Στην γειτονιά της Αθήνας εκείνα τα χρόνια είχαμε και ένα ταβερνάκι....του Σπανού το λέγανε ....
το Σπανός ήταν παρατσούκλι...δεν είχε τρίχες....
Γιούλ Μπρύνερ δηλαδή....ήταν εκ γενετής έτσι....
...πουλούσε κρασί και στα σπίτια...
Είχε πελατεία και γνωστά ονόματα ...τραγουδιστές...ηθοποιούς....
Απλή κουζίνα.....η μάνα του ....η αδερφή του ...άριστες μαγείρισες....
έφιαχναν στιφάδο... γιαπράκια...σουτζουκάκια....ατζέμ...ιμάμ...τουρλού...κοκκινιστά...
καυτερά για να τραβάνε κρασί....και φυσικά αυτό ήταν σκέτη σαμπάνια.....
Όταν καθότανε ο πελάτης του έβαζε λίγο να δοκιμάσει πρίν παραγγείλει....
Η πιτσιρικαρία απ΄έξω την έστηνε και χάζευε τις αμερικάνικες κουρσάρες....
Καλοντυμένες κυρίες και κύριοι με τους ταφτάδες και τα λουστρίνια
πήγαιναν στου Σπανού να φάνε μετά το θέατρο....
Όσοι πήγαιναν για πρώτη φορά ξύνιζαν την μούρη με το...ντεκόρ... τους Μικρασιάτες παππούδες στα κάδρα.....τα βαρέλια... να στάζουν οι κάνουλες
στα πήλινα κεσεδάκια από το πρόβειο γιαούρτι που του έφερναν από ...
το Γαλάτσι....τα μισοσπασμένα
πλακάκια στο πάτωμα....οι αράχνες στο ταβάνι...
Ο Σπανός είχε μια ριγμένη καρό πετσέτα στον ώμο και πηγαίνοντας
να καλωσορίσει στο τραπέζι τους πελάτες την τίναζε χτυπώντας
το τραπεζομάντηλο....
Οι πρωτάρηδες έμεναν κάγκελο....οι παλιοί τον ήξεραν και δεν είχαν πρόβλημα.....
Σε λίγες ώρες όλοι οι θαμώνες ήταν μια παρέα και έβγαιναν και οι κιθάρες
και άκουγες τζάμπα γνωστούς τραγουδιστές μεγάλα ονόματα
από το δωμάτιό σου που ήταν απέναντι από του Σπανού ....
Χωματόδρομος μπροστά στο ταβερνάκι....
Όταν έβρεχε γινότανε ποτάμι....ο Σπανός είχε την λύση....έβαζε μια μεγάλη
τάβλα οικοδομής για να μπαίνουν οι πελάτες και να μην τσαλαβουτάνε....
Τα υλικά για την κουζίνα του τα ψώνιζε μόνο από την γειτονιά....από τον μανάβη....τον χασάπη....τον φούρναρη...τον μπακάλη....τον είχαν περί πολλού όλοι....και καυχιόντουσαν όταν πήγαινες να ψωνίσεις....
"...είναι καλή η φέτα...."...ρωτούσες και αυτός σου απαντούσε...
"...από αυτή δίνω και στην ταβέρνα του Σπανού...."
Δεν χρειαζότανε τίποτα άλλο....
Ας θυμηθώ και το παλιό τραγούδι....
Κάνεις να μπεις στου μπάρμπα Γιάννη,
για μαριδίτσα και κρασί,
στρίβε σου λένε, βρε αλάνι,
εδώ είναι αριστοκρασί.
Και βλέπεις κοσμική Αθήνα,
βλέπεις τον κάθε κουνενέ,
να πίνει γαλιστί ρετσίνα,
και να τη λέει ρεζινέ.
Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου