Εάν μπορούμε να κλείσουμε τον πλανήτη για τον COVID-19, γιατί όχι και για πιο σημαντικά πράγματα;
«Το επίπεδο της βλακείας που συμβαίνει εδώ είναι καταπληκτικό» – Νόμπελ για την επιστήμη στο Covid-19 Lockdown
Ο Michael Levitt, Βιοφυσικός και καθηγητής δομικής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, επικρίνει τον ΠΟΥ και το Facebook για την λογοκρισία των διαφορετικών πληροφοριών κι ενημερωμένων προοπτικών σχετικά με την καραντίνα του Covid-19. Ο Levitt έγινε αρκετά δημοφιλές όνομα σε όλη την Κίνα. Προσέφερε στο Κινεζικό κοινό διαβεβαίωση κατά την διάρκεια της κορύφωσης της επιδημίας εκεί, καθώς είχε αποφασίσει, αφού διερεύνησε και έσπασε κάποιους αριθμούς, ότι ο ιός θα σταματήσει. Γιατί δεν μπορούμε να συζητήσουμε αυτά τα πράγματα ανοιχτά και ελεύθερα; Γιατί αυτές οι απόψεις λογοκρίνονται σκληρά, γελοιοποιούνται και θεωρούνται εσφαλμένα ψευδείς; Μπορούμε να συνεχίσουμε να βασίζουμε σε παγκόσμιους οργανισμούς όπως ο ΠΟΥ και οι ομοσπονδιακοί ρυθμιστικοί οργανισμοί «υγείας» για να μας καθοδηγήσουν σε τέτοιες στιγμές; Λειτουργούν προς το συμφέρον μας; Λειτουργούν με ειλικρίνεια και αλήθεια;
[…] Οπως πολλοί από εσάς μπορεί ήδη να γνωρίζετε, ορισμένοι εξέχοντες επιστήμονες σε όλο τον κόσμο έμπλεξαν όταν θέλησαν να μιλήσουν για τις θέσεις τους σχετικά με τον COVID-19. Τα βίντεο τους στο YouTube έχουν λογοκριθεί και δεν έχουν χρόνο μετάδοσης στα mainstream media. Αυτό έδειξε τόσο λίγες προοπτικές μεταδίδονται στις μάζες. Τα (καλοπληρωμένα) μέσα μαζικής ενημέρωσης ξεκίνησαν επίσης μια εκστρατεία γελοιοποίησης εναντίον αυτού του τύπων επιστημόνων, ενώ οργανώσεις όπως το Facebook και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) επέλεξαν να λογοκρίνουν οτιδήποτε αντιβαίνει στην θέση του ΠΟΥ.
Δεν πρέπει να έχουμε την ευκαιρία να εξετάσουμε την έρευνα και τις απόψεις για να προσδιορίσουμε την αλήθεια μας; Γιατί κρύβονται από εμάς; Γιατί βασιζόμαστε συνεχώς σε μεγάλους οργανισμούς που έχουν ιστορικό απάτης και διαφθοράς; Πολλά θέματα είναι αμφιλεγόμενα και οι ειδικοί που μοιράζονται απόψεις σχετικά με αυτό, πρέπει να έχουν το δικαίωμα να μοιράζονται τις σκέψεις τους χωρίς να επισημαίνονται ως ψευδείς ή λανθασμένοι από τις εξουσίες.
Αντιμετωπίσαμε προβλήματα κατά την διάρκεια του COVID-19 με εξειδικευμένους κι αυστηρούς ελέγχους, με λογοκρισία. Η απλή σύνταξη άρθρων, όπως η κοινή χρήση επιστημονικών γνώσεων που μοιράστηκαν οι ανεξάρτητοι από το σύστημα επιστήμονες οδήγησε σε τρομοκρατίες περί «ψεύτικων ειδήσεων». Δεν μας δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να συζητήσουμε γιατί κάτι είναι ψεύτικο, απλώς είναι ισχυρά εξοπλισμένοι για να μας διαγράφουν και να καταργούν το περιεχόμενο μας. Αυτό το συγκεκριμένο άρθρο μπορεί να επισημανθεί ως ψευδές τις επόμενες ημέρες. Αλλά πώς μπορεί να είναι αυτό; Πώς μπορεί η κοινή γνώμη εμπειρογνωμόνων και πληροφοριών που βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα να είναι «ψεύτικη» και να τιμωρείται;
Ενώ αυτή η λογοκρισία φαίνεται τρελή, υπάρχει και μια άλλη πλευρά.
Κάνει περισσότερους ανθρώπους να γνωρίζουν ένα μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει σήμερα στην επιστήμη, την πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης – δεν είναι επιστημονικό, δεν είναι τίμιο και λειτουργεί για να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Η πολιτικοποίηση της επιστήμης έχει οδηγήσει σε τέτοια πράγματα όπως οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι προϊόντα όπως η Glyphosate είναι ασφαλή. Το είδαμε στο παρελθόν με πράγματα όπως Agent Orange, DDT, Tobacco και άλλα. Τα προϊόντα που διαπιστώνεται ότι βλάπτουν τους ανθρώπους, περνούν μια περίοδο άρνησης 15 – 20 ετών πριν από την έξοδο από την παραγωγή και κανείς δεν θεωρείται υπεύθυνος. Η επιστήμη σήμερα δεν αφορά την επιστήμη, αλλά αυτό που μπορεί να επαινέσει τις επιλογές μεγάλων εταιρειών που κυριαρχούν στην κυβερνητική πολιτική. Με την έννοια αυτή η επιστήμη χρησιμοποιείται για να βοηθήσει την ανθρωπότητα να αναπτυχθεί ή χρησιμοποιείται για να κάνει ορισμένους ανθρώπους πλούσιους εις βάρος των μαζών;
Θα μπορούσαν να γίνουν κι άλλα πράγματα, όπως οι μάσκες π.χ. χωρίς την καθολική καραντίνα μπορεί να ήταν αρκετά. Η καραντίνα μπορεί να είναι αποτελεσματική για την πανδημία, αλλά και πάλι, δεν ήταν απαραίτητη. Επιπλέον, η πολιτικοποίηση της επιστήμης και πώς αναγκαζόμαστε να κάνουμε κινήσεις όχι βάσει δεδομένων και επιστημών, αλλά οικονομίας και πολιτικής.
Οταν ο Δρ Ron Paul μοιράστηκε την άποψή του πριν από λίγους μήνες ότι «οι άνθρωποι πρέπει να αναρωτηθούν αν αυτή η ‘πανδημία’ θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη φάρσα, με τον πραγματικό κίνδυνο της νόσου να υπερβάλλεται μαζικά από εκείνους που επιδιώκουν κέρδος – οικονομικά ή πολιτικά – από τον επακόλουθο πανικό» λογοκρίθηκε και χαρακτηρίστηκε ως ψεύτικη είδηση, με περιορισμένη την διανομή των κοινωνικών μέσων.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η ασθένεια είναι ακίνδυνη. Χωρίς αμφιβολία οι άνθρωποι θα πεθάνουν από κοροναϊό. Οσοι ανήκουν σε ευάλωτες κατηγορίες θα πρέπει να λαμβάνουν προφυλάξεις για να περιορίσουν τον κίνδυνο έκθεσής τους. Αλλά έχουμε δει αυτό το έργο ξανά στο παρελθόν. Η κυβέρνηση υπερεκτιμά μια απειλή ως δικαιολογία για να αρπάξει περισσότερα από τα προνόμια μας. Οταν όμως η «απειλή» τελειώσει, δεν ξαναδίνουν πίσω αυτά τα λιγοστά προνόμια μας. Δεν είναι μόνο γιατροί και επιστήμονες που τους αμφισβητούν κι αμφιβάλλουν, αλλά και πολλοί ερευνητές και φιγούρες όπως ο NSA Whistleblower Edward Snowden.
Σχεδόν όλη η επιστήμη που ακούγαμε, για παράδειγμα όπως οργανώσεις όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ήταν ΛΑΘΟΣ … Αυτή ήταν μια επαίσχυντη κατάσταση για την επιστήμη. Οι αναφορές κυκλοφόρησαν ανοιχτά, κοινοποιήθηκαν μέσω email και το μόνο που επέστρεψαν ήταν η κατάχρηση και πρέπει να δείτε ότι όλα όσα είπα τις πρώτες έξι εβδομάδες ήταν πραγματικά αληθινά και για πολιτικούς λόγους, εμείς ως επιστήμονες αφήσαμε τις απόψεις μας να αλλοιωθούν. Τα δεδομένα είχαν πολύ ξεκάθαρα λόγια. Κανείς δεν είπε ότι «επιτρέψτε μου να ελέγξω τους αριθμούς σας» όλοι απλώς είπαν «σταματήστε να μιλάτε έτσι.
Στο τέλος της ημέρας, πρέπει να συνεχίσουμε να αναρωτιόμαστε εάν η διορισμένη κυβέρνησή και οι παγκόσμιες υγειονομικές αρχές έχουν υπ’ όψιν τους στην πραγματικότητα τα συμφέροντά μας. Εάν όχι, γιατί συνεχίζουμε να τα υποστηρίζουμε;
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που δείχνουν ότι αυτοί οι θεσμοί δεν λειτουργούν για να ευδοκιμήσει η ανθρωπότητα, αλλά αντίθετα καταπιέζουν και καταδυναστεύουν την ανθρωπότητα. Οταν πρόκειται για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) για παράδειγμα, το Wikileaks αποκάλυψε πόσο επηρεάζεται κι εργάζεται από και για τις φαρμακευτικές εταιρείες. Το Vimeo επίσης πρόσφατα απαγόρευσε εντελώς ένα ντοκιμαντέρ που εξέθεσε το ίδιο πράγμα. Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ παρουσίασε πολλούς επιστήμονες, γιατρούς, ακόμη και αξιωματούχους του ΠΟΥ σε σκιώδεις σχέσεις με φαρμακευτικές εταιρίες.
Είναι πολύ σαφές σε πολλούς ανθρώπους παγκόσμια ότι η κυβέρνηση δεν θέτει υπεράνω όλων πραγματικά τους πολίτες που ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί, αλλά εταιρείες και μεγάλα χρηματικά πακέτα. Γιατί λοιπόν ακούμε συνεχώς τις συμβουλές τους; Γιατί στηριζόμαστε συνεχώς σ’ αυτά τα μέσα γι’ αλήθεια και πληροφόρηση; Γιατί στηριζόμαστε σ’ αυτά για καθοδήγηση; Δεν θα ήταν καλύτερα να καθορίσουμε για εμάς τι είναι κατάλληλο, ειδικά ενόψει τέτοιων αμφιλεγόμενων στιγμών, όταν εκτίθενται πολλά;
Είναι καιρός η ανθρωπότητα να γίνει αυτοδιοικούμενη; Είναι καιρός να απομακρυνθούμε από την ανάγκη για τέτοιες γονικές μορφές όπως η κυβέρνηση; Φαίνεται ότι επί του παρόντος βρισκόμαστε στην διαδικασία, με πολλούς από εμάς να ξυπνούν. Συλλογικά, θα δημιουργήσουμε έναν νέο κόσμο, που θα ταιριάζει με την συνείδηση της αυτοδιακυβέρνησης και το κλειδί είναι να λειτουργήσουμε από ένα μέρος ενότητας και ειρήνης μέσα στο οποίο είναι ένα ταξίδι αφύπνισης για το ποιοι είμαστε πραγματικά, σε αντίθεση με αυτό που μας έχουν εκπαιδεύσει να σκεφτόμαστε. Βρισκόμαστε σε μια εποχή αναγέννησης της συνείδησης. […]
Οταν κοιτάζω την κατάσταση του πλανήτη μας, είναι απολύτως σαφές ότι γίνονται μεγάλες διαιρέσεις μεταξύ των μαζών σε σχέση μ’ όσα συμβαίνουν. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένου του ότι τα μεγάλα παγκόσμια ζητήματα δεν παρουσιάζονται πάντα όπως είναι πραγματικά, επειδή τα μέσα ενημέρωσης επωφελούνται από το δράμα και συγκεκριμένες αφηγήσεις. Επιπλέον, ισχυρές κοινωνικές ομάδες αγωνίζονται για την συλλογική μας συνείδηση, ελπίζοντας να την διαμορφώσουν και να την καταστέλλουν με πολύ συγκεκριμένους τρόπους.
Με αυτό εννοώ ότι οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι αντιλήψεις μας για τον κόσμο γύρω μας διαμορφώνονται στρατηγικά όσον αφορά το COVID-19, την 5G, την πολιτική, την υγεία, τα φυλετικά ζητήματα και πολλά άλλα. Μερικές φορές αυτό συμβαίνει όταν ισχυροί άνθρωποι θέλουν να επωφεληθούν από μια κρίση. Θα καταβληθούν προσπάθειες σε πράγματα όπως η διατήρηση της ανησυχίας, του φόβου και του άγχους, προκειμένου να δικαιολογηθούν τα μέτρα που απαιτούνται για την επίτευξη αυτού που επιδιώκουν να κερδίσουν. Αυτός ο τύπος συμπεριφοράς από τις οικονομικές ελίτ υπάρχει εδώ και αιώνες και το γεγονός ότι συμβαίνουν νέες και μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ των ανθρώπων είναι απλώς μέρος της διαδικασίας συνέχισης σ’ αυτό το μονοπάτι.
Είναι απίστευτα δύσκολο να λύσουμε τις συλλογικές προκλήσεις εάν δεν γνωρίζουμε εντελώς τι συμβαίνει πραγματικά. Υπάρχει στην πραγματικότητα μια διαφορά μεταξύ του τι γίνεται κατανοητό στην γενική σκέψη για το τι συμβαίνει και τι πραγματικά συμβαίνει. Αυτό το κενό χτίζεται με χειραγώγηση των γεγονότων καθώς συμβαίνουν, συγκρατώντας ορισμένες σκέψεις, ιδέες και φωνές που προσφέρουν διαφορετικές προοπτικές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να βασίζονται στα mainstream media για την ακριβή κατανόηση του κόσμου μας.
Τούτου λεχθέντος, το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι απλώς κλείσαμε ολόκληρο τον πλανήτη για έναν ιό. Μπορούμε να συνεχίσουμε όλη την ημέρα για το κατά πόσον ήταν δικαιολογημένο το κλείδωμα κ.λ.π. αλλά ο βασικός παράγοντας που θέλω να ρίξω φως τώρα είναι το γεγονός ότι όλοι μπορούμε να συναντηθούμε ως μια ομάδα δισεκατομμυρίων ανθρώπων για έναν κοινό σκοπό. Αυτή είναι μια πτυχή που έχει επιδείξει ο ιός παρά το γεγονός ότι αυτά τα μέτρα ήταν περιττά και αυταρχικά. Αυτό αποκαλύπτει ότι, αν θέλαμε, όλοι θα μπορούσαμε να ενώσουμε ως συλλογικά και να αλλάξουμε εντελώς οτιδήποτε επιλέξαμε να μετατοπίσουμε σε αυτόν τον πλανήτη. Πείνα, ρύπανση, έλλειψη νερού και καταφύγιο κι οτιδήποτε άλλο.
Γιατί να μην κλείσουμε ολόκληρο τον πλανήτη και να βεβαιωθούμε ότι όλοι τρέφονται; Γιατί δεν κλείνουμε τον κόσμο και να περάσουμε μια εβδομάδα, συλλογικά, καθαρίζοντας τους ωκεανούς και καθαρίζοντας τις πόλεις μας; Εάν μπορούμε να κλείσουμε τον κόσμο για μερικούς μήνες για έναν ιό, σίγουρα μπορούμε να το κάνουμε για άλλα ζητήματα που είναι ακριβώς, αν όχι περισσότερο πιεστικά. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε για μια εβδομάδα ή ίσως δύο; Γιατί να μην έχουμε έναν μήνα όπου όλοι πρέπει να φυτέψουν μια συγκεκριμένη ποσότητα δέντρων;
Ισως μπορούμε να συνδυάσουμε την ενέργειά μας για να καθορίσουμε πώς να λειτουργούμε χωρίς τέτοιες αδύναμες και σκλαβωμένες οικονομίες; Ισως μπορούμε να καταλάβουμε πώς να διανείμουμε τις προμήθειες τροφίμων που να είναι προσβάσιμα στις κοινότητες; Υπάρχουν τόσα πολλά ζητήματα στον κατάλογο που θα μπορούσαμε να λύσουμε εάν επιλέγαμε να ενώσουμε την ενότητα, αλλά αντ ‘αυτού, τα αφήνουμε να λυθούν μέσω ιδιωτικών χρημάτων και επιχειρηματικότητας, τα οποία είναι και θα είναι πάντα περιορισμένα σε λύσεις από την οικονομία της αγοράς. Ισως μπορούμε να ακολουθήσουμε μια νέα προσέγγιση;
Δεν λέω ότι πρέπει κυριολεκτικά να «κλείσουμε» για να αντιμετωπίσουμε τα πονεμένα ζητήματα, αλλά απλώς χρησιμοποιώ το κλείσιμο ως παράδειγμα για να δείξω ότι υπάρχουν ζητήματα που θα μπορούσαμε να λύσουμε εάν αποφασίζαμε να συνδυάσουμε τις συλλογικές μας προσπάθειες. Είμαστε πολύ ισχυροί και έχουμε τεράστιες δυνατότητες. Απλά σκέψου τι είδους ανθρώπινη εμπειρία θα μπορούσαμε όλοι να οικοδομήσουμε χωρίς να στηριζόμαστε συνεχώς στην κυβέρνηση να το κάνει. Εάν ήμασταν «αυτοδιοικούμενοι» ως άτομα, με ηγεσία που απλώς βοηθάει στην οργάνωση κι όχι στην εξουσιοδότηση, πώς θα φαινόταν ο κόσμος μας; Γιατί επιλέξατε να αφήσετε ένα σύστημα που μαστίζεται από διαφθορά, το οποίο λειτουργεί ως υπηρεσία προς τον εαυτό του να συνεχίσει να λαμβάνει τις αποφάσεις του εις βάρος σου; Γιατί τους ακολουθείτε συνεχώς, συλλογικά;
Είμαστε ικανοί να λάβουμε τέτοια μέτρα μόνο εάν μας αναγκάσουν; Γιατί πρέπει να μας φερθούν σαν πρόβατα σε καραντίνες, φυλακίσεις και κυρώσεις που έχουν εγκριθεί από την κυβέρνηση; Σκέψου αν έκανες αυτές τις μεγάλες κινήσεις για διαφορετικούς λόγους, όπως για κάτι που θα επέτρεπε πραγματικά στην ανθρωπότητα να ευδοκιμήσει.
Ολες οι ερωτήσεις είναι ρητορικές, οι απαντήσεις είναι προφανέστατες.
Το Covid-19 έδειξε ότι όλοι στον πλανήτη μπορούν συλλογικά να δράσουν για να κάνουν κάτι που να θεωρείται ότι είναι κοινό «καλό». Γιατί δεν μπορούν να το κάνουν αυτό για περισσότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν; Η δυνατότητά μας ως άνθρωποι να δημιουργήσουμε μια ανθρώπινη εμπειρία όπου όλοι μπορούν να ευδοκιμήσουν είναι εδώ. Αλλά πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να δράσουμε ξανά, και να εξερευνήσουμε τον κόσμο που είναι αληθινά εφικτός σε αντίθεση με το να ικετεύουμε για την ζωή μας τους Μαφιόζους.
Ο κόσμος γύρω σου αλλάζει κι όπως πάντα … ερήμην σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου