Με την ρέγγα μεγαλώσανε γενιές....βασικό είδος στο σπίτι...
Είχε αντοχή δεν χάλαγε ...
Με λίγα κομματάκια βουτηγμένα στο λάδι με μπόλικο λεμόνι που βούταγες
παπάρα και στην συνέχεια την έτρωγες με την φασουλάδα έπινες και δύο ποτήρια
νερό καθ΄ότι ήταν λύσα στο αλάτι και φούσκωνε η μπακανιάρικη κοιλιά σου.
Σε ξύλινα μικρά κουτιά ήταν στα μπακάλικα σε πρώτη θέση καθ΄ότι ήταν προϊόν
ευρείας κατανάλωσης.
Στην αγορά στην Αθήνα την εύρισκες φθηνότερη στα αλίπαστα που έγραφε η πινακίδα του χοντρέμπορου....τίγκα στο αλάτι δηλαδή για να αντέχουν.
Αυτός είχε όλα τα βασικά προϊόντα της λαϊκής διατροφής....
Σαρδέλες στα τσίγκινα μεγάλα κουτιά....ρέγγες φυσικά....λακέρδα για τους περισσότερο
έχοντες γιατί την είχε την τιμή της η άτιμη...ελιές θρούμπες...καλαμών κ.λ.π.
και όσπρια βέβαια αλλά και σαλιγκάρια.
Αγόραζες χοντρικώς για καναδυό βδομάδες και σου ερχόντουσαν φθηνότερα
αλλά και φρεσκότερα όπως έλεγε ο χοντρέμπορας.
Θα μου πείς πώς ξεχώριζες την φρέσκια ρέγγα...απλά η μπαγιάτικη είχε πάθει ακαμψία από την πολυκαιρία.
Χαρακτηριστική η μυρουδιά του χοντρομπακάλικου όταν έμπαινες μέσα....
Ντοματοπελτές σε μεγάλους ντενεκέδες ...χύμα δηλαδή...
Αυτόν στον έβαζαν το απόγευμα στο ψωμί με λίγο λάδι πρίν φύγεις για την αλάνα.
Λέρωνες την μούρη και έκανες μια με το μανίκι και καθάριζες για να εισπράξεις
στην συνέχεια καμμία φάπα γυρίζοντας στο σπίτι σε συνδυασμό με τα ματωμένα
γόνατα.
Η ρέγγα ήταν αγαπημένος μεζές των μεγάλων γιατί τράβαγε κρασί αλλά και των οργισμένων νέων για άλλους λόγους.
Βλέπε σινεμά ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ ...ΑΛΑΣΚΑ που άναβαν εφημερίδα την ώρα που έπαιζε
η ταινία και έψηναν την ρέγγα με τα γνωστά επακόλουθα.
πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου