Το κρυφτό του Κωνσταντίνου Καραμανλή με το «χακί» και η σημερινή επέτειος της ίδρυσης της Ν.Δ.

Γράφει ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ

Αναδημοσίευση από το http://armynews.gr/?p=5330

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής του 1974 ήταν διαφορετικός από τον
Κωνσταντίνο Καραμανλή του 1963, όταν εγκατέλειψε τη χώρα και την ενεργό πολιτική.
Επέστρεψε πολύ πιο ευέλικτος πολιτικά, με κυρίαρχο παράδειγμα της παρουσίας του αυτό της νομιμοποίησης του ΚΚΕ.
Σ’εκείνο που δεν άλλαξε καθόλου ήταν η λήψη εύκολα, δύσκολων αποφάσεων αναφορικά με την κομματική ζωή. Όπως, στις αρχές της πρώτης πρωθυπουργίας του ίδρυσε νέο κόμμα (την ΕΡΕ) και δεν συνέχισε την πορεία του Ελληνικού Συναγερμού, έτσι και στις 4 Οκτωβρίου 1974, προχώρησε στη σύσταση της Νέας
Δημοκρατίας.
Με το νέο κόμμα επεδίωξε κυρίως:
α) Να απαρνηθεί επιλογές της ΕΡΕ που, περισσότερο είχαν να κάνουν με ζητήματα δημοκρατικών θεσμών.
β) Να απομονώσει ακραία στοιχεία του πολιτικού του χώρου, που είτε συνεργάστηκαν με τη δικτατορία, είτε δεν είχαν καταφέρει να ξεκόψουν οριστικά τον ‘’ομφάλιο λώρο’’ που τους ένωνε με το βασιλικό θεσμό.
γ) Να προσεγγίσει στελέχη άλλων πολιτικών χώρων, όπως ‘’Κεντρογενείς’’.
Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε προχώρησε και στη συγκρότηση της κυβέρνησής του μετά την 24η Ιουλίου, περιλαμβάνοντας σε αυτήν στελέχη τόσο των ‘’αποστατών ‘’ του ’65, όσο και πρόσωπα που δεν του έμειναν τελικώς πολιτικά αφού συγκρότησαν την ‘’Κίνηση Νέων Πολιτικών Δυνάμεων’’.
Προσωποκεντρικό
Προσωποκεντρικό φυσικά, όπως το προηγούμενο, ήταν και το νέο του κόμμα. Στο πλαίσιο αυτό, δεν υπήρχε ουσιαστικά έμβλημα της Νέας Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. δεν είχαν ακόμα και στις εκλογές του 1977) παρά μόνο τη φωτογραφία του ιδρυτή και αρχηγού της!
Ο Κων. Καραμανλής κατά την περίοδο της 11χρονης αυτό-εξορίας του είχε λάβει τις αποφάσεις του. Ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα ως ‘’πρώτος τη τάξει’’ χωρίς άλλον πάνω από το κεφάλι του. Η ρήξη του με το Παλάτι (1963) ήταν μακρινή αλλά όχι και τόσο για τον ίδιο. Από τότε ήθελε Προεδρική Δημοκρατία γι’ αυτό, άλλωστε, το 1980 μεταπήδησε στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα έχοντας και υπέρ-ενισχυμένες για πολίτευμα Προεδρευομένης, αρμοδιότητες.
Όταν επέστρεφε από το Παρίσι για να σχηματίσει κυβέρνηση, με τις ευλογίες των στρατιωτικών, δεν είχε κατά νου, να διενεργήσει αμέσως εκλογές. Όμως, από τη μία είδε ότι το κλίμα τον ευνοεί για κάτι τέτοιο και από την άλλη ότι δεν μπορούσε και τόσο να εμπιστευτεί το ‘’χακί’’…
Στους κύκλους των στρατιωτικών υπήρχε ανησυχία, μετά την παράδοση της εξουσίας στον Καραμανλή. Μειοψηφικές ομάδες τους στόχευαν στην ανατροπή του και γι’ αυτό άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές εκείνου του θερμού καλοκαιριού και του ‘’ζωηρού’’ φθινοπώρου που ο πρωθυπουργός δεν διανυκτέρευε στο ξενοδοχείο ‘’Μεγάλη Βρετανία’’ αλλά σε θαλαμηγούς φίλων του!
Ρόλος Αβέρωφ και Γκίκα
Για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση χρησιμοποίησε δύο πρόσωπα-κλειδιά σε θέσεις υπουργών: Τον Ευάγγελο Αβέρωφ (Εθνικής Αμύνης)και του Σόλωνα Γκίκα (Δημόσιας Τάξεως).
Και οι δύο δεν ήταν πρόσωπα αντιπαθή (άσχετα με το αν έγιναν στη συνέχεια) στους ‘’νοσταλγούς του πρόσφατου παρελθόντος’’. Ο Αβέρωφ είχε πολιτογραφηθεί ως ‘’γεφυροποιός’’ κατά την περίοδο της ‘’επταετίας’’ ενώ ο Γκίκας ήταν, παλαιότερα, σύμβολο στις τάξεις των ΙΔΕΑτών, από τις οποίες προέρχονταν οι πρωταίτιοι της 21ης Απριλίου.
Η αποφασιστικότητα αυτών των δύο ανδρών και η ‘’εκ των έσω’’ γνώση της κατάστασης συνετέλεσε τα μέγιστα στην εδραίωση του Καραμανλή. Φυσικά απαιτήθηκαν και κάποιες αλλαγές στη στρατηγική του πρωθυπουργού. Παρότι, μετά την επιστροφή του στη είχε δώσει αμνηστεία στους πραξικοπηματίες, αργότερα διαφοροποιήθηκε και στις 23 Οκτωβρίου εκτοπίστηκαν στη Τζιά οι Γεώργιος Παπαδόπουλος, Στυλιανός Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος, Ιωάννης Λαδάς και Μιχαήλ Ρουφογάλης.
Όσο για τον ‘’αόρατο δικτάτορα’’, τον Δημήτριο Ιωαννίδη, αναγκάστηκε ‘’με κλωτσιές’’ να τον πετάξει ο Αβέρωφ από το γραφείο του στο Πεντάγωνο, όταν εκείνος πέρασε για να του πει ‘’μια καλημέρα’’…
Η διακήρυξη
Όταν συμπλήρωσε εβδομήντα μέρες στο ‘’τιμόνι’’ του τόπου, ο Κων. Καραμανλής περιέγραψε ως εξής τα στοιχεία της πολιτικής γραμμής του νέου κόμματος.
-Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξις του ταυτίζει το Έθνος με τον Λαόν, την Πατρίδα με τους Ανθρώπους της˙ την Πολιτεία με τους Πολίτες της˙ την Εθνική Ανεξαρτησία με την Λαϊκή Κυριαρχία˙ την Πρόοδο με το Κοινό Αγαθό˙ την Πολιτική Ελευθερία με την Έννομη Τάξη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.
-Νέα Δημοκρατία είναι το σύστημα με το οποίο οι ολιγώτεροι και οι επώνυμοι καθοδηγούν αντί να καταδημαγωγούν, εκπροσωπούν αντί να καταδυναστεύουν - και σε τελική ανάλυση υπηρετούν - και περισσότερους και ανωνύμους.
-Νέα Δημοκρατία είναι η κίνηση που επιλέγει και συντηρεί από την παράδοση μόνον όσα ο χρόνος απέδειξε σωστά και χρήσιμα. Και προχωρεί διαρκώς με μεγάλα, τολμηρά αλλά και ασφαλή βήματα στις νέες διαρκώς εξελισσόμενες συνθήκες.
-Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξις που αγνοεί τις διενέξεις και τους διχασμούς του παρελθόντος - που τόσα δεινά επεσώρευσαν στον τόπο μας – και προσανατολίζεται στα ευρύτερα δυνατά σχήματα εθνικής ενότητος
Το αποτέλεσμα
Συγκεντρώνοντας ποσοστό 54,37% στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου, η Ν.Δ. εξέλεξε 220 βουλευτές και σχημάτισε μια παντοδύναμη κυβέρνηση.