Το Μεσοπρόθεσμο καμάκι

Κάποια στιγμή είχα πειστεί πως το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, είναι μονόδρομος για να βγούμε από το αδιέξοδο. Μη βαράτε όμως, μού έφυγε. Προσπάθησα να διαβάσω πολλές διαφορετικές γνώμες για να βγάλω δικά μου συμπεράσματα, αλλά οι μηδαμινές οικονομικές μου
γνώσεις δε βοηθούν.


Είναι όντως μονόδρομος; Ή μπορούμε να απαρνηθούμε το χρέος; Έχουμε όντως την Ευρώπη στο χέρι; Μπορούμε όντως να εκβιάσουμε τα άλλα κράτη, με το σκεπτικό πως αν χρεοκοπήσουμε εμείς, θα τους πάρουμε όλους στο λαιμό μας; Μπορούμε όντως να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ισλανδίας που απαρνήθηκε το ΔΝΤ και σώθηκε; Είναι μήπως μπακαλίστικοι οι υπολογισμοί των αντι-μνημονιακών;

Το μόνο σίγουρο είναι πως το Μεσοπρόθεσμο θα μας γαμήσει κι άλλο με τα πολύ σκληρά και αμφιβόλου αποτελέσματος μέτρα που περιέχει. Κι ας μας το παρουσιάζει ο Παπανδρέου ως σωτήριο. Μας το παρουσιάζει όμως με έναν τρόπο που μπορεί (αν πονηρευτούμε λίγο) να ερμηνευθεί και αλλιώς:

ΥΓ. Υποθέτω πως οι περισσότεροι καταλάβετε ότι οι διάλογοι της εικόνας είναι κλεμμένοι από γνωστό κλασσικό ανέκδοτο, το οποίο όμως ήρθε κουτί για το μήνυμα της σημερινής ανάρτησης.



πηγη