1. Όταν ήμουν 7 ετών σε μια σχολική εκδρομή στην Ακρόπολη, ανακατεύτηκα με κάτι γκρουπ Κινέζων και χάθηκα. Εκείνη την αναθεματισμένη μέρα βρήκαν να έρθουν επίσκεψη όλα τα σχολεία κι οι τουρίστες κι όσο κι αν έψαχνα για την τάξη μου δεν μπορούσα να την βρω με τίποτα. Άρχισα να περπατάω μόνη μου προς την Λεωφόρο κλαίγοντας και μόλις βγήκα στον κεντρικό, ένας κύριος με τετράγωνα γυαλιά ηλίου με ρώτησε τί έχω κι όταν του είπα ότι χάθηκα με τράβαγε με το ζόρι μές στο αμάξι του.
Ευτυχώς ένα πούλμαν που πάρκαρε ακριβώς εκείνη τη στιγμή μπροστά μου, ανάγκασε τον κύριο να την κάνει με ελαφριά αλλιώς τώρα θα ήμουν πόρνη πολυτελείας στο Μπαγκλαντές (αν εν τω μεταξύ δεν με σούβλιζαν λίγο πριν τα σύνορα σε αυτοσχέδια θράκα!). Από τότε δεν ξαναπάτησα στην Ακρόπολη παρά μόνο 13 χρόνια μετά που φασώθηκα με κάποιον στα δασάκια της περιοχής κάτι σαν την πόρνη του Μπαγκλαντές που λέγαμε αλλά σε πιο "Φιλοπάππου στυλ"!
2. Σε ηλικία 9 ετών με πάτησε φορτηγό αλλά ευτυχώς τη γλίτωσα με μερικές γρατζουνιές. Η μάνα μου λέει πως έχω Άγιο αλλά εγώ νομίζω πως έκτοτε δεν έχω σήμα.
3. Την πρώτη μου αποβολή απ' το σχολείο την έφαγα στο δημοτικό γιατί έφυγα απ' το προαύλιο μαζί με άλλα παιδάκια να πάμε να δούμε την Καρ(ι)ολάιν απ' την "Τόλμη και Γοητεία" που -και καλά-θα' ρχόταν να μείνει στο απέναντι ξενοδοχείο. Τελικά δεν ξέρω αν η ηθοποιός πήγε, εγώ πάντως πήγα τιμωρημένη σπίτι μου στο οποίο αρκέστηκα να δω τη φάτσα της σε αυτοκόλλητα Panini κολλημένα στο αντίστοιχο άλμπουμ-έχω-δύο-Ρίτζ-μου-δίνεις-έναν-Θόρν;
4. Σιχαίνομαι να πιάνω ολόκληρο κοτόπουλο ωμό γιατί έχω την αίσθηση ότι πιάνω ένα μικρό ψόφιο ζωάκι (καλά όχι ότι ζωντανό μου κάθεται αλλά λέμε τώρα!). Μια φορά που ο χασάπης ξέχασε να μου το κόψει σε κομμάτια και αναγκάστηκα να το κρατήσω, σκιάχτηκα γιατί νόμιζα ότι έπιανα ψόφια γάτα, πατημένη από νταλίκα στο Σείριο με αποτέλεσμα να το αλατοπιπεροξιδιάσω με κλειστά μάτια και να φάει περισσότερο πιπέρι ο νεροχύτης παρά η κότα. Το ξεπέρασα με την πρώτη μπουκιά!
5. Είμαι μανιακή με τα ρούχα και τα καλλυντικά κι αν είχα σπίτι θα μου το έπαιρνε η τράπεζα και θα' μενα σε δύο χαρτόκουτα (ένα για μένα κι ένα για τα μπλουζάκια!).
6. Τον πρώτο μου-και μάλιστα πλατωνικό-έρωτα έκανα να τον ξεπεράσω 6 χρόνια, που να είχαμε ολοκληρώσει κι όλας δεν θα με έσωνε μια αιωνιότητα και μία μέρα! Σήμερα εκείνος είναι παντρεμένος με παιδί κι εγώ είμαι ένα παντρεμένο παιδί με παιδί.
7. Σε θερμές περιπτύξεις με τον από πάνω στο Π. Άρεως (πολύ πρίν την ανακαίνιση με τις λιμνούλες και τα τροπικά δέντρα, τότε που φασωνόσουν με θέα τον κοντό χοντρό ανώμαλο που την έπαιζε πίσω απ' τα βρυσάκια) ξέχασα σουτιέν σε παγκάκι (και μάλιστα πανακρίβου Simone Perele-δέκα-παρθένες-το-κεντούσαν-τρία-βράδια-με-μισοφέγγαρο, όχι ότι να'ναι λαικής με δώρο τρείς κιλότες!). Κατάλαβα πως κάτι μου έλειπε όταν στην είσοδο πια της πολυκατοικίας, έβγαλε το χέρι του απ' τη μπλούζα μου!
8. Στην ίδια είσοδο πολυκατοικίας, μόλις λίγα χρόνια μετά, μου επιτέθηκε ο διάσημος δράκος των ασανσέρ (τη φάτσα του οποίου αναγνώρισα όταν ανακοίνωσαν τη σύλληψή του, στις ειδήσεις) κι από τις τσιρίδες που πάτησα, δεν ξέρω αν έφυγε για να μην τον πιάσουν ή για να μην του φύγει ο λαβύρινθος και γίνει ο διάσημος κουφοδράκος των ασανσέρ (ο θρύλος λέει ότι μετά το συγκεκριμένο συμβάν, πήγε και παραδόθηκε από μόνος του!).
9. Στην εφηβεία μου είχα τρέλλα με τους New Kids on the Block (οκ το ξέρω, έχω καραξεφτιλιστεί πιο κάτω δεν έχει) και μάζευα μανιωδώς άρθρα, αφίσες, κασσέτες κι άλλα gay σκουπίδια. Μια συμμαθήτρια (άλλη δράκος αυτή αλλά φροντιστηρίου) που πήρε χαμπάρι τί πυρόβλημα ήμουν, μου έδωσε ένα τηλέφωνο στη Βοστώνη τάχα μου ότι ήταν των New Kids on the Block κι εγώ το ζώον πήρα τηλέφωνο και χρέωσα τη γιαγιά μου όσο δύο καφάσια ενέσεις ινσουλίνης, για να μιλήσω τελικά με....τον Αμερικανό ξάδερφο της συμμαθήτριας που βγήκε στο τηλέφωνο και μέσα από πνιχτά γέλια, τραγουδούσε "Step By Step oohh babyyeeee" κι εγώ χαιρόμουν μόνη μου σαν ηλίθια!
10. Στα 18 μου λογοδόθηκα (Θεέ μου άκου λέξη, quele βλαχιά!) τον τότε-κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερο-φίλο μου, όχι από έρωτα αλλά από "εκβιασμό" τύπου "αν δεν με παντρευτείς, χωρίζουμε" οπότε και αναγκάστηκα να ακολουθήσω τη μέθοδο "στρίβειν δια του αρραβώνος".
11. Από λάθος υπολογισμούς όμως, τελικά έστριψα δια της χλωρίνης διότι δεν είχα προβλέψει πως όταν του ζητούσα να χωρίσουμε εκείνος θα έπινε μισή Kleenex και θα τον τρέχαμε στα επείγοντα (αν και με τόση μασχαλίλα που βρώμαγε, έκανε απολύμανση για όλο τον κλάδο, ευτυχώς σήμερα το παιδί ζεί και βασιλεύει ειδάλλως θα το είχα τύψεις σε όλη του τη ζωή!) :p
12. Μια Ανοιξιάτικη μέρα του 2005, αποφασίζω να κάνω τη βόλτα μου κι επειδή ζεσταίνομαι βάζω φόρεμα χωρίς καλσόν αλλά με ένα ζευγάρι απλές λιτές καλτσοδέτες για να μπορώ να αερίζομαι. Την ώρα που τρέχω να περάσω τον δρόμο απέναντι, γλιστράνε οι ρημάδες και βρίσκομαι με τις καλτσοδέτες -και τις κόπιτσες για ζαρτιέρες-να κρέμονται απ τον αστράγαλο κι εγώ να τις κρατάω ενώ ταυτόχρονα συνεχίζω να τρέχω στα τέσσερα σαν τραπεζάκι του καφέ. Οι οδηγοί πέθαναν απ' τα γέλια κι εγώ από ντροπή!
Άντε βρε καλά να μας μπει ο νέος μήνας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου