Τα παιδια
Νομιζω ότι αυτος ο αστικος θρυλος εχει καποια σχεση με την Πατρα.
Ητανε μια οικογενεια η οποια αποτελουνταν από 2 παιδια τον ανδρα και την γυναικα. Ένα βραδυ σαν όλα τα αλλα ο αντρας εργαζοταν μεχρι πολύ αργα η γυναικα ητανε σπιτι και εκανε της τελευταιες βραδινες δουλειες του σπιτιου. Τα παιδια της τα ειχε βαλει για υπνο πιο νωρις καθως ειχανε σχολειο το πρωι. Τοτε καποια στιγμη χτυπαει το τηλεφωνο ,εκεινη παραξενευμένη για το ποιος μπορουσε να ητανε εκεινη την ωρα απανταει, τοτε από το ακουστικο ακουγεται μια φωνη να της λεει: “Παρε τα παιδια σου από εκει και φυγε αμεσως”. Εκεινη ανησύχησε και πηγε επανω να δει τα παιδια της. Ανοιξε την πορτα και ειδε ότι όλα ηταν κανονικα και τα 2 αδερφακια κοιμοντουσαν κανονικα. Και ενώ εκεινη κατεβαινε στον κατω οροφο να συνεχισει τις δουλειες της τοτε ξαναχτυπαει το τηλεφωνο εκεινη το σηκωνει και η ιδια φωνη της λεει: “Σου ειπα να παρεις τα παιδια σου και να φυγεις”. Πολύ ενοχλημενη πλεον η γυναικα από αυτό που γινοτανε από φασιζει να παρει τον ΟΤΕ για να δει από πού ερχοτανε η κληση. Μετα από λιγο ο ΟΤΕ την ξανακαλει για να της πει από πού ερχοτανε το τηλεφωνημα: “Καλησπερα σας από τον ΟΤΕ ειμαι πηρα να σαες πω ότι η κληση που δεχεστε είναι από το ιδιο σας το σπιτι” .Τοτε η γυναικα πεταει το ακουστικο και τρεχει να δει τα παιδια της, όταν ανοιγει την πορτα βλεπει τα ακεφαλα κορμια των παιδιων τους και τα κεφαλια τους καρφωμενα με μαχαιρι στον τοιχο καθως και μια προταση γραμμενη με αιμα στον τοιχο : “Σου ειπα να παρεις τα παιδα σου και να φυγεις”
Το τρύπιο λαστιχο
Μια γυναίκα καθώς γύρισε στο αμάξι της απο τα ψώνια βρήκε το ένα λάστιχο τρύπιο. Καθώς άρχιζε να αλλάζει λάστιχο ένας κύριος με επαγγελματικό κοστούμι πλησίασε και πρόσφερε τη βοήθειά του. Αυτή δέχτηκε και άλλαξαν μαζί το λάστιχο. Στη συνέχεισ της πρότεινε να πάνε μια βόλτα με το αμάξι του που το είχε παρκάρει στην άλλη μεριά του πάρκιν. Αυτό την έκανε να νοιώσει άβολα και να υποψιαστεί της προθέσεις του. Του αρνήθηκε ευγενικά λέγοντας οτι έχει να κάνει και άλλα ψώνια. Μέσα στο εμπορικό κέντρο ανέφερε το περιστατικό στη security και επέστρεψε στο αμάξι συνοδευόμενη με αστυνομικούς χωρίς όμως να τον βρούνε. Στη συνέχεια πήγε στο πιο κοντινό γκαράζ για να της φτιάξουνε το λάστιχο. Ο μηχανικός εκεί διαπίστωσε οτι το λάστιχο είχε κοπεί με μαχαίρι. Επίσης μέσα στο αμάξι της ο ξένος είχε αφήσει τη τσάντα του. Την άνοιξε και μέσα είχε μόνο λίγο σκοινί και ένα μαχαίρι.
Το χέρι
Μία όχι και τόσο δημοφιλής φοιτήτρια ενοχλούνταν πολύ εύκολα. Έτσι οι παρέα της αποφάσισε να της κάνει μια πλάκα. Μπήκαν λοιπόν κρυφά μέσα στο δωμάτιό της την ώρα που κοιμόταν και τοποθέτησαν ένα ακρωτηριασμένο χέρι στο κρεβάτι της. Το επόμενο πρωί περίμεναν με ανυπομονησία της αντίδρασή της αλλά περίμεναν άδικα. Τελικά πήγαν να ελέγξουν τι έγινε και την βρήκαν να κάθετε στο κρεβάτι και να ροκανίζει το χέρι.
Bloody Mary
Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο, αν κάποιος σταθεί μπροστά σε ένα καθρέφτη σε σκοτεινό δωμάτιο και φωνάξει 12 φορές «Bloody Mary», αρχίζοντας από τα μεσάνυχτα, θα εμφανιστεί το τρομακτικό πρόσωπο μιας κοπέλας στο τζάμι. Είναι το πνεύμα ενός κοριτσιού, που γεννήθηκε με παραμόρφωση στο πρόσωπο και σκοτώθηκε κατά λάθος, όταν ένα χαζό αστείο που της έκαναν κάποιοι πήγε στραβά.
(Πολλές παραλλαγές λένε ότι το πνεύμα επιτίθεται, ή και σκοτώνει αυτόν που θα το καλέσει).
(Πολλές παραλλαγές λένε ότι το πνεύμα επιτίθεται, ή και σκοτώνει αυτόν που θα το καλέσει).
Οι Στρατιώτες
Το περιστατικο λαμβανει χωρα το καλοκαιρι του 1960
"....................ο παγωμενος αερας στριφογυρνουσε ανησυχος στα σοκακια του χωριου ,και οσο η ωρα περνουσε και ο ηλιος εγερνε προς την δυση ,το κρυο γινοταν ολο και πιο διαπεραστικο !
Ο παπα-Γιωργης τυλιγμενος στο ρασο του ,κατηφοριζε προς το λαγκαδι
βιαστικος ,επρεπε να μαζεψει λιγα ξυλα για το τζακι του μικρου σπιτιου
οπου τον περιμενε η παπαδια ,για να πανε μετα να σημανουν τον εσπερινο
των Χριστουγεννων ! Ειχε αφοσιωθει τοσο στην συλλογη των ξεροκλαδων ,ωστε δεν αντιληφθηκε οτι εδω και ωρα τον παρατηρουσε μια ομαδα ανδρων που στεκοταν επανω ψηλα ,εκει που τελειωνε ο δρομος που σ`εβγαζε απο το χωριο.......
Εδεσε προχειρα τα ξυλα μεσα σε ενα κομματι παλιο χοντρο υφασμα ,και τα
γυρισε ανεβαζοντας τα στην πλατη του.... Με αργα αλλα σιγουρα βηματα ,ισορροπουσε αναμεσα στις πετρες και τα χαμοκλαδα ,καταφερνοντας μετα απο λιγο να φθασει στο ισωμα που οδηγουσε στο εξω μονοπατι του χωριου .Εκει ακριβως τους ειδε !
Ησαν δεκα ψηλοι γερμανοι στρατιωτες που στεκοντουσαν λιγα μετρα μακρια του !
Εμεινε να τους κυττα σαν χαμενος !Τι ηταν αυτο που εβλεπαν τα ματια του !
Πως βρεθηκαν εκει πανω οι στρατιωτες ,και απο που ηρθαν ?
Αισθανθηκε μια ελαφρια ζαλη ,"μαλλον απο το αποτομο ανεβασμα και το φορτιο των ξυλων" ,σκεφτηκε...
Ταυτοχρονα με μια κινηση οι γερμανοι τον πλησιασαν ,μα δεν μπορουσε να
διακρινει τα προσωπα τους στο λιγοστο πλεον φως του δειλινου.......
Νιωθωντας να λιποθυμα ,σε μια υστατη προσπαθεια βαζοντας ολες του τις δυναμεις ,τρεκλισε ενα δυο βηματα ,και υστερα παρατωντας τα ξυλα ετρεξε
με ολη του την δυναμη προς το χωριο ,τοσο γρηγορα οσο ποτε αλλοτε !
Βροντηξε πισω του την πορτα και διπλομανταλωσε ! Η καρδια του καλπαζε σαν τρελλη ,και τα μελιγγια του σφυροκοπουσαν απο την υπερενταση ! Η παπαδια αναστατωθηκε και τον ρωτουσε τι του συνεβη ! Εκεινος με κομμενη την ανασα ,της διηγηθηκε το γεγονος ,κανοντας πολλες φορες το σημειο του σταυρου ,και μουρμουριζοντας ταυτοχρονα ευχες και προσευχες...... Η Θεια λειτουργια εκεινη την παραμονη Χριστουγεννων ,καθυστερησε πολυ ν`αρχισει !Ο παπα-Γιωργης ,τρομοκρατημενος ,ενας παπας αγραμματος σ`ενα κατσικοχωρι καπου στην Πελοποννησο ,δεν αποφασιζε να βγει απο το σπιτι του και να παει στην εκκλησια........ Μεχρι που ηρθε και τον πηρε ο δασκαλος μαζι με μερικα παιδια ,και πηγαν να λειτουργησουν............."
Ο παπα-Γιωργης τυλιγμενος στο ρασο του ,κατηφοριζε προς το λαγκαδι
βιαστικος ,επρεπε να μαζεψει λιγα ξυλα για το τζακι του μικρου σπιτιου
οπου τον περιμενε η παπαδια ,για να πανε μετα να σημανουν τον εσπερινο
των Χριστουγεννων ! Ειχε αφοσιωθει τοσο στην συλλογη των ξεροκλαδων ,ωστε δεν αντιληφθηκε οτι εδω και ωρα τον παρατηρουσε μια ομαδα ανδρων που στεκοταν επανω ψηλα ,εκει που τελειωνε ο δρομος που σ`εβγαζε απο το χωριο.......
Εδεσε προχειρα τα ξυλα μεσα σε ενα κομματι παλιο χοντρο υφασμα ,και τα
γυρισε ανεβαζοντας τα στην πλατη του.... Με αργα αλλα σιγουρα βηματα ,ισορροπουσε αναμεσα στις πετρες και τα χαμοκλαδα ,καταφερνοντας μετα απο λιγο να φθασει στο ισωμα που οδηγουσε στο εξω μονοπατι του χωριου .Εκει ακριβως τους ειδε !
Ησαν δεκα ψηλοι γερμανοι στρατιωτες που στεκοντουσαν λιγα μετρα μακρια του !
Εμεινε να τους κυττα σαν χαμενος !Τι ηταν αυτο που εβλεπαν τα ματια του !
Πως βρεθηκαν εκει πανω οι στρατιωτες ,και απο που ηρθαν ?
Αισθανθηκε μια ελαφρια ζαλη ,"μαλλον απο το αποτομο ανεβασμα και το φορτιο των ξυλων" ,σκεφτηκε...
Ταυτοχρονα με μια κινηση οι γερμανοι τον πλησιασαν ,μα δεν μπορουσε να
διακρινει τα προσωπα τους στο λιγοστο πλεον φως του δειλινου.......
Νιωθωντας να λιποθυμα ,σε μια υστατη προσπαθεια βαζοντας ολες του τις δυναμεις ,τρεκλισε ενα δυο βηματα ,και υστερα παρατωντας τα ξυλα ετρεξε
με ολη του την δυναμη προς το χωριο ,τοσο γρηγορα οσο ποτε αλλοτε !
Βροντηξε πισω του την πορτα και διπλομανταλωσε ! Η καρδια του καλπαζε σαν τρελλη ,και τα μελιγγια του σφυροκοπουσαν απο την υπερενταση ! Η παπαδια αναστατωθηκε και τον ρωτουσε τι του συνεβη ! Εκεινος με κομμενη την ανασα ,της διηγηθηκε το γεγονος ,κανοντας πολλες φορες το σημειο του σταυρου ,και μουρμουριζοντας ταυτοχρονα ευχες και προσευχες...... Η Θεια λειτουργια εκεινη την παραμονη Χριστουγεννων ,καθυστερησε πολυ ν`αρχισει !Ο παπα-Γιωργης ,τρομοκρατημενος ,ενας παπας αγραμματος σ`ενα κατσικοχωρι καπου στην Πελοποννησο ,δεν αποφασιζε να βγει απο το σπιτι του και να παει στην εκκλησια........ Μεχρι που ηρθε και τον πηρε ο δασκαλος μαζι με μερικα παιδια ,και πηγαν να λειτουργησουν............."
Αφηγηση ενός γεροντα
Το σκυλάκι
"Ήταν κάποτε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που ζούσαν σε ένα απομακρυσμένο χωριό. Κάθε απόγευμα μόλις νύχτωνε ο παππούς σταματούσε τη δουλειά στο χωράφι και επέστρεφε σπίτι, στη γυναίκα του, από τον ίδιο δρόμο. Κάποιο βράδυ όπως επέστρεφε είδε μπροστά του στη μέση του δρόμου ένα πολύ όμορφο μικρό σκυλάκι. Αν και δε συνήθιζε να είναι ιδιαίτερα διαχυτικός με τα ζώα, αυτό το σκυλάκι το συμπάθησε και το πλησίασε για να το χαϊδέψει. Στη συνέχεια ξαναπήρε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι του.
Φτάνοντας εκεί τον υποδέχτηκε όπως κάθε βράδυ η γυναίκα του, έστρωσε τραπέζι, έφαγαν και όπως κάθε βράδυ έπεσαν νωρίς για ύπνο. Κατά τις 3 τα ξημερώματα ξύπνησαν από γαβγίσματα και ουρλιαχτά σκυλιών που ακούγονταν έξω από το σπίτι. Η εξώπορτα του σπιτιού τρανταζόταν λες και έπεφταν επάνω της με δύναμη τεράστια ζώα. Ο παππούς άρπαξε λοιπόν τη καραμπίνα του αποφασισμένος να σκοτώσει τα αφηνιασμένα ζώα. Η γυναίκα του όμως που είχε πανικοβληθεί τον παρακάλεσε να μη βγει έξω. Τελικά ο παππούς δε βγήκε έξω από το σπίτι ενώ μετά από λίγη ώρα ο σαματάς σταμάτησε. Το ζευγάρι θεώρησε ότι ο κίνδυνος πέρασε και έπεσε για ύπνο.
Το επόμενο πρωί ο παππούς ετοιμάστηκε να πάει στο χωράφι. Μόλις άνοιξε την εξώπορτα βρήκε στα σκαλιά του σπιτιού δύο ολόγυμνα άτομα, μία γυναίκα και έναν άνδρα, που φαίνονταν σαν να τους είχαν ξεσκίσει το δέρμα άγρια ζώα. Ακόμα πιο παράξενο είναι το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ. Κανένας δε τους είχε ξαναδεί να περιφέρονται στο χωριό ή στη γύρω περιοχή."
Φτάνοντας εκεί τον υποδέχτηκε όπως κάθε βράδυ η γυναίκα του, έστρωσε τραπέζι, έφαγαν και όπως κάθε βράδυ έπεσαν νωρίς για ύπνο. Κατά τις 3 τα ξημερώματα ξύπνησαν από γαβγίσματα και ουρλιαχτά σκυλιών που ακούγονταν έξω από το σπίτι. Η εξώπορτα του σπιτιού τρανταζόταν λες και έπεφταν επάνω της με δύναμη τεράστια ζώα. Ο παππούς άρπαξε λοιπόν τη καραμπίνα του αποφασισμένος να σκοτώσει τα αφηνιασμένα ζώα. Η γυναίκα του όμως που είχε πανικοβληθεί τον παρακάλεσε να μη βγει έξω. Τελικά ο παππούς δε βγήκε έξω από το σπίτι ενώ μετά από λίγη ώρα ο σαματάς σταμάτησε. Το ζευγάρι θεώρησε ότι ο κίνδυνος πέρασε και έπεσε για ύπνο.
Το επόμενο πρωί ο παππούς ετοιμάστηκε να πάει στο χωράφι. Μόλις άνοιξε την εξώπορτα βρήκε στα σκαλιά του σπιτιού δύο ολόγυμνα άτομα, μία γυναίκα και έναν άνδρα, που φαίνονταν σαν να τους είχαν ξεσκίσει το δέρμα άγρια ζώα. Ακόμα πιο παράξενο είναι το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ. Κανένας δε τους είχε ξαναδεί να περιφέρονται στο χωριό ή στη γύρω περιοχή."
ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ
Ένας Αστικός Θρύλος που "ακούγετε", είναι αυτός που αναφέρεται στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου (ΚΕΒΟΠ). Το ΚΕΒΟΠ λοιπόν, την εποχή της Κατοχής από τους Γερμανούς, είχε χρησιμοποιηθεί και σαν Στρατόπεδο Συγκέντρωσης, όπου κατά καιρούς έκαναν ομαδικές εκτελέσεις Αντιστασιακών & Εβραίων. Γι' αυτό ίσως κάποιοι έχετε δει και δρόμους με την ονομασία "Αγωνιστών Στρατοπέδου Χαϊδαρίου".Σήμερα λοιπόν ο Θρύλος λέει, πως άν πας το βράδυ εκεί, με ένα κασετοφωνάκι και το βάλεις να γράφει, ενώ εσύ δεν ακούς τίποτα την ώρα εκείνη, όταν ακούς την κασέτα, ακούς φωνές, πυροβολισμούς και ουρλιαχτά.
Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ
Η ιστορία αυτή αναφέρεται στις Η.Π.Α. την εποχή του πολέμου του Βιετνάμ. Ένας νέος πηγαίνει εθελοντής στον πόλεμο παρά τις αντιρήσεις των γονιών του. Κατά καιρούς τους έστελνε γράμματα για να τους ενημερώνει ότι ήταν καλά, για το πως ήταν ο πόλεμος και γενικά για τις εμπειρίες του και τα συναισθήματα του......σε ένα γράμμα του ενημερώνει τους γονείς του ότι θα γυρίσει σύντομα στην πατρίδα κοντά τους και τους ρωτάει αν θα μπορούσε να φέρει και έναν συμπολεμιστή φίλο του μαζί που όμως είχε χάσει τα πόδια του από νάρκη και δεν είχε κανένα να τον φροντίσει.......οι γονείς του του απάντησαν ότι ήταν πολύ χαρούμενοι που θα επέστρεφε ο γιός τους στο σπίτι τους όμως τον φίλο του δεν θα μπορούσαν να τον φιλοξενήσουν διότι η φροντίδα ένος ατόμου με αναπηρία είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση και δεν θα μπορούσαν να δεσμευτούν μία ζωή για να τον προσέχουν.........Μετά από 15 ημέρες δέχτηκαν ένα τηλεφώνημα από την Αστυνομία..τους ενημέρωσαν ότι ο γίος τους αυτοκτόνησε και ότι θα έπρεπε να πάνε για να αναγνωρίσουν το πτώμα...όταν έφτασαν είδαν κατάπληκτοι τον γίο τους ΧΩΡΙΣ ΠΟΔΙΑ! Τους πληροφόρησαν ότι είχε χάσει τα πόδια του 2 μήνες πριν από νάρκη στο Βιετνάμ!
To Τσιγαρο
Αυτος ειναι ενας θρυλος της πολης μου. Ηταν καποτε,λεει, ενα ζευγαρακι και περνουσαν εξω απο ενα Τζαμι αρκετα γνωστο σαν τοποθεσια. Καποια στιγμη νιωθουν καποιον να τους παρακολουθει και να τους ακολουθει. Μιλαμε τωρα νυχτα και με ελαχιστο φωτισμο. Γυρναει ο τυπος και βλεπει μια κοπελα με κανονικα ρουχα να τους παρατηρει. Πηγαινουν λιγο πιο κατω. Η "κοπελα" να τους ακολουθει ακομα. Τελικα καποια στιγμη τη ρωταει ο τυπος τι θελει. Εκεινη του κανει νοημα οτι θελει τσιγαρο. Την δινει ενα και εκεινη του κανει νοημα για φωτια. Με το που παει να αναψει το τσιγαρο σηκωνει η "κοπελα" το κεφαλι της και ο τυπος μενει!! Δεν ειχε προσωπο!! Με το που κανει να φωναξει την κοπελα του η "απροσωπη" εξαφανιζεται στον αερα, καπνος...
Αυτος ειναι ενας θρυλος της πολης μου. Ηταν καποτε,λεει, ενα ζευγαρακι και περνουσαν εξω απο ενα Τζαμι αρκετα γνωστο σαν τοποθεσια. Καποια στιγμη νιωθουν καποιον να τους παρακολουθει και να τους ακολουθει. Μιλαμε τωρα νυχτα και με ελαχιστο φωτισμο. Γυρναει ο τυπος και βλεπει μια κοπελα με κανονικα ρουχα να τους παρατηρει. Πηγαινουν λιγο πιο κατω. Η "κοπελα" να τους ακολουθει ακομα. Τελικα καποια στιγμη τη ρωταει ο τυπος τι θελει. Εκεινη του κανει νοημα οτι θελει τσιγαρο. Την δινει ενα και εκεινη του κανει νοημα για φωτια. Με το που παει να αναψει το τσιγαρο σηκωνει η "κοπελα" το κεφαλι της και ο τυπος μενει!! Δεν ειχε προσωπο!! Με το που κανει να φωναξει την κοπελα του η "απροσωπη" εξαφανιζεται στον αερα, καπνος...
Το Βαλσαμωμένο Χέρι
Ειναι ιστορια που μας ταξιδευει στην προπολεμικη αγγλια με μια οικογενεια η οποια εχει 2 γιους. Ο ενας ειναι μονιμος στον στρατο και παιρνει μεταθεση για τις κτησεις της μ.βρετανιας στην ινδια συγκεκριμενα. Ο αλλος δουλευει σε ενα τυπογραφειο. Ο στρατιωτικος σε ενα γραμμα στελνει μαζι και ενα δωρο στην οικογενεια του που ειναι ενα βαλσαμωμενο χερι μαιμους.Ο μυθος λεει οτι ευχες πραγματοποιουνται αν αγγιζεις το χερι και ξεστομιζεις την ευχη. (Το συντομευο καπως) Οποτε η οικογενεια σε μια αστεια οικονομικη στενοτητα ευχεται ο πατερας να ειχε 200 λιρες για κατι το οποιο δεν ηταν ζητημα ζωης και θανατου. Μεχρι να τελειωσει την ευχη χτυπαει το κουδουνι και ενας υπαλληλος του τυπογραφειου λεει οτι ο γιος του ειναι στο νοσοκομειο με κομμενο το χερι απο τον καρπο εξαιτιας ενος μηχανηματος στο τυπογραφειο. Το απογευμα ενας αλλος υπαλληλος του τυπογραφειου ερχεται με μια επιταγη των 200 λιρων και ενημερωνει τον πατερα οτι ειναι η αποζημειωση για το εργατικο ατυχημα. Τα χρονια περνανε
και η οικογενεια δεν εχει νεα του στρατιωτη γιου. Μετα απο πολυ καιρο η μανα και ενω εχει απογοητευτει να περιμενει ευχεται να δει τον γιο της και να πεθανει. Το βραδυ χτυπαει η πορτα την ωρα που ολοι κοιμουνται και η μανα ανοιγει. Ενα σκουληκιασμενο κουφαρι την πιανει στον ωμο και της λεει "μανα ηρθα¨. Λεγεται ότι υπαρχουν forum αγγλικα βεβαια τα οποια εχουν photo του χεριου!!!
και η οικογενεια δεν εχει νεα του στρατιωτη γιου. Μετα απο πολυ καιρο η μανα και ενω εχει απογοητευτει να περιμενει ευχεται να δει τον γιο της και να πεθανει. Το βραδυ χτυπαει η πορτα την ωρα που ολοι κοιμουνται και η μανα ανοιγει. Ενα σκουληκιασμενο κουφαρι την πιανει στον ωμο και της λεει "μανα ηρθα¨. Λεγεται ότι υπαρχουν forum αγγλικα βεβαια τα οποια εχουν photo του χεριου!!!
Η Τζούλια
...Βράδυ κάπου στα πατησιά...
υπάρχει ένα παλιό αρχοντικό ξεχασμένο από τον χρόνο και από τους ανθρώπους , πολλοί το βλέπουν του ρίχνουν μια μάτια και συνεχίζουν την πορεία τους αλλά αυτό το σπίτι κρύβει ένα μυστικό...λένε ότι εκεί ζούσε η Αγια Φιλοθέη ... είναι ίσως το πιο παλιό αρχοντικό της Αθήνας , μετέπειτα και γύρω στο 1850 χρησιμοποιήθηκε από τον λόρδο Βύρωνα και αργότερα εγκαταστάθηκε σ αυτό ένας πολύ γνωστός έμπορος της εποχής ... Είχε τα πάντα λεφτά ,οικογένεια και μια πολύ όμορφη κόρη η οποία όμως λίγο πριν κλείσει τα 10 της άρχισε να χάνει τα μαλλιά της μέχρι που πέθανε στην μικρή σοφίτα του σπιτιού...Το σπίτι μετά παραχωρήθηκε σε έναν πολύ πλούσιο Έλληνα της Γαλλίας το 1890 ο οποίος έκανε οικογένεια...Τα πέντε παιδία του όλα αγόρια μεγάλωσαν για τα 3 δεν υπάρχουν πληροφορίες τι απέγιναν ο τέταρτος έφυγε στην Γαλλία και δεν ξαναγύρισε και ο τελευταίος έμεινε και έκανε οικογένεια και το 1927 περίπου η γυναίκα του γεννάει την Ιουλία ...Η Ιουλία όταν είναι 7 χρόνων αρρωσταίνει και καθώς είναι ξαπλωμένη στο δωμάτιο του πατέρα της (το οποίο είναι σε οπτική επαφή με την σοφίτα) βλέπει ν ανοίγει το παραθυράκι της σοφίτας και ένα περίεργο πλάσμα με λευκή μορφή και χωρίς μάτια αρχίζει να την πλησιάζει, τότε αρχίζει να φωνάζει και λίγο πριν την αγκιξει μπαίνει στο δωμάτιο ο πατέρας της και αυτό εξαφανίζεται... Από κει και πέρα όλα κυλάνε φυσιολογικά η Ιουλία μεγαλώνει ερωτεύεται αλλά δεν παντρεύεται το σπίτι αρχίζει να χάνει την αίγλη του και σιγά ερημώνει με τα χρόνια... 1997 στο σπίτι μένει μόνη της η Ιουλία αλλά ο δήμος της κάνει ανελέητο πόλεμο να της το πάρει και αφού πρώτα της έχουν πάρει όλο το υπόλοιπο οικόπεδο 7 στρέμματα , αυτή αντιστέκεται , πρώτα της κόβουν το ρεύμα και μετά από λίγους μήνες και το νερό...2000 είναι πλέον μόνη της και γυρνάει σαν την άδικη κατάρα μέσα στα σκοτεινά δωμάτια του σπιτιού η καλή της καρδιά όμως δεν την αφήνει ποτέ και όποτε βρει ευκαιρία προσφέρει διαμονή σε άστεγους ένας από αυτούς ήταν και ο(?) στην αρχή όλα ήταν καλά δεν πείραζε κανέναν στην γειτονία ο (?) μέχρι που ένα βράδυ επιστρέφοντας η Ιουλία στο σπίτι βλέπει αστυνομία απ έξω και τον(?)δεμένο με χειροπέδες τι είχε γινει? Η κατάθεση που έδωσε ο(?) στην αστυνομία λέει'' εκεί που κοιμόμουν στον πάνω όροφο ήρθε για άλλη μια φορά ο ''μουστακιας'' αλλά αυτή την φορά ήταν κακός μαζί μου...παρένθεση η Ιουλία είχε μαζέψει αρκετά γατάκια μέσα στο σπίτι της ,εκείνο το βράδυ λοιπόν που τον έπιασε η κρίση τον(?) αυτός τα σκότωσε όλα πεταγοντας τα στον τοίχο...Αυτός μετά κλείστηκε στο Δαφνί για δυο χρόνια...Η Ιουλία συνέχισε να ζει άλλες φορές μέσα στο σπίτι και άλλες στα παγκάκια της περιοχής...
Η Ιουλία η αλλιώς Τζούλια, λενε οτι εχει και 5 αδέσποτα μέσα στο σπίτι αλλά αν την ρωτούσεις ποσά σκυλιά έχει δεν σου λεει γιατί ακουγεται ότι όταν έλεγε ποσά σκυλιά έχει τότε κάποιος πέθαινε στην γειτονία, επίσης δεν έλεγε ποτέ πόσο ετών ειναι. Σήμερα η κυρα Τζούλια επισκέπτεται το σπίτι κάθε βράδυ για να ταΐσει κάποια νέα γατάκια που έχει αλλά και για να πιει καμία μπυριτσα με τους άστεγους ξένους που έχουν κάνει κατάληψη στο πίσω δώμα της αυλής του σπιτιού της, αυτή δεν μένει εκεί πλέον...
Αν κάποτε περάσετε από αυτό το σπίτι η αν η περιγραφή που έδωσα σας είναι γνώριμη σαν εικόνα βρείτε την κυρα Τζούλια κεράστε την μια μπυριτσα και αυτή θα σας κεράσει με την ιστορία της ζωής της μια ιστορία που αν γινόταν ταινία θα έσπαγε πολλά κοκάλα.
υπάρχει ένα παλιό αρχοντικό ξεχασμένο από τον χρόνο και από τους ανθρώπους , πολλοί το βλέπουν του ρίχνουν μια μάτια και συνεχίζουν την πορεία τους αλλά αυτό το σπίτι κρύβει ένα μυστικό...λένε ότι εκεί ζούσε η Αγια Φιλοθέη ... είναι ίσως το πιο παλιό αρχοντικό της Αθήνας , μετέπειτα και γύρω στο 1850 χρησιμοποιήθηκε από τον λόρδο Βύρωνα και αργότερα εγκαταστάθηκε σ αυτό ένας πολύ γνωστός έμπορος της εποχής ... Είχε τα πάντα λεφτά ,οικογένεια και μια πολύ όμορφη κόρη η οποία όμως λίγο πριν κλείσει τα 10 της άρχισε να χάνει τα μαλλιά της μέχρι που πέθανε στην μικρή σοφίτα του σπιτιού...Το σπίτι μετά παραχωρήθηκε σε έναν πολύ πλούσιο Έλληνα της Γαλλίας το 1890 ο οποίος έκανε οικογένεια...Τα πέντε παιδία του όλα αγόρια μεγάλωσαν για τα 3 δεν υπάρχουν πληροφορίες τι απέγιναν ο τέταρτος έφυγε στην Γαλλία και δεν ξαναγύρισε και ο τελευταίος έμεινε και έκανε οικογένεια και το 1927 περίπου η γυναίκα του γεννάει την Ιουλία ...Η Ιουλία όταν είναι 7 χρόνων αρρωσταίνει και καθώς είναι ξαπλωμένη στο δωμάτιο του πατέρα της (το οποίο είναι σε οπτική επαφή με την σοφίτα) βλέπει ν ανοίγει το παραθυράκι της σοφίτας και ένα περίεργο πλάσμα με λευκή μορφή και χωρίς μάτια αρχίζει να την πλησιάζει, τότε αρχίζει να φωνάζει και λίγο πριν την αγκιξει μπαίνει στο δωμάτιο ο πατέρας της και αυτό εξαφανίζεται... Από κει και πέρα όλα κυλάνε φυσιολογικά η Ιουλία μεγαλώνει ερωτεύεται αλλά δεν παντρεύεται το σπίτι αρχίζει να χάνει την αίγλη του και σιγά ερημώνει με τα χρόνια... 1997 στο σπίτι μένει μόνη της η Ιουλία αλλά ο δήμος της κάνει ανελέητο πόλεμο να της το πάρει και αφού πρώτα της έχουν πάρει όλο το υπόλοιπο οικόπεδο 7 στρέμματα , αυτή αντιστέκεται , πρώτα της κόβουν το ρεύμα και μετά από λίγους μήνες και το νερό...2000 είναι πλέον μόνη της και γυρνάει σαν την άδικη κατάρα μέσα στα σκοτεινά δωμάτια του σπιτιού η καλή της καρδιά όμως δεν την αφήνει ποτέ και όποτε βρει ευκαιρία προσφέρει διαμονή σε άστεγους ένας από αυτούς ήταν και ο(?) στην αρχή όλα ήταν καλά δεν πείραζε κανέναν στην γειτονία ο (?) μέχρι που ένα βράδυ επιστρέφοντας η Ιουλία στο σπίτι βλέπει αστυνομία απ έξω και τον(?)δεμένο με χειροπέδες τι είχε γινει? Η κατάθεση που έδωσε ο(?) στην αστυνομία λέει'' εκεί που κοιμόμουν στον πάνω όροφο ήρθε για άλλη μια φορά ο ''μουστακιας'' αλλά αυτή την φορά ήταν κακός μαζί μου...παρένθεση η Ιουλία είχε μαζέψει αρκετά γατάκια μέσα στο σπίτι της ,εκείνο το βράδυ λοιπόν που τον έπιασε η κρίση τον(?) αυτός τα σκότωσε όλα πεταγοντας τα στον τοίχο...Αυτός μετά κλείστηκε στο Δαφνί για δυο χρόνια...Η Ιουλία συνέχισε να ζει άλλες φορές μέσα στο σπίτι και άλλες στα παγκάκια της περιοχής...
Η Ιουλία η αλλιώς Τζούλια, λενε οτι εχει και 5 αδέσποτα μέσα στο σπίτι αλλά αν την ρωτούσεις ποσά σκυλιά έχει δεν σου λεει γιατί ακουγεται ότι όταν έλεγε ποσά σκυλιά έχει τότε κάποιος πέθαινε στην γειτονία, επίσης δεν έλεγε ποτέ πόσο ετών ειναι. Σήμερα η κυρα Τζούλια επισκέπτεται το σπίτι κάθε βράδυ για να ταΐσει κάποια νέα γατάκια που έχει αλλά και για να πιει καμία μπυριτσα με τους άστεγους ξένους που έχουν κάνει κατάληψη στο πίσω δώμα της αυλής του σπιτιού της, αυτή δεν μένει εκεί πλέον...
Αν κάποτε περάσετε από αυτό το σπίτι η αν η περιγραφή που έδωσα σας είναι γνώριμη σαν εικόνα βρείτε την κυρα Τζούλια κεράστε την μια μπυριτσα και αυτή θα σας κεράσει με την ιστορία της ζωής της μια ιστορία που αν γινόταν ταινία θα έσπαγε πολλά κοκάλα.
Η Συγκάτοικος
Δυο κοριτσια, εκ διαμετρου αντιθετοι χαρακτηρες, συγκατοικουν σε μια πανεπιστημιακη εστια. Η μια χαμηλων τονων, ντροπαλη και διαβαστερη. Η αλλη αλλαζει συνεχως συντροφους, ακουει σκοτεινη μουσικη και ντυνεται εξισου ιδιομορφα. Μια νυχτα, καθως η πρωτη γυρνουσε στο δωματιο απ'τη βιβλιοθηκη, ανοιξε την πορτα ακουγοντας βογγητα. Αναβει το φως, για να δει την συγκατοικο της να κανει σεξ μ'εναν αντρα, να την βριζει και να της φωναζει να κλεισει το φως. Αφου ζηταει συγγνωμη η κοπελα, σβηνει το φως, κλεινει την πορτα και φευγει.
Το περιστατικο ξεχνιεται και λιγο καιρο μετα παλι η κοπελα καθως γυρναει απ'την βιβλιοθηκη, ανοιγει την πορτα ακουγοντας βογγητα. Αφου ζητησει συγγνωμη, φευγει για να επιστρεψει λιγη ωρα μετα. Καθως αναβει το φως, βλεπει την φιλη της σφαγμενη ενω στον τοιχο ειναι γραμμενη με το αιμα της συγκατοικου της το εξης μηνυμα: "Δεν χαιρεσαι που δεν αναψες το φως?"
Το περιστατικο ξεχνιεται και λιγο καιρο μετα παλι η κοπελα καθως γυρναει απ'την βιβλιοθηκη, ανοιγει την πορτα ακουγοντας βογγητα. Αφου ζητησει συγγνωμη, φευγει για να επιστρεψει λιγη ωρα μετα. Καθως αναβει το φως, βλεπει την φιλη της σφαγμενη ενω στον τοιχο ειναι γραμμενη με το αιμα της συγκατοικου της το εξης μηνυμα: "Δεν χαιρεσαι που δεν αναψες το φως?"
Κλάμα Μωρού
Καθώς γυρνούσαν σπίτι ένα νεαρό ζευγάρι, το αμάξι τους σταμάτησε πάνω σε μια γέφυρα. Ήταν νύχτα και βρίσκονταν στη μέση ενός δάσους. Ο νεαρός βγήκε να δει αν η μηχανή είχε κανένα πρόβλημα. Τότε άκουσε κλάματα μωρού. Σε λίγο η μηχανή πήρε πάλι μπρος και φύγανε. Δεν ανέφερε για τους ήχους που άκουσε για να μη τρομάξει τη κοπέλα του. Μετά από λίγο καιρό βρέθηκαν τα πτώματα μιας κοπέλας και ενός βρέφους στο δάσος. Η κοπέλα έκρυβε την εγκυμοσύνη της και πέθανε πάνω στη γέννα, ενώ το μωρό πέθανε απο την πείνα. Κανείς δεν είχε ακούσει τις κραυγές εκείνη τη νύχτα.
Καθώς γυρνούσαν σπίτι ένα νεαρό ζευγάρι, το αμάξι τους σταμάτησε πάνω σε μια γέφυρα. Ήταν νύχτα και βρίσκονταν στη μέση ενός δάσους. Ο νεαρός βγήκε να δει αν η μηχανή είχε κανένα πρόβλημα. Τότε άκουσε κλάματα μωρού. Σε λίγο η μηχανή πήρε πάλι μπρος και φύγανε. Δεν ανέφερε για τους ήχους που άκουσε για να μη τρομάξει τη κοπέλα του. Μετά από λίγο καιρό βρέθηκαν τα πτώματα μιας κοπέλας και ενός βρέφους στο δάσος. Η κοπέλα έκρυβε την εγκυμοσύνη της και πέθανε πάνω στη γέννα, ενώ το μωρό πέθανε απο την πείνα. Κανείς δεν είχε ακούσει τις κραυγές εκείνη τη νύχτα.
Η κοπέλα
Μια φορα ητανε ενας δημοσιογραφος, ειχε ένα θεμα να καλυψει και γι’αυτό τον λογο ητανε σε ένα χωριο. Υστερα από ένα πολύ φορτωμενο πρόγραμμα ο δημοσιογραφος αποφασισε να παει να πιεί ένα ποτο σε ένα μπαρακι του χωριου. Καθως καθοταν στο μπαρ παρατηρησε ότι μια κοπελα τον κοιταζε πολύ εντονα. Σε καποια στιγμη η κοπελα τον πλησιασε και αρχισαν να γνωριζονται να τα λενε κ.τ.λ. Όταν όμως περασε η ωρα εκεινος επρεπε να φυγει και προτεινε στην κοπελα εάν ηθελε να την παει σπιτι με το αμαξι γιατι ητανε ερειμια και πολύ σκοτεινα. Εκεινη δεχτηκε. Τελικα ξεκινησανε για το σπιτι της και υστερα από αρκετη ωρα φτασανε η κοπελα αφησε το αμαξι παρα πολύ βιαστικα και εφυγε. Το επομενο πρωι όταν ο δημοσιογραφος επρεπε να γυρισει στην πολη του παρατηρησε ότι στο πισω καθισμα ειχε ξεχασει το μπουφαν της η κοπελα. Τοτε εκεινος αποφασισε να παει στο σπιτι της και να της το επιστρεψει. Όταν τελικα εφτασε στο σπιτι που το προηγουμενο βραδυ ειχε αφησει το κοριτσι, χτυπαει την πορτα και ανοιγει ενας γερος. Τοτε ο ανδρας του εξηγησε ποιος ητανε ο λογος που ενοχλουσε. Τοτε μεσα σε λιγα δευτερολεπτα ο γεροντας ξεσπαει σε κλαματα και λιγμους. Τοτε ο δημοσιογραφος ρωτησε τον γερο γιατι εκανε ετσι και τοτε αυτος του ειπε ότι το μπουφαν αυτό ητανε της κορης του η οποια ειχε πεθανει πριν από χρονια σε ένα τροχαιο. Υστερα από αυτό ο νεαρος πηγε στο νεκροταφειο οπου ητανε και ο ταφος της κοπελας για να της αφησει το μπουφαν. Όταν εφτασε πανω στο μνημα αφησε το μπουφαν επανω και παρατηρησε ένα σημειωμα. Το σημειωμα εγραφε : “ Σε ευχαριστω πολύ για το χθεσινο Βραδυ”!!!
Το Νέο Μέλος
Σε μια παρέα νεαρών μπήκε πρόσφατα ενα καινούριο μελος. Θέλοντας οι "παλιοί" να τον πειράξουν, του ζήτησαν να εκπληρώσει κάτι έτσι ώστε να γίνει κι εκείνος άξιο μέλος της παρέας. Εκεινος συμφώνησε. Του είπαν λοιπόν να περάσει μια ώρα στο νεκροταφείο του χωριού αφού το ρολόι περάσει μεσάνυχτα.Για αυτό το νεκροταφείο λέγονταν διάφορες ιστορίες για αναστάσεις νεκρών,βρυκόλακες και διάφορα άλλα τρομακτικά πράγματα. Το νέο μέλος της παρέας τα ηξερε ολα αυτα,αλλα για να μη ρεζιλευτει μπροστα στα αλλα παιδια,συμφώνησε να περάσει μια ώρα στο νεκροταφείο.
Την ιδια νυχτα λοιπον,μετα τα μεσανυχτα,τον πηγαν ολοι οι φιλοι στο νεκροταφειο και αφου τον αφησαν αναμεσα στους ταφους εφυγαν.Το παιδι μην εχοντας να κανει τιποτα καλυτερο,κα8ησε φοβισμενο σε εναν ταφο.Οι υπόλοιποι της παρέας ήταν κρυμένοι πίσω απο μια μάντρα και παρακολουθούσαν το φίλο τους.Σκέφτηκαν λοιπόν για να γελάσουν να κάνουν διάφορους θορύβους για να τον τρομάξουν.Ο νεαρός ακούγοντας τους θορύβους τρόμαξε σκεφτόμενος τις ιστορίες που είχε ακούσει για το νεκροταφείο. Έντρομος λοιπόν έκανε να σηκωθεί από τον τάφο για να φύγει. Η μπλούζα του ομως ειχε πιαστει σε ενα καρφί. Ο νεαρός πίστεψε οτι τον τραβουσαν οι νεκροί. Πέθανε απο ανακοπή καρδιάς.
Σε μια παρέα νεαρών μπήκε πρόσφατα ενα καινούριο μελος. Θέλοντας οι "παλιοί" να τον πειράξουν, του ζήτησαν να εκπληρώσει κάτι έτσι ώστε να γίνει κι εκείνος άξιο μέλος της παρέας. Εκεινος συμφώνησε. Του είπαν λοιπόν να περάσει μια ώρα στο νεκροταφείο του χωριού αφού το ρολόι περάσει μεσάνυχτα.Για αυτό το νεκροταφείο λέγονταν διάφορες ιστορίες για αναστάσεις νεκρών,βρυκόλακες και διάφορα άλλα τρομακτικά πράγματα. Το νέο μέλος της παρέας τα ηξερε ολα αυτα,αλλα για να μη ρεζιλευτει μπροστα στα αλλα παιδια,συμφώνησε να περάσει μια ώρα στο νεκροταφείο.
Την ιδια νυχτα λοιπον,μετα τα μεσανυχτα,τον πηγαν ολοι οι φιλοι στο νεκροταφειο και αφου τον αφησαν αναμεσα στους ταφους εφυγαν.Το παιδι μην εχοντας να κανει τιποτα καλυτερο,κα8ησε φοβισμενο σε εναν ταφο.Οι υπόλοιποι της παρέας ήταν κρυμένοι πίσω απο μια μάντρα και παρακολουθούσαν το φίλο τους.Σκέφτηκαν λοιπόν για να γελάσουν να κάνουν διάφορους θορύβους για να τον τρομάξουν.Ο νεαρός ακούγοντας τους θορύβους τρόμαξε σκεφτόμενος τις ιστορίες που είχε ακούσει για το νεκροταφείο. Έντρομος λοιπόν έκανε να σηκωθεί από τον τάφο για να φύγει. Η μπλούζα του ομως ειχε πιαστει σε ενα καρφί. Ο νεαρός πίστεψε οτι τον τραβουσαν οι νεκροί. Πέθανε απο ανακοπή καρδιάς.
http://mysteriesbyuriel.blogspot.ca
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου