Πιρπιρίτσα,πιρπατεί…του Θιό παρακαλεί…Θε΄΄ε μου ρίξι μια βρουχή,μια βρουχή μια σιγανή…ένα πανάρχαιο έθιμο σε εποχή παρατεταμένης ανοµβρίας στο Θεσσαλικό κάμπο ιδιαίτερα το καλοκαίρι… πρόκληση για τους αγροκτηνοτρόφους η έλλειψη νερού… Τα πηγάδια έστυβαν,τα ποτάμια,τα δέντρα,τα σιτηρά,τα όσπρια τα λαχανικά οι καλλιέργειες όλες περιμένουν τη λυτρωτική βροχή… ο κάμπος ζεί «την ξηρασία»η πρώτη σκέψη ήταν η λιτανεία της εκκλησίας,μια παράκληση για βροχή….,ξεκινούσαν νωρίς το πρωί .ο παππάς και οι κάτοικοι του χωριού από την εκκλησία με τις εικόνες στα χέρια..στ χωράφια κοντά στο ποτάμι γινόταν η λιτανεία,όλοι προσεύχονταν στο Θεό…να ανοίξουν οι ουρανοί…μετά σειρά είχε η πιρπιρίτσα..ένα μικρό κορίτσι «χόρευε το χορό τς βροχής» …από σπίτι σε σπίτι «μεταμφιεσμένη «βρέχει…με νερό…και της βρέχουν το κεφάλι ..το κορίτσι τινάζεται..σκορπώντας παντού βροχή
ΑΝΝΑ ΚΟΥΣΙΑΝΤΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου