Χρειαζόμαστε "Νικηταράδες και Πλαστήρες"...αν και κάποιοι λένε πως δεν υπάρχει Άη Βασίλης...

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Χρειαζόμαστε – δυστυχώς - Νικηταράδες και Πλαστήρες- ...αν και από διάφορες πλευρές λέγεται πως δεν υπάρχει Άι Βασίλης...εκεί κολλάει το «δυστυχώς»...


Ο Νικηταράς – λέγεται πως – ήταν ένας πολέμαρχος που δεν καταδέχτηκε ποτέ να πλιατσικολογήσει.
Η κατοπινή φτώχεια του μέσα στην οποία πέθανε αποτελεί το παράσημό του.


Η σωματική ταλαιπωρία και ανημπόρια – σχεδόν στα όρια της οσιότητας – καθώς και το ότι παρέδωσε πνεύμα τελειώνοντας την εξαθλιωμένη ζωή του μέσα στην μιζέρια της επαιτείας αποτέλεσε τον προσωπικό του ηθικό καθαγιασμό.


Καμία σχέση με τον τόσο πολύ παραχαϊδεμένο της ιστορίας Μακρυγιάννη που έφτασε ν’ αναφωνήσει στα πηγαδάκια του κοινοβουλίου:


«...άϊντε πια, καιρός να φύγουνε αυτοί...να’ ρθει κι η σειρά μας να φάμε...»


Η έτερη «ασκητική φιγούρα» της σύγχρονης πολεμικής μας ιστορίας είναι ο στρατηγός Πλαστήρας.
Δύο μόνο περιστατικά από τα τελειώματα της ζωής του είναι αρκετά:


Τον καιρό της πολιτικής του παντοδυναμίας, αν και θα μπορούσε, συνέχιζε να μένει σε ένα ασκητικό δωμάτιο και να κοιμάται σ’ ένα ράντζο εκστρατείας.


Κάποια στιγμή μπήκε στο δωμάτιό του – επίσημα – η ίδια η βασίλισσα.


Κοιτάζοντας γύρω της το απλό στρατιωτικό περιβάλλον του πολιτικού-στρατηγού περίλυπη του είπε:


«...Νίκο γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;...»


Η απάντηση που εισέπραξε ήταν η ίδια με την παρακάτω:




Κάποια στιγμή, ένας από το πολιτικό επιτελείο του Πλαστήρα του πρότεινε να τους αφήσει να του βάλουν τηλέφωνο...δύσκολες οι γραμμές εκείνη την εποχή...ο στρατηγός το θεώρησε πολυτέλεια...


«...τι είπες ρε; Εδώ ο λαός πεινάει κι εγώ θα βάλω γύρω μου τέτοιες πολυτέλειες;»...


Η μόνη πολυτέλεια που επέτρεπε στον εαυτό του ο ασκητικός σκληραγωγημένος ορεσείβιος Πολέμαρχος ήταν λίγη «φέτα» κάθε εβδομάδα ως συμπλήρωμα στο ΠΑΝΤΑ λιτό γεύμα του...


Μετά τον θάνατό τους, οι γιατροί που τους εξέτασαν – και τους δύο Ιστορικούς μας Πολέμαρχους – βρήκαν και μέτρησαν δεκάδες σπαθιές, μαχαιριές, τρύπες από σφαίρες και λαβωματιές στα σώματά τους...


Καμία όμως «ηθική λαβωματιά» δεν λέρωσε το όνομά τους...


Ναι...θεωρητικά, αυτό χρειαζόμαστε σήμερα...


Αλλά...


Ας το πάρουμε από την κοίτη του αυτό το ρεύμα για να δούμε κατά πόσον είναι εφικτό να περιμένουμε κάτι τέτοιο...


Σαφώς και το «Ήθος της Ψυχής» δεν είναι ένα και μοναδικό διαμέτρημα...


Ούτε και κάνουν όλοι για όλα...


Να, ας πούμε, πόσα (κοσμικά αποτελέσματα) μπορείς να περιμένεις από την «βαθιά σεβάσμια μυστικιστική φύση»;


Βλέπεις, συνήθως, αυτού του τύπου το «καθάριο άτομο», η «άδολη φύση», η «Ηθική Δύναμη» δεν ενδιαφέρεται ούτε για την Πολιτική, ούτε και για την (κοσμική) απόδοση Δικαιοσύνης...


Όσο «καθαρίζει η ψυχή του» τόσο κλείνεται στον εαυτό του και «αποσύρεται από τα εγκόσμια»...


«Πείθεται» κατά κάποιον «μυστήριο μεταφυσικό» τρόπο πως αυτή η δυσώδης κατάσταση ξεφεύγει απ’ τ’ ανθρώπινα μέτρα, προέρχεται από αλλού και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί με τ’ ανθρώπινα μέσα...


Λυπάται, στενοχωριέται βαθύτατα, θρηνεί μέσα του, θα ήθελε να πιστέψει πως κάτι μπορεί να γίνει, αλλά...κατά κάποιον τρόπο «παραιτείται»...απλώς σκύβει το κεφάλι και αποσύρεται...


Τέτοιοι άνθρωποι, στην κυριολεξία «ανώτερες ψυχές» σαφώς και υπάρχουν γύρω μας κι ανάμεσά μας...


Αν και δεν κάνουν θόρυβο, αν και κινούνται τόσο διακριτικά και αέρινα ανάμεσα στην όλο θόρυβο μάζα, είναι αδύνατον να μην σε συνεπάρει η «αύρα» τους αν τύχει και βρεθείς δίπλα τους...και μόνο που θα περάσει από το πλάι σου, σε «γαληνεύει»...


Και απλά «φεύγει»...


Αυτοί είναι πραγματικοί «ηθικοί πνεύμονες»....πλην όμως η τάση τους είναι η «Ασκητική Απόσυρση»...και όχι κατ’ ανάγκην η «Μοναστική Ιερατική Ατραπός»...


«Αυτοί» είναι το «άλλο άκρο»...πιθανόν, μία τέτοια φύση να είχε στο νου του ο Πλάτωνας όταν έγραφε την Πολιτεία του...


Πιθανόν και όχι...


Όπως και νά' χει, από εκεί μέχρι τους Πλαστήρες και τους Νικηταράδες απλώνεται η «δεξαμενή» όπου πρέπει ν’ αναζητηθούν οι σύγχρονοι Ηράκλειοι...


Μοιραίες φύσεις, όμοιοι με κάποιους βυζαντινούς στρατηγούς που ενώ η ψυχή τους καίγονταν ν’ ακολουθήσει την Ιερατική Μοναστική (ασκητική ενίοτε) διαδρομή, «πείστηκαν» ν’ ακολουθήσουν την Στρατιωτική, την Πολιτική (κάποτε μέχρι και την Αυτοκρατορική) Οδό προκειμένου να συμβάλλουν στο να πάει ένα σκαλί πάνω η κοινωνία τους...


Πότε από ηθικής απόψεως, πότε από ακαδημαϊκής, πότε από πολιτικής, πότε από αμυντικής και από πλευράς επιβίωσης έναντι ισχυρών αλλόφυλων εχθρών...


Μια τέτοια «Φύση» γνωρίζει εκ των προτέρων κάποια «δυσάρεστα ψιλά γράμματα»...


Γνωρίζει πχ πως επειδή ακριβώς έχει βαθιά μέσα της την αίσθηση της Ηθικής, του Δίκαιου και της Νομιμότητας δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να «χαριστεί» σε κανέναν...


Αυτομάτως αυτό σημαίνει πως θα κάνει γρήγορα, πολλούς, πάρα πάρα πολλούς εχθρούς και δη πολύ ισχυρούς και συνεπώς «θανάσιμους»...


Αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως δεν θα «μακροημερεύσει»...τον περιμένει ανά πάσα στιγμή ο θάνατος...


Ο Καποδίστριας - όπως ακριβώς και ο Ηράκλειος - είναι απλώς δύο από τα άπειρα παραδείγματα...


Γνωρίζει επίσης, πως, προκειμένου να αντέξει όσο το δυνατόν περισσότερο θα πρέπει να συμβιβαστεί με την ανάγκη να φερθεί (και) με τους (περίπλοκους κι ενίοτε όχι και τόσο ηθικούς) κανόνες του αντιπάλου...και επίσης «σκληρά»...χωρίς βεβαίως να μισεί...άρα, να (μην) εμπλέκεται συναισθηματικά με την μάχη, τον αντίπαλο και το (συλλήβδην) έργο του...


Μια τέτοια ανώτερη φύση όμως γνωρίζει επίσης πως όσο θα εμπλέκεται με την «σκληρότητα» και την «κοσμική ισχύ» τόσο θα «αλλοτριώνεται» και θα «μεταλλάσσεται»...έστω κι ανεπαίσθητα...πλην όμως αργά και σταθερά...


Και ο Ροβεσπιέρος και οι συν αυτώ με τις καλύτερες των προθέσεων ξεκίνησαν...


Κατέληξαν όμως να γίνουν συνώνυμο της «απόλυτης τρομοκρατίας» και της «στυγνής εγκληματικότητας»...


Μια τέτοια «ηθική φύση» γνωρίζει πως ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες των προθέσεων.


Και πως όσο δυνατός κι αν είναι ένας τέτοιος άνθρωπος, οι οδυνηροί περισπασμοί, οι "ατυχείς τυχαιότητες", τα ακραία συναισθηματικά περιστατικά, οι θυμοί, οι αντεκδικήσεις, κι άλλα κι άλλα πολλά θα τον χτυπάνε ακατάπαυστα...


Χώρια που - εστιάζοντας στο σήμερα - θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας κάτι...


Κάτι που οι εθνοπατέρες μας, οι υποστηρικτές τους αλλά και οι προνομιούχοι κάθε είδους γύρω μας επιμένουν να ξεχνούν...ή καλύτερα, να κάνουν πως δεν το βλέπουν...ή πως δεν είναι σημαντικό για να το αξιολογήσουν αναλόγως....


Έχουν λοιπόν την αίσθηση όλοι αυτοί πως επειδή έκαναν πως δεν βλέπουν το προς τα που θα έπρεπε να στρέψουν τα φορολογικά πυρά τους (προς προνομιούχους και λαμόγια) και πήραν τα δρακόντεια μέτρα που πήραν κατά της φτωχολογιάς, ότι«πάει και τελείωσε»...


Κοινώς, η φτωχολογιά θα πληρώσει τους υπερφόρους που της επέβαλλαν κι αν δεν έχει θα της πάρουν το σπίτι, το χωραφάκι, το προικώο της κόρης ή ότι έχει τέλος πάντων κι αν δεν έχει θα βρουν τον τρόπο να μεταφέρουν την οφειλή στα παιδιά τους...


Έχουν λοιπόν όλοι αυτοί εκεί πάνω την «ψευδαίσθηση» πως αυτό ήταν, πήραν τα «μέτρα του φερέτρου» και πάει και τελείωσε...πως θα ξεχαστεί και πως ουδείς δεν πρόκειται να αντιδράσει ποτέ εναντίον τους κι εναντίον των μέτρων...


Πως θα αποδεχτούν τις "οφειλές" τους και θα συνεχίσουν να ζουν με αυτές και "ότι αυτές επιφέρουν"...


Γελιούνται...


Ούτε που φαντάζονται μέσα στην απληστία τους πόση οργή υπάρχει «εδώ κάτω»...


Εναντίον των θανατηφόρων, εγκληματικών, μνημονιακών μέτρων (που ΟΧΙ, ακόμη κι αν τα ψήφισαν επί 5 - και όχι μόνον - ματωμένα χρόνια τώρα δεν έχουν γίνει, ούτε και πρόκειται ποτέ να γίνουν αποδεκτά από την φτωχολογιά)...


Εναντίον τους...εναντίον αυτών που τα ψήφισαν....


Εναντίον των πάσης φύσεως ευνοημένων...
Ναι, των λαμογιών...κάθε είδους...μικρών και μεγάλων...


Αλλά και εναντίον των διαφόρων προνομιούχων τάξεων...πχ πρόωρα συνταξιοδοτηθέντων...


Ή και μεγαλοσυνταξιούχων...


Θυμάστε ένα υπαρξιστικό ρητό που κοσμούσε κάποτε, κάποιες άλλες πιο επαναστατικές εποχές τους γκρίζους τοίχους;


«...δεν μπορεί να υπάρχουν νέοι, πλούσιοι και όμορφοι όταν υπάρχουν γέροι, φτωχοί και άσχημοι...»...


Πως σας ακούγεται τώρα;


Ισοπεδωτικό, ε;


Ναι, ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα...


Δεν γίνεται εσύ στα 50 σου, τέτοιες «μαύρες εποχές» να παίρνεις 3,000 σύνταξη όταν ο διπλανός σου μεσήλικας είναι άνεργος, κατεστραμμένος χωρίς κανένα εισόδημα...


Ούτε καν αυτό το γ@Μ^*3^ο περιβόητο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ή επίδομα ανεργίας ή κάτι τέλος πάντων...


Για ποιά δήθεν κεκτημένα δικαιώματα μιλάς όταν για να συνεχίσεις εσύ να εισπράττεις απ’ αυτό το «δύσοσμο ΠΑΝΤΑ μονόπλευρο κράτος» τον παχυλό μισθό ή σύνταξη ή «δικαιώματά» σου, ξεσκίζουν αυτόν τον σακατεμένο, πάμφτωχο, εξαθλιωμένο, άνεργο ΔΙΠΛΑ σου στην άδικη φορολογία;


Πως είναι δυνατόν να πιστεύετε ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ εκεί πάνω και γύρω στους εκεί πάνω πως θα συνεχίσει για πολύ η «νιρβάνα» σας;


***********************
Τώρα που συνθέσαμε τον «συναισθηματικό καμβά» ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε το «πως θα έπρεπε να ήταν η Ηθική Ψυχή» του «Μεγίστου Πολιτικού Ανδρός» που θα αναλάμβανε να καθαρίσει αυτόν τον Κόπρο του Αυγείου...


Ναι, ξέρω...κατ’ εσέ που θεωρείς πως μια χαρά είναι όλο αυτό γύρω σου και πως πρέπει να διατηρηθεί καθώς έχει, πρέπει να διαθέτει άλλα χαρακτηριστικά ο «Ηθικός Πολιτικός Άνδρας» που θα πρέπει να ευρεθεί για ν’ «αναλάβει»...


Κατά τον εξαθλιωμένο όμως που ΕΣΥ και τα ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ σου ΞΕΣΚΙΖΕΤΕ στην άδικη φορολογία για να καλοπερνάτε ΕΣΕΙΣ, θα πρέπει να έχει κάποια άλλα χαρακτηριστικά ο «Κήνσορας, Αμύντωρ και Θεράποντάς του"...


Εκτός από Πολιτικός κι εθνοπατέρας του, περιμένει απ’ αυτόν να είναι και ο Πολέμαρχός του κι ο Αρχιδικαστής του κι ο Αστυνομικός του και το χειρότερο;


Ο ΔΗΜΙΟΣ του...


Καθώς, αν δεν το έχεις καταλάβει «βολεμένε» (είτε πολιτικέ είτε από τους «λοιπούς») η «ζύμωση» ολοκληρώθηκε...


Ένα μικρό κλικ απομένει...


Δεν άφησες κανένα μα κανένα περιθώριο ειρηνικής αποτελμάτωσης...


Είσαι απλά ένα αδηφάγο κτήνος που μέσα στην απληστία του δεν άφησες τίποτα για να ζήσουν αξιοπρεπώς και οι χαμηλότεροι των εξαθλιωμένων μαζών...


Και θα πληρώσεις τις συνέπειες...


Κι αφού φρόντισες να μην αφήσεις τίποτα όρθιο, ούτε Πολιτική, ούτε δικαιοσύνη, ούτε τίποτα, η «αλλαγή» θα είναι πάρα μα πάρα πολύ οδυνηρή...


Για όλους μας...


Αλλά επειδή εσύ είσαι πιο ψηλά, μην ξεχνάς πως αντίστοιχα και το πέσιμό σου θα είναι πολύ πιο οδυνηρό...


Αυτό να θυμάσαι...


Όσο για τους «Λαϊκούς Ηθικούς εθναμύντορες», να είσαι σίγουρος πως η οργισμένη λαοθάλασσα της φτωχολογιάς, την κατάλληλη στιγμή θα τους γεννήσει εν ριπή οφθαλμού...


Και μάλιστα σύντομα...


Το κακό, βεβαίως, είναι πως ότι γεννιέται εν ριπή οφθαλμού (δηλαδή, «εν πιέσει»), καταλήγει "Ροβεσπιέρος"...δηλαδή, άλλο ένα κτήνος...σαν και τα δικά σου γεννήματα ένα πράμα "βολεμένε"...


Και μάντεψε:


...πριν στραφεί με τα ματωμένα δόντια του προς τους αλληλοπροδίδοντες δικούς του (έτσι γίνεται πάντα στις εξεγέρσεις - στρέφονται οι πάντες ενάντια στους πάντες), σε ποιόν θα στραφεί πρώτα για να θρέψει την μανία του αυτό το Κτήνος;;;



Γιώργος Ανεστόπουλος