διευθέτηση υποχρεώσεων, ένας καθ’ όλα εγωκεντρικός τρόπος ζωής, ο οποίος όμως υπολείπεται άμεσης ικανοποίησης απόλυτα προσωπικών και βαθύτερων αναγκών, με απώτερο και μόνο σκοπό μια ουτοπική υλοποίηση ξένων προσδοκιών οι οποίες τόσο παράδοξα δεν ανήκουν σε κανέναν μας…
Σε ποιον αναφέρονται; Με ποιον πιστεύουν ότι θα έρθουν αντιμέτωποι στο τέλος; Ποιος πράγματι είναι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται; Και ποιον επιτέλους νομίζουν πως κοροϊδεύουν οι πολιτικοί άρχοντες αυτού του ευλογημένου και συνάμα κατατρεγμένου τόπου εν έτη 2009, σε μια εποχή που τίποτε δεν κρύβεται, σε μια εποχή κατά την οποία το περισσότερο φως εξαπλώνεται πάνω στις πιο σκοτεινές και ζοφερές πτυχές της ζωής, σε μια εποχή που οι αγγελικές μορφές της νέας γενιάς κινδυνεύουν να χάσουν την θαυμαστή αθωότητά τους, σε μια περίοδο που έχουμε καταντήσει να αποφεύγουμε κάθε συζήτηση και ενασχόληση με θέματα καταλυτικής σημασίας και κοινού ενδιαφέροντος προκειμένου να εξασφαλίσουμε κάποιες στιγμές πλαστής ανακούφισης, ξεφεύγοντας προσωρινά απ’ τα δύσβατα μονοπάτια μιας καθημερινότητας κοινότυπης και φευγαλέας!
Η νεολαία αδιαφορεί, η νεολαία αδρανοποιείται ή σε άλλες, πιο ακραίες περιπτώσεις ξεφεύγει και δρα βίαια και μισαλλόδοξα… Μα τελικά τι είναι περισσότερο επικίνδυνο από τα δύο? Η ανάρμοστη δράση ή η πλήρης αδρανοποίηση; Κανείς δεν είναι σε θέση ούτε να εκφράσει ούτε και να εκπροσωπήσει αξιόπιστα στο σύνολό της τη νέα γενιά της Ελλάδας. Ωστόσο σε γενικές γραμμές θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς το γεγονός πως οι νέοι άνθρωποι αυτής της χώρας, όσο όμοιες ανάγκες, σκέψεις, ανησυχίες και επιθυμίες και αν έχουν διαχωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες οι οποίες νοητά υπάρχουν, πρακτικά όμως αντανακλούν στο κοινωνικό σύνολο με έναν αντίκτυπο ανησυχητικό.
Χωρίς κανένα επίσημο στοιχείο, μιλώντας προσωπικά από την σκοπιά της καθημερινής εφηβικής εμπειρίας μου θα έλεγα πως «βολεμένοι» φαίνονται να είναι εκείνοι οι νέοι οι οποίοι πριν ακόμη γεννηθούν το μέλλον τους οικονομικά και κοινωνικά-καθώς τέτοιου είδους κριτήρια διαπραγματευόμαστε αυτή τη στιγμή- είναι ήδη εξασφαλισμένο, «δυνητικά βολεμένοι» ή «» μπορούν να θεωρηθούν οι νέοι άνθρωποι στους οποίους παρέχονται επαρκώς από τις οικογενειακές τους πάντα καταβολές κάποιες βασικές ή και κάποιες παραπάνω απ’ αυτές ευκολίες, ενώ η εξέλιξη των εν λόγω εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο από τον προσωπικό τους αγώνα αλλά σχεδόν εξίσου από το πόσο τυχεροί μπορούν να αποδειχθούν σε σχέση με την εκάστοτε κυβερνούσα κρατική μηχανή, με το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, καθώς ακόμα και αυτό της απασχόλησης και της δικαιοσύνης σ’ αυτόν τον τόπο. Ακόμα στην τρίτη κατηγορία εδώ, μπορούν να προστεθούν οι «άτυχοι» νέοι, οι οποίοι σε αντίθεση με τους «βολεμένους» πριν ακόμη γεννηθούν είναι καταδικασμένοι και αναγκασμένοι να ζήσουν σε ένα περιβάλλον ανάρμοστο. Σε ένα περιβάλλον, ανήμπορο να τους παράσχει βασικά αγαθά, ένα περιβάλλον κατάργησης τους δικαιώματος στην απαγόρευση της παιδικής εργασίας, ένα περιβάλλον φτωχό και σκοτεινό, από το οποίο δύσκολα θα μπορέσουν να ξεφύγουν στο μέλλον.
Σφάλμα και έγκλημα να διαχωρίζουμε και να διαχωρίζονται οι άνθρωποι! Παρ’ όλα αυτά όμως οι έντονοι αυτοί κοινωνικοί διαχωρισμοί αποτελούν πραγματικό γεγονός, το οποίο επιβεβαιώνεται καθημερινά στον τρόπο που κινούμαστε, στον τρόπο που μιλάμε, στον τρόπο που ντυνόμαστε, που διασκεδάζουμε, στο επάγγελμα που ασκούμε, στις πολιτικές μας πεποιθήσεις, στα μέρη που συχνάζουμε και ίσως στον τρόπο που αισθανόμαστε… Θα ήταν απίθανο και αφύσικο αν όλοι ανήκαμε σε απολύτως όμοια κοινωνικά σύνολα, αν η κουλτούρα μας δεν καλυπτόταν από διαφόρου τύπου νοοτροπίες και ιδιοσυγκρασίες, όμως… όχι κι έτσι!!! Ως εδώ πλέον! Η ομορφιά της κάθε κοινωνίας, λέει, έγκειται στο γεγονός ότι αποτελεί ένα μωσαϊκό διαφορετικών κοινωνικών υποσυνόλων τα οποία συνθέτουν έτσι ένα σκηνικό πολυμορφικό, όμορφο, πλούσιο… Όχι, δεν εκπροσωπώ κουμουνιστικές αντιλήψεις, ούτε και προσπαθώ να φανώ πρωτότυπη και ριζοσπαστική… Προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει γύρω μου, για ποιον λόγο συμβαίνει, ποιο είναι τελικά το νόημα… Προσπαθώ να είμαι σύγχρονη και συγχρονισμένη με την εποχή μου, ταυτόχρονα όμως θέλω να είμαι συνειδητοποιημένη και ευσυνείδητη… Μπορώ; Φόβος και αγωνία από εμάς, ψευτιά από σας… Ψευτιά, πλαστικότητα…μακάρι να
σπάσετε, να σπάσετε για να φανεί λιγάκι και η αλήθεια!
Ποιο πράγματι είναι το νόημα της πολιτικής; Μα ποιο άλλο θα μπορούσε να είναι από την βελτίωση των συνθηκών της ζωής, αναρωτιέμαι εγώ η άπειρη και η δημιουργός ουτοπικών και μη υλοποιήσιμων θεωριών νέα! Τουλάχιστον έχει μείνει το δικαίωμα να εκφραζόμαστε… Αφού στερούμαστε το δικαίωμα στο όνειρο, ας εκφραστούμε τότε μήπως μπορέσουμε και ξεφύγουμε για λίγο από αυτήν την ειρωνική και πλανεύτρα πραγματικότητα όπου μας έχετε εγκλωβίσει… Μα είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν η χώρα μας να μαστίζεται από τόσα προβλήματα και σεις καθημερινά και αδιαλείπτως σε κάθε σας προεδρική, βουλευτική, ή τελοσπάντων σε κάθε σας τηλεοπτική εμφάνιση ή συνέντευξη να ασχολείστε με προσωπικούς ανταγωνισμούς, εσωκομματικές διαμάχες , συμφέροντα και τόσες άλλες μεθόδους αυτοπροβολής; Δηλαδή έλεος!!! Η ανεργία, η φτώχεια και η ακρίβεια θερίζουν. Τόσα παιδιά πεινάνε πραγματικά, άλλα απροστάτευτα γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης από ασυνείδητους, προωθούμενα στην παιδική εργασία. Το εκπαιδευτικό σύστημα απαξιώνεται καθημερινά, ενώ η αποτελεσματικότητά του συνεχώς μειώνεται, η αναξιοκρατία και η διαφθορά κυριαρχούν, σύστημα κοινωνικής πρόνοιας δεν υπάρχει και σεις κάθεστε και ασχολείστε με ανούσιες διαμάχες. Δεν ξέρω, κύριοι, με τι ασχολείστε στα πολυτελή γραφεία σας, και στους μεγάλους σας φακέλους, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι δεν πείθετε πλέον κανέναν μας!
Μπορεί εμείς οι νέοι να διαφέρουμε κοινωνικοοικονομικά, επειδή εσείς δεν φροντίζετε για μια έντιμη εξισορρόπηση των πραγμάτων, κανείς μας όμως δεν πείθεται πλέον… Επιτέλους αυτή η παράκληση, αυτή η προσμονή, αυτή η προσδοκία για αλλαγή ας γίνει απαίτηση… Απαιτούμε λοιπόν, όλοι εμείς απαιτούμε από όλους εσάς! Τίποτα παραπάνω από αυτά που μας αξίζουν, σταματήστε όμως να προσπαθείτε να μας πείσετε πως δεν αξίζουμε… Αξίζουμε! Γιατί κάθε άνθρωπος αξίζει το καλύτερο, κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να προσπαθεί και να ονειρεύεται… Και σεις όχι μόνο δεν βελτιώνετε την κατάσταση, ούτε καν προσπαθείτε για αυτό, ενώ αυτό που πραγματικά σας καίει αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο ο ένας από σας θα φάει τον άλλο πιο εύκολα, αλλά και πως θα κερδίσετε περισσότερη φήμη και χρήμα! Ναι, τόσο απαισιόδοξα φαίνονται τα πράγματα, δυστυχώς!"
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου