Τι μπορεί να οδηγήσει όμως κάποιον άνθρωπο σ’ αυτήν την καταναλωτική μανία; Η υπερκατανάλωση για παράδειγμα ως εξάρτηση. Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος επιδίδεται κατά καιρούς σε υπερκατανάλωση αγαθών ως «θεραπεία» για την ήπια μελαγχολία ή την πλήξη του, μπορεί να οδηγήσει σε εξάρτηση. Η υπερκατανάλωση αγαθών ως εξάρτηση έχει να κάνει με την αγορά πολύ περισσότερων προϊόντων από όσα χρειάζεται κανείς, χωρίς να μπορεί να διατηρηθεί ο έλεγχος, και ειδικά όταν τα εν λόγω αγαθά δεν χρησιμοποιούνται από τον άνθρωπο μετά την αγορά. Το πρόβλημα αυτό μπορεί να ξεκινήσει όταν το άτομο διαπιστώσει ότι μετά από κάποια αγορά, αισθάνεται καλύτερα. Η βελτιωμένη διάθεση βέβαια ίσως είναι προσωρινή, ωστόσο το άτομο μπορεί να υιοθετήσει αυτή τη συμπεριφορά ως έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης των δυσάρεστων συναισθηματικών καταστάσεών του, μπαίνοντας σε έναν κύκλο εξάρτησης.
Οι άνθρωποι και κυρίως οι γυναίκες , όπως έχουν επισημάνει και αρκετοί ψυχολόγοι , για να καλύψουν ορισμένα κενά της ζωής του οδηγούνται σε μια αλόγιστη αγορά και κατανάλωση αγαθών, τα περισσότερα από τα οποία δεν τους είναι απαραίτητα. ΟΙ εθισμένοι καταναλωτές λοιπόν επιζητούν την ικανοποίηση, την ευχαρίστηση και πιθανόν ακόμη και την κάλυψη των συναισθηματικών τους αναγκών . Αργότερα ωστόσο έρχονται αντιμέτωποι με την διαπίστωση ότι ο συναίσθημα αυτό ικανοποιείται για λίγο και μένουν μετά με το αίσθημα της θλίψης και με τις ανάγκες τους που δεν έχουν καλυφθεί και μπαίνουν σε έναν φαύλο κύκλο. Ο Neal Lawson πολιτικός αναλυτής περιγράφει τον υπερκαταναλωτισμό ”σαν την ηρωίνη της ανθρώπινης ευτυχίας, κάτι που το υποστηρίζει στο ότι οι ανάγκες δεν εκπληρώνονται ποτέ”. Η υπερκατανάλωση από μόνη της δεν αποτελεί ψυχολογική διαταραχή αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί με λανθασμένο τρόπο για την αντιμετώπιση των ψυχολογικών προβλημάτων.
Η αποδέσμευση των πολιτών από την καταπιεστική και ψυχικά επιζήμια καταναλωτική μανία αποτελεί ένα καίριο ζητούμενο της εποχής , και απαιτεί μια ουσιαστική αναθεώρηση του τρόπου με τον οποίο γίνεται αντιληπτή η ζωή.
Ειδικότερα ο κάθε πολίτης οφείλει να κατανοεί πως τόσο οι καταναλωτικές του επιλογές όσο και η στάση του απέναντι στο γενικότερο υλιστικό πνεύμα της εποχής, έχουν σημαντική βαρύτητα, υπό την έννοια πως αν αφήνεται στο ρεύμα του καταναλωτισμού όχι μόνο δεν ικανοποιεί τις ανάγκες του αλλά και προσφέρει τη συναίνεσή του για την ενίσχυση του φαινομένου του καταναλωτισμού.
Για τον Τομέα Έρευνας:
Καραφύλλα Στεφανία, Δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου