Το Ποτάμι μπήκε στην προεκλογική περίοδο με υψηλές προσδοκίες. «Θα πάρουμε διψήφιο ποσοστό και θα είμαστε οι ρυθμιστές της
επόμενης μέρας» δήλωσε περήφανος ο ιδρυτής του. Δεν σφάξανε, Σταύρο μου. Όνειρο απατηλό είναι το διψήφιο, όνειρο απατηλό είναι ακόμη και το 6% των προηγούμενων εκλογών.
Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
Το Ποτάμι μπήκε στην προεκλογική περίοδο με υψηλές προσδοκίες. «Θα πάρουμε διψήφιο ποσοστό και θα είμαστε οι ρυθμιστές της επόμενης μέρας» δήλωσε περήφανος ο ιδρυτής του. Δεν σφάξανε, Σταύρο μου. Όνειρο απατηλό είναι το διψήφιο, όνειρο απατηλό είναι ακόμη και το 6% των προηγούμενων εκλογών.
Μέρα με την ημέρα το Ποτάμι φυλλορροεί και τούτο προκαλεί σύγχυση στον αρχηγό του, που κινείται πλέον ανάμεσα στον δεξιό λαϊκισμό -τις δηλώσεις του για το μεταναστευτικό θα μπορούσε να τις κάνει άνετα και ο μέσος νεοδημοκράτης πολιτευτής- και στην ανελέητη φαιδρότητα. Να κάνουν ντιμπέιτ οι αρχηγοί που κατεβαίνουν υποψήφιοι στην Κρήτη (Τσίπρας, Μεϊμεράκης, Θεοδωράκης, Καμένος) ζήτησε ο Σταύρος, νομίζοντας ότι έτσι θα κάνει εντύπωση στους Κρητικούς. Αν θέλεις να εντυπωσιάσεις τους Κρήτες, Σταύρο, να προτείνεις διαγωνισμό βρώσεως γαμοπίλαφου απευθείας από το καζάνι.
Η εντυπωσιοθηρία είναι το κύριο χαρακτηριστικό του Ποταμιού και του ιδρυτή του. Σακίδιο, ψυχανάλυση με τον Ράμφο, σαγιονάρες, φυλλάδια στις παραλίες, συνέδριο στο Λαύριο που θα γίνει αύριο, ντιμπέιτ με το κοινό στην παραλία της Θεσσαλονίκης, να κάνουμε εντύπωση, να δείξουμε με κάθε τρόπο ότι είμαστε το καινούργιο.
Το δείξατε, αλλά δεν το αποδείξατε. Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών κατέταξε σχεδόν ενστικτωδώς το Ποτάμι στο παλιό, κυρίως λόγω της δημοσιογραφικής πορείας του αρχηγού του, που είχε ταυτιστεί με την ιδιωτική και την κρατική διαπλοκή. Όχι, δεν ήταν κυρίως η διαδρομή του Θεοδωράκη που κατέταξε το Ποτάμι στο παλιό σύστημα. Ήταν η πεποίθηση ότι το Ποτάμι φτιάχτηκε ως κόμμα ειδικού σκοπού, κατασκευάστηκε για να βάλει φρένο στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, αρχικά στις ευρωεκλογές και εν συνεχεία στις εθνικές.
Φτιάχτηκε το Ποτάμι για να κόψει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ και τελικά έκοψε, στις εκλογές του Ιανουαρίου, ψήφους από τη Ν.Δ. Λογικό κι αναμενόμενο για ένα κόμμα που εκπέμπει δεξιίλα -συγγνώμη για το δύσοσμο νεολογισμό- από κάθε πόρο του σώματός του.
Δεξιίλα από τον αρχηγό, στον οποίο συνυπάρχουν ανέτως ο σκανδαλώδης εκσυγχρονισμός του Σημίτ, με το νεοφιλελεύθερο λάιφ στάιλ του «Κλικ», του "Nitro" και της "Athensvoice". Δεξιίλα από το πρόγραμμα, που είναι ένας χάρτινος ύμνος στην επιχειρηματικότητα, δεξιίλα από τις δεξιές συμμαχίες- «Δράση», Σκυλακάκης, Λυμπεράκη. Δεξιίλα ακόμη και από τις αριστερές συμμαχίες - Λυκούδης, Ψαριανός- που μοιάζουν δεξιότερες των δεξιών.
Πήρε τις ψήφους από τη Ν.Δ. ο Σταύρος και τώρα -δυστυχώς- τις επιστρέφει στον αρχικό ιδιοκτήτη τους. Λογικό. Όταν ακούει ο ψηφοφόρος τον αρχηγό του να επιτίθεται νυχθημερόν στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, πάει σούμπιτος στον Μεϊμαράκη για να απαλλαγεί από τους κακούς. Χάνει ο Θεοδωράκης ψήφους προς τα δεξιά, παρ' όλα αυτά συνεχίζει να υβρίζει προς τα αριστερά:
«Ο Τσίπρας μεγάλωσε στα σαλόνια των εργολάβων», είπε μόλις χθες ο χρυσοπληρωμένος υπάλληλος του Μπόμπολα. Λες και καίγεται να στείλει κι άλλους ψήφους στον Μεϊμαράκη, λες και θέλει να πείσει και τον πλέον δύσπιστο ότι το Ποτάμι είναι κόμμα ειδικού σκοπού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου