Ο Θέρμος είναι από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Δυτικής Ελλάδος με ιδιαίτερη ιστορική βαρύτητα και πλούσια μνημειακή κληρονομιά, καθώς έχει διαπιστωθεί αδιάλειπτη ανθρώπινη δραστηριότητα από τη Μεσοελλαδική εποχή (2000-1600 π.Χ.) έως τον 2ο αι. π.Χ.
Ευρισκόμενος στην καρδιά της Αιτωλίας, ΒΑ. της λίμνης Τριχωνίδας, υπήρξε το θρησκευτικό κέντρο όλων των Αιτωλών, ενώ από τον 4ο αι. π.Χ. αποτέλεσε και την πολιτική έδρα της Αιτωλικής Συμπολιτείας.
Ως τόπος συνάντησης των Αιτωλών απέκτησε ήδη από τον 8ο αι. π.Χ. το χαρακτήρα παναιτωλικού Ιερού, στο οποίο λατρευόταν ο θεός Απόλλων.
Ήδη από τον 8ο αι. π.Χ. το Ιερό του Απόλλωνος στον Θέρμο φαίνεται ότι είχε αρχίσει να λειτουργεί ως τόπος λατρείας, χωρίς ωστόσο να έχει αποκτήσει τον χαρακτήρα παναιτωλικού ιερού. Στα τέλη του 7ου αι. π.Χ. είχαν διαμορφωθεί πλέον οι προϋποθέσεις για την ίδρυση στον Θέρμο μνημειακών κτηρίων για την άσκηση της λατρείας.
Η ίδρυση του μεγάλου ναού του Απόλλωνος, γύρω στο 620 π.Χ., αλλά και των άλλων δύο μικρότερων ναών, του Απόλλωνος Λυσείου και της Αρτέμιδος , δείχνει την ανάγκη εξυπηρέτησης διαφόρων λατρευτικών σκοπών περισσοτέρων κοινοτήτων. Την εποχή αυτή ο Θέρμος αρχίζει να διαδραματίζει τον ρόλο παναιτωλικού ιερού με υπερτοπικό – υπερκοινοτικό χαρακτήρα.
Τα σημερινά ερείπια του ιερού του Απόλλωνος ανήκουν κατά το πλείστον στην ανακατασκευή του στα τέλη του 3ου – αρχές 2ου αι. π.Χ., μετά δηλ. τη διπλή καταστροφή του Ιερού από τον Φίλιππο Ε΄, το 218 και 206 π.Χ.
Πρόκειται για δωρικό περίπτερο ναό με σηκό και οπισθόδομο, διαστ. 38,23×12,13μ. Έχει διεύθυνση Β.-Ν. με είσοδο στη νότια στενή πλευρά. Ξύλινη κιονοστοιχία αποτελούμενη από δώδεκα κίονες (σήμερα είναι ορατές οι λίθινες βάσεις τους) στήριζε τη δίρριχτη στέγη. Ο πρώιμος αρχαϊκός ναός του Απόλλωνος δεν είχε περίσταση.
Αυτή προστέθηκε αργότερα και αποτελούνταν από δεκαπέντε κίονες στις μακριές και πέντε κίονες στις στενές πλευρές. Οι κίονες ήταν ξύλινοι, εκτός από το κατώτερο μέρος τους που πατούσε στον στυλοβάτη.
Ο θριγκός ήταν επίσης ξύλινος και επενδεδυμένος με πλούσια ζωγραφιστά πήλινα αρχιτεκτονικά στοιχεία (σίμες, υδρορροές, ακροκέραμα, ακρωτήρια). Πήλινες ζωγραφιστές πλάκες με μυθολογικά θέματα, που παλαιότερα είχαν θεωρηθεί μετόπες από τον θριγκό του κτηρίου, φαίνεται ότι κοσμούσαν τους τοίχους του σηκού με τη μορφή ζωφόρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕΤΡΟΥ
Το είδαμε εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου