Εάν μια πλευρά σε έναν εμφύλιο πόλεμο δεν μπορεί να κερδίσει χωρίς την τεράστια υποστήριξη από το εξωτερικό, αυτό είναι ένα σημάδι μίας μοιραίας αδυναμίας.
Πάρτε για παράδειγμα τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Όλοι οι Βόρειο-Βιετναμέζοι στρατιώτες ήταν Βιετναμέζοι.
Αντίθετα, το Νότιο Βιετνάμ βασιζόταν στην μαζική παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων και ακόμη και σε στρατεύματα της Νότιας Κορέας, για να στηρίξει το καθεστώς του και το σύστημά του. Το Βόρειο Βιετνάμ είχε το αποφασιστικό πλεονέκτημα. Ο στρατός του ήταν επανδρωμένος από υπερήφανους πατριώτες. Το νότιο Βιετνάμ ήταν παρακμιακό και υπό νεοϊμπεριαλιστική ηγεμονία. Του έλειπε η αυτοπεποίθηση και φρόντιζε μόνο για την ευχαρίστηση & τα κέρδη, που το μεγαλύτερο μέρος τους πήγαινε στην κινεζική μειονότητα. Έτσι, πολλοί στο Νότο δεν ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν και να πεθάνουν για αυτό που εκπροσωπούσε το σύστημα. Ο Νότος βασιζόταν (που ήταν ουσιαστικά) οι μισθοφορικές δυνάμεις των ΗΠΑ και της Νότιας Κορέας.
Οι αμερικανοί στρατιώτες δεν είχαν ιδέα γιατί βρίσκονταν στο νότιο Βιετνάμ. Τους έλεγαν κάτι όπως «για να σταματήσουν τον κακό κομμουνισμό» και όλα αυτά. Αλλά οι Αμερικανοί δεν νοιάζονταν για τους Βιετναμέζους (οι οποίοι, με τη σειρά τους, δεν ενδιαφέρονται πολύ για τους Αμερικανούς) και έτσι έγιναν κυνικοί. Είχαν χαμηλό ηθικό και έπρεπε να δωροδοκούνται με R & R ( μια στρατιωτική συντομογραφία για το "ανάπαυση και ανάκτηση" ή "ξεκούραση και χαλάρωση") για να συνεχίσουν να αγωνίζονται. Τους δόθηκαν γενναιόδωρες παροχές για να πιουν, να κάνουν πάρτι και να πάνε με τις πόρνες.
Και οι Νοτιο- Κορεάτες λειτουργούσαν ως μισθοφορική δύναμη και λάμβανε ισότιμη αμοιβή σαν να ήταν Αμερικανοί. Αλλά χωρίς τα αμερικανικά χρήματα, η Νότια Κορέα δεν είχε ούτε λόγο, ούτε βούληση να πολεμήσει. Αντίθετα, οι Βόρειο-Βιετναμέζοι αγωνιζόταν για το έθνος και την υπερηφάνεια. Είχαν μια αίσθηση αξίας πέρα από τα χρήματα και τον υλισμό.
Ο Βορράς είχε τη θέληση, τη συνοχή και την πεποίθηση στον εαυτό του. Παρ’ όλο που έλαβε εκτεταμένη βοήθεια από την ΕΣΣΔ και την Κίνα, έδωσε όλες τις μάχες μόνος του. Αντίθετα, ο Νότος δεν είχε καμία θέληση και καμία υπερηφάνεια. Θα μπορούσε μόνο να υποστηριχθεί από εξωτερικές μισθοφορικές δυνάμεις. Από μόνος του ο Νότος, ήταν καταδικασμένος, και πράγματι ο Βορράς επικράτησε σύντομα επί του Νότου μόλις έφυγαν οι ΗΠΑ.
Παρόμοια δυναμική είναι σε εξέλιξη στην κρίση που σήμερα κατακλύζει τη Δύση. Υπάρχει ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των παγκοσμιοποιημένων λευκών και των εθνικιστών λευκών. Σε ορισμένα λευκά έθνη, οι εθνικιστές λευκοί έχουν ένα πλεονέκτημα έναντι των παγκοσμιοποιημένων λευκών. Οι εθνικιστές λευκοί έχουν μια αίσθηση ρίζας και ταυτότητας. Αισθάνονται μια ισχυρή σύνδεση με τη γη που βρίσκεται κάτω από τα πόδια τους. (Αυτό είναι εμφανές στην Πολωνία και την Ουγγαρία.) Είναι πιο πιθανό να έχουν μια αίσθηση της βασικής ηθικής. Είναι πιο πιθανό να έχουν εθνική, φυλετική και πολιτιστική υπερηφάνεια. Ως εκ τούτου, έχουν μια αίσθηση νοήματος, κατεύθυνσης και εξουσίας στο να είναι αυτό που είναι και να είναι με άλλους όπως είναι με τον εαυτό τους.
Αντίθετα, οι παγκοσμιοποιημένοι λευκοί (παρά την εκπαίδευσή τους και την ευημερία τους) τείνουν να είναι παρακμιακοί, αποθαρρυμένοι (με την ηθική τους υπερηφάνεια να εξαρτάται από τη φυλετική αυτοκτονία), χωρίς κατεύθυνση, χωρίς ρίζες και χωρίς σπονδυλική στήλη , εκτός από την απόρριψη της δικής τους φυλής). Με τέτοια αρνητικότητα, είναι υποχρεωμένοι να περιλαμβάνουν τη μειονότητα των λευκών σε οποιοδήποτε υγιές έθνος, όπου οι λευκοί έχουν ξυπνήσει για ό, τι πραγματικά διακυβεύεται. Εκτός αυτού, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι εθνο-μαζοχιστές.
Ο λόγος για τον οποίο ορισμένα λευκά έθνη έχουν ασυνήθιστα περισσότερους παγκοσμιοποιημένους λευκούς από τα εθνικιστικά λευκά έθνη, είναι επειδή οι ελίτ θεσμοί ελέγχονται από τους παγκοσμιοποιητές και τους συνεργάτες τους που διέδωσαν τους PC και την γκέι κουλτούρα σε λευκούς από την κούνια τους.
Εάν έδιναν όμως στην εθνική συνείδηση των λευκών μια ευκαιρία, είναι αναπόφευκτο να αναπτυχθεί και να επεκταθεί, επειδή οι άνθρωποι επιθυμούν να αισθάνονται καλά για το δικό τους είδος. Είναι σαν πολλοί Βιετναμέζοι να είχαν υποταχθεί στον γαλλικό ιμπεριαλισμό, αλλά μόλις εμφανιζόταν η εθνικιστική φλόγα, δύσκολα θα μπορούσε να περιοριστεί και τελικά θα εξαπλωνόταν σαν πυρκαγιά.
Ακριβώς όπως το καθεστώς του νοτίου Βιετνάμ αισθάνθηκε ότι δεν είχε καμία πιθανότητα χωρίς τους ξένους μισθοφόρους, οι παγκοσμιοποιημένοι λευκοί (που είναι πραγματικά ασυνείδητα θύματα των παγκοσμιοποιητών) αρχίζουν να αισθάνονται ότι δεν έχουν καμία πιθανότητα χωρίς τους ξένους μισθοφόρους της Διαφορετικότητας ή τους μη λευκούς «μετανάστες». Αυτοί είναι μετανάστες-μισθοφόροι ή «immercenaries» με την έννοια ότι η μόνη δέσμευσή τους στη Δύση είναι η υλιστική. Δεν έχουν καμία ανησυχία για τη δυτική ταυτότητα, τον πολιτισμό ή την ιστορία. Έρχονται απλά στη Δύση για χρήματα και υλισμό. Για αυτά όλα τα καλούδια, είναι πρόθυμοι να καταστρέψουν τους εθνικιστές λευκούς ... ακριβώς όπως οι μισθοφόροι της Νότιας Κορέας ήταν πρόθυμοι να σκοτώσουν εκατομμύρια Βιετναμέζων πατριωτών για τα δολάρια στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Αν όχι για τους Immercenaries, η πολιτεία Βιρτζίνια θα εξακολουθούσε να είναι ένα Κόκκινο Κράτος. Ήταν οι μη λευκοί immercenaries που εισέβαλαν στην Καλιφόρνια σε μία μπλε πολιτεία. Πράγματι, πολλά κράτη θα ήταν Ρεπουμπλικανικά, αν όχι για τον Immercenary παράγοντα. (Βεβαίως, το GOP (Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, που αναφέρεται επίσης ως το Παλαιό Κόμμα ) είναι ως επί το πλείστον άχρηστο καθώς όλοι οι πολιτικοί στις ΗΠΑ ελέγχονται από τους παγκοσμιοποιητές.)
Λαμβανομένου υπ’ όψιν, ότι υπάρχει μια κρίσιμη διαφορά μεταξύ των ΗΠΑ και του Διαιρεμένου Βιετνάμ κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι εθνικιστές Βιετναμέζοι είχαν μια σταθερή βάση στο Βορρά. Έτσι, οι στρατιώτες των Βιετκόνγκ που αγωνίζονται στο Νότο θα μπορούσαν να βασιστούν στη σταθερή υποστήριξη από τον Βορρά, η οποία ήταν εντελώς ανεξάρτητη από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Αντίθετα, όλες οι ΗΠΑ είναι σαν το Νότιο Βιετνάμ. Όλες έχουν καταληφθεί από τους παγκοσμιοποιητές. Όλες οι ομοσπονδιακές και πολιτειακές κυβερνήσεις, όλα τα θεσμικά όργανα, όλες οι βιομηχανίες. Έτσι, οι Λευκοί Εθνικιστές Απελευθερωτικοί (ένας πιο ακριβής όρος από τον όρο «λευκούς εθνικιστές») είναι σαν τους Βιετκόνγκ αλλά χωρίς την υποστήριξη μιας σταθερής βάσης εξουσίας. Στο Βόρειο Βιετνάμ, όλα τα θεσμικά όργανα ελέγχονταν από πατριώτες. Έτσι, οι Βιετκόνγκ θα μπορούσαν τουλάχιστον να στηριχθούν στο σκληρότερο εθνικιστικό Βόρειο Βιετνάμ στον πόλεμο τους με το Νότιο Βιετνάμ, και στη συνέχεια κάτω από τη νεοϊμπεριαλιστική αμερικανική ηγεμονία.
Αντίθετα, οι Alt Right (alt-right, ή alternative right είναι μια χαλαρά συνδεδεμένη και κάπως ασαφής ομαδοποίηση αμερικανών λευκών υπερασπιστών / λευκών εθνικιστών) και οι εθνικιστές λευκοί δεν έχουν τέτοια στήριξη. Μερικοί βλέπουν τη Ρωσία ως σύστημα υποστήριξης των εθνικιστών λευκών, αλλά η Ρωσία είναι μη επεμβατική (παρά όλη την υστερία και την μαγειρεμένη παράνοια) και ως αυτοκρατορικό έθνος, δεν είναι τόσο έντονη στον εθνικισμό ο οποίος θα μπορούσε να αναστατώσει τις μουσουλμανικές μειονότητες.
Ακόμα και όταν ο αληθινός εθνικισμός αντικαταστήσει τον επιθετικό συντηρητισμό, οι Λευκοί Εθνικιστές Απελευθερωτικοί θα είναι πιο παθιασμένοι και αφοσιωμένοι από τους παγκοσμιοποιημένους λευκούς των οποίων τα κύρια πάθη είναι η γελοία ομοφυλοφιλία, η λατρεία των ξένων, η δουλικότητα και το φυλετικό αυτο-μίσος.
Στο τέλος, οι άνθρωποι που αγαπούν τη δική τους φυλή έχουν πλεονέκτημα έναντι εκείνων που μισούν τη δική τους φυλή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι παγκοσμιοποιημένοι λευκοί φοβούνται παντού ότι δεν μπορούν να κερδίσουν μακροπρόθεσμα εναντίον εθνικιστών λευκών. Μπορούν να κερδίσουν ΜΟΝΟ με μη λευκούς μετανάστες ως μισθοφόρους που προσχωρούν στους παγκοσμιοποιημένους λευκούς μόνον για τα δολάρια και τον υλισμό. Μετά από όλα, ποιος είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο οι μετανάστες έρχονται στις ΗΠΑ; Οι Αρχές; Οι Ιδέες; Όχι, έρχονται για τα δολάρια.
Εάν οι μόνοι πολιτικοί πόροι θα συνεχίσουν να είναι οι εκλογές, οι παγκοσμιοποιημένοι λευκοί μπορεί να υπερισχύσουν, διότι οι «νέοι πολίτες», που επιθυμούν να κερδίσουν δολάρια, θα συνεχίσουν να έρχονται και να ψηφίζουν για τον παγκοσμιοποιητή. Όλη η Αμερική και ακόμη και η ΕΕ θα μπορούσε να καταλήξει σαν την Καλιφόρνια.
Αλλά αν πρόκειται για έναν πόλεμο με όπλα, οι εθνικιστές λευκοί θα είναι σαν τους βορειο-βιετναμέζους και τους Βιετκονγκ. Θα έχουν κάτι για να ζήσουν, να σκοτώσουν, να πεθάνουν. Δεν θα αγωνίζονται για χρήματα.
Αντίθετα, οι immercenaries θα πάρουν τα όπλα μόνο για τα χρήματα. Όσον αφορά τους παγκοσμιοποιημένους λευκούς, ποια είναι η μεγάλη ιδέα τους; Η φυλετική αυτοκτονία. Είναι κάτι για το οποίο είναι πρόθυμοι να πεθάνουν οι άνθρωποι; Οι αυτοκτονικοί μπορεί να υποδεχτούν τη δική τους κατάπτωση, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να πεθάνουν γι' αυτό.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου