Επιθανάτια εμπειρία - Ποιοι και γιατί τη βιώνουν;

Υπάρχει επιστημονική εξήγηση για τα οράματα, τα συναισθήματα που βιώνει κάποιος ασθενής σε αυτή την κατάσταση?

 Ο βρετανός Dr Πίτερ Φένγουικ, νευροψυχολόγος κι ερευνητής, τον οποίον συνάντησε το Livemedia στο Λονδίνο, ασχολείται με τις λειτουργίες του εγκεφάλου και μελετά για περίπου 30 χρόνια τις επιθανάτιες εμπειρίες: γιατί συμβαίνουν, ποιοι είναι αυτοί που τις βιώνουν και γιατί, προσπαθώντας να εξηγήσει τη διαδικασία θανάτου.Το ερώτημα που βασανίζει τον άνθρωπο από τη γέννησή του, είναι αν υπάρχει κάτι πέρα από το θάνατο. Αν, υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, όπως διδάσκει και η θρησκεία μας.

Αυτό που λένε οι επιστήμονες είναι ότι όταν ο εγκέφαλος είναι νεκρός ύστερα από μία καρδιακή ανακοπή, δεν μπορεί να έχει συνείδηση. Ειδικά κατά τη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων καρδιάς, ο οργανισμός ψύχεται στους 20 βαθμούς για μισή ώρα. Σταματούν να λειτουργούν όλα τα όργανα. Ο ασθενής είναι ουσιαστικά νεκρός, μέχρι να τον επαναφέρουν οι γιατροί μετά το τέλος της επέμβασης. Τότε, συμφωνα με τους χειρουργούς όλοι θα έπρεπε να έχουν επιθανάτια εμπειρία. Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, που μελέτησαν τη νευροφυσιολογική κατάσταση του εγκεφάλου εκτιμούν ότι ακριβώς μετά την ανακοπή της καρδιάς, παρατηρείται στον εγκέφαλο μια έκρηξη ηλεκτρικής δραστηριότητας.

 Η έντονη αυτή ηλεκτρική δραστηριότητα εκτιμάται πως "γεννά" τη συνείδηση των επιθανάτιων εμπειριών. Από την άλλη πλευρά όμως, πώς αυτοί που ισχυρίζονται ότι έχουν βιώσει μία εμπειρία, περιγράφουν πρόσωπα και εικόνες, που υπήρχαν αλλά δεν τις έχουν δει ποτέ στη ζωή τους; Τι γίνεται όμως αυτή η ενέργεια όταν ο εγκέφαλος σταματήσει να λειτουργεί; Χάνεται; Εξαϋλώνεται; 

Περνάει σε κάποιο άλλο σύμπαν όπου δεν υπάρχουν οι στενές έννοιες του χωροχρόνου; Αλλάζει μορφή;
Μπορούμε με τις μεταβλητές της ζωής και τις μαθηματικές εξισώσεις να λύσουμε την εξίσωση του θανάτου; Θα καταφέρουμε να αντιληφθούμε κάτι; ‘Η τελικά υπάρχει μόνο το απόλυτο σκοτάδι; Ο εγκέφαλος μας είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου, και μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Σε αυτη που πολύ απλά καλούμαστε να γεννηθούμε, να ζήσουμε και να εγκαταλείψουμε.

πηγή