Η ιστορία και η προέλευση 5 καθημερινών χειρονομιών

 1. Τα δάχτυλα της νίκης

Δύο δάχτυλα, δύο χειρονομίες, δύο πολύ διαφορετικές σημασίες. Η χειρονομία, με την παλάμη στραμμένη προς αυτόν που την κάνει, είναι προσβλητική στην Αγγλία για περισσότερο από έναν αιώνα. Σημαίνει, ουσιαστικά, "στον κω** σου". Αλλά κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η χειρονομία και η σημασία της αντιστράφηκαν. Η αλλαγή ξεκίνησε από έναν Βέλγο πολιτικό, τον Victor de Laveleye, ο οποίος πήγε στην Αγγλία όταν οι Ναζί κατέλαβαν την πατρίδα του. Ενώ ζούσε στην εξορία, ο de Laveleye διεύθυνε ραδιοφωνικές εκπομπές για το BBC και πρότεινε οι ακροατές της κατεχόμενης Ευρώπης να χρησιμοποιούν το γράμμα "V" ως σύμβολο της αντίστασης. Στα γαλλικά, το "V" σημαίνει victoire, "νίκη", και στα ολλανδικά σημαίνει vrijheid, "ελευθερία". Ο de Laveleye ήλπιζε ότι θα κάμπτονταν το ηθικό των Ναζί βλέποντας το "V" σε όλη την ήπειρο. Η ιδέα άρεσε στον βρετανικό Τύπο και σύντομα η χειρονομία (με αντεστραμμένη την παλάμη) έγινε δημοφιλής στους Συμμάχους. Με τον καιρό, η χειρονομία έγινε γενικά το σήμα της ενθάρρυνσης, και αργότερα, της ειρήνης.



2. Το μεσαίο δάχτυλο

Το μεσαίο δάχτυλο υπάρχει σαν χειρονομία εδώ και αιώνες, μιας και ήταν ο πιο εύκολος τρόπος να εκφράσει κάποιος τη δυσαρέσκειά του σε κάποιον άλλο. Πώς ξεκίνησε; Το μεσαίο δάχτυλο πηγαίνει πίσω στην αρχαία Ρώμη, όπου ονομαζόταν "digitus impudicus", ή άσεμνο δάχτυλο. Οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι το εκτεταμένο μεσαίο δάχτυλο έμοιαζε με το αναπαραγωγικό όργανο του άνδρα, το οποίο υποτίθεται ότι απέτρεπε από το κακό μάτι. Ως εκ τούτου, κάθε φορά που κάποιος Ρωμαίος συναντούσε κάποιο κακόβουλο βλέμμα, πίστευε ότι θα μπορούσε να προστατευτεί κάνοντας την χειρονομία.


3. Οι γροθιές

Προέρχεται από τους πυγμάχους στα 1970, όταν ο κόσμος άρχισε να μιμείται το πως ανταλλάσσουν χειραψία (ακουμπάνε τα γάντια τους) πριν τον αγώνα. Αργότερα, η χειρονομία έγινε δημοφιλής στους καλαθοσφαιριστές, που χτυπούσαν τις γροθιές με τους συμπαίκτες τους, αντί να ανταλλάσσουν χειραψία, να διατηρήσουν την κιμωλία στις παλάμες τους, και σύντομα εξαπλώθηκε σε όλους τους λάτρεις του μπάσκετ.


4. Thumbs up, thumbs down

Ίσως και να ξέρετε ότι όταν ένας Ρωμαίος μονομάχος έχανε, ο κόσμος θα έδειχνε τον αντίχειρα προς τα πάνω, αν ήθελε να τον γλιτώσει, ή προς τα κάτω, αν ήθελε να τον σκοτώσουν. Λάθος!

Στην πραγματικότητα, οι αντίχειρες που δείχνουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση σήμαινε "Σκοτώστε τον". Τότε, η χειρονομία αντιπροσώπευε το να μαχαιρώσουν κάποιον με σπαθί. Αν ο κόσμος ήθελε κάποιον μονομάχο να ζήσει, δεν έκανε καμία χειρονομία.

Προς τι το μπέρδεμα τότε; Αιώνες αργότερα, οι Γάλλοι και οι Άγγλοι ανέπτυξαν πιο "θετικές" χειρονομίες με τον αντίχειρα. Για παράδειγμα, όταν κάποιοι Βρετανοί επιχειρηματίες ήθελαν να σφραγίσουν μια συμφωνία, σήκωναν τους αντίχειρές τους προς τα πάνω, τους έβρεχαν και τους πίεζαν ο ένας στον άλλο. Επίσης, όταν οι Γάλλοι μετρούσαν με τα χέρια τους, συνήθως ξεκινούσαν με τον αντίχειρα, οπότε ο αντίχειρας προς τα πάνω κατέληξε να συμβολίζει ότι κάτι ήταν Νο 1 ή πρώτης κατηγορίας. Μόλις ο αντίχειρας πάνω έγινε καλό σημάδι, οι Ευρωπαίοι έγραψαν ξανά τη ρωμαϊκή ιστορία όπως την ήθελαν εκείνοι.

Συμπτωματικά, οι Κινέζοι κάνουν τη χειρονομία με τον αντίχειρα πάνω όταν κάτι είναι εξαιρετική. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Κινέζοι την έκαναν στους Flying Tigers, μια ομάδα Αμερικανών πιλότων που πετούσαν με την κινεζική Πολεμική Αεροπορία και τους βοηθούσαν στην άμυνα της χώρας από τα ιαπωνικά βομβαρδιστικά.

Οι πιλότοι του σμήνους Flying Tiger εξάπλωσε τη χειρονομία και στον υπόλοιπο στρατό των ΗΠΑ και τα υπόλοιπα ήρθαν φυσιολογικά.


5. Στρατιωτικός χαιρετισμός

Ο χαιρετισμός προέρχεται από την βασική κίνηση σεβασμού του να βγάζει κάποιος το καπέλο του. Στον βρετανικό στρατό, από τον 18ο αιώνα, πρέπει το προσωπικό να αφαιρεί το καπέλο του παρουσία ανώτατων αξιωματικών. Αλλά καθώς τα χρόνια περνούσαν, και τα στρατιωτικά καλύμματα κεφαλής έγινε πιο περίπλοκα, ιδιαίτερα για τους Coldstream Guards (τη βασιλική φρουρά) και τα διάσημα γούνινα καπέλα τους. Έτσι, άλλαξαν την χειρονομία και αντί να βγάζουν το κάλυμμα, το ακουμπούσαν στην άκρη και τελικά έγινε ο χαιρετισμός που γνωρίζουμε σήμερα.