Του David Havranek για το liberationnews, σε μετάφραση Β. Δ. Μαρινάκη για το avantgarde
Στις αρχές Ιουλίου, μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία ανέφεραν την κατάληψη της Μοσούλης (που βρισκόταν υπό την κατοχή του Ισλαμικού Κράτους) από ιρακινές ένοπλες δυνάμεις υπό την...αμερικανική ηγεσία σαν «απελευθέρωση» και «νίκη». Ο καπνός τώρα καθάρισε, αποκαλύπτοντας μακελειό αμάχων και μαζική καταστροφή προκαλούμενη από τους ίδιους τούς «απελευθερωτές». Ενώ τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία αφιέρωσαν μπόλικη κάλυψη στη «νίκη» της Μοσούλης, λίγη ή καθόλου κάλυψη δόθηκε στην καταστροφή της πόλης και το κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Η επιχείρηση στη Μοσούλη διευθύνθηκε από τις Η.Π.Α., με Αμερικανούς στρατιώτες στο έδαφος.
Όταν ο συριακός στρατός κατέλαβε το Χαλέπι το Δεκέμβρη του 2016, ο καθεστωτικός τύπος εξαπέλυσε μια ανεξέλεγκτη καταιγίδα διαμαρτυριών, χρεώνοντας μαζικές δολοφονίες αμάχων και όλες τις πολεμικές απώλειες στο συριακό στρατό και δαιμονοποιώντας την κυβέρνηση Άσαντ. Η Μοσούλη απεικονίστηκε με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Αναφορές από τη μάχη από μεγάλα δυτικά ΜΜΕ ελάχιστα κάλυπταν την καταστροφή και τις απώλειες πολιτών, και η έκταση του μακελειού παρέμενε κρυφή.
«Η εκδίωξη (του ISIS) από τη Μοσούλη από τον καθοδηγούμενο από τις Η.Π.Α. συνασπισμό έτυχε κάλυψης, αλλά ο ρόλος των Η.Π.Α. στην δολοφονία πολιτών ομόφωνα αγνοήθηκε», σύμφωνα με το Fairnessand Accuracy in Reporting, ένα παρατηρητήριο των ΜΜΕ. Το FAIR συνέχισε περιγράφοντας διάφορες πτυχές της κάλυψης που επεφύλαξαν τα μίντια στη Μοσούλη ως «δελτία τύπου του Πενταγώνου».
Η Διεθνής Αμνηστία κατηγορεί τις Η.Π.Α. για εγκλήματα πολέμου
Μοσούλη: πριν και μετά
Οι φρικαλεότητες της μάχης της Μοσούλης καταγράφηκαν σε μια αναφορά 50 σελίδων από τη Διεθνή Αμνηστία που εκδόθηκε στις 10 Ιουλίου με τίτλο «Με κάθε κόστος: Η προσωπική καταστροφή των αμάχων στη Δυτική Μοσούλη, στο Ιράκ.» Αυτή η αναφορά, βασισμένη σε επιτόπιες έρευνες κατά την πολιορκία και σε συνεντεύξεις με πολίτες και επαγγελματίες της υγείας που είδαν την αιματοχυσία από πρώτο χέρι, κατηγόρησε τις υποστηριζόμενες από τις Η.Π.Α. δυνάμεις με «επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, κάποιες από τις οποίες αντιστοιχούν σε εγκλήματα πολέμου.» Οι ειδήσεις όλου του κόσμου θα έπρεπε να αντηχήσουν με αυτήν την αναφορά. Κι όμως, η έκθεση της Αμνηστίας καλύφθηκε από ένα μόνο μεγάλο ραδιόφωνο ή τηλεοπτικό δίκτυο – το NPR.
Το κόστος της νίκης του συνασπισμού
Μια πόλη πλούσια σε ιστορία, η Μοσούλη βρίσκεται στο βόρειο Ιράκ, λιγότερο από 100 μίλια μακριά από τα τουρκικά και συριακά σύνορα. Ως μία από τις μεγάλες πόλεις του Ιράκ, διαθέτει μια εκλεπτυσμένη σειρά υποδομών. Επίσης στέγαζε για αιώνες παλιά τεμένη, βωμούς, εκκλησίες και ακόμη μια συναγωγή του 13ου αιώνα. Τα περισσότερα εξ αυτών καταστράφηκαν.
Μία από τις μεγαλύτερες μετακινήσεις στρατιωτικών δυνάμεων από την εισβολή του 2003 στο Ιράκ, η ανακατάληψη της Μοσούλης διακηρύχθηκε ύψιστη προτεραιότητα για τις καθοδηγούμενες από τις Η.Π.Α. δυνάμεις. Οι πολίτες που δεν μπόρεσαν να φύγουν σήκωσαν το κύριο βάρος των επιθέσεων του συνασπισμού. Εκτός από τα αεροπορικά χτυπήματα, οι δυνάμεις του συνασπισμού στηρίχθηκαν πολύ σε πυραυλικές επιθέσεις από το έδαφος, μια μέθοδο με μικρότερη ακρίβεια και μεγαλύτερη πιθανότητα για παράπλευρες απώλειες. Ολόκληρα κτήρια ισοπεδώθηκαν επειδή ένας σκοπευτής εντοπίστηκε στην ταράτσα, συχνά μάλιστα αφού ο σκοπευτής του ISIS είχε φύγει, σύμφωνα με την αναφορά.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, «Στις 17 Μαρτίου 2017 μια αμερικανική επίθεση από αέρος στην γειτονιά Αλ-Τζαντίντα της Μοσούλης σκότωσε τουλάχιστον 105 πολίτες ενώ στόχευε να εξουδετερώσει δύο σκοπευτές του ISIS». Ανεξάρτητα από το αν – όπως ισχυρίστηκε το αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας -παρουσιάστηκαν εκρήξεις σε δεύτερη φάση, θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο σε όσους έδιναν τις εντολές ότι ο κίνδυνος στον οποίο εξέθεταν αμάχους με την χρήση μιας βόμβας 500 λιβρών (226 κιλών) ήταν υπερβολικός σε σχέση με το αναμενόμενο στρατιωτικό πλεονέκτημα…
«Υπήρχαν πολλοί λίγοι του DAESH (μαχητές του ISIS) στη γειτονιά, αλλά ρίχτηκαν πολλές βόμβες σε αυτούς», είπε ο Qais, 47, κάτοικος της περιοχής Αλ-Τζαντίντα στη Μοσούλη. «Υπολογίζουμε πως οι αεροπορικές επιδρομές εδώ σκότωσαν μεταξύ 600 και 1000 ανθρώπων.»
Μια πόλη κατεστραμμένη
Η Διεθνής Αμνηστία εκτιμά ότι 6,000 πολίτες σκοτώθηκαν από όταν ξεκίνησαν οι επιθέσεις του συνασπισμού, αλλά πιστεύει πως ο αριθμός μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος. Ο Hoshyar Zebari, Κούρδος ηγέτης και πρώην Υπουργός Οικονομικών και Εξωτερικών του Ιράκ, είπε πως πληροφορίες των Κούρδων εκτιμούν πως η μάχη άφησε 4000 απώλειες, σύμφωνα και με το Counterpunch. Ο πραγματικός αριθμός ίσως να μη γίνει ποτέ γνωστός.
«Υπάρχουν πολλοί πολίτες ανάμεσα στα πτώματα. Μετά την ανακήρυξη της απελευθέρωσης, δόθηκε εντολή να σκοτωθεί οτιδήποτε και οποιοσδήποτε κινείτο», είπε ένας ταγματάρχης του ιρακινού στρατού μιλώντας υπό καθεστώς ανωνυμίας. «Δεν υπάρχει νόμος πια εδώ. Κάθε μέρα διαπιστώνω πως κάνουμε τα ίδια με το DAESH (ISIS). Κόσμος βγήκε να αναζητήσει νερό επειδή διψούσε και τον σκοτώσαμε.» (daily mail)
Φιλοκυβερνητικές δυνάμεις απέτυχαν επίσης να λάβουν αποτελεσματικές προφυλάξεις για να προστατέψουν τους πολίτες ενόσω σχεδίαζαν και εκτελούσαν επιθέσεις. Έριξαν φυλλάδια από αέρος σε περιοχές της πόλης ελεγχόμενες από το ISIS, συμβουλεύοντας πολίτες να μείνουν μακριά από το ISIS ή να κρεμάσουν παιδικά ρούχα στις ταράτσες για να μαρκάρουν σπίτια πολιτών. Αυτές οι προειδοποιήσεις ωστόσο λίγο μέτρησαν στην πραγματικότητα. Το να μείνεις μακριά από τον ISIS είναι αδύνατο στη δυτική Μοσούλη, και οι μαχητές του θα εκτελούσαν οποιονδήποτε έπιαναν με φυλλάδιο στα χέρια του. Σπίτια με παιδικά ρούχα επίσης χτυπήθηκαν από τις αεροπορικές επιδρομές.
Η Διεθνής Αμνηστία απαίτησε οι ιρακινές δυνάμεις και τα μέλη του καθοδηγούμενου από τις Η.Π.Α. συνασπισμού να διασφαλίσουν πως η μάχη ενάντια στο ISIS – όχι μόνο στη Μοσούλη αλλά και σε άλλες μάχες σε Ιράκ και Συρία – διεξάγεται με τρόπο συνεπή ως προς τον διεθνές δίκαιο και τα διεθνή πρότυπα. Πολίτες εγκλωβισμένοι λόγω της σύγκρουσης και κακοποιημένοι από το ISIS πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον σεβασμό και την ανθρωπιά που τους αξίζει. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί την ιρακινή κυβέρνηση και τα μέλη τού υπό την ηγεσία των Η.Π.Α. συνασπισμού να:
Αναγνωρίσουν δημόσια το μέγεθος και τη βαρύτητα της απώλειας ζωών πολιτών κατά τη διάρκεια της μάχης της Μοσούλης και υπογραμμίζει (η ΔΑ) την ανάγκη αποζημίωσης των θυμάτων και των οικογενειών των θυμάτων των βιαιοπραγιών.
Nα σταματήσουν τη χρήση όπλων που από τη φύση τους δεν κάνουν διακρίσεις, καθώς και εκρηκτικών μεγάλης εμβέλειας, σε περιοχές κοντά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Δεδομένης της απελπιστικής κατάστασης και του μεγάλου αριθμού των εκτοπισθέντων από τη Μοσούλη και τα περίχωρά της, να αυξήσουν επειγόντως την ανθρωπιστική βοήθεια προς τους πολίτες που έφυγαν κατά τη διάρκεια της μάχης.
Εκτιμάται πως θα χρειαστεί $1 δις για να ξαναφτιαχτούν οι υποδομές της Μοσούλης, κι όμως κανένα ποσό δεν προβλέπεται για αυτό στον κυβερνητικό προϋπολογισμό του Ιράκ. Οι πολίτες αφήνονται μόνοι τους να αντιμετωπίσουν τον τρόμο του πολέμου, σε μια κατεστραμμένη πόλη, χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς κανένα σχέδιο ανοικοδόμησης ή επιδιόρθωσης. Επιπλέον, υπάρχουν ήδη κατηγορίες πως οι νέες κατοχικές δυνάμεις είναι διεφθαρμένες. O Zebari είπε πως οι πολίτες έπρεπε να πληρώσουν ακριβά αντίτιμα για να απομακρυνθούν οι σοροί από τα χαλάσματα ή ακόμη για να ξαναπάρουν τα σπίτια τους.
Πού είναι η αγανάκτηση;
Κανείς πρέπει να αναρωτηθεί, «πού είναι η αγανάκτηση των media;».
Στα τέλη του περασμένου έτους, όταν η συριακή πόλη του Χαλεπίου απελευθερώθηκε από τη συριακή κυβέρνηση από την κατοχή αντάρτικων τρομοκρατικών ομάδων, τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνέχισαν την ίδια ιστορία περί απωλειών αμάχων, απεικονίζοντας ψευδώς τις δυνάμεις της συριακής κυβέρνησης ως μοναδικούς δράστες και δαιμονοποιώντας την κυβέρνηση Άσαντ. Η δημοσιογραφική ακεραιότητα ξεχάστηκε, καθώς κάθε παταγώδης, μη επαληθευμένη αναφορά αντιμετωπίστηκε ως αλήθεια. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, η αφήγηση «γενοκτονίας του Χαλεπίου» έχει αποδειχθεί λανθασμένη καθώς εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες επιστρέφουν σε απελευθερωμένες περιοχές και υπάρχουν αξιόπιστες έρευνες.
Εάν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι τόσο γρήγορα στο να ρίχνουν τον όρο «γενοκτονία» σε ό,τι αφορά θανάτους πολιτών σε ορισμένες συγκρούσεις, γιατί είναι τόσο σιωπηλοί για τις φρικαλεότητες και τον τρόμο που είναι γνωστό ότι έχουν επιβληθεί από δυνάμεις που ελέγχονται από τις Η.Π.Α. στη Μοσούλη; Τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία ακολουθούν την πολιτική γραμμή των σούπερ πλούσιων, στους οποίους και ανήκουν. Με αυτόν τον τρόπο χρησιμεύουν ως καταστήματα προπαγάνδας για το Πεντάγωνο δίνοντας μόνο την προοπτική που ωφελεί τα εταιρικά κέρδη, διαστρεβλώνοντας και αποκρύπτοντας την αλήθεια.
Μακελειό αμάχων – μια αμερικάνικη παράδοση
Η έλλειψη ανησυχίας του συνασπισμού των ΗΠΑ για τον ανθρώπινο πόνο στη Μοσούλη δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη. Όταν η Ουάσιγκτον επέβαλε κυρώσεις κατά του Ιράκ από το 1990 έως το 2003, δεν είχε κανένα πρόβλημα με το αποτέλεσμα που ήταν ο θάνατος τουλάχιστον μισού εκατομμυρίου αμάχων, πολλοί από τους οποίους ήταν παιδιά. Η χρήση όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου στο Ιράκ από το Πεντάγωνο προκάλεσε βάσανα που θα διαρκέσουν για γενιές. Τα ποσοστά καρκίνου έχουν αυξηθεί από 40 ανά 100.000 το 1991, πριν από τον Α’ Πόλεμο του Κόλπου, σε τουλάχιστον 1.600 ανά 100.000 το 2005, και οι ανωμαλίες των γεννήσεων αυξήθηκαν δραματικά, σύμφωνα με την ιρακινή κυβέρνηση.
Όταν ο συριακός στρατός κατέλαβε το Χαλέπι το Δεκέμβρη του 2016, ο καθεστωτικός τύπος εξαπέλυσε μια ανεξέλεγκτη καταιγίδα διαμαρτυριών, χρεώνοντας μαζικές δολοφονίες αμάχων και όλες τις πολεμικές απώλειες στο συριακό στρατό και δαιμονοποιώντας την κυβέρνηση Άσαντ. Η Μοσούλη απεικονίστηκε με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Αναφορές από τη μάχη από μεγάλα δυτικά ΜΜΕ ελάχιστα κάλυπταν την καταστροφή και τις απώλειες πολιτών, και η έκταση του μακελειού παρέμενε κρυφή.
«Η εκδίωξη (του ISIS) από τη Μοσούλη από τον καθοδηγούμενο από τις Η.Π.Α. συνασπισμό έτυχε κάλυψης, αλλά ο ρόλος των Η.Π.Α. στην δολοφονία πολιτών ομόφωνα αγνοήθηκε», σύμφωνα με το Fairnessand Accuracy in Reporting, ένα παρατηρητήριο των ΜΜΕ. Το FAIR συνέχισε περιγράφοντας διάφορες πτυχές της κάλυψης που επεφύλαξαν τα μίντια στη Μοσούλη ως «δελτία τύπου του Πενταγώνου».
Η Διεθνής Αμνηστία κατηγορεί τις Η.Π.Α. για εγκλήματα πολέμου
Οι φρικαλεότητες της μάχης της Μοσούλης καταγράφηκαν σε μια αναφορά 50 σελίδων από τη Διεθνή Αμνηστία που εκδόθηκε στις 10 Ιουλίου με τίτλο «Με κάθε κόστος: Η προσωπική καταστροφή των αμάχων στη Δυτική Μοσούλη, στο Ιράκ.» Αυτή η αναφορά, βασισμένη σε επιτόπιες έρευνες κατά την πολιορκία και σε συνεντεύξεις με πολίτες και επαγγελματίες της υγείας που είδαν την αιματοχυσία από πρώτο χέρι, κατηγόρησε τις υποστηριζόμενες από τις Η.Π.Α. δυνάμεις με «επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, κάποιες από τις οποίες αντιστοιχούν σε εγκλήματα πολέμου.» Οι ειδήσεις όλου του κόσμου θα έπρεπε να αντηχήσουν με αυτήν την αναφορά. Κι όμως, η έκθεση της Αμνηστίας καλύφθηκε από ένα μόνο μεγάλο ραδιόφωνο ή τηλεοπτικό δίκτυο – το NPR.
Το κόστος της νίκης του συνασπισμού
Μια πόλη πλούσια σε ιστορία, η Μοσούλη βρίσκεται στο βόρειο Ιράκ, λιγότερο από 100 μίλια μακριά από τα τουρκικά και συριακά σύνορα. Ως μία από τις μεγάλες πόλεις του Ιράκ, διαθέτει μια εκλεπτυσμένη σειρά υποδομών. Επίσης στέγαζε για αιώνες παλιά τεμένη, βωμούς, εκκλησίες και ακόμη μια συναγωγή του 13ου αιώνα. Τα περισσότερα εξ αυτών καταστράφηκαν.
Μία από τις μεγαλύτερες μετακινήσεις στρατιωτικών δυνάμεων από την εισβολή του 2003 στο Ιράκ, η ανακατάληψη της Μοσούλης διακηρύχθηκε ύψιστη προτεραιότητα για τις καθοδηγούμενες από τις Η.Π.Α. δυνάμεις. Οι πολίτες που δεν μπόρεσαν να φύγουν σήκωσαν το κύριο βάρος των επιθέσεων του συνασπισμού. Εκτός από τα αεροπορικά χτυπήματα, οι δυνάμεις του συνασπισμού στηρίχθηκαν πολύ σε πυραυλικές επιθέσεις από το έδαφος, μια μέθοδο με μικρότερη ακρίβεια και μεγαλύτερη πιθανότητα για παράπλευρες απώλειες. Ολόκληρα κτήρια ισοπεδώθηκαν επειδή ένας σκοπευτής εντοπίστηκε στην ταράτσα, συχνά μάλιστα αφού ο σκοπευτής του ISIS είχε φύγει, σύμφωνα με την αναφορά.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, «Στις 17 Μαρτίου 2017 μια αμερικανική επίθεση από αέρος στην γειτονιά Αλ-Τζαντίντα της Μοσούλης σκότωσε τουλάχιστον 105 πολίτες ενώ στόχευε να εξουδετερώσει δύο σκοπευτές του ISIS». Ανεξάρτητα από το αν – όπως ισχυρίστηκε το αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας -παρουσιάστηκαν εκρήξεις σε δεύτερη φάση, θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο σε όσους έδιναν τις εντολές ότι ο κίνδυνος στον οποίο εξέθεταν αμάχους με την χρήση μιας βόμβας 500 λιβρών (226 κιλών) ήταν υπερβολικός σε σχέση με το αναμενόμενο στρατιωτικό πλεονέκτημα…
«Υπήρχαν πολλοί λίγοι του DAESH (μαχητές του ISIS) στη γειτονιά, αλλά ρίχτηκαν πολλές βόμβες σε αυτούς», είπε ο Qais, 47, κάτοικος της περιοχής Αλ-Τζαντίντα στη Μοσούλη. «Υπολογίζουμε πως οι αεροπορικές επιδρομές εδώ σκότωσαν μεταξύ 600 και 1000 ανθρώπων.»
Μια πόλη κατεστραμμένη
Η Διεθνής Αμνηστία εκτιμά ότι 6,000 πολίτες σκοτώθηκαν από όταν ξεκίνησαν οι επιθέσεις του συνασπισμού, αλλά πιστεύει πως ο αριθμός μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος. Ο Hoshyar Zebari, Κούρδος ηγέτης και πρώην Υπουργός Οικονομικών και Εξωτερικών του Ιράκ, είπε πως πληροφορίες των Κούρδων εκτιμούν πως η μάχη άφησε 4000 απώλειες, σύμφωνα και με το Counterpunch. Ο πραγματικός αριθμός ίσως να μη γίνει ποτέ γνωστός.
«Υπάρχουν πολλοί πολίτες ανάμεσα στα πτώματα. Μετά την ανακήρυξη της απελευθέρωσης, δόθηκε εντολή να σκοτωθεί οτιδήποτε και οποιοσδήποτε κινείτο», είπε ένας ταγματάρχης του ιρακινού στρατού μιλώντας υπό καθεστώς ανωνυμίας. «Δεν υπάρχει νόμος πια εδώ. Κάθε μέρα διαπιστώνω πως κάνουμε τα ίδια με το DAESH (ISIS). Κόσμος βγήκε να αναζητήσει νερό επειδή διψούσε και τον σκοτώσαμε.» (daily mail)
Φιλοκυβερνητικές δυνάμεις απέτυχαν επίσης να λάβουν αποτελεσματικές προφυλάξεις για να προστατέψουν τους πολίτες ενόσω σχεδίαζαν και εκτελούσαν επιθέσεις. Έριξαν φυλλάδια από αέρος σε περιοχές της πόλης ελεγχόμενες από το ISIS, συμβουλεύοντας πολίτες να μείνουν μακριά από το ISIS ή να κρεμάσουν παιδικά ρούχα στις ταράτσες για να μαρκάρουν σπίτια πολιτών. Αυτές οι προειδοποιήσεις ωστόσο λίγο μέτρησαν στην πραγματικότητα. Το να μείνεις μακριά από τον ISIS είναι αδύνατο στη δυτική Μοσούλη, και οι μαχητές του θα εκτελούσαν οποιονδήποτε έπιαναν με φυλλάδιο στα χέρια του. Σπίτια με παιδικά ρούχα επίσης χτυπήθηκαν από τις αεροπορικές επιδρομές.
Η Διεθνής Αμνηστία απαίτησε οι ιρακινές δυνάμεις και τα μέλη του καθοδηγούμενου από τις Η.Π.Α. συνασπισμού να διασφαλίσουν πως η μάχη ενάντια στο ISIS – όχι μόνο στη Μοσούλη αλλά και σε άλλες μάχες σε Ιράκ και Συρία – διεξάγεται με τρόπο συνεπή ως προς τον διεθνές δίκαιο και τα διεθνή πρότυπα. Πολίτες εγκλωβισμένοι λόγω της σύγκρουσης και κακοποιημένοι από το ISIS πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον σεβασμό και την ανθρωπιά που τους αξίζει. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί την ιρακινή κυβέρνηση και τα μέλη τού υπό την ηγεσία των Η.Π.Α. συνασπισμού να:
Αναγνωρίσουν δημόσια το μέγεθος και τη βαρύτητα της απώλειας ζωών πολιτών κατά τη διάρκεια της μάχης της Μοσούλης και υπογραμμίζει (η ΔΑ) την ανάγκη αποζημίωσης των θυμάτων και των οικογενειών των θυμάτων των βιαιοπραγιών.
Nα σταματήσουν τη χρήση όπλων που από τη φύση τους δεν κάνουν διακρίσεις, καθώς και εκρηκτικών μεγάλης εμβέλειας, σε περιοχές κοντά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Δεδομένης της απελπιστικής κατάστασης και του μεγάλου αριθμού των εκτοπισθέντων από τη Μοσούλη και τα περίχωρά της, να αυξήσουν επειγόντως την ανθρωπιστική βοήθεια προς τους πολίτες που έφυγαν κατά τη διάρκεια της μάχης.
Εκτιμάται πως θα χρειαστεί $1 δις για να ξαναφτιαχτούν οι υποδομές της Μοσούλης, κι όμως κανένα ποσό δεν προβλέπεται για αυτό στον κυβερνητικό προϋπολογισμό του Ιράκ. Οι πολίτες αφήνονται μόνοι τους να αντιμετωπίσουν τον τρόμο του πολέμου, σε μια κατεστραμμένη πόλη, χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς κανένα σχέδιο ανοικοδόμησης ή επιδιόρθωσης. Επιπλέον, υπάρχουν ήδη κατηγορίες πως οι νέες κατοχικές δυνάμεις είναι διεφθαρμένες. O Zebari είπε πως οι πολίτες έπρεπε να πληρώσουν ακριβά αντίτιμα για να απομακρυνθούν οι σοροί από τα χαλάσματα ή ακόμη για να ξαναπάρουν τα σπίτια τους.
Πού είναι η αγανάκτηση;
Κανείς πρέπει να αναρωτηθεί, «πού είναι η αγανάκτηση των media;».
Στα τέλη του περασμένου έτους, όταν η συριακή πόλη του Χαλεπίου απελευθερώθηκε από τη συριακή κυβέρνηση από την κατοχή αντάρτικων τρομοκρατικών ομάδων, τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνέχισαν την ίδια ιστορία περί απωλειών αμάχων, απεικονίζοντας ψευδώς τις δυνάμεις της συριακής κυβέρνησης ως μοναδικούς δράστες και δαιμονοποιώντας την κυβέρνηση Άσαντ. Η δημοσιογραφική ακεραιότητα ξεχάστηκε, καθώς κάθε παταγώδης, μη επαληθευμένη αναφορά αντιμετωπίστηκε ως αλήθεια. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, η αφήγηση «γενοκτονίας του Χαλεπίου» έχει αποδειχθεί λανθασμένη καθώς εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες επιστρέφουν σε απελευθερωμένες περιοχές και υπάρχουν αξιόπιστες έρευνες.
Εάν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι τόσο γρήγορα στο να ρίχνουν τον όρο «γενοκτονία» σε ό,τι αφορά θανάτους πολιτών σε ορισμένες συγκρούσεις, γιατί είναι τόσο σιωπηλοί για τις φρικαλεότητες και τον τρόμο που είναι γνωστό ότι έχουν επιβληθεί από δυνάμεις που ελέγχονται από τις Η.Π.Α. στη Μοσούλη; Τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία ακολουθούν την πολιτική γραμμή των σούπερ πλούσιων, στους οποίους και ανήκουν. Με αυτόν τον τρόπο χρησιμεύουν ως καταστήματα προπαγάνδας για το Πεντάγωνο δίνοντας μόνο την προοπτική που ωφελεί τα εταιρικά κέρδη, διαστρεβλώνοντας και αποκρύπτοντας την αλήθεια.
Μακελειό αμάχων – μια αμερικάνικη παράδοση
Η έλλειψη ανησυχίας του συνασπισμού των ΗΠΑ για τον ανθρώπινο πόνο στη Μοσούλη δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη. Όταν η Ουάσιγκτον επέβαλε κυρώσεις κατά του Ιράκ από το 1990 έως το 2003, δεν είχε κανένα πρόβλημα με το αποτέλεσμα που ήταν ο θάνατος τουλάχιστον μισού εκατομμυρίου αμάχων, πολλοί από τους οποίους ήταν παιδιά. Η χρήση όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου στο Ιράκ από το Πεντάγωνο προκάλεσε βάσανα που θα διαρκέσουν για γενιές. Τα ποσοστά καρκίνου έχουν αυξηθεί από 40 ανά 100.000 το 1991, πριν από τον Α’ Πόλεμο του Κόλπου, σε τουλάχιστον 1.600 ανά 100.000 το 2005, και οι ανωμαλίες των γεννήσεων αυξήθηκαν δραματικά, σύμφωνα με την ιρακινή κυβέρνηση.
Αυτό το σενάριο είναι πολύ γνωστό στο λαό του Βιετνάμ, που εξακολουθεί να υποφέρει από τις μακροχρόνιες γεννετικές επιδράσεις της εκτεταμένης χρήσης τού «Πορτοκαλί Παράγοντα», ενός τοξικού αποφυλλωτικού και φυτοκτόνου χημικού που χρησιμοποιήθηκε ευρέως από το Πεντάγωνο κατά τη διάρκεια της δολοφονικής εκστρατείας του στη δεκαετία του 1960 και του 1970.
Οι μαζικές δολοφονίες πολιτών στη Μοσούλη αποκαλύπτουν ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εξακολουθεί να έχει το ίδιο μυαλό που σκότωσε εκατομμύρια αθώους στο Βιετνάμ, την Κορέα και αλλού σε όλο τον κόσμο. Η κυρίαρχη τάξη των ΗΠΑ που υπαγορεύει την εξωτερική πολιτική ενδιαφέρεται τελικά μόνο για τα χρήματα και την εξουσία. Δεν έχει συνείδηση ή συμπόνια στις ατέλειωτες εξορμήσεις της που έχουν στόχο νέες κατακτήσεις. Αν θέλουμε να σταματήσουμε αυτή τη σφαγή για το κέρδος, πρέπει να είμαστε σε θέση να δούμε μέσα από την προπαγάνδα των εταιρικών μέσων ενημέρωσης και να εκθέσουμε το άθλιο καπιταλιστικό σύστημα σαν αυτό που πραγματικά είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου