“Τα έθνη η δικαιοσύνη τα εξυψώνει, ενώ η αμαρτία είναι ντροπή για τους λαούς”. Παροιμ.14:34
“Προσέξτε όμως να μην ξεχάσετε τον Κύριο τον Θεό σας, παραβαίνοντας τις εντολές του, τα προστάγματά του και τους νόμους του, που εγώ σας δίνω σήμερα”.Δευτερ.8:11
“Στον Άδη θα επιστρέψουν οι ασεβείς, τα έθνη αυτά που τον Θεό ξεχνάνε”.Ψαλμός 9:18
Εδώ και πολλά χρόνια οι ιστορικοί και οι επιστήμονες μελετούν τους παράγοντες που προκάλεσαν και προκαλούν την πτώση των μεγάλων αυτοκρατοριών και δυνάμεων. Έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είκοσι μία από τις τελευταίες μεγάλες αυτοκρατορίες που γνώρισε η γη , παρουσίασαν τα ίδια σημάδια κατάπτωσης λίγο προτού διαλυθούν και εξαφανιστούν για πάντα.
Η ιστορία είναι γεμάτη από τα απομεινάρια άλλοτε ισχυρών κρατών που γνώρισαν μεγάλη ακμή, αλλά σήμερα αποτελούν μόνο μια ανάμνηση του παρελθόντος. Τα έθνη βέβαια δεν πεθαίνουν, όπως οι άνθρωποι, αλλά διαλύονται ακολουθώντας μια διαδικασία “αποσύνθεσης”. Αυτοκαταστρέφονται εξαιτίας ορισμένων παραγόντων που λανθάνουν μέσα τους. Ας απαριθμήσουμε, λοιπόν, τις κοινές αιτίες “θανάτου” μιας κοινωνίας, όπως αυτές καταγράφηκαν στη ιστορία:
α) Τα κοινωνικά συμπτώματα :
1) Αύξηση των παραβάσεων του νόμου από διάφορα άτομα.
2) Πάθος για κέρδος, απληστία.
3) Αύξηση των φόρων, έκδοση πληθώρας νόμων και γραφειοκρατία.
4) Ελλιπές σύστημα παροχής εκπαίδευσης.
β) Τα πολιτιστικά συμπτώματα:
1) Αύξηση της τάσης υλισμού και καλοπέρασης.
2) Η αποδυνάμωση των θεμελιωδών αρχών και αξιών.
3) Η απώλεια του σεβασμού στις θεσμοθετημένες αρχές.
γ) Τα πνευματικά συμπτώματα:
1) Η αύξηση της ανηθικότητας.
2) Η λατρεία ξένων ειδωλολατρικών θεών.
3) Η έλλειψη σεβασμού στην αξία του ανθρώπου , όπως αυτή εκδηλώνεται με τη βία, την αδιαφορία για το συνάνθρωπο, τις εκτρώσεις, κ.τ.λ.
Τα κράτη που βρίσκονται λίγο πριν από την πτώση τους, μαστίζονται από ανυπακοή στο νόμο, οικονομική αφερεγγυότητα, εγωκεντρισμό των ατόμων και έλλειψη πειθαρχίας. Η ειρήνη και η τάξη καθίστανται πλέον ανέφικτες και είναι τότε που επιτίθενται οι “βάρβαροι” καταστρέφοντας στο πέρασμά τους τα πάντα. Δεν υπάρχει πλέον καμία διάθεση ούτε θέληση για αγώνα και αυτοθυσία.
Ένα έθνος που δε φοβάται τον Θεό, Τον έχει ήδη ξεχάσει. Ένα έθνος που έχει ξεχάσει και έχει βάλει στο περιθώριο τον Θεό, δεν έχει καμία ελπίδα για το μέλλον . Ο λόγος που πολλές φορές επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία είναι ότι οι άνθρωποι δε διδάσκονται από αυτήν. Κάποιος είπε : “Δεν μπορούμε να δούμε το μέλλον καθαρά, αν δε στηριχθούμε στο παρελθόν”.
Και ήταν πρώτος ο Αριστοτέλης που είπε : “Αυτοί που δε γνωρίζουν την ιστορία είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν”.
Τα μαθήματα της ιστορίας πρέπει να μας οδηγούν στον Κύριο της ιστορίας. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο ότι κάθε έθνος αλλά και κάθε άτομο χωριστά είναι υπόλογο στον Θεό. Η ιστορία θα τελειώσει μπροστά στο θρόνο του Αναστημένου Ιησού Χριστού. Ο Θεός προειδοποιεί τα έθνη πριν επέμβει , αλλά η ιστορία μας δείχνει ότι τα έθνη σπάνια ανταποκρίνονται. Η ελπίδα είναι ότι ο Θεός μακροθυμεί πολλές φορές και ευλογεί χωρίς εμείς να το αξίζουμε. Η πραγματική αναζωπύρωση δε θα έρθει απλώς και μόνο όταν εμείς θα συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη μας γι αυτήν ούτε όταν κατανοήσουμε τις αμαρτίες και τα λάθη μας. Θα έρθει μόνο όταν, μέσα στη χάρη του Θεού, ανακαλύψουμε τον Θεό έτσι όπως ο ίδιος μας έχει αποκαλυφθεί. Στη συνέχεια θα πρέπει να ανταποκριθούμε σ Αυτόν με τέτοιο τρόπο, ώστε να μας απαλλάξει από τα λάθη και τις αντιφάσεις μας. Αφοσιωμένη σ Εκείνον η Εκκλησία, θα γίνει και πάλι το “φως” και το “αλάτι” της γης.
Στις μέρες μας φαίνεται να έχουμε χάσει την αίσθηση της αγιότητας του Θεού και γι αυτό δεν Του δείχνουμε τον απαραίτητο σεβασμό. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τη δική μας αμαρτωλή κατάσταση ούτε τη χαρά με την οποία μπορεί να μας γεμίσει η δική Του συγχωρητικότητα.
Ο κόσμος περιμένει να δει την Εκκλησία της Καινής Διαθήκης γεμάτη δύναμη να ζει την Αναστημένη Ζωή. Αυτή είναι η μόνη ελπίδα της γης. Ο Θεός αγαπάει μια Εκκλησία που δείχνει ζήλο και αφοσίωση σ Εκείνον, ενώ αντίθετα δεν μπορεί να ανεχθεί μια χλιαρή στάση των παιδιών Του απέναντι στη δική Του αγάπη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου