Η Ομόνοια με φοινικιές. Η Ομόνοια με σιντριβάνια. Η Ομόνοια όμορφη. Αγνώριστη. Μια φωτογραφική βόλτα σε μια Ομόνοια από τα παλιά.Μπορεί να την θεωρείτε την ασχημότερη πλατεία του κόσμου. Μπορεί και να είναι. Η πολύπαθη Ομόνοια, όμως, δεν ήταν πάντα έτσι. Για την ακρίβεια, η εικόνα της έχει αλλάξει τόσες φορές, που ένας Αθηναίος της δεκαετίας του ’50 μπορεί να δυσκολευόταν να την αναγνωρίσει στις φωτογραφίες του 1930 ή του 1970. Από τις φοινικιές των αρχών του 20ου αιώνα –που κόπηκαν στο πλαίσιο της τάσης να «ανήκουμε στη Δύση» επειδή το δημοτικό συμβούλιο έκρινε ότι παρέπεμπαν σε βορειοαφρικανική πρωτεύουσα– μέχρι τα εντυπωσιακά σιντριβάνια των 70s και τον δρομέα του Κώστα Βαρώτσου που μετακόμισε από εδώ στο Χίλτον στις αρχές των 90s, η πλατεία Ομονοίας έχει δει πολλές ιδέες να περνούν από πάνω της. Κάποιες από αυτές ήταν καλές, κάποιες άλλες λιγότερο, και κάποιες όπως οι τελευταίες «αναπλάσεις», καταστροφικές.
Όπως και να ‘χει, η κάποτε ωραιότερη πλατεία της Αθήνας, «αντέχει» εδώ και 167 χρόνια: Ήταν μια από τις πρώτες πλατείες της σύγχρονης Αθήνας, μέρος του πρώτου πολεοδομικού σχεδίου των Κλεάνθη και Σάουμπερτ. Υπήρξε, επίσης, σημείο συνάντησης και καρδιά της πόλης επί δεκαετίες: Εδώ βρίσκονταν τα πιο πολυσύχναστα καφενεία, τα καλύτερα θέατρα, τα πιο… μοντέρνα ζαχαροπλαστεία, τα πιο γνωστά ξενοδοχεία της πόλης. Από εδώ ξεκινούσαν να ανακαλύπτουν την πόλη οι περισσότεροι επισκέπτες της, εδώ κλείνονταν τα ραντεβού, εδώ ερχόμασταν ακόμα κι εμείς, παιδιά, για ψώνια στο Μινιόν.\
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου