Το σαρωτικό μήνυμα της 5ης Ιούλη δεν ήταν σε καμία περίπτωση εντολή για ψήφιση νέου μνημονίου (βλ πεντακομματική ανακοίνωση), όπως ήδη σπεύδουν να το παρερμηνεύσουν σύσσωμα τα κόμματα της βουλής πλην ΚΚΕ και της ΧΑ, με τη σφραγίδα της εθελόδουλης ηγεσίας – όπως συνεχίζει να αποδεικνύεται ως τέτοια – της Κυβέρνησης. Δεν ήταν καν «νίκη» των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων που υποστήριξαν το «όχι» έτσι όπως τίθονταν στο ψευτοδίλημμα του δημοψηφίσματος, παίρνοντας μέρος στη μεγαλύτερη ίσως πολιτική απάτη στα χρονικά, το οποίο καταγγέλθηκε από το ΜΕ.Κ.Ε.Α. και την Περιεκτική Δημοκρατία, το ΚΚΕ και τα ΚΚΕ μλ και κάποιους αναρχικούς.
Γι’ αυτό άλλωστε και οι συγκεντρώσεις του «όχι» που προηγήθηκαν της 5ης Ιούλη ήταν σε μεγάλο βαθμό άνευ δυναμικότητας σε σχέση με τη μαζικότητα του πραγματικού ΟΧΙ που στρέφεται άμεσα κατά των μνημονίων, και εμμέσως κατά της ΕΕ, δηλαδή ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΨΕΥΤΟΔΙΛΛΗΜΑΤΟΣ για μνημόνιο των «θεσμών» ή κυβερνητικό μνημόνιο. Και το πραγματικό ΟΧΙ μπορούμε να πούμε ότι δεν περιορίζεται καν στα τυπικά αποτελέσματα του δημοψηφίσματος (το 61%), αφού η λαϊκή εντολή για τερματισμό των μνημονίων και των πολιτικών λιτότητας περιλαμβάνει σαφώς το άκυρο, κομμάτι της αποχής, για να μη πούμε ακόμα και μέρος του «ναι» που ψήφισαν και απελπισμένοι άνθρωποι τρομοκρατημένοι από τα διεθνή και ντόπια Μέσα Μαζικής
Εξαπάτησης χωρίς να συμφωνούν με τα μέτρα λιτότητας.
Το αβίαστο συμπέρασμα λοιπόν από το αποτέλεσμα είναι ένα ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΟΧΙ σε κάθε πολιτικό σχηματισμό, τόσο δηλαδή στα συστημικά κόμματα του «ναι» όσο και του «όχι», που επιχειρεί την εξαπάτηση και τη συνέχιση της εξάρτησης του λαού με ψευτο-αριστερό ή πατριωτικό μανδύα. Αντίστοιχα το καθολικό ΟΧΙ , έχοντας εξόφθαλμα ταξικά και υπέρ-κομματικά χαρακτηριστικά, στράφηκε επίσης ευθέως κατά της τρομοκράτησης των ΜΜΕ, αφού τα πιο φτωχά στρώματα αψήφησαν το κύμα τρομοκρατίας, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους όλους τους απατεώνες και προσκυνημένους, δημοσιογράφους, καναλάρχες, τα πολιτικά ζόμπι που ξεθάφτηκαν να υποστηρίξουν το μνημόνιο (από Μητσοτάκηδες μέχρι Σημίτιδες και παραπεταμένους ψευτοφιλόσοφους).
Ο αριστοτεχνικός εγκλωβισμός των λαϊκών στρωμάτων που επιχειρήθηκε με το στημένο δημοψήφισμα επιβεβαιώνεται και με τις τελευταίες εξελίξεις, όπου οι υποστηρικτές του «όχι» και του «ναι», συνεχίζοντας να διαστρεβλώνουν την λαϊκή επιθυμία και εντολή για άρση κάθε αντιλαϊκού μέτρου και ανυπακοής στην ΕΕ, μηνύματα που εν δυνάμει αποτελούν προϋποθέσεις για απεξάρτηση από αυτήν, πήραν άρον-άρον κοινή απόφαση για συνέχιση των διαπραγματεύσεων, δηλ. συμβιβασμού σε 3ο μνημόνιο.
Η υποκρισία και το στημένο θέατρο «σύγκρουσης» μεταξύ κυβέρνησης και ΕΕ δίνει τάχιστα τη θέση του στους πραγματικούς σκοπούς της ΕΕ και της κυβέρνησης που δεν είναι άλλοι από το δέσιμο του Ελληνικού λαού στην εξαθλίωση μέσα από την, και θεσμική επιβεβαίωση – μνημόνιο 3 – της προτεκταριοποίησης της χώρας και την καθολική εξάρτησή της χωρίς ίχνος αυτοδιάθεσης — δηλ. εθνικής κυριαρχίας η οποία ορίζεται σήμερα και από τον βαθμό οικονομικής αυτοδυναμίας της. Το άτυπο «μέτωπο» του «ναι» και του «όχι» των ηγεσιών των πολιτικών κομμάτων, που πήρε τώρα και τυπική μορφή, παρέχει απλόχερα στους μηχανισμούς της ΕΕ τις προϋποθέσεις να συνεχίζουν να εκβιάζουν τον Ελληνικό λαό παρά το μήνυμα του πρόσφατου αποτελέσματος, με όλα τα σενάρια που ισχύουν αυτή τη στιγμή: α) ελεγχόμενη χρεοκοπία μέσα ή έξω από το ευρώ και φυσικά πάντα μέσα στην ΕΕ, β) υπογραφή όλων των σημείων από την κυβέρνηση με εφαρμογή του μνημονίου, γ) πιθανή ψευτο-υποχώρηση των δανειστών με υπογραφή του μνημονίου της κυβέρνησης που θα συνοδεύεται από ένα πιθανό κούρεμα.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η πλύση εγκεφάλου που έχει υποστεί ο λαός για την «καλή» ΕΕ και την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης μέσα στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που μας ενσωματώνει η ΕΕ δεν ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Και αυτό είναι γεγονός αφού ο αποπροσανατολισμός είναι πολυδιάστατος, περικλείοντας κάθε πολιτικάντη αμοραλιστή με την γκρούπα του που υιοθετεί τη «χρεολογία» ως αιτία της προτεκταριοποίησης της χώρας και που αφήνει στο απυρόβλητο τις πραγματικές αιτίες: δηλαδή την ένταξή μας στην ΕΕ και αργότερα στην ΟΝΕ που κατέστρεψε την παραγωγική δομή της χώρας και οδήγησε στην αναπτυξιακή φούσκα της «ισχυρής Ελλάδας» με τον εύκολο δανεισμό των ελίτ και των προνομιούχων στρωμάτων. Και τέτοιες γκρούπες συντηρούνται και προωθούνται τη κατάλληλη στιγμή για να παίξουν τον ρόλο τους, ως η «εναλλακτική» στην πλήρη ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ και της «Αριστεράς». Γι’ αυτό ακριβώς τα συνθήματά τους έχουν ως επίκεντρο την επιστροφή στη δραχμή και ως συνήθως κολλάνε και ένα «έξω από ΕΕ» για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των υποστηρικτών τους. Και γι’ αυτό στερούνται προγραμμάτων με μεταβατικούς στόχους Αυτοδυναμίας, γιατί επί τοις ουσίας και παρά τις μεγαλοστομίες τους δεν έχουν στόχο την αποδέσμευση της χώρας από την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση (Ενδεικτικό μάλιστα ότι κάποια στελέχη τους λένε να βγούμε από την «ιμπεριαλιστική» ΕΕ, αλλά να μείνουμε στις ελεύθερες αγορές και τον ΠΟΕ!!).
Οι ρητορολογίες και τα τσιτάτα το πολύ πολύ να φτάσουν μέχρι το κάλαθο των αχρήστων όταν δεν υπάρχει συνεκτικό πρόγραμμα που να μπορεί να ακυρώσει τις πολιτικές λιτότητας και να υποστηρίξει τις πραγματικές διαθέσεις των λαϊκών στρωμάτων. Όπως άρκεσε ελάχιστο χρονικό διάστημα ώστε ο υπουργός, μάλιστα, «παραγωγικής ανασυγκρότησης» Λαφαζάνης, της …«Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ και υποστηρικτής της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα να διαβεβαιώνει φουριόζος στη Βουλή ότι «…δεν έχουμε επιλογή την έξοδο από το ευρώ…» μόλις τα αφεντικά τους στην ΕΕ άρχισαν να τους βάζουν στη θέση τους και τώρα τρέχουν να υπογράψουν με την υποστήριξη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και κακό συναπάντημα, τον συμβιβασμό στην ΕΕ. Αντίστοιχα θα τρέχουν να υπογράψουν άλλοι πολιτικάντηδες της ίδιας συνομοταξίας που έχουν πάρει γραμμή πίσω από τους απαξιωμένους ψευτο αριστερο-πατριώτες. Υπάρχει βέβαια και το σενάριο «διάσπασης του Σύριζα» με πιθανή ηρωϊκή έξοδο των υποστηρικτών της δραχμής, που ωστόσο αποτελεί ένα ακόμη πολιτικάντικο παιχνίδι που δε ξεφεύγει από το γενικότερο πλαίσιο άρνησης για πολιτική απόφαση αγώνα για την εθνική κυριαρχία και κοινωνική απελευθέρωση του λαού.
Και αυτό γιατί μόνο ένα πρόγραμμα για την οικονομική αυτοδυναμία που αποτελεί προϋπόθεση και για την κοινωνική απελευθέρωση είναι ικανό να προστατέψει τα λαϊκά στρώματα από τον εκβιασμό της ΕΕ και των ελίτ, και να αντιμετωπίσει καίρια καταστάσεις όπως τις σημερινές με συγκεκριμένα μέτρα αυστηρού κοινωνικού ελέγχου της οικονομίας σε όλα τα επίπεδα (από τη ρευστότητα στην αγορά μέχρι την επιδότηση της εγχώριας παραγωγής προσηλωμένης σε δημιουργία εσωτερικής αγοράς) και με την αλλαγή στις γεωπολιτικές συμμαχίες σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.
Τα μέτρα που πλέον αποτελούν μονόδρομο για την οικονομική αυτοδυναμία της χώρας και τον παραμερισμό κάθε «πέμπτης φάλαγγας» που επιστρατεύεται από την Υ/Ε για να προλάβει και να αποτρέψει κάθε προοπτική σχηματισμού Μετώπου περιλαμβάνουν:
α) Την άμεση και μονομερή έξοδο μας από την ΕΕ (και όχι μόνο από την Ευρωζώνη), η οποία αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για την ανάκτηση της απαραίτητης οικονομικής κυριαρχίας.
β) Την ακύρωση όλων των δανειακών συμβάσεων, Μνημονίων και σχετικών Νόμων που υπέγραψαν οι κοινοβουλευτικές Χούντες μετά το 2010, με παράλληλη ολοκληρωτική στάση πληρωμών των τοκοχρεολυσίων (που σημαίνει μονομερή διαγραφή του χρέους), εφόσον πρωταρχικός στόχος σήμερα είναι να σταματήσουμε το ξεπούλημα του κοινωνικού μας πλούτου, με αφορμή το Χρέος (που δεν αναγνωρίζουμε, φυσικά, αφού δεν ρωτήθηκε ποτέ γι’ αυτό ο Λαός), στους ξένους τοκογλύφους, πράγμα που θα έκανε αδύνατη κάθε ιδέα οικονομικής αυτοδυναμίας στο ορατό μέλλον.
γ) Την αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση κάθε κοινού αγαθού που έχει περιέλθει, μέσα από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, στην ιδιοκτησία των ξένων και ντόπιων ελίτ.
δ) Την άμεση κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και κυρίως της Τράπεζας της Ελλάδος που σήμερα είναι παράρτημα της ΕΚΤ, καθώς και των στρατηγικών κλάδων παραγωγής.
ε) Το κλείσιμο των τραπεζών και τη διατήρηση των ελέγχων του κεφαλαίου μέχρι την εισαγωγή της δραχμής. Στο μεσοδιάστημα θα μπορούσαν να κυκλοφορούν π.χ. «Ευρωδραχμές», δηλ. Ευρώ σφραγισμένα από την ΤτΕ σε αναλογία που θα ορίσει η Κυβέρνηση (που θα αποτελούσαν το μόνο νόμιμο μέσο ανταλλαγής, με αυστηρή πάταξη της μαύρης αγοράς και βαριές ποινές για τους μαυραγορίτες, όπως στην Κατοχή) , καθώς και τη λήψη μέτρων για την προστασία των λαϊκών εισοδημάτων και μικροκαταθέσεων.
στ) Την εξασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας με άμεση πολιτικο-στρατιωτική συμφωνία με την Ρωσία για την προστασία των συνόρων μας και με παράλληλη αίτηση ένταξης μας στην Ευρασιατική Ένωση, ώστε να μπορούμε να ανοίξουμε τις αγορές μας σε όλες αυτές τις χώρες (με βάση κοινωνικούς ελέγχους που θα επιλέγαμε) και συγχρόνως σε χώρες της Λατινικής Αμερικής κ.λπ. που επίσης μάχονται για την εθνική ανεξαρτησία τους, ενώ συγχρόνως θα μπορούσαμε ν’ αντιμετωπίσουμε πιθανό εμπάργκο από την «διεθνή κοινότητα», δηλαδή τα μέλη της Υ/Ε και τα προτεκτοράτα της. Το θέμα δηλ. δεν είναι να πάρουμε δάνεια από κανένα, αλλά να ξανακτίσουμε την παραγωγική δομή μας που κατέστρεψε το σημερινό άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών μας που μας επέβαλε η ΝΔΤ και η ΕΕ, ώστε μέσα από ένα μέσο-μακροπρόθεσμο πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας (βλ. πρόγραμμα ΜΕΚΕΑ) να αποκτήσουμε υψηλό βαθμό οικονομικής αυτοδυναμίας και επομένως οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας.
Όπως έχουμε διατυπώσει εδώ και πολύ καιρό, είναι ακόμα πιο επιτακτική τις στιγμές αυτές –και με δεδομένο το πραγματικό ΟΧΙ του λαού–, η σύμπτυξη Μετώπου για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση της χώρας. Θεωρούμε χρέος κάθε λαϊκού αγωνιστή απ’ όποιο φάσμα της ιδεολογικής διαστρωμάτωσης και αν προέρχεται και καλούμε κάθε θύμα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης να αγωνιστεί τώρα για την αποτίναξη της οικονομικής κατοχής και ανατροπής της διαδικασίας νομιμοποίησης της χώρας ως αποικίας χρέους που δημιούργησε η ένταξή μας στην ΕΕ/ΟΝΕ.. Τα κοινά συμφέροντα της ντόπιας ελίτ και προνομιούχων στρωμάτων, με την ΕΕ και την Υ/Ε ανοίγουν νέους δρόμους και για την κοινωνική απελευθέρωση αφού το πρόγραμμα μιας λαϊκής κυβέρνησης που θα φέρει εις πέρας την παραπάνω εντολή έχει εξ αντικειμένου συγκεκριμένα χαρακτηριστικά καθολικής απεξάρτησης από την διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς. (κατάργηση της απελευθέρωσης των αγορών προϊόντων, κεφαλαίου, εργασίας και υπηρεσιών, εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, άγριο χαράτσι στα προνομιούχα στρώματα και τα παραρτήματα των πολυεθνικών για την χρηματοδότηση των κοινωνικών αγαθών – υγεία παιδεία, επιδόματα κλπ – και υποστήριξης της παραγωγικής ανασυγκρότησης.)
Έτσι η μορφή της «λαϊκής κυβέρνησης» με την παραπάνω εντολή θα αποτελούνταν από τα λαϊκά στρώματα που υφίστανται την σημερινή οικονομική βία – όλους δηλ. αυτούς που είπαν το πραγματικό ΟΧΙ της 5ης Ιούλη -, δηλαδή τις κατά τόπους συνελεύσεις πολιτών και εργαζομένων, και αυτό αποτελεί και το πολιτικό υποκείμενο του Μετώπου αυτού.
Καλούμε τα λαϊκά στρώματα να οργανωθούν μέσα από κατά τόπους επιτροπές για ένα πανελλαδικό δίκτυο που θα αποτελέσει τη βάση και τη ραχοκοκαλιά του νέου πολιτικού υποκειμένου με πρόγραμμα για την οικονομική αυτοδυναμία της χώρας την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση του λαού. (βλ. πρόταση για ΜΕΚΕΑ και οργανωτικό)Δεν περιμένουμε τίποτα από τους απαξιωμένους αριστερο-δεξιο-πατριώτες και τα κόμματά τους. Περιμένουμε τα πάντα από τον ίδιο τον λαό.
ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ
ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Το αβίαστο συμπέρασμα λοιπόν από το αποτέλεσμα είναι ένα ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΟΧΙ σε κάθε πολιτικό σχηματισμό, τόσο δηλαδή στα συστημικά κόμματα του «ναι» όσο και του «όχι», που επιχειρεί την εξαπάτηση και τη συνέχιση της εξάρτησης του λαού με ψευτο-αριστερό ή πατριωτικό μανδύα. Αντίστοιχα το καθολικό ΟΧΙ , έχοντας εξόφθαλμα ταξικά και υπέρ-κομματικά χαρακτηριστικά, στράφηκε επίσης ευθέως κατά της τρομοκράτησης των ΜΜΕ, αφού τα πιο φτωχά στρώματα αψήφησαν το κύμα τρομοκρατίας, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους όλους τους απατεώνες και προσκυνημένους, δημοσιογράφους, καναλάρχες, τα πολιτικά ζόμπι που ξεθάφτηκαν να υποστηρίξουν το μνημόνιο (από Μητσοτάκηδες μέχρι Σημίτιδες και παραπεταμένους ψευτοφιλόσοφους).
Ο αριστοτεχνικός εγκλωβισμός των λαϊκών στρωμάτων που επιχειρήθηκε με το στημένο δημοψήφισμα επιβεβαιώνεται και με τις τελευταίες εξελίξεις, όπου οι υποστηρικτές του «όχι» και του «ναι», συνεχίζοντας να διαστρεβλώνουν την λαϊκή επιθυμία και εντολή για άρση κάθε αντιλαϊκού μέτρου και ανυπακοής στην ΕΕ, μηνύματα που εν δυνάμει αποτελούν προϋποθέσεις για απεξάρτηση από αυτήν, πήραν άρον-άρον κοινή απόφαση για συνέχιση των διαπραγματεύσεων, δηλ. συμβιβασμού σε 3ο μνημόνιο.
Η υποκρισία και το στημένο θέατρο «σύγκρουσης» μεταξύ κυβέρνησης και ΕΕ δίνει τάχιστα τη θέση του στους πραγματικούς σκοπούς της ΕΕ και της κυβέρνησης που δεν είναι άλλοι από το δέσιμο του Ελληνικού λαού στην εξαθλίωση μέσα από την, και θεσμική επιβεβαίωση – μνημόνιο 3 – της προτεκταριοποίησης της χώρας και την καθολική εξάρτησή της χωρίς ίχνος αυτοδιάθεσης — δηλ. εθνικής κυριαρχίας η οποία ορίζεται σήμερα και από τον βαθμό οικονομικής αυτοδυναμίας της. Το άτυπο «μέτωπο» του «ναι» και του «όχι» των ηγεσιών των πολιτικών κομμάτων, που πήρε τώρα και τυπική μορφή, παρέχει απλόχερα στους μηχανισμούς της ΕΕ τις προϋποθέσεις να συνεχίζουν να εκβιάζουν τον Ελληνικό λαό παρά το μήνυμα του πρόσφατου αποτελέσματος, με όλα τα σενάρια που ισχύουν αυτή τη στιγμή: α) ελεγχόμενη χρεοκοπία μέσα ή έξω από το ευρώ και φυσικά πάντα μέσα στην ΕΕ, β) υπογραφή όλων των σημείων από την κυβέρνηση με εφαρμογή του μνημονίου, γ) πιθανή ψευτο-υποχώρηση των δανειστών με υπογραφή του μνημονίου της κυβέρνησης που θα συνοδεύεται από ένα πιθανό κούρεμα.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η πλύση εγκεφάλου που έχει υποστεί ο λαός για την «καλή» ΕΕ και την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης μέσα στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που μας ενσωματώνει η ΕΕ δεν ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Και αυτό είναι γεγονός αφού ο αποπροσανατολισμός είναι πολυδιάστατος, περικλείοντας κάθε πολιτικάντη αμοραλιστή με την γκρούπα του που υιοθετεί τη «χρεολογία» ως αιτία της προτεκταριοποίησης της χώρας και που αφήνει στο απυρόβλητο τις πραγματικές αιτίες: δηλαδή την ένταξή μας στην ΕΕ και αργότερα στην ΟΝΕ που κατέστρεψε την παραγωγική δομή της χώρας και οδήγησε στην αναπτυξιακή φούσκα της «ισχυρής Ελλάδας» με τον εύκολο δανεισμό των ελίτ και των προνομιούχων στρωμάτων. Και τέτοιες γκρούπες συντηρούνται και προωθούνται τη κατάλληλη στιγμή για να παίξουν τον ρόλο τους, ως η «εναλλακτική» στην πλήρη ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ και της «Αριστεράς». Γι’ αυτό ακριβώς τα συνθήματά τους έχουν ως επίκεντρο την επιστροφή στη δραχμή και ως συνήθως κολλάνε και ένα «έξω από ΕΕ» για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των υποστηρικτών τους. Και γι’ αυτό στερούνται προγραμμάτων με μεταβατικούς στόχους Αυτοδυναμίας, γιατί επί τοις ουσίας και παρά τις μεγαλοστομίες τους δεν έχουν στόχο την αποδέσμευση της χώρας από την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση (Ενδεικτικό μάλιστα ότι κάποια στελέχη τους λένε να βγούμε από την «ιμπεριαλιστική» ΕΕ, αλλά να μείνουμε στις ελεύθερες αγορές και τον ΠΟΕ!!).
Οι ρητορολογίες και τα τσιτάτα το πολύ πολύ να φτάσουν μέχρι το κάλαθο των αχρήστων όταν δεν υπάρχει συνεκτικό πρόγραμμα που να μπορεί να ακυρώσει τις πολιτικές λιτότητας και να υποστηρίξει τις πραγματικές διαθέσεις των λαϊκών στρωμάτων. Όπως άρκεσε ελάχιστο χρονικό διάστημα ώστε ο υπουργός, μάλιστα, «παραγωγικής ανασυγκρότησης» Λαφαζάνης, της …«Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ και υποστηρικτής της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα να διαβεβαιώνει φουριόζος στη Βουλή ότι «…δεν έχουμε επιλογή την έξοδο από το ευρώ…» μόλις τα αφεντικά τους στην ΕΕ άρχισαν να τους βάζουν στη θέση τους και τώρα τρέχουν να υπογράψουν με την υποστήριξη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και κακό συναπάντημα, τον συμβιβασμό στην ΕΕ. Αντίστοιχα θα τρέχουν να υπογράψουν άλλοι πολιτικάντηδες της ίδιας συνομοταξίας που έχουν πάρει γραμμή πίσω από τους απαξιωμένους ψευτο αριστερο-πατριώτες. Υπάρχει βέβαια και το σενάριο «διάσπασης του Σύριζα» με πιθανή ηρωϊκή έξοδο των υποστηρικτών της δραχμής, που ωστόσο αποτελεί ένα ακόμη πολιτικάντικο παιχνίδι που δε ξεφεύγει από το γενικότερο πλαίσιο άρνησης για πολιτική απόφαση αγώνα για την εθνική κυριαρχία και κοινωνική απελευθέρωση του λαού.
Και αυτό γιατί μόνο ένα πρόγραμμα για την οικονομική αυτοδυναμία που αποτελεί προϋπόθεση και για την κοινωνική απελευθέρωση είναι ικανό να προστατέψει τα λαϊκά στρώματα από τον εκβιασμό της ΕΕ και των ελίτ, και να αντιμετωπίσει καίρια καταστάσεις όπως τις σημερινές με συγκεκριμένα μέτρα αυστηρού κοινωνικού ελέγχου της οικονομίας σε όλα τα επίπεδα (από τη ρευστότητα στην αγορά μέχρι την επιδότηση της εγχώριας παραγωγής προσηλωμένης σε δημιουργία εσωτερικής αγοράς) και με την αλλαγή στις γεωπολιτικές συμμαχίες σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.
Τα μέτρα που πλέον αποτελούν μονόδρομο για την οικονομική αυτοδυναμία της χώρας και τον παραμερισμό κάθε «πέμπτης φάλαγγας» που επιστρατεύεται από την Υ/Ε για να προλάβει και να αποτρέψει κάθε προοπτική σχηματισμού Μετώπου περιλαμβάνουν:
α) Την άμεση και μονομερή έξοδο μας από την ΕΕ (και όχι μόνο από την Ευρωζώνη), η οποία αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για την ανάκτηση της απαραίτητης οικονομικής κυριαρχίας.
β) Την ακύρωση όλων των δανειακών συμβάσεων, Μνημονίων και σχετικών Νόμων που υπέγραψαν οι κοινοβουλευτικές Χούντες μετά το 2010, με παράλληλη ολοκληρωτική στάση πληρωμών των τοκοχρεολυσίων (που σημαίνει μονομερή διαγραφή του χρέους), εφόσον πρωταρχικός στόχος σήμερα είναι να σταματήσουμε το ξεπούλημα του κοινωνικού μας πλούτου, με αφορμή το Χρέος (που δεν αναγνωρίζουμε, φυσικά, αφού δεν ρωτήθηκε ποτέ γι’ αυτό ο Λαός), στους ξένους τοκογλύφους, πράγμα που θα έκανε αδύνατη κάθε ιδέα οικονομικής αυτοδυναμίας στο ορατό μέλλον.
γ) Την αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση κάθε κοινού αγαθού που έχει περιέλθει, μέσα από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, στην ιδιοκτησία των ξένων και ντόπιων ελίτ.
δ) Την άμεση κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και κυρίως της Τράπεζας της Ελλάδος που σήμερα είναι παράρτημα της ΕΚΤ, καθώς και των στρατηγικών κλάδων παραγωγής.
ε) Το κλείσιμο των τραπεζών και τη διατήρηση των ελέγχων του κεφαλαίου μέχρι την εισαγωγή της δραχμής. Στο μεσοδιάστημα θα μπορούσαν να κυκλοφορούν π.χ. «Ευρωδραχμές», δηλ. Ευρώ σφραγισμένα από την ΤτΕ σε αναλογία που θα ορίσει η Κυβέρνηση (που θα αποτελούσαν το μόνο νόμιμο μέσο ανταλλαγής, με αυστηρή πάταξη της μαύρης αγοράς και βαριές ποινές για τους μαυραγορίτες, όπως στην Κατοχή) , καθώς και τη λήψη μέτρων για την προστασία των λαϊκών εισοδημάτων και μικροκαταθέσεων.
στ) Την εξασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας με άμεση πολιτικο-στρατιωτική συμφωνία με την Ρωσία για την προστασία των συνόρων μας και με παράλληλη αίτηση ένταξης μας στην Ευρασιατική Ένωση, ώστε να μπορούμε να ανοίξουμε τις αγορές μας σε όλες αυτές τις χώρες (με βάση κοινωνικούς ελέγχους που θα επιλέγαμε) και συγχρόνως σε χώρες της Λατινικής Αμερικής κ.λπ. που επίσης μάχονται για την εθνική ανεξαρτησία τους, ενώ συγχρόνως θα μπορούσαμε ν’ αντιμετωπίσουμε πιθανό εμπάργκο από την «διεθνή κοινότητα», δηλαδή τα μέλη της Υ/Ε και τα προτεκτοράτα της. Το θέμα δηλ. δεν είναι να πάρουμε δάνεια από κανένα, αλλά να ξανακτίσουμε την παραγωγική δομή μας που κατέστρεψε το σημερινό άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών μας που μας επέβαλε η ΝΔΤ και η ΕΕ, ώστε μέσα από ένα μέσο-μακροπρόθεσμο πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας (βλ. πρόγραμμα ΜΕΚΕΑ) να αποκτήσουμε υψηλό βαθμό οικονομικής αυτοδυναμίας και επομένως οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας.
Όπως έχουμε διατυπώσει εδώ και πολύ καιρό, είναι ακόμα πιο επιτακτική τις στιγμές αυτές –και με δεδομένο το πραγματικό ΟΧΙ του λαού–, η σύμπτυξη Μετώπου για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση της χώρας. Θεωρούμε χρέος κάθε λαϊκού αγωνιστή απ’ όποιο φάσμα της ιδεολογικής διαστρωμάτωσης και αν προέρχεται και καλούμε κάθε θύμα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης να αγωνιστεί τώρα για την αποτίναξη της οικονομικής κατοχής και ανατροπής της διαδικασίας νομιμοποίησης της χώρας ως αποικίας χρέους που δημιούργησε η ένταξή μας στην ΕΕ/ΟΝΕ.. Τα κοινά συμφέροντα της ντόπιας ελίτ και προνομιούχων στρωμάτων, με την ΕΕ και την Υ/Ε ανοίγουν νέους δρόμους και για την κοινωνική απελευθέρωση αφού το πρόγραμμα μιας λαϊκής κυβέρνησης που θα φέρει εις πέρας την παραπάνω εντολή έχει εξ αντικειμένου συγκεκριμένα χαρακτηριστικά καθολικής απεξάρτησης από την διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς. (κατάργηση της απελευθέρωσης των αγορών προϊόντων, κεφαλαίου, εργασίας και υπηρεσιών, εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, άγριο χαράτσι στα προνομιούχα στρώματα και τα παραρτήματα των πολυεθνικών για την χρηματοδότηση των κοινωνικών αγαθών – υγεία παιδεία, επιδόματα κλπ – και υποστήριξης της παραγωγικής ανασυγκρότησης.)
Έτσι η μορφή της «λαϊκής κυβέρνησης» με την παραπάνω εντολή θα αποτελούνταν από τα λαϊκά στρώματα που υφίστανται την σημερινή οικονομική βία – όλους δηλ. αυτούς που είπαν το πραγματικό ΟΧΙ της 5ης Ιούλη -, δηλαδή τις κατά τόπους συνελεύσεις πολιτών και εργαζομένων, και αυτό αποτελεί και το πολιτικό υποκείμενο του Μετώπου αυτού.
Καλούμε τα λαϊκά στρώματα να οργανωθούν μέσα από κατά τόπους επιτροπές για ένα πανελλαδικό δίκτυο που θα αποτελέσει τη βάση και τη ραχοκοκαλιά του νέου πολιτικού υποκειμένου με πρόγραμμα για την οικονομική αυτοδυναμία της χώρας την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση του λαού. (βλ. πρόταση για ΜΕΚΕΑ και οργανωτικό)Δεν περιμένουμε τίποτα από τους απαξιωμένους αριστερο-δεξιο-πατριώτες και τα κόμματά τους. Περιμένουμε τα πάντα από τον ίδιο τον λαό.
ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ
ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου