Το σήμερα και το αύριο ανήκει στους νεότερους, τους νεότερους όμως στο μυαλό, όχι μόνο στα χρόνια. Φροντίστε λοιπόν να πετάξετε με τις κλωτσιές από την εξουσία όλα αυτά τα γερασμένα και σάπια μυαλά ...

ΑΙΡΕΤΙΚΑ: Η προγονολατρία της… αυτοκαταστροφής

Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να σπάσει τις αλυσίδες της προγονολατρείας που την κρατάει δέσμια ενός ένδοξου παρελθόντος και να αρχίσει να διδάσκεται από τους άλλους λαούς για το πώς η Ελλάδα θα ενταχθεί στον 21ο Αιώνα. Είναι καιρός να σταματήσουμε τα κομπλεξικά όπως, όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες ο υπόλοιπος κόσμος μέτραγε τις ψείρες του (που δεν είναι και ακριβώς έτσι) και να προσγειωθούμε στην σημερινή πραγματικότητα όπου σε επίπεδο τεχνολογίας, επιστήμης και τέχνης, ανταγωνιζόμαστε με τις ποιο οπισθοδρομικές ευρωπαϊκές κοινωνίες ώστε μην καταταγούμε τελευταίοι.

ΑΙΡΕΤΙΚΑ… ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος

Για όλους όσοι διαμαρτυρηθούν φέρνοντας παραδείγματα διεθνών διακρίσεων, θα τους απαντήσω ότι αυτά είναι αποσπασματικά επιτεύγματα προσωπικής προσπάθειας και όχι επιτεύγματα μιας οργανωμένης κοινωνίας ή έθνους που επενδύει στην έρευνα, στις επιστήμες και στην τέχνη.

Δυστυχώς ίσως είμαστε οι ποιο οπισθοδρομικοί μεταξύ όλων των Ευρωπαίων στο θέμα αυτό. Δεν έχουμε τα μυαλά; Δεν έχουμε ικανούς επιστήμονες ή καλλιτέχνες; Τί λείπει άραγε από την Ελλάδα για να γίνει μία αναπτυγμένη χώρα στις επιστήμες και τον πολιτισμό; Δεν μας λείπουν ούτε τα μυαλά, ούτε οι επιστήμονες, ούτε οι καλλιτέχνες, μας λείπει η οργάνωση και η χρηματοδότηση για όλα αυτά.

Η οργάνωση; Η απάντηση στο πως μπορούμε να το οργανώσουμε είναι με δύο τρόπους: Είτε να αλλάξουμε την παρούσα μορφή οργάνωσης και χρηματοδότησης που ευνοεί μόνο κομματικούς φίλους και μετριότητες, είτε να την καταργήσουμε τελείως και να εφαρμόσουμε ένα σύστημα αντίγραφο του αμερικανικού, που πριμοδοτεί την ιδιωτική χρηματοδότηση μέσω φορολογικών απαλλαγών τους τομείς αυτούς, για να ξεφύγουμε από τα δεσμά του κρατισμού-κομματισμού.

Ένα άλλο πρόβλημα που οφείλουμε να ξεπεράσουμε είναι η νοοτροπία της προσκόλλησης στη θεωρία και την αδιαφορία της μετατροπής του θεωρητικού επιτεύγματος σε πρακτικό όφελος, όπως κάνει όλος ο υπόλοιπος κόσμος.

Από την εποχή των προγόνων μας έχουμε την τάση να παράγουμε όγκο θεωρητικών επιτευγμάτων όπου μόνο ένα ποσοστό, ίσως ένα 20% (ομολογώ ότι εκτίμηση αυτή είναι αυθαίρετη, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι περισσότερο ή λιγότερο απλά την χρησιμοποιώ ως ένδειξη και δείκτη) έχει πρακτική εφαρμογή ενώ θα μπορούσε να είχε το 100%. Αντί λοιπόν να πληρώνουμε στους άλλους πνευματικά δικαιώματα, θα μπορούσαμε να εισπράττουμε από τους άλλους.

Πολλές χώρες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως μοντέλο σύγκρισης με εμάς. Υπάρχουν πολλές πετυχημένες στην τεχνολογία και τον πολιτισμό χώρες με αντίστοιχο πληθυσμό και ανθρώπινο δυναμικό με εμάς, από τις οποίες θα μπορούσαμε να διδαχτούμε.

Είναι πράγματι εκνευριστικό, σε σημείο που να προκαλεί θυμό, να διαβάζει καθημερινά κανείς την αιμορραγία σε μυαλά και ανθρώπινο δυναμικό που υφίσταται η χώρα μας για να μην χάσουν οι ακαδημαϊκοί κομματικοί φίλοι και το ακαδημαϊκό κατεστημένο τα προνόμια τους.

Η διατήρηση αυτής της κατάστασης είναι εις βάρος του συνόλου του ελληνικού λαού. Ποιος νοιάζεται όμως; Φυσικά όχι η πολιτική ούτε η πνευματική ηγεσία του τόπου, γιατί αυτοί είναι το πρόβλημα, όπως και σε τόσα άλλα θέματα. Το κακό είναι ότι η πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου δεν είναι απλά μέρος του προβλήματος αλλά οι δημιουργοί του προβλήματος και αυτό το κάνουν απόλυτα συνειδητά.

Δεν θέλουν το ανταγωνισμό, δεν θέλουν να επικρατούν οι άριστοι, θέλουν να επικρατούν οι μετριότητες και τα πολιτικά «κολλητάρια» με κάθε κόστος και βέβαια αυτό το κόστος δεν το πληρώνουν αυτοί αλλά εμείς. Είναι τόσα τα παραδείγματα τα οποία μπορεί να παραθέσει κανείς που δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Κάθε χώρα έχει ορισμένα φυσικά πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα.

Τί κάνουν οι περισσότερες χώρες; Στην πλειοψηφία τους σπεύδουν να εκμεταλλευτούν στο μέγιστο τα πλεονεκτήματα τους και κάποιες λίγες καταφέρνουν εκτός από την εκμετάλλευση του φυσικού πλεονεκτήματος να αντιστρέψουν τα μειονεκτήματα τους σε πλεονεκτήματα.
Τι κάνουμε εμείς; Ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Είναι απίστευτο, το ότι η δεύτερη στον κόσμο χώρα σε ηλιοφάνεια (εξαιρούνται οι χώρες της ζώνης Σαχάρας και άλλες αντίστοιχες) δηλαδή η Ελλάδα, να μην έχει αναπτύξει ηλιακή τεχνολογία και να καταναλώνει κάρβουνο η πετρέλαιο και να αγοράζει ηλιακά πάνελ από το εξωτερικό.

Μία χώρα με ένα απίστευτο δυναμικό ενέργειας από τον αέρα και την θάλασσα (κύματα, θαλάσσια ρεύματα) να αγοράζει ανεμογεννήτριες και υδρογεννήτριες από άλλες χώρες. Είναι ντροπιαστικό η Δανία να είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια στην παραγωγή εναλλακτικής μορφής ενέργειας (Ηλιακής, Ανέμου, Θαλάσσης).

Δηλαδή, μία χώρα αντίστοιχου μεγέθους πληθυσμιακά και εδαφικά με την Ελλάδα μετέτρεψε τα μη φιλικά καιρικά στοιχεία της σε εθνικό πλούτο και εμείς αδυνατούμε να εκμεταλλευτούμε τα πλούσια δώρα που μας έκανε η φύση. Γιατί; Άλλο πονεμένο κεφάλαιο αυτό. Αν αρχίσω να παραθέτω τα γιατί και τα πώς, είμαι σίγουρος ότι όλοι όσοι διαβάζετε αυτό το σημείωμα θα μπορούσατε να προσθέσετε τόμους… με γιατί και πώς στα δικά μου.

Παρακαλώ όλους όσοι μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες και αγωνίες με μένα, να κάνουν κάτι για να αντιστραφεί αυτή η αυτοκαταστροφική κατάσταση στη χώρα μας. Οι πιο προχωρημένης ηλικίας όπως εγώ, έχουμε λίγες δυνατότητες παρέμβασης. Εμείς ανήκουμε στο χθες, εμείς παραδίδουμε μία πατρίδα στα χάλια της, ακόμη και όσοι από εμάς είμαστε αντίθετοι με όλα όσα έγιναν και έφεραν τη χώρα σε αυτά τα χάλια, είμαστε ένοχοι γιατί δεν το αποτρέψαμε.

Το σήμερα και το αύριο ανήκει στους νεότερους, τους νεότερους όμως στο μυαλό, όχι μόνο στα χρόνια. Φροντίστε λοιπόν να πετάξετε με τις κλωτσιές από την εξουσία όλα αυτά τα γερασμένα και σάπια μυαλά (ανεξαρτήτως ηλικίας) που καταστρέφουν τη ζωή σας.

Η σαπίλα δυστυχώς ενυπάρχει σε όλη την πολιτική και πνευματική ηγεσία της χώρας. Αυτή πρέπει να αλλάξει. Από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι και όχι από την ουρά. Από εσάς εξαρτάται αυτό και κανέναν άλλον. Μην αφήσετε κανένα να σας πείσει για το αντίθετο.


defence-point.gr