Οι πραγματικοί Τζέιμς Μπόντ που έκλεβαν μυστικά των Ναζί

Ο Ίαν Φλέμινγκ, ο δημιουργός του Τζέιμς Μποντ – του περιβόητου πράκτορα 007, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αξιωματικός των υπηρεσιών πληροφοριών του βρετανικού Ναυτικού, συγκρότησε μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι βοήθησαν να αλλάξει η πορεία του πολέμου. Ένας από αυτούς ήταν ο Ελληνικής καταγωγής Τέο Ιονίδης.

Ο Ιονίδης ήταν 39 ετών όταν κατετάγη ως εθελοντής έφεδρος του Βασιλικού Ναυτικού στις αρχές του Πολέμου. Στην γυναίκα του είχε πει ότι έκανε μια βαρετή δουλειά διακομιστή εγγράφων στο γραφείο του Ναυάρχου. Παρόλα αυτά, όπως ανακάλυψε η οικογένειά του μόλις πρόσφατα, η αλήθεια απείχε παρά πολύ από την ιστορία που τους έλεγε.

Ο Ιονίδης είχε επιλεγεί προσωπικά από τον Ίαν Φλέμινγκ για να συμμετάσχει σε μια άκρως απόρρητη ομάδα κομάντος. Είχε εκπαιδευτεί στην χρήση κάθε είδους εξοπλισμού και θα τον έστελναν στην Γαλλία λίγο πριν την Απόβαση.

Η Επιθετική Ομάδα «30AU» ήταν η μεγαλύτερη προσφορά του Φλέμινγκ στον Πόλεμο και φυσικά η έμπνευση για τα μυθιστορήματα του Τζέιμς Μπόντ.

Όλα ξεκίνησαν από το Δωμάτιο 39 στο κτίριο του Ναυτικού Επιτελείου απέναντι από την Ντάουνιγκ Στριτ. Τώρα αυτό είναι ένας χώρος εκπαίδευσης, αλλά τότε ήταν γεμάτος από άντρες που κάπνιζαν σαν φουγάρα και τηλέφωνα που χτυπούσαν όλη την ώρα. Οι άντρες αυτοί προσπαθούσαν να εμπνευστούν νέους τρόπους για να σαμποτάρουν τους Γερμανούς. Τελούσαν υπό τον Ναύαρχο, Τζον Γκοντφρι, που μετέπειτα αποτέλεσε την βάση για τον χαρακτήρα του «Μ» των ιστοριών του 007.

Στην αρχή οι «30AU» προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι οι Γερμανοί υπερείχαν των Βρετανών σε όλα: κωδικοποίηση, πυραύλους, υποβρύχια, τορπίλες, νάρκες και λοιπά. Τότε, το 1942 ο Φλέμινγκ πρότεινε μια απλή λύση: Να τα κλέψουν.

Ο Ναύαρχος είπε «ναι, σίγουρα» και αμέσως ξεκίνησαν την εκπαίδευση. Εκτός από την στρατιωτική πλευρά, έμαθαν να κάνουν διαρρήξεις, να παραβιάζουν κλειδαριές και να ανατινάσσουν χρηματοκιβώτια. Μάλιστα, υπέγραψαν ένα χαρτί στο οποίο έλεγαν ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν αυτές τις ικανότητες στην μετά τον πόλεμο ζωή τους!

Η πρώτη φορά που επιχείρησαν να αποβιβαστούν σε γερμανικό έδαφος ήταν καταστροφική. Οι 30 γύρισαν πίσω άπρακτοι ενώ πολλοί στρατιώτες χάθηκαν στην μάχη με τους Γερμανούς. Αμέσως μετά εστάλησαν στην Μάλτα, στην Σικελία και στην ιταλική ενδοχώρα, όπου διέπρεψαν. Έκλεψαν πολλούς κώδικες, απόρρητα έγγραφα, μια μηχανή κωδικοποίησης τύπου «Αίνιγμα», ενώ απήγαγαν και έναν Ιταλό Ναύαρχο.

Οι «30AU» ήταν πλέον απαραίτητοι για το D-Day, αλλά αυτό σήμαινε αύξηση του δυναμικού. Οι άντρες πίσω στο Δωμάτιο 39 στρατολογούσαν διαρκώς και στο δυτικό Σάσεξ της Βρετανίας είχε στηθεί ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης. Όμως για την συμμετοχή στην ομάδα ήταν απαραίτητη η υπογραφή ενός αυστηρού συμφώνου εχεμύθειας.

Τότε ήταν που ο Τέο Ιονίδης στρατολογήθηκε. Ποτέ δεν είπε στους δικούς του τι θα έκανε αν και η γυναίκα του είχε καταλάβει ότι εκπαιδευόταν για κάτι. Τελευταία φορά τους είδε τον Μάρτιο του 1944 στο Λονδίνο, μερικούς μήνες πριν σκοτωθεί.

Ο Ιονίδης, προερχόμενος από εύπορη οικογένεια Ελληνικής καταγωγής, που όμως τα είχε βρει δύσκολα κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όντας μικρός σε ηλικία (γεννήθηκε το 1900) δεν πρόλαβε να πολεμήσει τότε και το 1920 δούλεψε για τους Αδερφούς Ράλλη, που ήταν έμποροι με δραστηριότητα στην Ινδία. (Οι Έλληνες έμποροι της Αγγλίας γύρω στο 1850 διατηρούσαν τον έλεγχο του 40% του λιμανιού του Λίβερπουλ).

Όμως η εταιρία των Αδελφών Ράλλη έκλεισε το 1930 και ο Ιονίδης επέστρεψε στο Λονδίνο. Μέχρι το 1939 που ξέσπασε ο Πόλεμος και κατετάγη ήταν άνεργος εξαιτίας της Μεγάλης Ύφεσης. Λόγω της εμπειρίας του στα καράβια επιλέχθηκε στο Ναυτικό.

Την προσοχή του Φλέμινγκ την τράβηξε όταν πήγε στο γραφείο του Ναυάρχου μια ανάλυσή του πάνω σε νέα είδη τορπιλών – τα σχέδια των οποίων κλάπηκαν από την Σικελία. Μετά από δυο μήνες εκπαίδευσης βρέθηκε πάνω σε ένα πλοίο – μέλος του στόλου της Απόβασης.

Η ομάδα μετά το D-Day δεν κατάφερε να προσφέρει πολλά. Πολλοί από αυτούς είχαν βρεθεί σε ένα χωράφι όπου ξάπλωσαν για να κοιμηθούν το βράδυ. Άκουσαν το γερμανικό βομβαρδιστικό να περνάει και να ρίχνει τις βόμβες. Πολλοί λίγοι επέζησαν. Ένας από αυτούς, ο Άλαν Ρόιλ 70 χρόνια μετά με ένα χάρτη της Νορμανδίας και τον γιο του, Νικ, παρέα ακολούθησαν τα βήματα της ομάδας μέχρι το χωράφι. Έστειλε τον χάρτη με το χωράφι κυκλωμένο στην οικογένεια του Ιονίδη.

Όταν ο εγγονός του, Τζάστιν Ρόουλατ, ακολούθησε τα ίδια βήματα, όπως έγραψε μετά στο BBC, μίλησε με κάποιους Γάλλους χωρικούς της περιοχής. Κανείς δεν ήξερε ότι σε εκείνο το χωράφι είχαν σκοτωθεί Βρετανοί στρατιώτες.

tvxs