Να πώς διαμορφώνεται η τιμή της βενζίνης

Η βενζίνη ανεβαίνει, ανεβαίνει και συνεχώς… ανεβαίνει και κανείς δε γνωρίζει μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Με την ανακοίνωση των νέων φορολογικών μέτρων, η τιμή της αμόλυβδης αναμένεται να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ στην Ελλάδα, αλλά και να αγγίξει την ευρωπαϊκή πρωτιά, ως της πιο ακριβής σε όλη τη γηραιά Ήπειρο. Αυτή τη στιγμή, η τιμή της είναι πάνω από το 1.5 ευρώ και σε πολλές

περιπτώσεις ξεπερνά και το 1.65 το λίτρο. Η άποψη που έχουν οι περισσότεροι οδηγοί είναι ότι αυτοί που «κονομάνε», είναι οι εταιρείες πετρελαιοειδών και οι πρατηριούχοι. Η έρευνα, όμως, που έκανε η zougla.gr έδειξε άλλα πράγματα, τα οποία δημοσιεύουμε, ανοίγοντας τα μάτια όλων των καταναλωτών για το πού τελικά πάνε τα χρήματα των καυσίμων, πλήττοντας με αυτό τον τρόπο όχι την τσέπη των πλουσίων, αλλά του απλού κόσμου, που έχει ένα μικρό αυτοκίνητο για να κάνει τη δουλειά του (και όχι να πηγαίνει για καφέ στο Κολωνάκι).


Πού πάνε τα χρήματα;

Ας υποθέσουμε ότι αυτή τη στιγμή η τιμή της αμόλυβδης βενζίνης είναι 1.5 ευρώ το λίτρο. Χωρίς να μιλάμε με απόλυτα νούμερα, από τα χρήματα αυτά το κράτος εισπράττει σχεδόν τα 2/3, δηλαδή 1 ευρώ περίπου, που δικαιολογούνται ως φόροι και ΦΠΑ. Από εκεί και πέρα, το 70-80% από το υπόλοιπο ποσό (δηλαδή σχεδόν 40-45 λεπτά) πηγαίνει στην αγορά του προϊόντος, που η τιμή του επηρεάζεται από τις παγκόσμιες συνθήκες (βιομηχανία, υποκατάστατα, προσδοκίες ανάπτυξης κλπ.). Τέλος, μένει ένα υπόλοιπο (10-15 λεπτά δηλαδή) που πρέπει να μοιραστούν οι εταιρείες πετρελαιοειδών, οι πρατηριούχοι, οι ιδιοκτήτες βυτιοφόρων και όσοι εμπλέκονται στον τομέα αυτό. Το συμπέρασμα είναι πολύ απλό και μπορεί να το βγάλει ακόμα και κάποιος που δεν γνωρίζει τα στοιχειώδη. Ότι τα καύσιμα είναι το καλύτερο προϊόν για το ελληνικό κράτος, αφού «φέρνουν» υπέρογκα έσοδα, χωρίς φυσικά να νοιάζεται κανείς εκ των κυβερνώντων αν με τον τρόπο αυτό πλήττεται η μικρομεσαία τάξη.


Πού πήγαν οι πολυεθνικές;

Τρανταχτό παράδειγμα είναι η «φυγή» όλων των πολυεθνικών εταιρειών από την Ελλάδα, οι οποίες έχουν ως πρώτο τους μέλημα το κέρδος. Όταν, λοιπόν, βλέπουν ότι δεν υπάρχει κερδοφορία, τότε είναι και απολύτως λογικό να αναζητήσουν άλλες αγορές. Να θυμίσουμε εταιρείες που «έφυγαν» από τη χώρα μας, TEXACO, EXXON, FINA, MOBIL και πρόσφατα SHELL και ΒP (εξαγοράστηκαν από EKO και AVIN).


Η… πιπίλα του βαρελιού

Ακούμε συνεχώς ότι η τιμή επηρεάζεται από την αντίστοιχη που έχει το βαρέλι. Στην πραγματικότητα, όμως, η αλήθεια βρίσκεται κάπου αλλού και το ποσοστό της τιμής που επηρεάζεται από το «βαρέλι» είναι δευτερεύουσας σημασίας, αφού η τελική τιμή προσδιορίζεται από την παγκόσμια προσφορά και ζήτηση. Δηλαδή, το μεγαλύτερο ρόλο παίζει η χρηματιστηριακή αξία, που δεν έχει άμεση σχέση με την αξία του βαρελιού. Αν για παράδειγμα η ζήτηση σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μεγάλη, τότε η χρηματιστηριακή αξία (ασχέτως πόσο πωλείται ανά βαρέλι) μεγαλώνει, αν όμως δεν υπάρχει ζήτηση, τότε η τιμή πέφτει. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι αυτό με την Κίνα, που η βιομηχανική της «άνοιξη» (όπου εκεί χρησιμοποιείται diesel) πριν από δύο περίπου χρόνια ανέβασε την αξία του diesel, με αποτέλεσμα να πωλείται το συγκεκριμένο καύσιμο πιο ακριβά από την αμόλυβδη. Αργότερα, που υπήρξε μείωση στη ζήτηση, έπεσε και η τιμή.


Ο ρόλος του δολαρίου

Το ρόλο της παίζει και η ισοτιμία ευρώ - δολαρίου και αυτό διότι οι παγκόσμιες συναλλαγές πετρελαίου γίνονται μόνο σε δολάρια. Με λίγα λόγια, αν η ισοτιμία αυτή αλλάξει, αυτομάτως αλλάζει και η τιμή πώλησης. Πολύ απλά, αν το δολάριο με το ευρώ ήταν 1 προς 1, τότε η τιμή θα εκτοξευόταν στα ύψη.




Υπεράριθμα… πρατήρια

Ένα τεράστιο ζήτημα που έχει προβληματίσει ανθρώπους της αγοράς καυσίμων, αλλά δεν έχει συμβεί το ίδιο με τους αντίστοιχους που βρίσκονται σε καίριες θέσεις του πρώην υπουργείου Ανάπτυξης, αφορά τον αριθμό πρατηρίων. Στην Ελλάδα τα πρατήρια είναι 8.500 περίπου, όταν στη Γερμανία με εφταπλάσιο (ίσως και παραπάνω) πληθυσμό υπάρχουν 3.500 περίπου. Για να γίνουμε πιο κατανοητοί και σύμφωνα με στοιχεία, ο μέσος όρος που διαθέτει κάθε πρατήριο είναι περίπου 900.000 λίτρα το χρόνο. Αν τα πολλαπλασιάσουμε με τα κέρδη, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι «κάτι συμβαίνει».




Ούτε με θαύμα…



Τελειώνοντας και για να γίνουμε απόλυτα αντιληπτοί. Ας υποθέσουμε ότι αύριο γίνεται ένα.. θαύμα και η τιμή της βενζίνης σε παγκόσμιο επίπεδο πέσει κατά 50%. Αυτό που θα ισχύσει στην Ελλάδα είναι ότι η τιμή της αμόλυβδης απλά θα μειωθεί 20-25 λεπτά, άρα θα την αγοράζαμε 1.30 το λίτρο!!! Αυτό σημαίνει πως ούτε με θαύματα πλέον η τσέπη του καταναλωτή δε σώζεται από ένα προϊόν, που -ας μην ξεχνιόμαστε- είναι είδος πρώτης ανάγκης και όχι είδος πολυτελείας.