Η θεραπευτική δύναμη της αγάπης (2ο Μέρος)

Του Παναγιώτη Ψαρρού (Ομοιοπαθητικός)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ
Σαμάρια ή Θέατρα Ελέγχου ή Μιάσματα ή Μολυσματικές καταστάσεις.

Όλοι μέσα μας κουβαλάμε την μολυσματική κατάσταση που αποκαλούνται και ΣΑΜΑΡΙΑ ή ΘΕΑΤΡΑ ΕΛΕΓΧΟΥ. Στην ομοιοπαθητική ο Χάννεμαν τα αποκαλεί Μιάσματα, και με αυτό θέλει να μας πει ότι όλα τα ανθρώπινα όντα άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο όλοι τα κουβαλάμε μέσα μας. Όλοι κουβαλάμε και τα τέσσερα σαμάρια ή μιάσματα ή θέατρα ελέγχου ή όπως τα λέω εγώ μολυσματικές καταστάσεις, άλλα κάποιο από αυτά τα τέσσερα, ένα κυριαρχεί με μεγαλύτερο ποσοστό μέσα μας.

Αυτό, είναι ο λόγος που έχουμε μέσα μας. Ας μην θεωρήσει κάποιος ότι όλες αυτές οι μολύνσεις είναι ψεύτικες διότι αυτό είμαστε στον εσωτερικό μας λόγο και αυτό εκπέμπουμε και προς τα έξω μας. Θα τα αναφέρω περιληπτικά…

Πρώτο Σαμάρι. Τσακάλι. Εγώ Τρομοκράτης. Πνεύμα της οργής, θυμός, νευρικό, φιλόνικο, απότομο, απρόσμενο, τρόμου, βίαιο, παρορμητικό.
(εδώ σε μεγάλο ποσοστό έχουμε καρδιόπαθειες, εγκεφαλικό).

Δεύτερο Σαμάρι. Λαγός. Εγώ Καημένος, ή Θύμα. Το πνεύμα της θλίψης. Παρακαλώ λυπηθείτε με, θλιμμένο, σκυθρωπό, ανασφαλές, καταθλιπτικό, ανήμπορο, δυστυχισμένο, πικρό, αχάριστο, συμφορά, άμοιρο, ταλαίπωρο, φούσκες εγωισμού. (εδώ σε μεγάλο ποσοστό έχουμε ασθένειες που θεωρούνται αθεράπευτες).

Τρίτο Σαμάρι. Σαλίγκαρος. Εγώ Απόμακρος. Το πνεύμα του κινδύνου. Απών, δεν είμαι εδώ, απουσιάζω, αφανής, δυσπρόσιτος, απλησίαστος, απέχω, αζύγωτος, δεν ζει στο παρόν, αδυνατεί να ακούσει τι του λες. Αυτός ο άνθρωπος σπέρνει μέσα σε αυτούς που τον πλησιάζουν την αποστροφή, θέλεις να απομακρυνθείς από αυτόν. ( εδώ σε μεγάλο ποσοστό έχουμε Σκλήρυνση κατά πλάκας).

Τέταρτο Σαμάρι. Οχιά. Εγώ Το πνεύμα της Ανάγκης. Ανακριτής. Εξουσιαστικό, δεν δέχεται την αποτυχία, θανατηφόρος κριτής, συμφεροντολόγος, φιλόκερδος, πλεονεξία, ακόρεστη απληστία, υποκριτής, υπερήφανο, διαχειριστικό, άρχων διδάσκων, δεν παραδέχεται λάθος, σωτήρας, μπορεί να αποκληρώσει το ίδιο του το παιδί. Προτίμα γλάστρα κοντά του παρά λογικό ελεύθερο ον.
(εδώ σε μεγάλο ποσοστό μετά από αποτυχία, όλες οι ασθένειες είναι για αυτόν προσιτές, με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τον αιφνίδιο θάνατο).
Μιασματικές καταστάσεις.

ΨΩΡΙΚΟ: ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ (νιώθει πιο έντονα το κάθε αίσθημα) και ΕΛΛΕΙΨΗ (αίσθημα κατωτερότητας, θέλει στήριγμα)

ΣΥΚΟΤΙΚΟ: Τάση για επίδειξη. Παίρνει, αλλά δεν δίνει εύκολα, παρά μόνο από συμφέρον.

ΦΥΜΑΤΙΚΟ: Μια συνεχής τάση, κίνηση προς ένα στόχο, που όταν επιτευχθεί, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, χάνει την αξία του. Είναι ερωτευμένος με το στόχο του.

ΣΥΦΙΛΙΔΙΚΟ: Τάση για καταστροφή. Θέλει να κατακτήσει κάτι που δεν έχει. Αποδιοργανώνεται εύκολα. Ανυπόμονος. Δεν ελπίζει, αυτοκτονεί. Δεν μπορεί να αγαπήσει πέρα από τον εαυτό του.

Κάποτε ήταν δυο καλόγεροι οι οποίοι δεν έπρεπε ούτε καν να κοιτάξουν γυναίκα.

Κάποια μέρα και ενώ περπατούσαν στο δάσος πηγαίνοντας στο μοναστήρι, άκουσαν μια γυναίκα να φωνάζει καλώντας σε βοήθεια.

Ο ένας εξ αυτών πλησίασε και είδε μια έγκυο γυναίκα να προσπαθεί να περάσει στην απέναντι όχθη ενός ποταμού.

Άλλα δεν μπορούσε να τα καταφέρει διότι το ποτάμι λόγω της νεροποντής της προηγούμενης μέρας ήταν πολύ ορμητικό.

Ο ένας καλόγερος αφού πήρε την γυναίκα στους ώμους του και την πέρασε στην απέναντι όχθη, γύρισε και συνέχισαν το δρόμο προς το μοναστήρι.

Σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή δεν αντάλλαξαν καμία κουβέντα αναμεταξύ τους. Λίγο πριν φτάσουν στο μοναστήρι ο ένας καλόγερος γύρισε και είπε στον άλλον· μα καλά δεν ντρέπεσαι;

Εμείς δεν κάνει ούτε να κοιτάξουμε γυναίκα και εσύ την πήρες αγκαλιά και την πέρασες απέναντι;

Ναι σωστά λες, του απάντησε ο άλλος καλόγερος.

Εγώ την πήρα αγκαλιά και την πέρασα απέναντι αφήνοντας την στην απέναντι όχθη. Αλήθεια εσύ γιατί την κουβαλάς ακόμη μαζί σου;

Πολλοί αναρωτιούνται: άραγε ο άνθρωπος είναι όντως ελεύθερος; Αφού εμείς τον βλέπουμε τόσο αδύναμο. Ναι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, αφού έχει την εξουσία – εάν το θελήσει – να αναπτυχθεί στην ΑΓΑΠΗ. Όλα είναι δυνάμεις. Πολλοί άνθρωποι θα ήταν καλό να μάθουν πως το υλικό σώμα τους είναι μια δύναμη. Χωρίς το σώμα μας δεν θα μπορούσαμε να αναπτυχτούμε. Παρατήρησε μια έγκυο και θα διαπιστώσεις την ωραιότητα και την επέκταση της δύναμης του σώματος. Το σώμα μας είναι μία δύναμη μέσα στο σύνολο των ανθρωπίνων δυνάμεών μας.

Ο μαγνητισμός του ανθρώπου, είναι μια δύναμη που του επιτρέπει να εναρμονίζεται με όλων των ειδών τα δονητικά πεδία και έχει μέσα του όλοι την ποιότητα του εσωτερικού του ΕΙΝΑΙ. Η δύναμη που αποφασίζει. Είναι Ο λόγος. (Ο εσωτερικός λόγος είναι το ‘’είναι’’ μας. Αυτό είναι Δύναμη.)

Η εξουσία: Η παρατήρηση. Η κατανόηση. Η εσωτερική μας στάση. Η ανθρώπινη λογική. Οι σκέψεις μας. Η φαντασία. Οι αισθήσεις μας. Το κατηγορώ. Ο θυμός. Η οργή. Η πίκρα. Η λύπη. Η ζήλια. Η συκοφαντία. Η ανασφάλεια. Η σκληρότητα. Το ψέμα. Η ασθένεια. Η εξαπάτηση. Ο φθόνος. Το άγχος. Η αγνωμοσύνη. Η κακιά. Το υποσυνείδητο. Η συμπεριφορά. Η επιλογή. Η συνήθεια. Το ασυνείδητο. Η τελειότητα. Η καλοσύνη. Η Ευχαρίστηση. Η Ανταμοιβή. Η Τιμωρία. Η πάλη. Η προσπάθεια. Η ειρήνη. Ο πλούτος. Η κίνηση. Η ελευθερία. Η ασφάλεια. Η εκτίμηση. Η απογοήτευση. Η Συνέπεια. Η δεκτικότητα. Η εξουσία. Η αφύπνιση. Η άρνηση. Η πραότητα. Η χαρά. Η λατρεία. Η πίστη. Το θάρρος. Η συμπάθεια. Η γνώση. Ο εγωισμός. Η δυσπιστία. Ο ενθουσιασμός. Η άρνηση. Η αρετή. Ο πόνος. Η διανόηση. Η αυτογνωσία. Η ευαισθησία. Η αναισθησία. Η δικαιοσύνη. Η ενοχή. Η ασφάλεια. Ο θρήνος. κ.α.

Φυσικές δυνάμεις: Η γη. Το νερό. Οι πηγές. Οι θάλασσες. Ο αέρας. Ο ήλιος. Η σελήνη. Τα άστρα. Ο κύκλος των εποχών. Η θαλάσσια ζωή. Ο ζωικός κόσμος. Τα δάση. Τα χρήσιμα πετρώματα. Οι πολύτιμοι λίθοι. Τα μέταλλα. κ.α.

Δύναμη με δύναμη διαφέρει, παρά ταύτα όλα είναι δυνάμεις.


Η μεγαλύτερη όμως Δύναμη είναι η ΑΓΑΠΗ και αυτή εκφράζετε μέσα από την δύναμη της ψυχής μας αναλόγως το τη τις έχουμε στείλει μέσα από τον λόγο που έχουμε βάλει μέσα μας. Ας μην ξεχνάμε ότι η ψυχή είναι ανέκφραστο ΝΑΙ δηλαδή ότι τις στέλνουμε αυτό και πάντα μας επιστρέφει.
Η θέληση.

Μέσα στις δυνάμεις της θέλησής μας υπάρχει η ξεχωριστή δύναμη του μεγάλου δασκάλου που διδάσκει και διδάσκεται. Ο μεγάλος διδάσκαλος, αυτή η τόσο θαυμαστή δύναμη που ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του, έχει δοθεί για να διδάξουμε τον εαυτό μας, εμείς όμως παραφρονημένοι και ζαλισμένοι από τα ‘’εγώ ‘’ μας, διδάσκουμε τους πάντες γύρω μας και σπανιότατα, με μεγάλη δυσκολία διδάσκουμε… ελάχιστα εμάς.

Ο εσωτερικός μας δάσκαλος, αυτή η ξεχωριστή δύναμη του μεγάλου δασκάλου που διδάσκει και διδάσκεται και ας το γνωρίζουμε που δεν είναι κάτι άλλο από την ψυχή μας.


Μας λέει η ψυχή δείτε και διδαχτείτε.

Κοίταξε τώρα τον ουρανό, κοίτα τη φύση και τις εκδηλώσεις της. Κοίτα τον ήλιο, τον αέρα, το νερό, τα δέντρα, πώς προσφέρονται σε όλα, χωρίς διακρίσεις. Κοίταξε την έγκυο, το μωρό, το παιδί, το νέο, το γέρο, τον υπέργηρο. Κοίτα την αδυναμία, το ασθενές σου, τις μικρότητές σου, τα ελαττώματα σου, τις αδυναμίες σου, τον πόνο γύρω σου, τις λανθασμένες πίστες σου, τις μαύρες σκέψεις, τις αρρώστιες – σωματικές και πνευματικές, όλων των ειδών τους πολέμους…

Εάν δεν διδάσκεσαι από όλα αυτά, κανένας δάσκαλος δεν μπορεί να σου διδάξει τη ζωή και το νόημά της. Αδυνατεί! Τότε κοίτα, νιώσε αυτόν που προσφέρει βοήθεια με αγάπη, τότε κατανόησε εκείνη τη δύναμη που υπάρχει στον άνθρωπο και αγαπά, κατανόησε όλο τον κύκλο της ζωής μέσα στην ομορφιά του. Εάν δεν διδάσκεσαι από όλα αυτά, κανένας δάσκαλος, κανένα βιβλίο, κανένας λόγος δεν μπορεί να σε διδάξει…

Δάσκαλος ζωής είναι αυτός που θα αφυπνίσει το δάσκαλο μέσα μας και θα μας μάθει να διδασκόμαστε από τα πάντα, εσωτερικά και εξωτερικά, θετικά και αρνητικά και να αντλούμε από όλα σοφία ζωής. Ο φόβος είναι μια δύναμη, και κάποιοι την χρησιμοποιούν αυτή τη δύναμη για να μας ελέγχουν. Τι είναι αυτό που θα πρέπει να φοβάμαι στον εδώ χρόνο της ζωής μου, όσος συμβεί να είναι αυτός, ώστε γνωρίζοντας το να μπορώ να προστατευθώ;

Αυτό το ερώτημα βρίσκεται μέσα σε όλους μας και, αν όχι σε όλους μας, στους περισσότερους από μας. Και βέβαια με το που τολμάμε και θέτουμε αυτό το ερώτημα, τι είναι αυτό που πρέπει να φοβάμαι στον εδώ χρόνο της ζωής μου, αμέσως ακούγεται ένας καταιγισμός φωνών που μας απαντούν.

Οι φωνές αυτές που απαντούν στο ερώτημα που θέτουμε, ίσως είναι οι σκέψεις μας, ίσως είναι οι εσώτατοι φόβοι μας, ίσως κάποιοι φίλοι που βρίσκονται γύρω μας και άκουσαν το ερώτημα μας, ίσως να είναι οι γηραιότεροι του περιβάλλοντός μας, που μας συμβουλεύουν, ίσως να είναι οι σύμβουλοι του κράτους μας, ίσως οι νομιζόμενοι σοφοί της εποχής μας.

Αν με ρωτήσετε προσωπικά, είμαι πεπεισμένος πως είναι όλα μαζί.

Η πρώτη φωνή του απαντά και του λέει: να φοβάσαι εκείνους που διψούν την εξόντωσή σου. Μια άλλη φωνή του λέει: να φοβάσαι όλους εκείνους που στηρίζονται στη δύναμη του πλούτου τους και καυχιόνται γι αυτό και μεριμνούν πώς να αποκτήσουν περισσότερα, με οποιονδήποτε τρόπο. Να φοβάσαι το θάνατο. Πήγαινε και κατέγραψε το όνομα σου στα κτήματα σου και στα οικόπεδα σου, όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι και μη νοιάζεσαι για τίποτε άλλο στη ζωή σου, ζήσε και φρόντισε τον κόσμο της επιβίωσής σου. Να φοβάσαι την αρρώστια. Να φοβάσαι πολύ τη φτώχεια και να αγωνιάς για την επιβίωσή σου. Μια άλλη λέει. Να φοβάσαι τον άδικο και δόλιο άνθρωπο, γιατί θέλει να σε βλάψει. Να φοβάσαι το φίλο σου, που δείχνει φίλος και είναι προδότης.

Και οι φωνές πληθαίνουν βέβαια και τι να περιγράψω, αφού θα χρειάζονταν τόμοι.

Εσείς προσθέστε αν θέλετε, όσα άλλα σας έρχονται κατά νου.

Η απάντηση ενός σοφού ανθρώπου στον καταιγισμό των φωνών αυτών, είναι. Όλα όσα είπατε, φανερώνουν και βεβαιώνουν την απειρία και αστοχία σας στην Αγάπη. Και απορημένες, όλες οι φωνές μαζί, ενοποιημένες όμως σε μια φωνή τώρα, τον ρωτούν. Δηλαδή, όλοι οι κίνδυνοι που σου είπαμε δεν υφίστανται, δεν υπάρχουν στη ζωή του κάθε ανθρώπου, δεν τους συναντά στη κάθε μέρα του;

Ναι, υπάρχουν, απαντά ο σοφός, αλλά όλα αυτά δύνανται να βλάψουν τον άνθρωπο φαινομενικά, όχι οντολογικά, όχι αληθινά. Κυριολεκτικά, τίποτε δεν μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο, εκτός από τον κακό εαυτό του. Μόνο όταν συμβεί και αποκτήσω κακό εαυτό, αυτός μόνο δύναται να με βλάψει οντολογικά.

Αυτό αληθινά οφείλω να φοβάμαι..

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

©TherapyWave.eu