επέλεξα γνωστές κουβέντες από διάφορους ετερόκλητους χώρους

Κουβέντες όχι τόσο “παροιμιακές” όπως λέμε.
.
Κυρίως ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ μιας ιστορικής και κοινωνικής ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
.
Και για να κλείσουμε αισιόδοξα: Ευτυχώς που υπήρχαν οι αλάνες,
οι γειτονιές, οι πλατείες όπου η…. αταξία του λεύτερου παιδικού παιχνιδιού ισορροπούσε τα πράγματα. (Εικόνα διαδικτύου).

πηγη