(Από κύριο άρθρο του Γεωργίου Α. Βλάχου με τίτλο «Ξενομανία».) « […] Η Αυλή του Οθωνος είχε βέβαια και τον Χατζηπέτρον, και τον Κολοκοτρώνην, και τον Τζαβέλλαν, και τον Κριεζήν, και τον Γεωργάκην Ολύμπιον, και την Φωτεινήν Μαυρομιχάλη, και την Ρόζαν Μπότσαρη, αλλ’ η κοσμική της ζωή δεν επερνούσε μαζί των. Επερνούσε κατ’ ανάγκην με τους ξένους. Υπάρχει ένα ανέκδοτον εκείνης της εποχής, το οποίον δεν έχει ίσως θέσιν εδώ, αλλά το οποίον αξίζει να γραφή έστω και αν δεν είναι αληθινόν… -Εδίδετο ο πρώτος χορός εις την Αυστριακήν Πρεσβείαν. Κατά τας δώδεκα ο Οθων και η Αμαλία έφυγαν και ευθύς αμέσως, νυσταγμένοι, βαρυεστημένοι άρχισαν να φεύγουν ένας - ένας οι εντόπιοι. Αγωνισταί, Πολέμαρχοι, Αρματωλοί των επαρχιών που είχαν συγκεντρωθή εις τας Αθήνας. Αργότερα, τας πρωινάς ώρας, ήρχισαν να φεύγουν οι ξένοι. Πρώτος ο πρέσβυς της Γαλλίας:– Tο καπέλλο και τη γούνα του πρέσβεως της Γαλλίας, εφώναξεν ο υπηρέτης.
Και του απήντησεν ο άλλος υπηρέτης από το βάθος της σκάλας:
– Oι γούνες ετελείωσαν από τις δώδεκα…
Ψέμα θα είναι. Αλλά κι αν δεν είναι;… Μα τον Υψιστον δεν θα εντρεπόμην καθόλου αν υπήρχε πρόγονός μου προσκαλεσμένος ο οποίος άλλαξε την κάπα του με κανένα ζεστό γουναρικό. Μας είχαν πάρει πολλά οι ξένοι και το πρώτον δάνειον της επαναστάσεως εξεδόθη εις τα 50, έφαγαν δηλαδή οι εκδόται το μισό. […].»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου