Η υπόθεση για τα UFO (Morris K. Jessup)

Η υπόθεση για τα UFO Morris K. Jessup 1955: Bantam Books, Νέα Υόρκη:

Το υλικό που παρουσιάζεται στα συνδεδεμένα άρθρα δεν αντανακλά κατ ‘ανάγκη τις απόψεις ή τις γνώμες των συντακτών.
Ερευνήστε μόνοι σας και αν μπορείτε να επικυρώσετε κάποιο από τα άρθρα, ή αν ανακαλύψετε εξαπάτηση ή / και ένα προφανές κρυφό σχέδιο, θα εκτιμούσαμε αν επικοινωνούσατε μαζί μας! Συχνά αναρτούμε τις παρατηρήσεις αυτές, μαζί με τη σύνοψη του άρθρου για το όφελος των άλλων αναγνωστών. Όπως πάντα, Caveat Lector!
Μήπως ο Δρ Jessup «αυτοκτόνησε» όταν πήγαινε να επισκεφθεί έναν φίλο, ή …Τι συνέβη
με το χειρόγραφο του βιβλίου του Jessup που ήταν έτοιμο να ολοκληρωθεί κατά την περίοδο που πέθανε;

Όταν διαβάσετε αυτά τα αποσπάσματα του πρώτου του βιβλίου, θα έχετε μια ιδέα για την κατεύθυνση που έπαιρναν οι σκέψεις του και μπορείτε να σκεφτείτε ότι, απλά ίσως, ήταν πάνω σε κάτι … κάτι τόσο συγκλονιστικό για την πραγματικότητα μας, που πλήρωσε με τη ζωή του για αυτή τη γνώση!

Διάφοροι άνθρωποι έχουν γράψει βιβλία για το Πείραμα της Φιλαδέλφειας υποστηρίζοντας ότι βρίσκονταν στο κατάστρωμα του Eldridge τότε, ή ότι το πείραμα δεν έγινε ποτέ, ή ισχυρίζονται ότι είχαν πάρει μέρος σε άλλα παραφυσικά πειράματα του Ναυτικού των ΗΠΑ, όπως στο πρόγραμμα του Montauk, με ιπτάμενους δίσκους κλπ. Ο Jacques Valle, ο Carlos Allende, ο Al Bielek, ο Preston Nichols, ο Mac Shelton και ο Bob Lazar είναι έξι από αυτούς τους ανθρώπους.

Όταν ρώτησα τον Skorzeny για αυτούς τους έξι άνδρες, γέλασε και μου είπε ότι ο Al Bielek σύμφωνα με ισχυρισμούς είναι πρώην Ναζιστικό και «κυβερνητικό ανδρείκελο» που δουλεύει για το Πεντάγωνο. Οι Valle, Allende, Bielek, Nichols, Shelton και Lazar είναι όλοι σύμφωνα με ισχυρισμούς «καλιτέχνες της βλακείας» της παραπληροφορήσεως της CIA. Ο Skorzeny τόνισε εμφατικά «ότι αν ήξεραν οτιδήποτε για το πρόγραμμα Επιχείρηση Ουράνιο Τόξο η για τους ιπτάμενους δίσκους, θα είχα διαταχθεί να τους σκοτώσω, όπως το έκανα με τον Dr. Morris K. Jessup.» Ο Dr. Morris K. Jessup (2 Μαρτίου, 1900 –20 Απριλίου, 1959) ήταν αστροφυσικός που ασχολήθηκε με το πείραμα της Φιλαδέλφειας και τα UFO.


Οι ιπτάμενοι δίσκοι δεν είναι κάτι νέο! Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι έχουν δει μυστηριώδη αντικείμενα στον ουρανό …

Πιθανώς η παλαιότερη και σχεδόν σίγουρα η πιο δημιουργική από τις πηγές, σε σχέση με πτήσεις χωρίς φτερά, είναι τα αρχεία των Ινδών και των μοναστηριών του Θιβέτ. Αυτά από μόνα τους είναι σχεδόν πειστικά. Καταγραφές από 15.000 χρόνια πριν, συνεπάγονται πτήσεις χωρίς φτερά, τουλάχιστον 70.000 έτη πριν από αυτό. Προσθέστε αυτό στην καταγεγραμμένη επίσκεψη ενός διαστημικού στόλου στην αυλή του Thutmose III, περίπου το 1500 π.κ.ε. και είμαστε κοντά στο να παραλληλίσουμε τις θεάσεις του σήμερα.

Στοιχεία για το συνεχόμενο ενδιαφέρον από τους κατοίκους του διαστήματος, προέρχονται από τη μεσαιωνική Γαλλία, όπου ο Adamski γέμισε με στοιχεία από τον γαλλικό πληθυσμό που έκανε βόλτες με ΑΤΙΑ. Εάν πρώτες οι επισκέψεις στην Ασία, οι μετέπειτα επαφές με τους Αιγυπτίους στο απόγειο του πολιτισμού τους, η φημολογούμενη σχέση των πτήσεων με την εξαφάνιση της Ατλαντίδας και οι περιηγήσεις της Γαλλίας πριν από μερικούς αιώνες, υποδεικνύουν κάποιο σχέδιο, τότε δημιουργεί λίγη κατάπληξη ότι, οι πολιτισμοί σήμερα, ίσως το πιο εντυπωσιακό από όλα, είναι στο επίκεντρο της προσοχής.

Με πολλούς τρόπους, τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του συνόλου προέρχονται από τους σκεπτικιστές αστρονόμους. Οι παρατηρήσεις τους τείνουν να είναι ποσοτικές, χρονικές και να τεκμηριώνονται. Τα αστρονομικά δεδομένα είναι κάτι περισσότερο από απλώς ποιοτικά. Με άλλα λόγια, οι ίδιοι οι αστρονόμοι, είναι ευσυνείδητα κυνηγόσκυλα δεδομένων, δεν αρκέστηκαν απλώς στο να δουν τα πράγματα να κινούνται στο διάστημα. Παρά το γεγονός ότι αγνοούν την αληθινή φύση αυτού που είδαν, κατέγραψαν όσα τους επέτρεπε ο χρόνος και ο εξοπλισμός που διέθεταν και, ως εκ τούτου, μας έδωσαν τη δυνατότητα να εντοπίσουμε το περιβάλλον των ΑΤΙΑ.

Όπως και με τις δικές μας παρατηρήσεις σήμερα, οποιαδήποτε μεμονωμένη παρατήρηση από έναν αστρονόμο θα μπορούσε να είναι ένα λάθος ή μια ψευδαίσθηση. Όμως, οι εκατοντάδες των παρατηρήσεων εμπλέκονται, και είναι δεκάδες οι σοβαροί κι αξιόπιστοι αστρονόμοι. Έχει παρατηρηθεί η διέλευση πολλών κυκλικών πραγμάτων από τους δίσκους του ήλιου και της σελήνης, και μερικών στο διάστημα, χωρίς ιστορικό πλαίσιο. Η κυκλικότητα συνεπάγεται σφαιρικά ή δισκοειδή σχήματα.

Έχουν παρατηρηθεί φώτα στο διάστημα, μερικά από αυτά κοντά στον Ερμή, την Αφροδίτη, τον Άρη και τη Σελήνη και μερικά ανάμεσα σε μας και αυτές τις ουράνιες σφαίρες, έτσι ώστε να μπορεί να βρίσκονται στην επιφάνειά τους. Στην περίπτωση της σελήνης, τα φώτα έχουν παρατηρηθεί στην επιφάνεια.

Υπήρξαν σκιές στο φεγγάρι και στη γη που θα μπορούσαν να βρίσκονται εκεί μόνο από ελεγχόμενες επινοήσεις του διαστήματος. Η έλευση των μεγάλων κομητών και της κόκκινης κηλίδας του Δία στα τέλη της δεκαετίας του 1870, συνέπιπτε με τη μυστηριώδη εμφάνιση ενός νέου κρατήρα στο φεγγάρι ακριβώς στο μέγεθος του UFO που είδαν οι αστρονόμοι μεταξύ της Γης και της Σελήνης.

Οι αστρονόμοι έχουν δει δύο διαφορετικές κατηγορίες αντικειμένων:

Τα σφαιρικά, που σίγουρα έχουν περιγραφεί και τα θολά, τα νεφελώδη. Και τα δύο έχει φανεί να βρίσκονται υπό έξυπνο έλεγχο και εμφανίζουν ακανόνιστες κινήσεις. Σε όλα, υπάρχουν χαρακτηριστικά που έχουν αντιστοιχίες μεταξύ των παρατηρήσεων που παρατίθενται από λαϊκούς παρατηρητές από το 1947. Ταυτόχρονες παρατηρήσεις από δύο ή περισσότερους παρατηρητές έχουν κατά καιρούς καθιερώσει τις- κατά προσέγγιση- αποστάσεις των UFO μέσα από τη μελέτη της παράλλαξης. (παράλλαξη είναι η μετατόπιση, συχνά μετρήσιμη, που προκαλείται από την εξέταση ενός αντικειμένου από δύο διαφορετικά σημεία, π.χ. σηκώστε ένα δάχτυλο και δείτε το πρώτα με το ένα μάτι και, στη συνέχεια με το άλλο, η μετάθεση σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, είναι η παράλλαξη). [2]

Συνολικά, τα αστρονομικά στοιχεία για τα UFO, ενώ είναι λιγότερο ογκώδη από τα άλλα είδη, είναι καλύτερα θεμελιωμένα στα πραγματικά και ποσοτικά δεδομένα. Θα πρέπει να δοθεί μεγάλο βάρος. Εάν, στην πραγματικότητα, το επάγγελμα του αστρονόμου είναι να εξαναγκάζεται να είναι ο κύριος μάρτυρας υπεράσπισης, στην περίπτωση των UFO, τα μέλη θα υποστούν ένα πιο περίεργο είδος αμηχανίας, γιατί η διόλου αξιοζήλευτη θέση τους, είναι ότι, ήταν οι πιο δογματικοί και υποτιμητικοί.

Φαίνεται ατυχές το γεγονός ότι η αστρονομία, τη στιγμή που είναι ο ηγέτης στην έρευνα για την ποιοτική γνώση, προφανώς εκφυλίζεται σε αντίθεση με το πρωτοποριακό. Ωστόσο, η αστρονομία, ενώ είναι μία αυστηρά παρατηρητική και όχι μια πειραματική επιστήμη, είναι πρώτη στην άρνηση των αυθεντικών δεδομένων που παρατηρούνται τα οποία απειλούν έστω και στο παραμικρό, να ανατρέψουν το δικό της επιστημονικό «καλάθι μήλων».

Σε μια παρατηρησιακή επιστήμη, όπως η αστρονομία, οι νόμοι πρέπει να κατασκευάζονται από αναρίθμητες επανειλημμένες παρατηρήσεις και όχι, όπως είναι εν μέρει αλήθεια, στη φυσική και τη χημεία, βάσει της επανάληψης εργαστηριακού πειράματος. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως ο αστρονόμος γνωρίζει πολύ καλά, οι επανειλημμένες παρατηρήσεις πρέπει να γίνεται δεκτό ότι ισοδυναμούν με απόδειξη.

Πολλά από τα δόγματα της αστρονομίας είναι σε μια τέτοια κατηγορία. Για να πάρουμε ένα μόνο παράδειγμα, η υποθετική ιστορία της ζωής των άστρων βασίζεται εξ ολοκλήρου στην λεγόμενη φασματική ακολουθία, βασισμένη αποκλειστικά σε φασματοσκοπικές παρατηρήσεις από χιλιάδες αστέρια και τη μετέπειτα ομαδοποίηση και την οργάνωση αυτών σε κάποια λογική δομή. Ακόμη και σε αυτή τη βαριά ακολουθία υπάρχουν ανακολουθίες, ή αστέρια με ιδιόμορφο φάσμα, της οποίας η πραγματική φύση είναι θέμα εικασίας, ακόμη και μετά από εκατό χρόνια φασματοσκοπίας. Ωστόσο, ο αστρονόμος είναι δύσκολο να αρνηθεί την ύπαρξη του προφανώς λαμπρού αστεριού, άσχετα από το πόσο απείθαρχα μπορεί να είναι τα κύματα φωτός του. !!!

Υπάρχει Νοημοσύνη στο Διάστημα: Η τεράστια ποσότητα υλικού από το παρελθόν, σε όλες τις κατηγορίες, δείχνει σαφώς ότι υπάρχει νοημοσύνη στο διάστημα! Η «νοημοσύνη» είναι το ζητούμενο της ανάλυσής μας. Χωρίς αυτή, οι σκέψεις μας είναι χωρίς νόημα. Με αυτή, το αποτέλεσμα των διατυπώσεών μας είναι αυτόματο.

Σε όλο αυτό το βιβλίο, έχουμε κάνει κάποιες μάλλον λεπτές διακρίσεις. Η διαφορά μεταξύ της βροχής και της «πτώσης του νερού» είναι μία. Για αντιλήψεις του διαστημικού μας περιβάλλοντος, πρέπει να κάνουμε μια παρόμοια διάκριση μεταξύ «μυαλού» και «νοημοσύνης.» Το «μυαλό » για τους σκοπούς μας, είναι η λειτουργία σκέψης του εγκεφάλου του ανθρώπου, ή ίσως των κατώτερων ζώων.

Με τον όρο «νοημοσύνη» πρέπει να συλλάβουμε ευρύτερα μία ικανότητα να σκεφτόμαστε, να κατασκευάσουμε, να κατευθυνόμαστε, να αναλύουμε, να σχεδιάζουμε, να πλοηγούμαστε, να γελάμε κλπ., τα οποία δεν είναι απαραίτητα ένα μέρος της, ή συνδέεται με τον σωματικό εγκέφαλο, εν ολίγοις, πρέπει να προσαρμόσουμε το εγώ μας στην πιθανότητα ότι υπάρχει νοημοσύνη στο διάστημα, ότι μπορεί να είναι, κατά πάσα πιθανότητα και ανώτερη από τη δική μας και ότι μπορεί να κατοικούν φυσικές οντότητες μίας ασώματης φύσεως, όπως οι νεφελώδεις ή σαν σύννεφα φορείς που παρατηρήθηκαν από τον Barnard (περιγράφεται παρακάτω).

Καθ’ όλη τη διάρκεια, ψάχνουμε για αντικείμενα, φορείς, γεγονότα που έχουν γίνει, σχηματιστεί ή καθοδηγηθεί από δυνάμεις που προφανώς ελέγχονται από μία «νοημοσύνη» η οποία έχει την εξουσία λήψης αποφάσεων, σε αντίθεση με εκείνα, που απλώς έχουν δράσει πάνω στις δυνάμεις της «φυσικής» και τους νόμους της «φυσικής», όπως η βαρύτητα, και τους νόμους του Κέπλερ ή του Νεύτωνα. Μόνο έτσι μπορούμε να καθιερώσουμε τη «νοημοσύνη» ως ένα συνολικό συστατικό του γειτονικού διαστήματος.

Κανείς δεν γνωρίζει την ακριβή φύση αυτής της διαστημικής νοημοσύνης, πολύ λιγότερο τη φύση του φυσικού σώματος εντός του οποίου κατοικεί. Αυτή η νοημοσύνη φαίνεται να εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Στη μελέτη μας για τις καταιγίδες, οδηγηθήκαμε αναπόφευκτα να παραδεχτούμε ότι κάποιες καταιγίδες έχουν μια τεχνητή πτυχή, ένα είδος βιολογικής εμφάνισης, έναν αέρα που έχει κατασκευαστεί για κάποιο σκοπό και για να εκπληρώνει τον εν λόγω σκοπό.

Ως εκ τούτου, διατυπώνουμε κάποιο ποσοστό τεχνητότητας ή νοημοσύνης, μεταξύ του μικρού ποσοστού των καταιγίδων που εμφανίζονται ξαφνικά σε διαφορετικά ανενόχλητους ουρανούς, να προχωρεί με ένα σκόπιμο τρόπο, σαν να κρύβει κάτι, σαν να απαλλαγεί από περίεργα υλικά. Φαίνονται πολύ συγκεντρωμένα, ίσως πάρα πολύ καθοδηγούμενα, για να είναι απόλυτα μετεωρολογικής προέλευσης.

Ως μέσο, στη συνέχεια, για να υπάρξει εγγύηση ότι δεν παραβλέπουμε εν γνώσει μας τυχόν επιβοηθητικά αποδεικτικά στοιχεία στην υπόθεση των UFO, σας ζητώ να κρατήσετε στο μυαλό σας τους σχηματισμούς από αυτές τις καταιγίδες και τα σύννεφα και, αν είναι δυνατόν, να τους ταιριάξετε στην βάση οποιονδήποτε αναλυτικών συμπερασμάτων που μπορεί τελικά να αντλήσετε.

Πιστεύω ότι οι δομές του διαστήματος, διαμέτρου πέντε έως είκοσι μιλίων, είναι αρκετά μεγάλοι ώστε να παράγουν τέτοιες καταιγίδες και, μπορεί να υπάρχουν στοιχεία σκοπιμότητας για να γίνεται αυτό, έστω και μόνο για καμουφλάζ ή απόκρυψη.

Μπορεί να είναι δύσκολο να δούμε τη σημασία της αρχαιότητας κατά την μελέτη της διαστημικής πτήσης ή της διαστημικής κατοίκησης. Αλλά η αποτυχία να εξεταστεί το εκτεταμένο υπόβαθρο του προβλήματος των UFO είναι ο μεγαλύτερος μεμονωμένος παράγοντας στο φοβερό χάος που καταπίνει αυτό το αίνιγμα. Πάρτε μόνο ένα μικρό στοιχείο: το μικρό κομμάτι του μετεωρικού σιδήρου που βρέθηκε βαθιά μέσα σε ένα τριτογενή επίπεδο άνθρακα.

Η περιοχή και το εύρημα είναι αυθεντικά. Το σχήμα είναι καθαρά τεχνητό. Είναι μια ίντσα περίπου, τετράγωνο, σχεδόν ένας κύβος. Τέσσερις πλευρές είναι ξεκάθαρα αντικριστές και οι άλλες δύο είναι κυρτές σε σχήμα, με πλήρη συμμετρία. Γύρω από τις τέσσερις εμφανισμένες πλευρές υπάρχει μία αυλάκωση, γεωμετρικά φτιαγμένη. Αυτά είναι τρία αποδεδειγμένα γεγονότα:

1. Τοποθέτηση σε ένα αρχικό επίπεδο άνθρακα περίπου 300.000 χρόνια πριν.
2. Κατασκευασμένο από μετεωρικό σίδηρο, που χαρακτηρίζεται από δομή και χημικό περιεχόμενο.
3. Σαφώς σχηματισμένο με τεχνητά μέσα.

Ο αριθμός των εξηγήσεων ως προς το, πώς μπήκε σε εκείνο το επίπεδο του άνθρακα, μπορεί να είναι μικρός ή μεγάλος αλλά, υπάρχει ένα βασικό γεγονός που δεν μπορεί να χλευαστεί σε αφάνεια: Αυτό το κομμάτι φυσικού χάλυβα διαμορφώθηκε από έξυπνα επιστημονικά όργανα τουλάχιστον 300.000 χρόνια πριν!

Μπορούμε να συνεχίσουμε, αλλά κάποιος πρέπει να κάνει μια επιλογή, ή να αρνηθεί και να αγνοήσει όλο το πραγματικό υπόστρωμα. Η επιστήμη το έχει αγνοήσει. Είναι πιο ενοχλητικό το να αντιμετωπίσεις την επιλογή: Αυτή η συσκευή, δημιουργήθηκε όπως είναι από νοημοσύνη, τοποθετήθηκε εκεί από τον άνθρωπο ιθαγενή στη γη, ή έπεσε από το διάστημα από κάποιο ταξιδιώτη του διαστήματος;

Επιλέγετε να πείτε: τοποθετήθηκε από τον άνθρωπο; Τότε, υπήρξε μια φυλή εδώ, 300.000 χρόνια πριν, που γνώριζε αρκετά για να διαμορφώσει το χάλυβα, και κατά τεκμήριο, να φτιάχνει μηχανήματα. Αν μπορούσαν να το κάνουν αυτό, πιθανότατα είχαν μετακίνηση κάποιου είδους, και δεν υπάρχει κανένας καλός λόγος για να αρνηθεί κανείς ότι θα μπορούσαν να έχουν βρει τη διαστημική πτήση, είτε μέσα από την έρευνα ή τυχαία. Στη χειρότερη περίπτωση δεν υπήρχε χρόνος για να αναπτύξουν έναν πολιτισμό καμίας προκαθορισμένης εξέλιξης. [7] [8]

Στην επιστήμη δεν αρέσει αυτό. Εναλλακτικά σε αυτή τη χοάνη του διλήμματος, θα πρέπει να εξετάσουμε τη διαστημική πτήση 300.000 χρόνια πριν, ικανή να φέρει αυτό το μικρό μέρος του μηχανήματος στην γη, ή να φέρει εδώ τον ίδιο τον πολιτισμό και να τον φυτέψει μέσα σε αυτό το είδος της πανίδας, κριθείς πιθανότατα και κατάλληλος για διαιώνιση και ανάπτυξη ψυχικών ικανοτήτων. Χρειάζεται μια άσχημη επιλογή για τα κολλημένα μυαλά. [11]

Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η κατοίκηση του διαστήματος έχει υπάρξει για πολλές χιλιετίες. Δεν μας νοιάζει αν οι κάτοικοι της Γης πήγαν στο διάστημα για λόγους ευκολίας, άνεσης και ασφάλειας μετά την ανατίναξη ενός τμήματος του πλανήτη, η εάν οι κάτοικοι του διαστήματος δημιούργησαν επίγεια νοημοσύνη «κατ’ εικόνα τους».

Ωμά: «Ποια είναι η διαφορά;» Η βασική σκέψη είναι ότι, ο άνθρωπος ζει σε έναν κόσμο στον οποίο δεν είναι ούτε ο απόλυτος κυρίαρχος, ούτε η ανώτερη πνευματική ύπαρξη.

Υπάρχει μια διαμάχη που μαίνεται για πολλές γενιές μεταξύ των φίλο- Ατλάντων και των αντί-Ατλάντων όσον αφορά στην αρχαιότητα της πολιτισμένης ανθρωπότητας σε αυτόν τον πλανήτη. Τα αρχαιολογικά κατάλοιπα αυτών των πυρήνων πολιτισμών που έχουν, για 7.000 χρόνια ή περισσότερο, ανακάμψει από την ουράνια επίδραση που προκάλεσε την παραδοσιακή πλημμύρα, ανακατένειμαν την επιφάνεια του εδάφους της γης, κατέστρεψαν τις ηπείρους και προέβησαν σε νέες, βύθισαν την Ατλαντίδα και την Mu και ύψωσαν προεξοχές γενικά, είναι άμεσα διαθέσιμα σε μεγάλη ποσότητα.


Προσφέρουν εύκολα υλικά για μελέτη. Η αρχαιολογία και η εθνολογία, που μοιράζονται με την αστρονομία το χαρακτηριστικό της παρατήρησης και όχι του πειράματος , έχουν χτίσει ολόκληρο το πλαίσιο τους στη μελέτη αυτών των υπολειμμάτων. Ωστόσο, βαθύτερα και ανακατεμένα με αυτή την τεράστια ποικιλία υλικού, υπάρχουν απομεινάρια πολιτισμών σχεδόν απερίγραπτης ηλικίας. [7][8][9][10]
Τα τεχνουργήματά τους έχουν υποστεί γεωλογικούς και κοσμικούς κατακλυσμούς σχεδόν ακατανόητης βίας και μερικά σημαντικά λείψανα παραμένουν για μελέτη. Εκείνοι οι λίγοι όμως, έχουν παραμεριστεί ως αλλοπρόσαλλοι της αρχαιολογίας και της εθνολογίας και η ίδια η ύπαρξή τους είναι θαμμένη ή τους την αρνούνται, στις προσπάθειες να αποφευχθεί το γκρέμισμα του «χάρτινου πύργου» που με τόσο κόπο εδραιώθηκε από τα υποκατάστατα της μάθησης.

Οι μελέτες αυτές καταρρέουν σχεδόν ολοκληρωτικά, την αρχαιότητα των περίπου 7.000 χρόνων, οπότε και θα συναντηθούν με αυτό που ο μαθηματικός αποκαλεί ασυνέχεια. Πολλές από τις οάσεις πολιτισμού που μελετήθηκαν φαίνεται, ξαφνικά, σε τελική ανάλυση, ως συνεχιζόμενη δραστηριότητα, με ελάχιστη ένδειξη προώθησης της ανάπτυξης και σημαντική για να δείξει ότι, εκφύλισαν απομεινάρια από κάτι ήδη χαμένο πίσω από την ομιχλώδη κουρτίνα της αρχαιότητας. Είναι πεποίθησή μου ότι πρέπει να παραδεχτούμε τα «κατορθώματα» του ανθρώπου αιώνες πριν από τη σύγκρουση της Γης με ένα τεράστιο σύνολο μετεωρικού υλικού που έπληξε το δυτικό ημισφαίριο περίπου 10.000 έως 15.000 χρόνια πριν.

Βιβλία έχουν γραφτεί, βιβλιοθήκες ολόκληρες, για να δείξουν αυτή την αρχαιότητα, αλλά δεν έχει ακόμη γίνει δεκτή, ούτε επί της αρχής, από κανένα κλάδο της επιστήμης. Η γεωλογία αντιτίθεται σε κάθε είδος κατακλυσμικής αλλαγής στη δομή της γης και θα φτάσει στα άκρα για να αποφύγει να ασχοληθεί με τους «αλλοπρόσαλλους». Ωστόσο, κάθε επιστήμη καταρρέει όταν αναγκάζεται να εξετάσει την προέλευση της πνευματικής ανάπτυξης του ανθρώπου.

Οι λίγοι «αλλοπρόσαλλοι» στις σελίδες που ακολουθούν, δείχνουν ότι έχουν υπάρξει πολύ αρχαίοι πολιτισμοί, ή πολιτισμοί που μπορεί να έχουν και θα μπορούσαν να αναπτύξουν μεθόδους πτήσης πολύ πιο απλές και πιο αποτελεσματικές από τις δικές μας και πολλά άλλα που σχετίζονται άμεσα με τις δυνάμεις που δεν έχουμε ακόμη κατανοήσει. Και πάλι έχουμε να κάνουμε με έμμεσες αποδείξεις, όχι πάντα με τη μεγαλύτερη σαφήνεια. Ωστόσο, για την υποστήριξη της αρχαιότητας μιας τέτοιας σειράς, έχω δει και αγγίξει λιθοδομή σκαλισμένηαπό στερεό βράχο στο βουνό στη Νότια Αμερική, η οποία σίγουρα γεννήθηκε πριν από τους παγετώνες των Άνδεων και που σχεδόν σίγουρα προηγείται χρονικώς του σχηματισμού των ίδιων των βουνών.

Αυτό το έργο είναι ανώτερης τεχνικής από αυτή που επιτυγχάνεται από τον τωρινό σύγχρονο μηχανοποιημένο πολιτισμό μας. Μεγάλο μέρος αυτής της κατασκευής, η γλυπτική και η διάνοιξη σηράγγων θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο από δυνάμεις διαφορετικές από εκείνες που χρησιμοποιούνται σήμερα από εμάς. Το δίλημμα είναι σε μεγάλο βαθμό επιλύσιμο με την αποδοχή προς μια αιωρούμενη δύναμη που αναπτύχθηκε και χρησιμοποιήθηκε από τον ίδιο κοινό παρονομαστή – τη διαστημική πτήση – που μας απλοποιεί τόσα πολλά άλλα παζλ.

Βάσει των στοιχείων μιας αρχαιότητας που αφορούν εποχές 50.000 έως 200.000 ή 300.000 χρόνια ή περισσότερο, διατυπώνουμε ότι, η αρχαία ανάπτυξη κάποιου είδους επιστήμης, είτε παρήγαγε διαστημική πτήση ή την έφεραν σε αυτόν τον τρίτο πλανήτη μέσω διαστημικής πτήσης. Δεν πιστεύω ότι έχει μεγάλη σημασία για την εργασία μας αυτή τη στιγμή αν η μία ή η άλλη, από αυτές τις υποθέσεις είναι πιο πιθανό να είναι αληθινή. Και οι δύο είναι απεχθείς για την επιστήμη και για ορισμένες θρησκείες και οι δύο παρουσιάζουν ένα υπόβαθρο ευνοϊκών προϋποθέσεων για μια εξαιρετικά αρχαία ανάπτυξη χωρίς φτερά πτήσης. Τίποτα άλλο δεν απαντά σε όλα τα αινίγματα που παρουσιάζονται από τα παρατηρούμενα και καταγεγραμμένα γεγονότα. [10]

Όπως θα δείτε, η ιστορία είναι γεμάτη με ιστορίες από μια άλλη μεγάλη κατηγορία φαινομένων: τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις ανθρώπων, μεμονωμένων και σε ομάδες, δημόσια ή σε απαρατήρητη αφάνεια. Αυτά τα «τσουχτερά» επεισόδια φάνηκε αρχικά να έχουν ελάχιστα κοινά με τις πτώσεις αντικειμένων και τα καμώματα των καταιγίδων. Πολλά είναι τα περιστατικά που, εάν η πραγματικότητα τους είχε γίνει δεκτή, βρίσκονται υπό την άποψη των επιστημόνων, πνευματιστών και μαθητών του αποκρυφισμού, θεωρούνται ότι ανήκουν στην/ ή συνορεύουν με την αποκαλούμενη Υπερφυσική.

Μέσα σε αυτούς τους διαχωρισμούς θα πρέπει να τοποθετήσουμε την εξαφάνιση των πληρωμάτων πλοίων, όπως το Sea Bird και το Marie Celeste, τις εξαφανίσεις ατόμων, ενώ βρισκόταν στην παρέα με ομότιμούς τους. Δεν υπάρχουν πολλά να υποθέσουμε για αυτά. Οι ιστορίες μπορούν να ειπωθούν και οι υποθέσεις συσσωρεύονται ως μία μεγάλη ομάδα ανεξήγητων γεγονότων. Καμία άλλη εξήγηση από εκείνη της απαγωγής από – πλοηγούμενα με νοημοσύνη- εναέρια ή ουράνια σκάφη, μπορεί να προαχθεί! Είναι σχεδόν, μια περίπτωση απόδειξης εξ’ ορισμού. [9]

Με τα αεροπλάνα, υπάρχει ίσως κάποιο πρόσθετο στοιχείο, εκτός από την καταπόνηση του μετάλλου που περιλαμβάνει τίναγμα κάποιου προφανώς στερεού αντικειμένου, ενώ βρίσκεται εν πτήση, ή να σχίζεται από αφάνταστες δυνάμεις λίγο πριν την πτώση. (Λόγω αυτών των επιπλέον στοιχείων, έχω βάλει τα ατυχήματα με αεροπλάνα σε ένα ξεχωριστό τμήμα του τρίτου μέρους, παρακάτω.)

Τα αεροπλάνα φαίνεται να χτυπάνε κάτι που τα συνθλίβει ή τα σχίζει, το οποίο ωστόσο, είναι αόρατο και το οποίο χτυπά τόσο αιφνιδιαστικά, που οι πιλότοι δεν έχουν χρόνο για να διαμαρτυρηθούν μέσα από τους ασυρμάτους τους. Έπειτα, υπάρχουν επίσης, περιπτώσεις νεκρών ή φοβισμένων πτηνών, καθώς και οι περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν πληγεί από αόρατες δυνάμεις, όπως οι δεκαεπτά στρατιώτες που παρήλαυναν το δέκατο όγδοο αιώνα στη Γαλλία οι οποίοι ταυτόχρονα χτυπήθηκαν από έναν αόρατο παράγοντα.

Μετά την ανάλυση αυτών των πραγμάτων, κάποιος κάνει υποθέσεις και για νέους τύπους εμποδίων, καθώς και για νέες δυνάμεις. Πάρτε το μυστηριώδες αντικείμενο Maunder, το οποίο κινήθηκε σκόπιμα στον ουρανό πάνω από τη νότια Αγγλία τον Νοέμβριο του 1882. Ο Rand Capron, μια αυθεντία πάνω στην Αύρα, είπε ότι ήταν σέλας, ενώ άλλοι εξίσου ικανοί επιστήμονες είπαν ότι ήταν ένα φυσικό ή υλικό αντικείμενο. Έπειτα, υπάρχουν πολλές σύγχρονες θεάσεις πραγμάτων που φαίνεται να εκδηλώνουν έξυπνη δράση και να έχουν όλα τα συνήθη φυσικά χαρακτηριστικά, εκτός από τη μάζα ή το βάρος. Εμείς ανακαλούμε ότι, τα ραντάρ βλέπουν πράγματα που δεν είναι ορατά με το μάτι. (σ. Ι.Μ. Έχω προσωπική γνώση-πείρα σε αυτό το φαινόμενο)

Από την εν λόγω ανάλυση περνάμε από απλά στάδια για να συλλάβουμε μια δύναμη, μία ακτίνα, ή ένα κομβικό σημείο, σε κάποιο πεδίο ισχύος που, είτε είναι άγνωστο σε μας, ή τουλάχιστον δεν γίνεται κατανοητό, το οποίο παράγει ακαμψία σε έναν εντοπισμένο ή απότομα οριοθετημένο όγκο αέρα, ή, ενδεχομένως, στο ίδιο το διάστημα. Σκεφτόμαστε κάτι σαν κρυστάλλους πάγου, καταψυγμένους μέσα σε ένα σώμα νερού. Το στοιχείο παραμένει το ίδιο, αλλά οι φυσικές του ιδιότητες αλλάζουν ξαφνικά και δραστικά.

Ένα άλλο παράδειγμα θα μπορούσε να είναι το πέρασμα από ένα περιορισμένο αλλά ισχυρό μαγνητικό πεδίο μέσα από τη διασπορά ρινισμάτων σιδήρου ή σκόνης σιδήρου. Πριν από την προσέγγιση της μαγνητικής ροής, η σκόνη απλώνεται χαλαρή, ευέλικτη, και διαπερατή.

Ωστόσο, όταν η ροή εισέρχεται, αόρατα και ανεπαίσθητα τις αισθήσεις του ανθρώπου, αυτή η υπάκουη σκόνη γίνεται άκαμπτη, ισχυρή, συνεκτική και τουλάχιστον ημιστερεή.
Μήπως οι κάτοικοι του διαστήματος έχουν μια δύναμη που παράγει αυτή την προσωρινή ακαμψία στον αέρα, ή ακόμη και ενδεχομένως στο ίδιο το βαρυτικό πεδίο; Ή μήπως δημιουργούνε «τοπικές» συγκεντρώσεις του βαρυτικού πεδίου, όπως είμαστε σε θέση να κάνουμε εμείς με το μαγνητικό πεδίο;

Ας υποθέσουμε ότι κάποια ευφυής ύπαρξη κατεύθυνε μία συγκέντρωση πιθανότητας, που θα μπορούσε να φτιάξει μικρές ποσότητες από αραιά στρώματα άκαμπτου αέρα, θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα είδος νησιού στο βαρυτικό ή μαγνητικό πεδίο, μετακινώντας το νησί περίπου ως το σημείο μίας δέσμης φωτός που κινείται σε λεπτά σύννεφα. Κάτι τέτοιο θα ήταν αόρατο, θα είχε πολλές από τις φυσικές ιδιότητες ενός στερεού σώματος, αλλά πολύ μικρή μάζα.

Για παράδειγμα, η κίνησή του μέσω του αέρα θα ήταν κυματοειδής και δεν θα περιλάμβανε την ερμηνεία του μέσου, περισσότερο από ότι, το σημείο της δέσμης φωτός θα απαιτούσε την κίνηση του νέφους που επέτρεψε στην ακτίνα να επιτύχει ορατότητα. Σε κίνηση, αυτό το νησί απλά θα «πάγωνε» στο ανώτερο άκρο του και θα «ξεπάγωνε» στο χείλος εκφυγής του.

Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να έχει σχεδόν άπειρη ταχύτητα, καθώς επίσης και επιτάχυνση, όπως ακριβώς το σημείο της δέσμης φωτός. Με τον τρόπο αυτό φαίνεται ότι θα ήταν ελεύθερο μάζας, και στην πραγματικότητα ήταν ελεύθερο μάζας, επειδή, θα κινούταν μόνο η δύναμη της δέσμης, όχι ο αέρας.

Ωστόσο, για να αντιμετωπισθεί η πρόσκρουση ενός πουλιού, ενός αεροπλάνου, ή, ίσως ενός μετεωρίτη, θα είχε μάζα, και μάλιστα μια πολύ καταστρεπτική μάζα. Ένας πιλότος που πετάει σε ένα αεροπλάνο με τέτοιο όγκο, δε θα είχε καμία προειδοποίηση. Ωστόσο, αν κάτι τέτοιο είχε μερικές εκατοντάδες μέτρα διάμετρο, η μάζα του στην αντίσταση του αεροπλάνου θα ήταν χιλιάδες λίμπρες, ίσως τόνους. Η αναλογία ενός πλοίου που χτυπάει ένα παγόβουνο, θα ήταν πολύ κοντά.

Αν ένα νησί τέτοιας ισχύος, σχηματιζόταν στην ανώτερη ατμόσφαιρα, θα μπορούσε, είναι δυνατόν, να έχει πολλά από τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός στερεού σώματος και όμως σε θέματα φωτισμού θα μπορούσε να συμπεριφέρεται ακριβώς όπως και οποιαδήποτε άλλα φαινόμενα του σέλαος. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να θυμόμαστε ότι τα φαινόμενα του σέλαος, είναι μαγνητικά και μπορεί να προκληθούν από τα ρεύματα των ηλεκτρονίων από τον ήλιο που, είναι, στην πραγματικότητα, ακριβώς το είδος της ισχύος της δέσμης για την οποία κάνουμε εικασίες.

Είναι προφανές ότι μια μόνο δέσμη δεν θα μπορούσε να έχει το αποτέλεσμα που έχουμε προτείνει, αλλιώς το πάγωμα θα επιδρούσε σε όλο το μήκος της δέσμης. Ωστόσο, είναι πιθανό ότι, ο τρισδιάστατος όγκος που περικλείεται μέσα στο σημείο τομής των δύο δεσμών, θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα τέτοιο παγωμένο νησί.

Εικάζοντας περαιτέρω σε αυτήν την παράξενη πιθανότητα, να θυμάστε ότι το οξυγόνο είναι μια μαγνητική ουσία. Δεν είναι, ίσως, παραμαγνητικό όπως ο σίδηρος, το μαγγάνιο και το νικέλιο, αλλά παρ ‘όλα αυτά είναι επαρκώς μαγνητικό ώστε να μπορεί να διαχωριστεί από τα άλλα συστατικά του αέρα με τη βοήθεια ενός μαγνητικού πεδίου.
Αν ένα τέτοιο πάγωμα ήταν δυνατόν, εξετάστε το αποτέλεσμα της διέλευσης των δύο δεσμών στην ακριβή εναέρια θέση ενός αεροπλάνου και του παγώματος του αέρα γύρω και μέσα στο αεροπλάνο. Θα μπορούσατε εσείς, με τον τρόπο αυτό, να κρατήστε ένα αεροπλάνο σε αιώρηση, ή ακόμα και να το μεταφέρετε μακριά;

Θα μπορούσατε με παρόμοια συγκέντρωση των δεσμών, το πάγωμα δύο αεροπόρων πάνω στην άμμο της αραβικής ερήμου, και να τους μεταφέρετε μακριά; Θα μπορούσατε να παγώσετε έναν άνδρα και αμέσως να τον απομακρύνετε μακριά, ή να τον κάνετε αόρατο μέσα σε μπλοκ παγωμένου αέρα ή οξυγόνου; Θα μπορούσατε να παγώσετε το πλήρωμα ενός πλοίου, και να το απομακρύνετε από το πλοίο; Θα μπορούσατε να πιάσετε ή να σκοτώσετε πουλιά, γρήγορα και πάνω από μια τεράστια έκταση, με ένα τέτοιο πράγμα, να τα πετάξετε σε μια πόλη στη Λουιζιάνα;

Όλα αυτά τα περίεργα πράγματα συνέβησαν, αλλά δεν ξέρουμε (ή δεν θέλουμε να ξέρουμε) πώς ή το γιατί.
Πριν αφήσουμε αυτό το δελεαστικό θέμα, προβληματιστείτε για τη φύση που έχει ένα βόρειο σέλας. Ήδη από την εποχή του αντικειμένου Manduer, αναγνωρίστηκε ότι τα Σέλαα είναι μαγνητικά φαινόμενα, ή τουλάχιστον σχετίζονται με το μαγνητικό πεδίο της γης. Έχει διαπιστωθεί περαιτέρω ότι συνδέονται με τις ηλιακές κηλίδες, και ότι είναι πιθανόν να οφείλονται στην αλληλεπίδραση των ηλεκτρονικών ρευμάτων από τον ήλιο ή από ηλιακές κηλίδες.

Δεν είναι λοιπόν, ένα Σέλας, κάτι πολύ παρόμοιο με τα παγωμένα νησιά που μόλις διατυπώσαμε; Δεν είναι ένας οριοθετημένος όγκος αραιών στρωμάτων του αέρα που πιάνονται εντός της λαβής αντίδρασης ενός ρεύματος ηλεκτρονίων που διέρχεται μέσα από ένα μαγνητικό πεδίο; Ήταν λοιπόν, το αντικείμενο Maunder, κατά κάποιο τρόπο, τόσο υλικό όσο και μη-υλικό; Τόσο μαζικό όσο και μη-μαζικό. Είναι η εμπλοκή με αυτές τις «κοιλότητες» που κάνει τους μετεωρίτες να εκρήγνυνται; Προκαλούν παρεμβολές στις οθόνες των ραντάρ; Έχουμε κάποιο στοιχείο εδώ, ή είμαστε επικίνδυνα κοντά στην επιστημονική φαντασία; (!!!)

Σύντομος Δρόμος στο Διαστημικό Ταξίδι: Δεν είναι παρά ένα βήμα από τέτοιους προβληματισμούς σε μια παρόμοια ανάλυση για τους μαχητές «Foo» τις μπάλες φωτιάς, τα σαν κομήτες αντικείμενα που συνήθως εμφανίζονται σε ομάδες των έξι ή οκτώ, εκτινάσσοντας παροδικά αντικείμενα που βλέπουμε τώρα εδώ και στη συνέχεια πάνω από την Ουάσιγκτον. Τέτοια φαινόμενα πρέπει να θεωρείται ως πιο πιθανό ότι, οφείλονται σε χειραγώγηση με νοημοσύνη, ή τηλεχειριστήριο, από μακρινές δομές και τεχνικά καταρτισμένους παρατηρητές.

Δεν αποκλείουμε εντελώς μια αυτοδύναμη νοημοσύνη, αλλά πολλές από αυτές τις εκδηλώσεις έχουν περισσότερο την ποιότητα από κάτι το οποίο, θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε, τον τύπο δέσμης φωτός των UFO. Πολλές αναφορές έχουν περιγράψει αντικείμενα ή UFO, να φαίνεται πως έχουν λειτουργήσει με τηλεχειρισμό. Πιστεύω ότι είναι ακριβώς αυτό.

Δεν αποδεικνύεται σαφώς ότι όλα τα αυτο-φωτεινά φαινόμενα είναι αυτής της φύσης. Υπάρχουν ακόμα ορισμένες φωτεινές σφαίρες και δίσκοι που φαίνεται να έχουν μια πιο υλική φύση και να περιέχουν νοημοσύνη που τα λειτουργεί. Τα μαραφέτια που θεάθηκαν από τους αστρονόμους στο διάστημα είναι παραδείγματα, όπως επίσης πιστεύω, ότι είναι και πράγματα όπως ο κατακόκκινος δίσκος που βούιζε στο DC-3 του Captain Manning κοντά στο Σάουθ Μπεντ, στην Ιντιάνα.

Οι «οπλές του διαβόλου» (devil’s hoof prints) και σχετικά φαινόμενα, που συζητούνται παρακάτω στο τρίτο μέρος, προσφέρουν ένα άλλο κλειδί ή ιδέα και, στον διαχωρισμό τους από τη μάζα των μη ταξινομημένων δεδομένων μπορούμε, και πάλι, να αφαιρέσουμε ένα σημαντικό τμήμα του φορτίου που επιβαρύνει τον ψυχικό και παραφυσικό τομέα. Οι προσκολλημένες παρερμηνείες στα σημάδια Hoof είναι πιο φανταστικές από το ίδιο το φαινόμενο.

Είναι απίστευτο, για μένα τουλάχιστον, ότι άνθρωποι αρκετά ευφυείς για να βγάλουν τα προς το ζην ανάμεσα στους συνανθρώπους τους, θα προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν μια γραμμική ακολουθία πανομοιότυπων σημαδιών, διασχίζοντας στέγες, τοίχους και θημωνιές ανυποχώρητα και αδιακρίτως ως ζωικοί ιχνηλάτες. Αυτά τα σημάδια είχαν ίσες αποστάσεις μεταξύ τους, εμφανίζονται μεμονωμένα, όχι σε δυάδες ή τετράδες. Ακόμα και στην παλιά μυθολογία δεν υπάρχει ιστορία ζώου με ένα πόδι.

Εδώ είναι κάτι καθαρά μηχανικό. Με την ίδια σαφήνεια είναι κάτι που κάνει ελιγμούς στον ουρανό. Δεδομένου ότι το μυστηριώδες φαινόμενο συνέβη μισό αιώνα πριν η φυλή μας να αναπτύξει μηχανική πτήση, αυτό, για μένα, είναι μια απομονωμένη και σαφής ένδειξη της διαστημικής πτήσης.

Καθ’ όλη τη σειρά των σύγχρονων (μετά Arnold) θεάσεων ΑΤΙΑ, υπάρχει ένα νήμα με συχνές αναφορές στα «Μητρικά πλοία» και σε τεράστιες υπέρ-κατασκευές. Το πελώριο πράγμα που κυνήγησε ο Mantell και το –μήκους δέκα μιλίων- πράγμα πάνω από το Κάνσας είναι παραδείγματα. Δεν μπορεί πλέον να υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για την ύπαρξή τους. Φαίνεται πιθανό ότι οι κατασκευές αυτές είναι οι κατοικίες των μικρότερων δίσκων, σφαιρών, σφαιρών φωτός, κ.λπ. τα οποία τόσο συχνά εμφανίζονται κοντά στην επιφάνεια της γης, σε αεροπλάνα, αεροδρόμια και τις πόλεις μας.

Είναι πεποίθησή μου ότι οι κατασκευές αυτές είναι λίγες σε αριθμό, όχι πολλές (υπάρχει κάποια πιθανότητα, στην πραγματικότητα, ότι μπορεί να υπάρχουν μόνο δύο από αυτές) και ότι δεν προέρχονται από μακρινούς πλανήτες όπως η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας ή από πολύ πιο μακρινά αστέρια. Είναι πεποίθησή μου ότι είναι συνήθως σφαιρικά, μερικές φορές σαν άτρακτοι και ότι, είναι ένα εγχώριο μέρος του δυαδικού συστήματος Γης-Σελήνης του πλανήτη. Κάνω αυτή τη δήλωση με βάση εκατοντάδες αστρονομικές παρατηρήσεις με τις οποίες μπορούν να γίνουν οι ακατέργαστοι προσδιορισμοί της παράλλαξης. Η παράλλαξη παρουσιάζει τα αντικείμενα αυτά να είναι κάπου μεταξύ μερικών εκατοντάδων μιλίων μακριά και κατ’ ανώτατο όριο κάτι λιγότερο από την απόσταση του φεγγαριού.

Η ουδέτερη ζώνη του Jessup. Ενώ πιστεύω ότι, αυτά τα διαστημικά νησιά χρησιμοποιούν κατά πάσα πιθανότητα τόσο τη Γη όσο και τη Σελήνη για τη δική τους εξυπηρέτηση, υποθέτω ότι, ή πιο φυσική και μόνιμη κατοικία τους είναι στο βαρυτικά ουδέτερο σύστημα των τριών σωμάτων της γης-ηλίου-σελήνης, που βρίσκεται μέσα στην τροχιά του φεγγαριού.

Ο Dean Swift ήταν προφητικός σε σχέση με την αστρονομία του, προβλέποντας ότι ο Άρης είχε δύο μικρούς δορυφόρους, ένας από τους οποίους ήταν κοντά στην επιφάνεια του Άρη και έκανε δύο στροφές καθημερινά. Έχει επισημανθεί ότι αυτό το εσωτερικό σώμα είναι πάρα πολύ κοντά στον Άρη για να είναι σε προσαρμογή με οποιαδήποτε γνωστή διατύπωση της φυσικής κατανομής των δορυφόρων σε σχέση με το μητρικό σώμα τους. Αυτό μπορεί να αποτελεί ένδειξη ότι ο εσωτερικός δορυφόρος του Άρη είναι τεχνητός.

Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι, η βαρύτητα δε χρειάζεται να θεωρείται ότι ενεργεί με ομοιόμορφη συνέχεια, από το κέντρο του ελκυόμενου σώματος προς τα έξω, ακόμη και εάν υπόκειται στο νόμο του αντιστρόφου τετραγώνου. Η έννοια αυτή, σήμερα, είναι ιδιαίτερα τρομακτική για τη φυσική και την αστρονομία. Ωστόσο, υπάρχει ένας ύποπτος ρυθμός με την κατανομή των πλανητών έξω από τον ήλιο. Αυτό έχει εκφραστεί κάπως αδέξια στον «νόμο» του Bode και, παρά τις επιστημονικές διαμαρτυρίες, υπάρχει μια ομοιότητα μεταξύ της ατομικής δομής όπως την κατανοούμε και της προφανούς δομής του ηλιακού συστήματος.

Βελτιώσεις του νόμου Bode δείχνουν κόμβους στο βαρυτικό πεδίο, στο οποίο οι πλανήτες, αστεροειδείς και, ενδεχομένως, κομήτες και μετεωρίτες τείνουν να τοποθετούν τους εαυτούς τους. Η επέκταση της θεωρίας με τα δορυφορικά συστήματα των μεγάλων πλανητών δείχνει ένα παρόμοιο σύστημα των κόμβων σε μικρότερες κλίμακες, όπου οι πλανήτες περισσότερο από τον ήλιο, είναι βαρυτικά κέντρα. Αυτό δείχνει ένα είδος γενίκευσης, και δεδομένου ότι οι μικρότεροι πλανήτες, όπως η Αφροδίτη, Γη, Άρης, δεν έχουν δορυφορικά συστήματα (η σελήνη είναι περισσότερο ένας συνοδός παρά δορυφόρος και μπορεί να έχει προσχωρήσει στην γη μέσω απόκτησης και όχι μέσω σχηματισμού), θα μπορούσε κάλλιστα αυτοί οι βαρυτικοί κόμβοι να είναι κατειλημμένοι σε κάποιο βαθμό από πλωτές κατασκευές.

Πάνω από μια περίοδο σχεδόν διακοσίων χρόνων έχουν υπάρξει πολλές τροποποιήσεις του νόμου του Bode, σε μια προσπάθεια να τον γενικεύσουν εντελώς και να τον καταστήσουν τόσο θεωρητικό όσο και εμπειρικό. Πολλοί ερευνητές έχουν επεκτείνει το νόμο ώστε να καθιερώσουν κόμβους ακριβώς κάτω στην επιφάνεια των κεντρικών σωμάτων, και με τον τρόπο αυτό οι κόμβοι έρχονται όλο και πιο κοντά μεταξύ τους έτσι ώστε να μπορεί να υπάρχουν πολλοί από αυτούς σε μικρές αποστάσεις από το μητρικό σώμα. Έτσι, εάν ο νόμος ή τα παράγωγά του έχουν σημασία, θα μπορούσε να υπάρχει ένας αριθμός αυτών των τροχιακών κόμβων μεταξύ του φεγγαριού και της επιφάνειας της γης.

Μπορούμε, επομένως, να θεωρήσουμε ως πολύ πιθανό ότι υπάρχουν πολλές περιοχές λειτουργικότητας γύρω από τους πλανήτες, καθώς και γύρω από τον ήλιο, οι οποίες προς το παρόν δεν είναι κατειλημμένες από πλανήτες ή δορυφόρος κάποιου σημαντικού μεγέθους και, οι οποίες μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν από τους διαφωτισμένους κατοίκους του διαστήματος. Τέτοιες ζώνες, εάν υπάρχουν, προστίθενται στην αποδεδειγμένα ουδέτερη ζώνη: γη-ήλιος-σελήνη.

Εφόσον αυτό το σύστημα κόμβων φαίνεται να είναι κάποια συνάρτηση της ακτίνας του ελκυόμενου σώματος, μπορεί να είναι ότι υπάρχει μια πλήρης σειρά τους σε ομόκεντρους κύκλους αρχίζοντας από την επιφάνεια ενός μητρικού σώματος, όπως της γης, αλλά η ύπαρξή τους ή η πραγματική τους φύση, δύσκολα μπορεί να είναι γνωστή σε μας μέχρι να μπορέσουμε κατά κάποιο τρόπο να καθορίσουμε τη φύση της ίδιας της βαρύτητας.

Ενδέχεται επίσης, να υπάρχουν υποδείξεις στη διάθεσή μας σχετικά με τη βαρύτητα.
Για παράδειγμα, δεν έχει υπάρξει ποτέ οριστική διευθέτηση πάνω στο επιχείρημα του αντιταγμένου κύματος και των σωματιδιακών θεωριών της διάδοσης του φωτός. Μια παραδοχή ότι ο αιθέρας, [12] ένα απαραίτητο συμπλήρωμα στη θεωρία των κυμάτων, είναι πανομοιότυπος με το βαρυτικό πεδίο, ό,τι αυτό μπορεί να είναι, θα συμβίβαζε τις αντικρουόμενες θεωρίες και μία κβάντα φωτός, θα ήταν απλώς μια παλμική κίνηση ή διακύμανση στο πεδίο βαρύτητας. Έντονες μελέτες των κινήσεων των διαστημικών πλωτών UFO, θα μπορούσαν να παρέχουν ζωτικά στοιχεία σε τέτοια προβλήματα.

Ας επιστρέψουμε για λίγο στο θέμα της μη-μάζας μερικών από τα ΑΤΙΑ. Η ικανότητά τους να επιτύχουν τεράστια επιτάχυνση υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους γρίφους για τους επιστήμονες. Κάθε φορά μας λένε ότι τα UFO δεν θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να περιέχουν ζωντανούς οργανισμούς από σάρκα και οστά – ότι οι εν λόγω φορείς δε θα μπορούσαν να αντέξουν τις καταπονήσεις που επιβάλλονται από τις παρατηρούμενες επιταχύνσεις.

Ωστόσο, το επιχείρημα αυτό μπορεί επίσης να βασίζεται σε εντελώς εσφαλμένες ιδέες ως προς τη φύση των προωθητικών δυνάμεων που χρησιμοποιούνται από το UFO. Η επιτάχυνση βλάπτει μόνο επειδή οι δυνάμεις που απαιτούνται για να την παράξουν εφαρμόζονται εξωτερικά στο ζωντανό σώμα, ή στα δομικά μέλη της κάθε ιπτάμενης μηχανής.

Κάθε δύναμη που θα επιταχύνει ταυτόχρονα κάθε μόριο είτε του ζωντανού σώματος ή της μηχανικής δομής, θα αποφύγει όλες αυτές τις εντάσεις και, τόσο τα έμβια όσο και τα μηχανικά θα μπορούσαν να υποφέρουν οποιοδήποτε ποσό επιτάχυνσης χωρίς την παραμικρή βλάβη ή ενόχληση.

Δεδομένου ότι το UFO, ακόμα και το υλικά, αυτά που μοιάζουν να έχουν δομή, παρατηρήθηκε ότι διατηρούν την επιτάχυνση χωρίς ατυχία, δεν μπορούμε παρά να συμπεράνουμε ότι, ανεξάρτητα από το, ποια μπορεί να είναι η δύναμη που χρησιμοποιείται για τέτοια βίαιη ώθηση, πρέπει να είναι τέτοιας φύσεως ώστε όλα τα μέρη των επιταχυνόμενων σωμάτων να ενεργούν ατομικά. Αυτό θα μπορούσε να προκύψει μόνο μέσα από την επαγωγική ηλεκτρική αντίσταση με το βαρυτικό πεδίο, γιατί, τα μη-μαγνητικά υλικά δεν αντιδρούν σε ένα μαγνητικό πεδίο.

Ως εκ τούτου, δεδομένου ότι παρατηρούνται τέτοιου είδους κινήσεις, θα πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε με όρους αεριωθούμενου ή πυραυλικής ώθησης ή επαγωγικής με ένα μαγνητικό πεδίο, οποιαδήποτε από τις οποίες υπόκεινται τόσο το σώμα όσο και το μέταλλο σε εξωτερικές πιέσεις και, αντ ‘αυτού, να διαπιστωθεί, πως τα διαστημόπλοια καταφέρνουν επαγωγική ηλεκτρική αντίσταση με τη βαρύτητα.

Θα πρέπει να είναι προφανές σε όλους τους μηχανικούς και τους επιστήμονες ότι τα πυραυλικά προωστικά ποτέ δεν θα λύσουν τα προβλήματα των διαστημικών ταξιδιών, όχι μόνο λόγω των αναπόφευκτων προβλημάτων της επιτάχυνσης, αλλά και λόγω της αδυναμίας μεταφοράς των απαραίτητων καυσίμων και της μεταφοράς των βαρέων κινητήρων αντίστασης.

Λίγοι λαϊκοί συνειδητοποιούν ότι, για την πτήση πυραύλων, το καύσιμο είναι διπλής χρήσης. Η ικανότητά του να παράγει ενέργεια, δεν είναι ούτε στο ελάχιστο πιο πολύτιμη από την ικανότητά του να παράγει αδρανειακή επαγωγική αντίσταση όταν αποβάλλεται μέσω ενός τζετ, και ως εκ τούτου, κάθε σκάφος πυραυλικής πρόωσης πρέπει να φέρει μάζα σε κάποια μορφή με σκοπό να εκτοπιστεί, ώστε να δημιουργηθεί αντίσταση. Η χρήση καυσίμου τόσο για την ενέργεια όσο και για την επαγωγική ηλεκτρική αντίσταση, είναι μόνο μια μερική λύση του προβλήματος, και προφανώς περιορίζει τόσο το εύρος όσο και την ταχύτητα ενός διαστημόπλοιου.

Η ατομική ενέργεια σίγουρα δεν είναι η απάντηση, τουλάχιστον όχι όσον αφορά στα αεριωθούμενα ή στην επαγωγική πρόωση, γιατί, το σύνολο της ατομικής ενέργειας στον κόσμο, δεν θα μετακινήσει ένα διαστημόπλοιο, με επαγωγική πρόωση, εκτός αν υπάρχει μια τεράστια μάζα που πρέπει να εξαχθεί και να χαθεί. Η ποσότητα της εν λόγω αναλώσιμης μάζας είναι ανάλογη προς το βάρος του σκάφους και το τετράγωνο της ταχύτητας που λαμβάνεται. Είναι ακριβώς εδώ που προκύπτει το μεγάλο κόστος και η μη-πρακτικότητα των προσπαθειών πτήσεων με πυραύλους.

Μία φτηνή ενέργεια πρέπει, ως εκ τούτου, να βρεθεί. Με φτηνές ενέργειες που έχουμε στο μυαλό μας, κάτι σαν την επίδραση των ανέμων στο ιστιοφόρο σκάφος, ή την αντίδραση των ανακυκλούμενων κυλίνδρων με τους ανέμους, προσπάθεια που έγινε σε σκανδιναβικό σκάφος είκοσι με τριάντα χρόνια πριν. Μια τέτοια δύναμη ή ενέργεια θα πρέπει να προέρχονται με αντίσταση άμεσα με το βαρυτικό πεδίο, δεδομένου ότι τα μαγνητικά πεδία δεν θα ευθύνονται για τις παρατηρούμενες επιταχύνσεις, ούτε είναι, καθόσον γνωρίζουμε, αρκετά εκτεταμένα στο διάστημα.

Αν τα χρήματα, η σκέψη, ο χρόνος και η ενέργεια που τώρα χύνονται άδικα για την ανάπτυξη των πυραύλων πρόωσης, είχαν επενδυθεί σε μια βασική μελέτη της βαρύτητας, είναι εντελώς πιθανό ότι θα μπορούσαμε να έχουμε αποτελεσματικότερα και οικονομικότερα διαστημικά ταξίδια, σε ένα μικρό κλάσμα του τελικού κόστος από αυτό που ως τώρα έχουμε υποστεί, μέσα σε μια δεκαετία. (και αυτό σίγουρα δεν το θέλουν)

Η σημερινή πορεία ανάπτυξής μας, δεν θα μας το δώσει.


Η επιστήμη έχει χλευάσει με συνέπεια, κάθε σκέψη για τον έλεγχο της βαρύτητας ή της αιώρησης και αυτός ο χλευασμός, έπρεπε να γίνει δεκτός ως έγκυρος, ελλείψει αποδείξεως του εναντίου. Τέτοια απόδειξη φαίνεται να υπάρχει μπροστά μας, ή τουλάχιστον υπάρχει ολοένα και πιο ισχυρή απόδειξη ότι η βαρύτητα δεν είναι ούτε τόσο συνεχής, ούτε τόσο αδιάφορη, ούτε τόσο ασαφής ώστε να είναι πλήρως ατίθαση στη χρήση, το χειρισμό και τον έλεγχο.

Δείτε όχι μόνο τις τεκμηριωμένες κινήσεις των UFO με τη μορφή φώτων, δίσκων, νεφών, κλπ., αλλά και τις πολλές περιπτώσεις των λίθων, χαρτιού, ρούχων, καλαθιών και πολλά άλλα πράγματα που έχουν παρατηρηθεί να εγκαταλείπουν το έδαφος χωρίς προφανή αιτία. Η ανύψωση των αρχαίων μεγαλιθικών κατασκευών, επίσης, πρέπει σίγουρα να έχουν προέλθει μέσα από αιώρηση.

Η ίδια κομπλεξική σκέψη που συνεχώς προκαλεί τις διαμαρτυρίες μας, είναι υπεύθυνη για την απορρύθμιση της κατεύθυνσης της επίθεσης μας στα προβλήματα της διαστημικής πτήσης μέσω πυραυλικής δύναμης. Πρέπει να υπάρχει, και είναι σχεδόν βέβαιο ότι υπάρχει, ένας καλύτερος, συντομότερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό. Η διαφορά μεταξύ των προ-Ίνκας μεθόδων χειρισμού τεράστιων μαζών από πέτρες και αυτές των σημερινών μας μηχανικών, προσφέρει ένα είδος σύγκρισης. Θα έπρεπε να ψάχνουμε για την απλούστερη, την πιο άμεση φυσικά – δεν πρέπει να χάνουμε τους πόρους μας σε ανεφάρμοστες μεθόδους. [13]

Η διαδικασία μας είναι δαπανηρή, δυσκίνητη, επίπονη και εξαιρετικά σπάταλη σε χρήματα, χρόνο, ανθρώπινο δυναμικό, και διανόηση. Εάν, αντιθέτως, αλλάξουμε τη συγκέντρωσή μας στην εντατική μελέτη της βαρύτητας, και θέσουμε στο εν λόγω πρόβλημα, εγκεφάλους και εκπαίδευση συγκρίσιμη με εκείνες που έχουν λύσει τα προβλήματα της σχάσης και της ατομικής δομής, είναι ειλικρινής πεποίθησή μου ότι μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα του ταξιδιού στο διάστημα ανέξοδα μέσα σε μια δεκαετία. (αλλά Δεν Θέλουν … το είπαμε ήδη αυτό)

Είναι πεποίθησή μου ότι κάτι τέτοιο έγινε στο προκατακλυσμιαίο παρελθόν, είτε μέσω έρευνας ή μέσω κάποιας τυχαίας ανακάλυψης των φυσικών δυνάμεων και νόμων που δεν έχουν ακόμα αποκαλυφθεί στους επιστήμονες αυτού του δεύτερου κύματος του πολιτισμού.

Είναι πάντα εύκολο κάποιος να αποκαλύψει μια αρχή, ή ένα γεγονός, αν είναι γνωστό εκ των προτέρων ότι υπάρχει. Αυτό ίσως βοήθησε τον Κολόμβο, στην αναζήτησή του για τις «Ινδίες» ακόμα κι αν βρήκε κάτι λίγο διαφορετικό. Είναι πεποίθησή μου ότι η δυνατότητα του ελέγχου της βαρύτητας, ή τουλάχιστον η σύνθετη αντίσταση της βαρύτητας, έχει αναφερθεί σε μεγάλο βαθμό από τα φαινόμενα που αναφέρονται σε αυτό το βιβλίο.

Ο Οίκος των ΑΤΙΑ:

Φαίνεται να υπάρχει κάτι από περιοδικότητας στα γεγονότα ουράνιας και διαστημικής καταγωγής. Αυτό ήρθε στην προσοχή μας από τον John Philip Bessor στην Saturday Evening Post, ήδη από τον Μάιο του 1949, αλλά κανείς μέχρι στιγμής δεν ήταν σε θέση να καταχωρήσει και να ταξινομήσει αρκετά από αυτά τα δεδομένα για να καθορίσει με βεβαιότητα εάν υπάρχουν τέτοιοι κύκλοι, πολύ λιγότερο το χρονικό τους διάστημα ή η αιτία. Δεν είναι ιδιαίτερα εκπληκτικό το γεγονός ότι, αυτά τα φαινόμενα πρέπει να είναι κυκλικά, καθώς, σχεδόν οτιδήποτε αστρονομικό, είναι περιοδικό. Αν η περιοδικότητα, μπορούσε να εδραιωθεί για τα φαινόμενα αυτά, το γεγονός αυτό από μόνο του θα μπορούσε να αποτελέσει απόδειξη της πραγματικότητας και ενσωμάτωση με το οργανικό κόσμο για μας.

Η έντονη δραστηριότητα από παραδοξότητες και ασυνήθιστα γεγονότα κατά τη δεκαετία 1877-1887 είναι πολύ εμφανής. Ίσως να φαίνεται λίγο υπερβολικό, αν κάποιος προσπαθήσει να διαβλέψει ότι, η παρουσία των μεγάλων κομήτες, ή τα\η δραστηριότητα της Κόκκινης Κηλίδας στον Δία, άσκησαν επιρροή στην πρόκληση τέτοιων γεγονότων, αλλά, το ότι όλα αυτά ήταν συνακόλουθα, είναι αναμφισβήτητο. Εάν η ζωή στο διάστημα, περιορίζεται στο σύστημα γης-σελήνης, μάλλον δεν υπάρχει κοινή αιτία, αλλά πρέπει, ωστόσο, να ληφθεί υπόψη.

Έχει μεγάλη συνάφεια η παρατηρούμενη και επικυρωμένη δραστηριότητα στην επιφάνεια της σελήνης κατά τη διάρκεια αυτών και των αμέσως προηγούμενων χρόνων. Όχι μόνο υπήρξαν εμφανίσεις και εξαφανίσεις σεληνιακών κρατήρων, στο μέγεθος περίπου μερικών από τα μεγαλύτερα διαστημόπλοια που έχουν θεαθεί, αλλά υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι, νεφελώδεις οντότητες αιωρούνται πάνω από αυτούς τους εφήμερους κρατήρες και συμβάλουν στη σκίασή τους.

Οι παρατηρήσεις των φαινομένων UFO και τα συναφή γεγονότα κοντά ή πάνω στην επιφάνεια της γης μπορεί να διαστρεβλωθούν από τον ενθουσιασμό, τη συγκίνηση και την προκατάληψη. Αλλά οι άμεσες παρατηρήσεις της διαστημικής ζωής και οι πιθανή δραστηριότητά της, όπως φαίνεται από τους αστρονόμους, καταγράφονται πιο αντικειμενικά και πιο ψύχραιμα. Μπορούμε να αισθανόμαστε πιο χαλαροί για την αντιμετώπισή τους, σε πιο στέρεο έδαφος. [3]

Οι Αστρονομικές παρατηρήσεις σπάνε φυσικά σε τρεις κατηγορίες: τα φώτα, τις σκιές και τα σώματα. Φώτα και σκιές, ίσως, στην πραγματικότητα αποτελούν μια ομάδα δεδομένου ότι το ένα είναι το αντίστοιχο του άλλου, ενώ τα σώματα, από την άλλη πλευρά, έχουν την τάση να διαιρεθούν σε δύο ομάδες, μια που αποτελείται από στερεές κατασκευές και η άλλη από νεφελώδεις μονάδες που είναι σαν σύννεφα.

Τα φώτα φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικά της νοημοσύνης, ιδίως όταν φαίνεται να έχουν ανεξάρτητη κίνηση, ή να λάμπουν σε μέρη όπου δεν φαίνεται να υπάρχει καμία φυσική οργανική δραστηριότητα, γιατί, τα φώτα πρέπει να δημιουργηθούν, καθώς και να χειραγωγηθούν. Οι εκατοντάδες των παρατηρήσεων των φώτων πάνω ή κοντά στο φεγγάρι και σε άλλα μέρη κοντά στο διάστημα – φώτα που φαίνεται να επιδεικνύουν βούληση, σκοπιμότητα και κατεύθυνση – είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξηγηθεί σε οποιαδήποτε άλλη βάση εκτός από την δραστηριότητα νοημοσύνης στο διάστημα.

Από την άλλη πλευρά, γίνονται ένα φυσικό επακόλουθο για την εν λόγω δραστηριότητα. Και πάλι, δεδομένου ότι η επιστήμη έχει αποτύχει εντελώς να προσφέρει οποιαδήποτε άλλη αποδεκτή εξήγηση, ζητάμε αυτά τα φώτα να ληφθούν ως ένα ακόμη φαινόμενο το οποίο μπορεί απλά να προσαρμοστεί στο οργανικό περιβάλλον μας, από τον έναν κοινό παρονομαστή των διαστημικών πτήσεων και της διαστημικής ζωής.

Οι σκιές είναι σχεδόν τόσο εύκολα αναγνωρίσιμες με τη νοημοσύνη, όσο είναι τα φώτα και το ένα είναι αντιστοιχία του άλλου. Η ισχύς τους δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Η σκιά του Russell στο φεγγάρι, με 1.500 μίλια διάμετρο, κρατώντας μια σταθερή θέση για ώρες, δεν μπορεί να υποτιμάται. Οι σκιές στα δικά μας σύννεφα, όπως φαίνεται στο Τέξας και την Αγγλία, είναι αδιάψευστη απόδειξη ότι κάποιο είδος πηδαλιούχων σωμάτων κινούνται σε ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιράς μας ή στο κοντινό διάστημα.

Σώματα που έχουν θεαθεί στο διάστημα, μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν πιο άμεση και προφανή σχέση με τη νοημοσύνη από ό, τι τα φώτα και οι σκιές. Υπήρξε μια εποχή που οι αστρονόμοι, βλέποντάς τα κατά δεκάδες, σκέφτηκαν ότι είναι εσωτερικοί πλανήτες ή αστεροειδείς του Ερμή. Οξυδερκείς αναλυτές έχουν προ πολλού διαλύσει αυτήν την παρανόηση, αλλά δεν έχουν αποθαρρύνει ούτε απαξιώσει τις θεάσεις. Αυτές έχουν παραμείνει χωρίς εξήγηση για πολλές δεκαετίες και μερικές για εκατοντάδες χρόνια.

Όλες αυτές οι παρατηρήσεις σταδιακά ήρθαν να θεωρηθούν ως αλλοπρόσαλλες, να αγνοηθούν αν είναι δυνατόν. Οι αστρονόμοι που δεν έκαναν τέτοιες παρατηρήσεις, ήθελαν να τις αποκαλούν ψευδαισθήσεις, ιδιαίτερα τα ατρακτοειδή των οποίων η δομή δεν έμοιαζε με τα πιο γνωστά ουράνια αντικείμενα. Μαζικά περάσματα, όπως εκείνα που παρατηρήθηκαν από τους Herschel και Bonilla, τα χλεύασαν ως ζουζούνια, πουλιά ή σπόρους, ή στη χειρότερη περίπτωση, ως σμήνη μετεωριτών.

Λίγη προσπάθεια έγινε για να προσδιοριστεί η παράλλαξη αυτών των αντικειμένων, έτσι ώστε η απόστασή τους ποτέ δεν αποδείχτηκε. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον ατομικό αστρονόμο πάρα πολύ γι ‘αυτό, δεδομένου μάλιστα ότι πολλές από αυτές τις παρατηρήσεις έγιναν από ερασιτέχνες. Σε εκείνες τις ημέρες δεν είχαμε αντιληφθεί ότι, οποιοσδήποτε από αυτούς τους διαστημικούς περιηγητές θα μπορούσε να είναι τόσο κοντά στη γη που η παράλλαξη θα ήταν αισθητή μεταξύ των παρατηρητών μόνο μερικά μίλια μακριά.
Έχει παραμείνει για μας, η αφύπνιση στη σημασία αυτών των παλιών παρατηρήσεων, να κάνουμε ό, τι μπορούμε στις μελέτες της παράλλαξης για τον προσδιορισμό της απόστασης των αντικειμένων που έχουν θεαθεί. Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι τα ευρήματά μας τεκμηριώνουν προηγούμενες αναλύσεις, αλλά μπορεί να υπάρξει ένα στοιχείο έκπληξη διαπιστώνοντας ότι τα εν λόγω σώματα πλοηγούνται μέσα στο σύστημα Γης-Σελήνης.

Υπάρχει κάτι περισσότερο από έκπληξη, ωστόσο, στο συμπέρασμα ότι οι αστρονομικές παρατηρήσεις περιλαμβάνουν δύο διακριτούς και αποκλίνοντες τύπους σωμάτων: τις στερεές, γεωμετρικού σχήματος δομές, και τα ασαφή νεφελώδη σύννεφα. Και οι δύο έχουν καταγραφεί από άψογους μάρτυρες. Και οι δύο έχει φανεί ότι εμφανίζουν αποδείξεις ευφυούς κατεύθυνσης ή ελέγχου. Και οι δύο έχουν παράλληλες περιπτώσεις μεταξύ των σημερινών παρατηρήσεων των UFO που έχουν παρατηρηθεί από ανθρώπους στο δρόμο, από το 1947 καθώς και από τους προγόνους μας, όπως φαίνεται στα ιστορικά αρχεία.

Παραδόξως, όμως, οι τύποι των νεφελωδών νεφώσεων, έχουν θεαθεί πολύ μακριά στο διάστημα, και πιθανώς σχετίζεται με τόσο μεγάλους κομήτες, όπως εκείνος του 1882. Αλλά, είτε βλέποντας τα δύο-τρίτα μιας αστρονομικής μονάδας μακριά ή να πλανάται πάνω από το λιμάνι της Νέας Υόρκης, είχαν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Μερικές από εκείνες που παρατηρήθηκαν από τον Schmidt στη γειτονιά του μεγάλου κομήτη του 1882, κινούνταν τόσο με τον κομήτη και κάθετα σε αυτόν και υπήρχαν αναμφίβολα αντικείμενα που κινούνταν περίπου μέσα στην κεφαλή του κομήτη.

Οι αστρονομικές παρατηρήσεις είναι τόσο σίγουρο ότι, θα πρέπει να τις αφήσουμε σε μεγάλο βαθμό να μιλήσουν μόνες τους, εκτός από το να επισημάνω και πάλι τη συγκέντρωσή τους σε ορισμένα έτη. Μπορεί, περαιτέρω έρευνα να αποκαλύψει άλλα χρόνια της συγκέντρωσης, αλλά το καθήκον είναι τεράστιο. Είναι δυνατόν να πω, ωστόσο, ότι η αναζήτηση ήταν πολύ εξαντλητική για τα έτη 1877-1886. Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι η επόμενη εντατική έρευνα θα μπορούσε να αποδώσει καρπούς αν συγκεντρωθεί γύρω από τα προηγούμενα έτη 1845-1860.

Είναι άποψή μου ότι, οι παρατηρήσεις της διαστημικής κίνησης έχουν εξηγηθεί καλά από την ύπαρξη ελεγχόμενων διαστημικών σύννεφων και διαστημικών δομών και ότι, τίποτα άλλο γνωστό στον άνθρωπο, δεν τα εξηγεί. Ότι οι δομές είναι ο οικότοπος κάποιου είδους νοημοσύνης φαίνεται αρκετά λογικό, αλλά αρχίζουμε επίσης να αναρωτιόμαστε, εάν η νοημοσύνη ενυπάρχει και στα μεγάλα σύννεφα. Αν ναι, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πρέπει να προσαρμοστούμε σε ένα νέο είδος νοημοσύνης και «ζωής».

Παρατηρήσεις από τους Harrison, Gould, Perrine, Swift, Brooks και άλλους, αποδεικνύουν αδιαμφισβήτητα ότι ορισμένα από τα αντικείμενα που έχουν παρατηρήσει οι αστρονόμοι υπόκεινται σε θεληματικούς και σκόπιμους ελέγχους, είτε είναι από κομήτες (νεφελώδους) τύπου (κατά τους: Harrison, Perrine, Gould, Bone) είτε πλανητικά (δομικά) είδη (κατά τους: Watson, Swift, Lescarbault, Gruitheinsen κ.α).

Η αστρονομική βιβλιογραφία από το 1885 μέχρι σήμερα έχει συμπεριληφθεί και ερευνηθεί υποτυπωδώς. Αν είναι, παρά, ένα μέρος τόσο παραγωγικό όσο αυτό των «χρόνων του κομήτη,» υπάρχει, πράγματι, ένας πλούτος γνώσης για τα UFO που περιμένει κάποια έρευνα. Είναι αμφίβολο αν θα υπάρχει στα επόμενα χρόνια, γιατί έγινε όλο και περισσότερο μη-δημοφιλής η δημοσίευση αυτών των πληροφοριών. Είναι ελάχιστα πιθανό ότι, τα γραφεία σύνταξης ορισμένων επιστημονικών δημοσιεύσεων μπορεί να διατηρούν κάποια από την παλιά αλληλογραφία τους και, αν ναι, οι αναγνώστες οι οποίοι έχουν αρκετό ενδιαφέρον και πρόσβαση σε αυτά τα αρχεία θα μπορούσαν να αποκομίσουν μια πλούσια ανταμοιβή από ένα κομμάτι της περιήγησης.

Η αναζήτηση των σημειωματάριων των παρατηρητών και αρχεία του παρατηρητηρίου, μπορεί επίσης να αποδώσουν καρπούς και τα παλιά αρχεία των ημερήσιων και εβδομαδιαίων εφημερίδων, ιδίως όπου υπάρχουν επαγγελματικά αστεροσκοπεία ή ενεργά ερασιτεχνικά σωματεία, θα μπορούσε να αποφέρουν κάποιες πολύτιμες πληροφορίες. Χαιρετίζω τις αναφορές των θεμάτων αυτών.

Προτείνω μια συμμαχία ανάμεσα στους ερασιτέχνες αστρονόμους με τηλεσκόπια και τους λάτρεις των UFO, με σκοπό να κρατήσουμε την προσοχή μας σχετικά με το βαρυτικό ουδέτερο του συστήματος Γης –Ήλιου- Σελήνης. Κατά διαστήματα νέας σελήνης και ηλιακής έκλειψης, αυτό το ουδέτερο σημείο θα έχει άμεση σχέση με τον ήλιο και το φεγγάρι, τα οποία θα είναι είτε τοποθετημένα πάνω στον ουρανό ή το ένα πολύ κοντά στο άλλο.

Καθώς η Σελήνη πλησιάζει το πρώτο τέταρτο, το ουδέτερο σημείο θα στραφεί προς τα ανατολικά (αριστερά) του ήλιου και θα κινηθεί πίσω στη γραμμή μεταξύ του πρώτου τετάρτου και της πανσέληνου.

Μετά την πανσέληνο και μέχρι το τρίτο τέταρτο, το ουδέτερο σημείο θα κινηθεί προς τα δυτικά (δεξιά) του ήλιου και θα ταλαντεύεται και πάλι προς τον ήλιο μεταξύ τρίτου τετάρτου και νέας σελήνης. Το ουδέτερο σημείο θα φθάσει στη μέγιστη απόστασή του προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά στο πρώτο και τρίτο τέταρτο, αλλά δεν θα ακολουθήσει το φεγγάρι γύρω από τη γη. Στη νέα σελήνη, το ουδέτερο σημείο θα είναι πολύ κοντά στο φεγγάρι και αυτή θα είναι η στιγμή για να παρακολουθήσουμε αντικείμενα που προσγειώνονται και απογειώνονται από το φεγγάρι, αν και είναι η χειρότερη στιγμή απ ‘όλες για να δεις κάτι σε αυτή την περιοχή, λόγω της αντανάκλασης του ηλιακού φωτός.

Από την άλλη πλευρά, κατά τη στιγμή της πανσελήνου το ουδέτερο σημείο είναι πιο κοντά στη γη και σε άμεση σχέση με τον ήλιο και εκείνη είναι η στιγμή για να παρακολουθήσουμε αντικείμενα που διασχίζουν το δίσκο του ήλιου, κατά πάσα πιθανότητα από τα αριστερά προς τα δεξιά. Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι οι δομές του διαστήματος κάνουν χρήση του ουδέτερου σημείου, λόγω των προβλημάτων μειωμένης πλοήγησης.

Ψάξτε για σχηματισμούς και ομάδες που είναι ιδιαίτερα ενδεικτικές της ευφυούς δράσης.

Οι κομητκές μάζες, από την άλλη πλευρά, είναι πιο εύκολο να φανούν σε άλλα μέρη του ουρανού και είναι λιγότερο πιθανό να χρησιμοποιούν το ουδέτερο σημείο. Ψάξτε τους στο βόρειο ουρανό σε σκοτεινές νύχτες και περιμένετε να δείτε πως μοιάζουν ακριβώς με μικρούς κομήτες χωρίς ουρές ή σαν ένα μικρό νεφέλωμα. Οι ταχείες κινήσεις τους θα προδώσουν τη φύση τους. Παρακολουθήστε την περιοχή του τερματισμού στο φεγγάρι για δραστηριότητα στη σεληνιακή επιφάνεια. Μπορεί να εκπλαγείτε. (σ. Δεν θέλουν, δεν είναι για τον όχλο αυτή η γνώση, που πρέπει δουλικά να προσκυνάει στις εκκλησίες, τα ψεύδη που του πλασσάρουν … μέχρι [18])

Τα UFO, όπως είδαμε και όπως έχει επισημανθεί από τους Palmer και Arnold, Leslie, Wilkins, Fate και άλλους, υπάρχουν για χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι μυστικό ότι υπήρχε κάποια αρχή διαστημικής πτήσης ή αιώρησης, το πρόβλημα ήταν να ξανα-ανακαλυφθεί για τον σύγχρονο πολιτισμό. Όπως έχουμε ξαναπεί, είναι πιο εύκολο να ανακαλύψουμε μια επιστημονική αρχή, εφόσον είναι γνωστό ότι υπάρχει.

Αν οι γήινοι μπορεί να βρίσκονται τόσο κοντά σε αυτό τώρα, άλλες φυλές, είτε μη επίγειες ή μεγάλης επίγειας αρχαιότητας, μπορεί ήδη να το έχουν.

Τα μυστικά της αρχαίας πτήσης και αιώρησης, σύμφωνα με τους ερευνητές πολύ αρχαίων ανατολίτικων αρχείων και σύμφωνα με αναφορές των: Churchward, Leslie και άλλων, έχουν διασωθεί στα μοναστήρια των Ιμαλαΐων, στο Θιβέτ, το Νεπάλ, την Ινδία και την Κίνα. [7][8][9]

Διαστημική Πτήση, Κοινός παρονομαστής: Αν μου ζητούσαν να δηλώσω τη θέση μου με μια λέξη, πιστεύω ότι αυτή η λέξη θα ήταν «απομονωτισμός» ή αν μπορούσα να στριμώξω μία παύλα «αντι-απομονωτισμός».

Ό, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε ή να σκεφτούμε, πρέπει να επεκτείνουμε τις ιδέες μας για ένα κόσμο που να περιλαμβάνει τουλάχιστον ένα ηλιακό σύστημα, και ίσως περισσότερα. Αλλά, έστω κι αν είναι πέρα από την κατανόηση των κουρασμένων μυαλών μας, να προχωρήσουμε περαιτέρω αυτή τη στιγμή, πρέπει απλά να είμαστε ικανοποιημένοι εξετάζοντας το ηλιακό μας σύστημα ως μια ζωντανή οντότητα.

Αυτός ο κουρασμένος από τον πόλεμο, ο στενοχωρημένος και λερωμένος πλανήτης, δεν είναι μόνος – είναι ακριβώς ένα κύτταρο σε μια πολυκυτταρική ενότητα. Ας αναβιώσουμε από αυτή την κατασταλτική ιδέα που ενισχύεται τόσο από την επιστήμη όσο και από τη θρησκεία ότι, ο άνθρωπος, ο Homo Sapiens, του εδώ και τώρα, των Ηνωμένων Πολιτειών και του σήμερα, είναι το τελικό, ένδοξο σημείο στο έργο ενός «παντοδύναμου» και «φιλάνθρωπου» δημιουργού, ολομόναχος σε ένα άπειρο σύμπαν. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια – και στις ειλικρινείς καρδιές μας όλοι μας γνωρίζουμε ότι δεν είναι έτσι.

Αν ήταν να δώσω ακόμη μία λέξη, η λέξη αυτή θα ήταν «αλήθεια». Ενδιαφέρομαι για την αληθινή γνώση. Είναι φιλοσοφία μου ότι, η επιστήμη και η θρησκεία πρέπει να έχουν τουλάχιστον ένα κοινό στοιχείο: την ακούραστη, αδιάλειπτη, αταλάντευτη επιδίωξη της αμερόληπτης, ανόθευτης, αληθινής γνώσης του κόσμου γύρω μας … και πάλι, χρησιμοποιώ τη λέξη «κόσμος» με την παλιά, αυθεντική και καθόλα περιεκτική του έννοια.

Το να φωνάξουμε ότι έχουμε ανακαλύψει την αλήθεια για τα UFO, θα προκαλέσει γελοιοποίηση, ακόμη και για την προσπάθειά μας. Ως εκ τούτου, ας συνοψίσουμε τα συμπεράσματά μας και ας τα προλογίσουμε με την ίδια δήλωση του ανοικτού πνεύματος που απαιτούμε από τους άλλους, τους οποίους καλούμε να βυθιστούν στις μελέτες μας της ιστορικής, μετεωρολογικής και αστρονομικής εκκεντρικότητας.

Πιστεύουμε ότι οι αναλύσεις μας έχουν λάβει υπόψη κάθε πιθανότητα και μας έδωσαν τις πιο λογικές απαντήσεις.

Τα γενικά συμπεράσματα μας, είναι:

1. Ένας τεράστιος αριθμός των μέχρι τώρα ανεξήγητων φαινομένων, εξηγούνται άμεσα από την παραδοχή ότι, προκύπτουν από την ευφυή δράση εκ μέρους όντων που ζουν στο διάστημα σε πλωτά μηχανήματα.
2. Άφθονες παρατηρήσεις από διαπιστευμένους αστρονόμους, παρά τη γενική στάση του επαγγέλματος, αναφέρουν τόσο την ύπαρξη όσο και τη θέση μητρικών δομών από τις οποίες προέρχονται τα UFO.
3. Τα UFO κατοικούν το χώρο ανάμεσα στη γη και το φεγγάρι, πιθανώς κατά προσέγγιση στην περιοχή του βαρυτικού ουδέτερου γης-ηλίου-σελήνης, περίπου 165.000 σε 170.000 μίλια από τη γη.
4. Ενώ μερικά από τα μεγαλύτερα αντικείμενα (όπως αυτό που καταδίωξε ο Mantell και το δέκα-μιλίων που θεάθηκε πάνω από το Κάνσας) μπορούν περιστασιακά να έρθουν κοντά στο έδαφος μας, βλέπουμε, ως επί το πλείστον, να στέλνουν στις διερευνητικές αποστολές, τους μικρούς και ευκίνητους παρατηρητές των στερεών και νεφελωδών τύπων.
5. Έχουν αναπτύξει μια πηγή ενέργειας πολύ ανώτερη από οτιδήποτε επίσημα γνωρίζουμε.
6. Τα UFO, μας έχουν δείξει το δρόμο για ένα σύντομο ερευνητικό πρόγραμμα το οποίο θα μπορούσε να μας παρέχει διαστημικά ταξίδια σε μια δεκαετία, σε ένα μικρό κλάσμα του κόστους της προσπάθειας για την ανάπτυξη της πυραυλικής πτήσης, αρκεί μόνο να επικεντρώσουμε την έρευνά μας στα κατάλληλα κανάλια.
7. Ο ίδιος ο αριθμός και η ποικιλία των UFO, την οποία συνεχώς βλέπουμε, είναι σχεδόν, εκ των προτέρων απόδειξη μίας καταγωγής κοντά στη γη. Ακόμη και η απόσταση από τους διάφορους πλανήτες όπως η Αφροδίτη και ο Άρης φαίνεται πάρα πολύ μεγάλη για να επιτρέπει τέτοια ασυδοσία.

Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα UFO είναι μόνιμα, επειδή βρίσκονται εδώ για πολλούς αιώνες. Το γεγονός ότι μάθαμε για αυτά τόσο ξαφνικά, μπορεί να οφείλεται εν μέρει στην αυξημένη δραστηριότητα, αλλά είναι πιο πιθανά, το αποτέλεσμα του δικού μας αργού ξυπνήματος από την πνευματική ανωριμότητα. Εξαντλητική έρευνα έχει αποκαλύψει τα αρχεία των παρατηρήσεων που καλύπτουν χιλιάδες χρόνια, και μερικές φορές πραγματικές επισκέψεις και επαφές με τη φυλή μας. [4]
Περισσότερα από αυτά τα περιστατικά έρχονται στο φως συνεχώς, καθώς η έρευνα συνεχίστηκε έχοντας τα UFO κατά νου. Τώρα που γνωρίζουμε για τα UFO και ξέρουμε τι πρέπει να αναζητήσουμε, τα ασυσχέτιστα στοιχεία των προκατόχων μας προσλαμβάνουν μια έννοια που μέχρι σήμερα έλειπε και γίνεται σημαντική. Είναι πλέον στο χέρι μας να ανακαλύψουμε και να αναλύσουμε όλα τα δεδομένα και να τα συσχετίσουμε με τις τρέχουσες παρατηρήσεις.

Δεν είναι πλέον αναγκαίο να τους ερμηνεύσουμε ως επισκέπτες από τον Άρη, την Αφροδίτη, ή το Άλφα του Κενταύρου. Είναι ένα μέρος της δικής μας άμεσης οικογένεια – ένα μέρος του δυαδικού συστήματος του πλανήτη μας, γη-σελήνη. Δεν χρειάστηκε να κάνουν όλα αυτά τα εκατομμύρια μίλια από πουθενά. Βρίσκονται εδώ, για χιλιάδες χρόνια. Είτε είμαστε υπό την κατοχή τους, όπως τα βοοειδή, είτε ανήκουμε ο ένας στον άλλο με κοινή καταγωγή και σύνδεση, είναι ένα ενδιαφέρον πρόβλημα, το οποίο μπορεί σύντομα να επιλυθεί, αν είμαστε ψύχραιμοι.

Σε τελική περίληψη, τα UFO βρίσκονται γύρω μας για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και ίσως είναι ο συνδετικός κρίκος με το πρώτο κύμα του επίγειου πολιτισμού. Έχουν χρησιμοποιηθεί εναντίον μας σε κάποιες πολύ μικρές και ασήμαντες περιπτώσεις, όμως, στο σύνολό τους, είτε είναι φιλικά, είτε αδιάφορα.
[Σημείωση της Laura: αυτή είναι προφανώς μια γνώμη βάσει περιορισμένων δεδομένων. Αναρωτιέται κανείς αν οι μεταγενέστερες μελέτες Jessup οδήγησαν σε διαφορετικό συμπέρασμα, και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που πέθανε;] [6] (δεν πέθανε αλλά δολοφονήθηκε, μελέτησε τον σύνδεσμο)

Λειτουργούν με δυνάμεις προς το παρόν άγνωστες σε μας, αλλά με πολύ μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από ότι σκεφτόμαστε. Το διάστημα, περιέχει διάφορα ανάμεικτα υπολείμματα για να παρέχει πολλές από τις απαιτήσεις της ζωής του διαστήματος και, τα υπόλοιπα αποκτώνται από τις επιφάνειες της γης και της σελήνης, ενώ τα UFO περνούν τον περισσότερο χρόνο τους στα ουδέτερα σημεία του διαστήματος. [14][15]

Έχουμε ΑΤΙΑ. Είναι πολλών ειδών, πάντα ήταν, έτσι ώστε να μπορούν να προέρχονται από διάφορες πηγές. Είναι είτε επίγεια, είτε εξωγήινα, ή και τα δύο. Πιστεύουμε ότι είναι εξωγήινα, αλλά εξ αποστάσεως γήινης προέλευσης. Πιστεύουμε ότι είναι και τα δύο. Θεωρούμε ότι κάποιες νέες επιστημονικές αρχές είναι μαζί μας, ίσως ακόμη και τώρα να λειτουργούν εντός των δικών μας στρατιωτικών εργαστηρίων και μπορεί να σκάσουν μπροστά μας ανά πάσα στιγμή – και ότι ως φυλή μπορεί να είμαστε στα πρόθυρα κάτι ανάλογου με αυτό που ο σύγχρονος ατομικός επιστήμονας, αποκαλεί «κβαντική επέκταση» ! [5] [16] Καμία άλλη σειρά συμπερασμάτων δε θα χρησιμεύσει ως κοινός παρονομαστής όλων των παρατηρούμενων γεγονότων.
terrapapers
Από το thecuriosityofcat
ΠΗΓΗ