Συνεντεύξεις
Νίκος Ορφανίδης
Πέτρος Παπαπολυβίου
Κείμενα
Πόρισμα για το «Φάκελο της Κύπρου» της κυπριακής Βουλής
Δημήτρης Ταλιαδώρος
Επιμέλεια αφιερώματος, συνεντεύξεις, εισαγωγή: Στέλιος Κούκος
skoukos@makthes.gr
Σαράντα χρόνια μετά
Όταν πριν εκατό χρόνια η γερμανική αυτοκρατορία ζητούσε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο να προδώσει τη σύμμαχο Σερβία, είναι γνωστό πως ο έλληνας πρωθυπουργός απάντησε λέγοντας: «Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να κάνει μια τόσο μεγάλη ατιμία»!
Αντιθέτως, πριν 40 χρόνια, στην περίπτωση της Κύπρου, πολλές μεγάλες χώρες, πολιτικοί και στρατιωτικοί συνασπισμοί συνεργάστηκαν ή έκαναν πλάτες για να εκτελεστεί μια τεράστια ατιμία και μάλιστα εναντίον ενός μικρού κρατικού μορφώματος. Μιας χώρας με νωπές ακόμη τις υπογραφές για την ίδρυσή της, αφού λίγα χρόνια πριν είχε λήξει ο εθνικοαπελευθερωτικός αντιαποικιακός αγώνας της εναντίον των Βρετανών, που είχε ως σκοπό την ένωση με τον εθνικό κορμό, την Ελλάδα. Αντ' αυτού όμως της παραχώρησαν ανεξαρτησία, και μάλιστα με «συνεταίρους» στο νεοϊδρυθέν κράτος τους συνεργάτες των αποικιοκρατών Τουρκοκύπριους. Λίγα χρόνια πριν, η ίδια η Τουρκία δεν ήθελε να ακούσει για οποιαδήποτε ανάμιξή της στην Κύπρο... Η Βρετανία όμως ήταν αρκετά Μεγάλη για να κάνει, χωρίς αιδώ, οποιουδήποτε τύπου ατιμία προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντά της - ακόμη και απέναντι στο ελληνικό έθνος, το οποίο ήταν σύμμαχός της στους δύο παγκοσμίους πολέμους. Έτσι, στο παιχνίδι της διεκδίκησης της ελληνικής Μεγαλονήσου με τον αρχαιότατο πολιτισμό έβαλε την Τουρκία, κράτος καιροσκοπικό και εχθρικό προς τις συμμάχους των δύο παγκοσμίων πολέμων. Το διαίρει και βασίλευε ήταν ένα παιχνίδι που ήξερε να το παίζει πάρα πολύ καλά...
Τελικά το 1974 Τουρκία, ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, ΝΑΤΟ αλλά και Σοβιετική Ένωση και Σύμφωνο της Βαρσοβίας βοήθησαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να διαπραχθεί η μεγάλη αυτή ατιμία και να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους στην περιοχή ή σε άλλα σημεία του πλανήτη, έναντι φυσικά ποικίλων ανταλλαγμάτων. Βεβαίως δεν είναι δυνατόν να ξεχνάμε πως τη μεγάλη αυτή ατιμία έβαλε σε ενέργεια η προδοσία που διέπραξε απέναντι στο έθνος η αμερικανονατοϊκών συμφερόντων στρατιωτική χούντα των Αθηνών της 21ης Απριλίου του 1967, που εγκαθίδρυσαν οι επίορκοι συνταγματάρχες Παπαδόπουλος, Πατακός και Μακαρέζος. Την ίδια χρονιά μάλιστα, και λίγους μήνες μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας τους, απέσυραν με συνοπτικές διαδικασίες την ελληνική μεραρχία που έστειλε ο Γεώργιος Παπανδρέου στην Κύπρο, δείχνοντας αμέσως τις πατριωτικές τους προθέσεις και τι θα έπρεπε να περιμένει η χώρα από αυτούς. Είναι γνωστό πως με την παρουσία της μεραρχίας στην Κύπρο οι Τούρκοι δεν θα διανοούνταν να επιχειρήσουν αποβίβαση.
Επικεφαλής της εθνικής προδοσίας του 1974 ήταν ο ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης - η «Αρσακειάδα», όπως τον αποκάλεσε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος για να δείξει τη «νομιμοφροσύνη» του πρώτου προς το καθεστώς των συνταγματαρχών. Στη συνέχεια βέβαια ο Ιωαννίδης έλαβε εντολή από τους Αμερικανούς να τους εκπαραθυρώσει. Αυτός πραγματοποίησε το απροκάλυπτο χουντικό πραξικόπημα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 15 Ιουλίου του 1974 ανοίγοντας διάπλατα τις πύλες της Κύπρου στις ορδές του Αττίλα πέντε μέρες μετά. Η ατιμία των παραφρόνων και επηρμένων χουντικών αξιωματικών φάνηκε και στην «αντιμετώπιση» της απόβασης του τουρκικού στρατού στα παράλια της Κερύνειας. Ούτε την ίδια τη στρατιωτική τους τιμή και αξιοπρέπεια δεν διαφύλαξαν, ενώ παγίδευσαν δολοφονικά υφισταμένους τους γενναίους αξιωματικούς, στρατιώτες, πολίτες, μεταξύ αυτών γέροντες και γυναικόπαιδα, που υπέστησαν τις θηριωδίες και τα μαρτύρια των ανέκαθεν τουρκικών δηώσεων...
Ο αόρατος δικτάτωρ, ήτοι η «Αρσακειάδα», θα πει στον αμερικανό Σίσκο που έσπευσε στην Ελλάδα για να ελέγξει από κοντά την έκβαση των γεγονότων: «Μας εξαπατήσατε». Ενώ κάποια άλλη στιγμή θα δηλώσει επίσης πως «αν μιλήσω, όλοι οι Έλληνες θα γίνουν κομμουνιστές». Αλλά δεν μίλησε ούτε όταν κατέρρευσε ο κομουνισμός και δεν ανέλαβε ποτέ τις ευθύνες του. Τώρα πώς υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που θαυμάζουν τους προδότες χουντικούς αξιωματικούς και έλκονται από ακραίες ιδεολογίες και πρακτικές, και δη νεοναζιστικές, αυτό δεν αποτελεί μόνον έλλειψη μνήμης και άγνοια της ιστορίας, αλλά αγγίζει τα όρια της ψυχοπαθολογίας.
Και όλα αυτά 40 χρόνια μετά, που βεβαίως καμία ατιμία και αδικία δεν έχει αποκατασταθεί. Αντιθέτως ζητούν συνεχώς από την ελληνοκυπριακή πλευρά να κάνει υποχωρήσεις! Το αμερικανοβρετανικό σχέδιο Ανάν παραχωρούσε δικαιώματα στην Τουρκία σε όλη την Κύπρο και διατέθηκαν δεξιά και αριστερά εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια για την υποστήριξή του...
Ένα άλλο παράδοξο που σχετίζεται με τα γεγονότα του 1974 είναι η άρνηση της Βουλής των Ελλήνων να παραχωρήσει στην αντίστοιχη κυπριακή Βουλή τα στοιχεία που προέκυψαν από την εξεταστική των πραγμάτων επιτροπής για το θέμα της κυπριακής τραγωδίας. Έχω την εντύπωση πως η ελληνική Βουλή δεν το κάνει για να προστατεύσει κάποια πρόσωπα εξ Ελλάδος, αλλά μάλλον δεσμεύεται από τον αμερικανονατοϊκό παράγοντα για την απόκρυψη των στοιχείων που φανερώνουν την πρωταγωνιστική ανάμιξη και την καθοδήγησή του. Έτσι όμως μπορούν να προωθούν άνετα και... διπλωματικά τις νέες τους ατιμίες, υπό τη μορφή καινούργιων προτάσεων λύσης του Κυπριακού, οι οποίες σε κάποιους μπορεί να φαίνονται και πάλι ως νέες ευκαιρίες!
Σίγουρα όμως οι Έλληνες της Κύπρου και μνήμη έχουν και την ελληνική τους παράδοση τιμούν. Γι' αυτό και φωνές που μας έρχονται από τη μαρτυρική Μεγαλόνησο είναι ακόμη σπαρακτικές...
Στη φωτογραφία διακρίνεται το συλημένο από τους Τούρκους νεκροταφείο του χωριού Λευκόνοικο στην επαρχία Αμμοχώστου.
* Για να διαβάσετε το αφιέρωμα σε μορφή pdf πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου