Οι γειτονιές του Κολωνού και της Ακαδημίας Πλάτωνος γεννήθηκαν όπως και άλλες μαζί με την Μικρασιατική καταστροφή τότε που οι πρόσφυγες έστησαν τα πρώτα τσαντήρια τις πρώτες παράγκες.
Στα χρόνια του Εμφυλίου είχαν και τις δύο ομάδες ισχυρές και τους αριστερούς και τους δεξιούς.
Εκεί μπερδεύτηκε η κατάσταση...
Οι πρώην καλοί γείτονες που έβραζαν στο ίδιο καζάνι έγιναν εχθροί....περισσότερο οι άντρες και λιγότερο τα γυναικόπαιδα.
Στην αυλή έμεναν και δύο από αυτές τις οικογένειες ...στο αστυνομικό τμήμα
της περιοχής υπηρετούσε ο ένας και ο άλλος εργάτης σε κάποιο εργοστάσιο.
Πρωϊ έφευγαν και οι δύο ο ένας για την υπηρεσία του και ο άλλος για να συναντήσει τους συντρόφους του.
Ο αστυνομικός την στολή την είχε αναμάσχαλα τυλιγμένη σε εφημερίδα φοβούμενος για επίθεση μέχρι να φτάσει πίσω από την Λένορμαν στην Δωδώνης στο Τμήμα.
Κοιτούσαν ο ένας τον άλλο με νόημα...."...πρόσεχε..."
Μας πώς να μην νοιαζόντουσαν...τα παιδιά τους μαζί στο σχολείο...οι γυναίκες τους σαν αδελφές.
Η σπιτονοικοκυρά σε ουδέτερο στρατόπεδο αγωνιούσε και για τους δύο...τους
έδινε συμβουλές.
Έχανε το παιδί την μάνα τότε...ποιές συμβουλές...
Και ερχόντουσαν τα πολεμικά ανακοινωθέντα...."...σκοτώθηκαν δύο στο Μεταξουργείο..."..."...μάχες στην Πατησίων..."
Δύσκολα χρόνια...πέρασαν και τις μάχες στους δρόμους διαδέχτηκαν οι μάχες
για την καθημερινή επιβίωση.
Δεν υπήρχε ντροπή...όσοι ήταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση έδιναν στους άλλους ότι μπορούσαν.
Βλέποντας τις σημερινές εικόνες στους ίδιους δρόμους του Κολωνού της Ακαδημίας Πλάτωνος με τα παιδιά αλλά και μεγάλους να ψάχνουν στα σκουπίδια με απόγνωση διακρίνω μια διαφορά από εκείνα τα δύσκολα χρόνια που ακούγεται σίγουρα περίεργα...
...τότε δεν υπήρχαν και σκουπίδια για να ψάξεις....
Τίποτα δεν πήγαινε στον τενεκέ των σκουπιδιών ... μόνο τα εφημεριδόχαρτα-υγείας ήταν για πέταμα και τα έκαιγαν.
Δυστυχώς σήμερα μια βόλτα σε αυτές τις γειτονιές δεν είναι ότι το καλύτερο.
Άνθρωποι...άνθρωποι παντού αγνώστου αριθμού...προέλευσης...προσπαθούν
να επιβιώσουν κάτω από άθλιες συνθήκες.
Στενοχωριέμαι όταν είμαι στο σημείο όπου κάποτε υπήρχε
το σπίτι με την μεγάλη αυλή και τις πολλές κάμαρες με τους συναυλικούς
και σήμερα δεν υπάρχει λόγω της Εφορίας Αρχαιοτήτων που τιμής ένεκεν
άφησε την ελιά που ήταν μπροστά από την δική μας κάμαρα δίπλα
στα ευρήματα της Ακαδημίας του Πλάτωνα.....
πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου