Γράφει η Μίντυ Μακρίδη-Κωνσταντίνου Το Παγκράτιο άθλημα είναι το αρχαιότερο άθλημα στον κόσμο πολεμικών και μαχητικών τεχνών.
Η αρχή του χάνεται στα βάθη των αιώνων..Η σύνθεση του ονόματος του παγκρατίου προσδιορίζει και την ουσία του αθλήματος, Παν- κράτος που σημαίνει ¨"ο τα πάντα κρατών", αυτός που κατέχει την υπέρτατη δύναμη και γνώση.
Το παγκράτιο χωρίζεται σε δύο μέρη, στο άνω ή ορθοστάδην και στο κάτω ή αλίνδησιν παγκράτιο.
Ορισμένοι προσδιορίζουν αυτή την αρχή στην δωδέκατη χιλιετία π.χ. Μέχρι σήμερα οι παλαιότερες παραστάσεις-μαρτυρίες έχουν βρεθεί σε αρχαίο ρητό του 1700 π.Χ., στην Αγία Τριάδα στην Κρήτη.
Ως δημιουργοί του Παγκρατίου αναφέρονται ο Ηρακλής και ο Θησέας.
Κατά τον Πλούταρχο αυτός που επινόησε την τεχνική του παγκρατίου ήταν ο Θησέας, που με αυτό νίκησε τον Μινώταυρο, τον άγριο ταύρο που φύλαγε το «Λαβύρινθο» στο ανάκτορο της Κνωσσού, στο Ηράκλειο Κρήτης. Ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρει ότι ο ημίθεος Ηρακλή επινόησε το παγκράτιο.
Άθλημα ιδιαίτερα σκληρό, επιβλητικό, θεαματικό κατεξοχήν αμυντικό, με έντονη την κίνηση και την άμιλλα, με χαρακτηριστική ελευθερία στην εφευρετικότητα κινήσεων και τεχνκών.
Ξεκίνησε ως καθαρά πολεμικό αγώνισμα και διατηρήθηκε ως τέτοιο μόνον στην αρχαία Σπάρτη, για αυτό και δεν έγινε αμέσως δεκτό στους Ολυμπιακούς αγώνες.
Το πνεύμα των αρχαίων ¨Όλυμπιακων αγώνων ήταν ειρηνικό και όχιπολεμικό. Μετά από πολύχρονες προσπάθειες και ενώ προηγουμένος, αφαιρέθηκαν τα στοιχεία πού του έδιναν χαρακτήρα άγριας συμπλοκής, συμπεριλήφθηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες, από την 33η Ολυμπιάδα το 648 π.Χ. και έγινε σε λίγο καιρό όπως αναφέρει ο Φιλόστρατος "Των εν Ολυμπία το κάλλιστον". Πρώτος νικητής ήταν ο Λύγδαμις από τις Συρακούσες.
Σύμφωνα δε με τον Στοβαίο η πόλη που είχε Ολυμπιονίκη στο Παγκράτιο γκρέμιζε μέρος από τα τείχη της για να τον υποδεχθούν.
Ο ιστορικός Φιλόστρατος αναφέρει το παγκράτιο σαν "το πιο άξιο άθλημα των Ολυμπιάδων και τη σπουδαιότερη προετοιμασία των Έλληνων πολεμιστών". Ο εκπαιδευμένος στο παγκράτιο ήταν πανίσχυρος.
Με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Μικρά Ασία, Περσία, Ινδία και Θιβέτ, οι στρατιώτες του δίδαξαν το παγκράτιο άθλημα στους λαούς των Ασιατικών χωρών. Την πατρότητα του παγκρατίου σε όλα τα αγωνίσματα των μαχητικών τεχνών, την έχουν αναγνωρίσει μορφωμένοι ιστορικοί των τεχνών αυτών, όπως ο Μασουτάτσου Ογιάμα, ο ιδρυτής της τεχνικής του αθλήματος "Κιόκου Σιν Κάι" στο σύγγραμμά του "Ζωτικό Καράτε".
Η εποχή μας είναι εποχή μεγάλης πνευματικής συγχύσεως και αποστασίας. Δημιουργοί αυτής της καταστάσεως είναι οί άνθρωποι της νέας τάξης, οι οποίοι χρησιμοποιούν άτομα τα οποία παρασύρουν στην πλάνη, για να φέρουν εις πέρας το ανθελληνικά σχέδια τους. Την σύγχυση αυτή την καλλιεργούν κυρίως οι ομάδες της λεγόμενης "Νέας Εποχής του Υδροχόου". Βασικό τους δόγμα είναι ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. Όλες είναι δρόμοι που οδηγούν, λένε, στον ίδιο σκοπό.
Η Γιόγκα και οι ανατολικές μαχητικές τέχνες δεν είναι ξεκάθαρες γυμναστικές-μαχητικές ασκήσεις. Συνδέονται με τις μαγικοθρησκευτικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις του Ινδουισμού, του Βουδισμού και του πνευματισμού, μέσα από τις οποίες επιτυγχάνεται η εξάρτηση του ανθρώπου και των επιλογών του από τους νόμους του κάρμα και της μετενσάρκωσης. Διαλογισμός, τελετές καρμικού καθαρισμού, ενεργειακές θεραπείες, «λατρείες θεοτήτων»,«οράματα ενοχλητικών ή τρομακτικών μορφών, μαγικά φυλακτά κ.α. συνδέονται με την Γιόγκα, σύμφωνα με όσα παραδέχονται στα βιβλία τους, καθώς και με όσα αναρτούν στο διαδίκτυο οι σύγχρονες παραθρησκευτικές ομάδες.
Ο έσχατος σκοπός λοιπόν της γιόγκα δεν είναι η βελτίωση της υγείας, της ψυχικής ηρεμίας ή η ανάπτυξη των ικανοτήτων του σώματος και του πνεύματος του ανθρώπου, αλλά η πνευματική παγίδευσή του με απρόβλεπτες συνέπειες.
Οι πολεμικές τέχνες δεν είναι απλές ασκήσεις εκγύμνασης, αλλά συστήματα που έχουν φιλοσοφικο-θρησκευτικό προσανατολισμό.
Οι πολεμικές τέχνες βασίζονται σε Ανατολικές φιλοσοφίες- θρησκείες, και ειδικά στον Ταοϊσμό -Βουδισμό Ζεν. Το Ζίου-Ζίτσου, το Καράτε, το Κιούντο και το Κέμπο είναι έντονα επηρεασμένα από τον Βουδισμό Ζεν. Δημιουργός των πολεμικών τεχνών θεωρείται ο Βουδιστής μοναχός Μποντιντάρμα. Πολλοί που ασκούν τις πολεμικές τέχνες το κάνουν χωρίς να γνωρίζουν τον θρησκευτικό χαρακτήρα τους. Δυστυχώς τα περισσότερα μαχητικά είδη συνδέονται με ένα πνευματικό κέντρο που έχει τις ρίζες του στον Ταοϊσμό και τον Βουδισμό.
Στην βάση τους όλες οι πολεμικές τέχνες αποτελούν μέρος ενός συνολικού συστήματος εκπαίδευσης, το οποίο έχει ως απώτερο σκοπό την ριζική μεταμόρφωση της ίδιας της ύπαρξης του ασκούμενου. Η πνευματική διάσταση είναι ο πυρήνας των πολεμικών τεχνών. Ο Richard Schmidt, καθηγητής Φυσικής Αγωγής στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα, επισημαίνει ότι : "Οι Ιαπωνικές πολεμικές τέχνες αποτελούν οχήματα για πνευματική εκπαίδευση-φώτιση και ότι το πνεύμα και τα πιστεύω παραμένουν κατά βάση τα ίδια, ανεξάρτητα από το είδος της πολεμικής τέχνης.
Ανεξάρτητα από το στυλ που ακολουθεί κάποιος, το κλειδί για όλες τις πολεμικές τέχνες βρίσκεται στην επιδέξια χρήση της παγκόσμιας ζωτικής δύναμης Τσι για τους Κινέζους και Κι για τους Γιαπωνέζους.
Το τσί είναι μια μεταφυσική, νεοτξική ενέργεια που βρίσκεται έξω από τα όρια οποιουδήποτε επιστημονικού ελέγχου, η μελέτης. Η μεταφυσική θεωρία τους, διδάσκει ότι ο ειδικός στις πολεμικές τέχνες είναι ικανός να τιθασεύει την συμπαντική ενέργεια τσι και να την στερεί ή να αδειάζει τον αντίπαλό του από αυτήν. Δηλαδή, η θεμελίωση των πολεμικών τεχνών βρίσκεται στις ενεργειακές πρακτικές του Τσι (Κι), οι οποίες είναι ασυμβίβαστες με την Ελληνορθόδοξη πίστη και ζωή.
Όπως επισημαίνουν πρώην δάσκαλοι πολεμικών Ανατολικών μαχητικών τεχνών αλλά και αξιόλογοι μελετητές, η χειραγώγηση της ενέργειας [Κι ή Τσι] στις πολεμικές τέχνες είναι ίδια με την χρήση της στο χώρο του Ινδουιστικού-Βουδιστικού αποκρυφισμού. Για αυτούς τους λόγους ελλοχεύουν οι σοβαροί κίνδυνοι από τον αποκρυφισμό. Στους κινδύνους να προσθέσουμε την άμβλυνση του Ελληνορθοδόξου φρονήματος, το οποίο οδηγεί κάποιους στο επικίνδυνο συγκρητιστικό συμπέρασμα ότι μπορεί να συνδυαστεί η Ορθόδοξη Χριστιανική ζωή με πρακτικές έκφρασης ανατολικών θρησκειών, κάτι το οποίο αφενός δεν ισχύει και αφετέρου έχει και σωτηριολογικές συνέπειες. Επίσης, ελλοχεύουν οι εξής υπαρκτοί κίνδυνοι, όπως είναι η καλλιέργειας της βίας, της επιθετικότητας και του εγωισμού,.
* Η Μίντυ Μακρίδη είναι απόφοιτη δασκάλα και αθλήτρια.
ΤΟ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΚΓΥΜΝΑΣΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου