Ὁ παράφρων Φύρερ (ἡγέτης) τῆς Ναζιστικῆς Γερμανίας, Ἀδόλφος Χίτλερ (1889-1945), πού αἱματοκύλισε τήν Εὐρώπη καί τόν κόσμο, ἀποτελεῖ ἕνα ἱστορικό φαινόμενο, πού ἔχει δεχθεῖ πολλές ὥς σήμερα ἑρμηνεῖες. Ἔχει γραφεῖ τεράστιος ἀριθμός μελετῶν καί βιβλίων, πού ἐπιχειροῦν νά τοποθετήσουν ἱστορικά τήν μορφή αὐτή, συνάγοντας ἀνανεωμένα συμπεράσματα, γιά τήν κατανόηση τοῦ ρόλου της στή νεώτερη εὐρωπαϊκή ἱστορία. Βέβαια, ἡ ἐπίσημη ἱστορική ἔρευνα, ἐπίπεδη καί «σιδερωμένη», ὅπως ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης, ἐξυπηρετώντας τά συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν, πού εἶναι καί οἱ συνήθεις ἀρχιτέκτονες τῆς ἱστορίας, μένει στήν φαινομενολογία, μή μπορώντας ἤ καί μή θέλοντας να προχωρήσει στό «δυσθήρατον» βάθος. Ὑπάρχουν ὅμως καί
σ’αὐτά τά φαινόμενα ἐνδείξεις ἰσχυρές, πού πρέπει νά ληφθοῦν καί αὐτές ὑπόψει γιά μιά ἐγγύτερη στά πράγματα ἑρμηνεία.
Ἕνα πρῶτο ἰσχυρό στοιχεῖο εἶναι ἡ πολυσυζητημένη ἑβραϊκή καταγωγή τοῦ Χίτλερ, πού κατά πολλούς τοῦ δημιούργησε ἕνα ἰσχυρότατο σύμπλεγμα καί τήν τάση νά ἀποσιωπηθεῖ ὁπωσδήποτε. Σημαντικότερο ὅμως εἶναι, ὅτι, ὅπως γίνεται ἀπό πολλούς δεκτό, ὁ Χίτλερ χρησιμοποιήθηκε ἀπό τόν Διεθνή Σιωνισμό, γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν στόχων του, ἕνας ἀπό τούς ὁποίους ἦταν ἡ δημιουργία ἰουδαϊκοῦ κράτους, πού θά ἐλέγχει τήν Μέση Ἀνατολή καί τά πετρέλαιά της. Γι’ αὐτό, τήν παλαιότερη πρόταση νά δημιουργηθεῖ ἰουδαϊκό κράτος στήν Οὐγκάντα, ἀντικατέστησε νεώτερη, τό κράτος αὐτό νά ἱδρυθεῖ στήν Παλαιστίνη.
Στή συνάφεια αὐτή πρέπει νά διευκρινισθεῖ, ὅτι τό μέν ὄνομα «ἑβραῖος» ἔχει θρησκευτική σημασία καί σημαίνει τόν φορέα τοῦ ἑβραϊκοῦ θρησκεύματος. Τήν ἐθνικότητα ὅμως δηλώνει τό ὄνομα «ἰουδαῖος» (JEW, JUDEN-JUDENTUM, JEWDAISM κ.λ.π.). Γι’ αὐτό καί δέν μπορεῖ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός νά εἶναι ἀντιεβραῖος ἤ ἀντισημίτης, ἐμπλεκόμενος σέ ἀντιθρησκευτικές καί φυλετικές ἀντιπαραθέσεις. Τό ἐθνικιστικό καί ἰμπεριαλιστικό στοιχεῖο τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ εἶναι ὁ Σιωνισμός, πού γεννήθηκε στήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ καί ταυτίζεται μέ τό ἐθνικιστικό-ἰμπεριαλιστικό στοιχεῖο του, τόν Φαρισαϊσμό. Τό φαρισαϊκό κίνημα, πού σταύρωσε καί τόν Χριστό, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Εἶναι δέ χαρακτηριστικό, ὅτι οἱ ἁπλοί καί ταπεινοί ἑβραῖοι εἶναι κατά τοῦ Σιωνισμοῦ, δείχνοντάς το μέ συχνά ἀντισιωνιστικά συλλαλητήρια μέσα στό Ἰσραήλ.
Σύμφωνα λοιπόν, μέ μιά ἐκδοχή-πού ἀποκρούεται βέβαια ἀπό τόν Ἰουδαϊσμό- ὁ Σιωνισμός ἐχρησιμοποίησε τόν Χίτλερ, ἐκμεταλλευόμενος τήν ὑπέρμετρη φιλοδοξία καί δαιμονική αὐτοπεποίθησή του. Ἔχει δέ ἀποδειχθεῖ στίς τελευταῖες δεκαετίες, ὅτι καί πολλοί ἀξιωματικοί τοῦ Χίτλερ, ἤ καί μέλη τῶν SS, ἦσαν ἑβραῖοι. Ὑπάρχουν, ἐξ ἄλλου, ἰσχυρές ἐνδείξεις, πού κατά τούς ἐρευνητές τῆς «ἄλλης πλευρᾶς» δέν μποροῦν νά ἀγνοηθοῦν: α) Ὁ Χίτλερ ἐκινεῖτο μέ κεφάλαια, ὅπως λέγεται, σιωνιστικά (σιωνιστικές ἐπιχειρήσεις, πού συνεχίζονται μέχρι σήμερα). β) Ὁ Χίτλερ μέ τήν πολιτική του ἀνάγκασε τά μεγάλα ἑβραϊκά «κεφάλια» (διανοούμενους-ἐπιστήμονες) νά περάσουν στίς Η.Π.Α. καί νά ἀποτελέσουν τό σιωνιστικό ὑπόβαθρο τῆς ἀμερικανικῆς μεταπολεμικῆς πολιτικῆς γιά τήν παγκόσμια κυριαρχία. γ) Πειστικό εἶναι, ἐπίσης, τό ἐπιχείρημα, ὅτι ὁ Χίτλερ καί ὁ Ναζισμός στράφηκαν ἐναντίον τῶν «μικρῶν» ἑβραίων, ὥστε μέ τό «ὁλοκαύτωμα» - διογκωμένο σέ ἀριθμούς – νά ἐφελκύσουν τήν παγκόσμια συμπάθεια γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν σιωνιστικῶν σχεδίων, μολονότι ἡ θυσία ὁποιουδήποτε ἀνθρώπου εἶναι πάντα σεβαστή καί μάλιστα μέσα στά φρικτά ναζιστικά κρεματόρια. Ὁ διωγμός ὅμως κατά τῶν μικρῶν καί ταπεινῶν ἑβραίων ἀνάγκασε τούς ἑβραίους τῆς Εὐρώπης νά κατεβοῦν στό Ἰσραήλ καί νά ἐποικισθεῖ τό νέο Κράτος, ἀναγκαῖο γιά τόν ἔλεγχο τῆς Μ. Ἀνατολῆς καί τῶν πετρελαίων της. Εἰδικοί δέ ἐπιστήμονες ἔχουν ὑποστηρίξει, ὅτι ἡ Νεκρά Θάλασσα, πού ἔχει ὅλα τά παράγωγα τοῦ πετρελαίου, εἶναι ὁ κρατήρας τεραστείων πετρελαιοφόρων στρωμάτων.
Ὅπως καί νάχει τό πρᾶγμα, μέ τίς τρεῖς αὐτές κινήσεις ὁ Χίτλερ προσέφερε τήν μεγαλύτερη ὑπηρεσία στά σιωνιστικά σχέδια. Ἐπικίνδυνος ὅμως γιά τόν παγκόσμιο Σιωνισμό ἔγινε ὁ Χίτλερ, ὅταν φάνηκε ὅτι ἐργαζόταν γιά τόν ἑαυτό του, ὁπότε ἔπρεπε νά συντριβεῖ καί αὐτός καί οἱ ἰμπεριαλιστικές βλέψεις του. Πῶς μπορεῖ, ἄλλωστε, νά ἐξηγηθεῖ ἡ ρητά ἐπισημαινόμενη ἀπό ΟΛΟΥΣ τούς ἱστορικούς, μακρά καί σκανδαλιστικά «ἀδράνεια» τῆς γαλλικῆς καί ἀγγλικῆς, μετά δέ καί τῆς ἀμερικανικῆς, πολιτικῆς ἀπέναντι στόν Χίτλερ καί ἡ ἐπιδειχθεῖσα ἀπέναντί του ἀνοχή ἤ καί εὔνοια ἀκόμη;
Πιστεύουμε, ὅτι ὁ Χίτλερ ἔπαθε ὅ,τι καί ὁ Ναπολέων. Ὁ τελευταῖος ἦταν «εὐγενής», μέλος τῆς φραγκικῆς φεουδαρχίας. Τό 1766 ὁ πατέρας του ἀνανέωσε στήν Β. Ἰταλία τόν οἰκογενειακό τους τίτλο τοῦ βαρώνου. Γι’ αὐτό ὁ Ναπολέων σπούδασε στήν Στρατιωτική Σχολή τῆς Μπριέν, πού ἦταν μόνο γιά τούς Εὐγενεῖς. Ὅσο ὁ Ναπολέων ἐργαζόταν, μένοντας στήν τάξη του, γιά τό συμφέρον τοῦ Ἀστισμοῦ καί τοῦ τεκτονισμοῦ (ὁ Ροβεσπιέρος καί οἱ Ἰακωβῖνοι ἦσαν μασόνοι) ἦταν ἀποδεκτός. Ὅταν ὅμως, λόγω τῆς ἀπεριόριστης φιλοδοξίας του καί αὐτός, τά ἔβαλε μέ τίς ἀνώτερες βαθμίδες τῆς φραγκικῆς φεουδαρχικῆς ἱεραρχίας (βασιλεῖς καί αὐτοκράτορες τῆς Εὐρώπης), ἔπρεπε νά συντριβεῖ. Ἔτσι ἄρχισαν οἱ «συνασπισμοί» αὐτοκρατόρων καί βασιλέων ἐναντίον του, ὥς τό Βατερλώ (1815). Τό ἴδιο καί ὁ Χίτλερ. Ὅσο ἐξυπηρετοῦσε τά σιωνιστικά συμφέροντα (ἐνσυνείδητα ἤ ἀνεπίγνωστα) δέν ἐνοχλήθηκε. Στό πνεῦμα τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ ἡ ἐξολόθρευση μέρους τοῦ λαοῦ (POPOLO) δέν εἶναι πρόβλημα, ἀφοῦ ἐξυπηρετοῦνται μέ τόν τρόπο αὐτό τά συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν.
Πιστεύω, ὅτι γίνεται κατανοητό, πώς ἀφοῦ τό ἔργο τῆς ἰστοριογραφίας δέν εἶναι ἡ δίκη καί καταδίκη γεγονότων καί προσώπων, ἀλλά κυρίως ἡ ἑρμηνεία τους, πρέπει νά λαμβάνονται ὑπόψει καί νά σταθμίζονται ὅλες οἱ προσπάθειες ἑρμηνείας τοῦ χιτλερικοῦ φαινομένου καί τῶν τερατουργημάτων του. Ἄλλωστε, σήμερα, μετά τήν ἀποκτηθεῖσα τεράστια τραγική πείρα, ἡ ἀνθρωπότητα εἶναι σέ θέση νά συναγάγει ἀσφαλέστερα συμπεράσματα γιά τήν νουθεσία καί αὐτοπροστασία της.
π. Γ. Δ. Μ.
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ὀκτώβριος 2011
Ἀρ. Τεύχους 112
Από το pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου