Ο επιστήμονας που έλυσε το πρόβλημα της μετάγγισης αίματος στα μέτωπα του Β΄ΠΠ. Έσωσε χιλιάδες στρατιώτες και η ανακάλυψή του άλλαξε την ιατρική

Όσο ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν προ των πυλών και η πιθανότητα συμμετοχής των ΗΠΑ ολοένα αυξανόταν, τέθηκε μια βασική στρατιωτική προτεραιότητα, που δεν είχε να κάνει με εξοπλισμούς και πολεμική εκπαίδευση. Η διευκόλυνση και η αναβάθμιση των μεταγγίσεων αίματος. ...
Κάνε like στην σελίδα του kataggeilte.blog στο Facebook για να είσαι ενημερωμένος για ΟΛΑ!
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αναδείχθηκε το τεράστιο πρόβλημα, καθώς χιλιάδες στρατιώτες έχαναν τη ζωή τους από αιμορραγία. Παρά το γεγονός ότι έγιναν σημαντικές προσπάθειες εκείνη την περίοδο, όπως η εφεύρεση της πρώτης τράπεζας αίματος, ο Β Παγκόσμιος έθεσε τον πήχη ψηλότερα. Οι στρατιώτες έπρεπε να σωθούν. Για να θεραπευθούν και να ριχτούν στην επόμενη μάχη. ...

Από την μετάγγιση αίματος στην μετάγγιση πλάσματος. Η καινοτομία του Έντουιν Κον Ο Αμερικανός βιοχημικός και καθηγητής φυσικών επιστημών στο Χάρβαρντ, Έντουιν Κον, μαζί με την ομάδα του, προχώρησαν σε μια διαπίστωση.


Ξεκίνησαν από την αφετηρία ότι το πλάσμα του αίματος περιλαμβάνει έναν μεγάλο αριθμό πρωτεϊνών με συγκεκριμένη λειτουργία η κάθε πρωτεΐνη. Επομένως, η μετάγγιση αίματος σε όλους τους τραυματίες ήταν σπατάλη, καθώς θα μπορούσε να χορηγηθεί στον κάθε τραυματία η κατάλληλη πρωτεΐνη....

Ο Αμερικανός βιοχημικός και καθηγητής του Χάρβαρντ που ανακάλυψε τη μέθοδο της διάσπασης του αίματος, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η τεχνική του χρησιμοποιήθηκε από τον Αμερικανικό Στρατό και αποδείχθηκε σωτήρια για χιλιάδες ζωές (Πηγή φωτογραφίας: Alchetron) ...

Αυτό που δεν είχε βρεθεί, όμως, ήταν ο τρόπος που θα μπορούσε να αποσπαστεί η κάθε πρωτεϊνη από το πλάσμα του αίματος. Ο Έντουιν Κον ανέλαβε να δώσει λύση στο πρόβλημα. Και τα κατάφερε. Ανακάλυψε την τεχνική διάσπασης του πλάσματος και κατάφερε να απομονώσει μια πρωτεΐνη, την λευκωματίνη, η οποία μπορούσε να αποθηκευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, να αποσταλεί και να χρησιμοποιηθεί εύκολα ακόμη και σε ένα πεδίο μάχης. Το έργο του Έντουιν Κον για τον Αμερικανικό στρατό. Η συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό Η λευκωματίνη ή αλβουμίνη αποδείχθηκε πως ήταν η πιο αποτελεσματική από τις πρωτεΐνες του αίματος για την θεραπεία τραυματιών που αιμορραγούσαν. Ολόκληρη η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία είχε στραμμένο το βλέμμα της στο έργο του Αμερικανού βιοχημικού, καθώς ανέμεναν να βρεθεί η μέθοδος που θα απέδιδε λευκωματίνη σε μεγάλες ποσότητες.
Με την υποστήριξη του Γραφείου Επιστημονικής Έρευνας και Ανάπτυξης των ΗΠΑ, ο Έντουιν Κον και οι συνεργάτες του επινόησαν τις κατάλληλες μεθόδους για να αποσπάσουν τις απαραίτητες πρωτεΐνες από το πλάσμα του αίματος, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν από τον στρατό. Το έργο του Κον για τον Αμερικάνικο Στρατό συνέπεσε με την εκστρατεία του Ερυθρού Σταυρού των ΗΠΑ για τη δημιουργία ενός εθνικού προγράμματος αιμοδοσίας για την πολεμική προσπάθεια. Και όπως αποδείχθηκε ήταν μια καθοριστική συγκυρία.



Ο Έντουιν Κον μαζί με συνεργάτες του κατά τη διαδικασία πλασμαφαίρεσης, στο 4ο διεθνές συνέδριο μεταγγίσεων αίματος στη Λισσαβόνα, το 1951 (Πηγή φωτογραφίας: Wikiwand) Το εργαστήριο του Κον και ο Ερυθρός Σταυρός ανέπτυξαν μια χρήσιμη συνεργασία. Το 1941, μια ομάδα εθελοντών του Ερυθρού Σταυρού οργάνωνε εβδομαδιαίες αιμοδοσίες, οι οποίες παραδίνονταν στο εργαστήριο του βιοχημικού. Οι συγκεκριμένες δωρεές αποτέλεσαν την πρώτη ύλη της διαδικασίας για την εξαγωγή της λευκωματίνης. Το διάστημα μεταξύ 1942- 1945 πραγματοποιήθηκαν περίπου δύο εκατομμύρια δωρεές αίματος, από τις οποίες προέκυψαν πάνω από μισό εκατομμύριο μονάδες μετάγγισης λευκωματίνης.

Οι μέθοδοι που ανακάλυψε ο Έντουιν Κον και οι συνεργάτες του υιοθετήθηκαν από τις Ένοπλες Δυνάμεις και χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία των ανδρών ενώ αργότερα η χρήση τους επεκτάθηκε συνολικά στην Ιατρική επιστήμη. Χάριν στην καινοτόμα ανακάλυψή του, ο Κον ήταν ο πρώτος επιστήμονας του Χάρβαρντ στον τομέα των φυσικών επιστημών που έγινε καθηγητής πανεπιστημίου. Ως αποτέλεσμα αυτού, το εργαστήριό του μετατράπηκε σε Πανεπιστημιακό Εργαστήριο Φυσικής Χημείας που σχετίζεται με την Ιατρική και την Δημόσια Υγεία. Φυσικά ήταν αποδέκτης δεκάδων τιμών και βραβείων. Το μεγαλύτερο, όμως, δώρο για εκείνον, σύμφωνα με τους συνεργάτες του, ήταν η επιτυχία του ως ακαδημαϊκός, καθώς πλήθος μεταπτυχιακών ερευνητών δήλωσαν την επιθυμία να συμμετάσχουν στο εργαστήριό του.