προ- συνεννοημένες ερωτήσεις

Μια και το πράγμα πήρε την χιουμοριστική του οδό, να πω
δύο περιπτώσεις από το παρελθόν, για τις “ερωτήσεις σκονάκια”.



.
1) Ο Κων/νος ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ την εποχή του “Έξω πάμε καλά”,
πήγαινε φυσικά ως πρωθυπουργός συχνά στο εξωτερικό συνοδευόμενος από
δημοσιογράφους ως συνήθως.
.
Σε κάποιο από τα ταξίδια ζήτησε από κάποιον γνωστό δημοσιογράφο,
να του υποβάλει μια συγκεκριμένη ερώτηση στην διάρκεια της συνέντευξης.
.
Περιχαρής ο δημοσιογράφος για την τιμή αυτή, πράγματι υπέβαλε με εύλογο
στόμφο την προσυνεννοημέμη ερώτηση
.
Η απάντηση από τον Καραμανλή: “Σε… ανόητες ερωτήσεις δεν απαντώ”.
(Αν θυμάμαι σωστά…. “μικροπολιτικός”)
.

2) Η δεύτερη περίπτωση από τις… αποκαλύψεις του ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ.
.
“Προσυνεννοημένες ερωτήσεις πάντα υπήρχαν, λέει ο Γερμανός,
αλλά το ωραίο βρισκόταν στην αρχή της απάντησης:
.
“Η αλήθεια είναι ότι με…. ΑΙΦΝΙΔΙΑΖΕΙ η… ερώτησή σας…αλλά θα κάνω μια
προσπάθεια να απαντήσω όσο γίνεται ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ…..κλπ”
.
Επιστροφή στο παρόν:
.
Πιστεύω ότι για πολλούς λόγους είναι απαραίτητη η κοινή προετοιμασία
κάποιων ερωτήσεων σε ορισμένες περιπτώσεις (εξειδικευμένα επιστημονικά θέματα /
παρουσίαση ενός βιβλίου / μιας νέας πολιτικής κίνησης κ.α).
.
Λογικό είναι. Πού να γνωρίζει ο δημοσιογράφος, όσο ενημερωμένος και να είναι γενικώς, τα… οράματα, τα… μπερδεμένα εσώτερα, τα…. επέκεινα ενός “ποιητή”.
.
Απλά καλό είναι να κρατούνται τα προσχήματα και να προλαβαίνονται
δυσάρεστες καταστάσεις (λ.χ ξεχασμένα ανοικτά μικρόφωνα).

πηγη