Εν Αθήναις...τα ραντεβουδάκια

Ένα νεανικό σημείο συνάντησης εκείνα τα Αθηναϊκά χρόνια
ήταν και το ζαχαροπλαστείο του ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ στο Σύνταγμα.
Σήμερα φαστφουντάδικο......
Περίμενες την κοπέλα σου να την κεράσεις μια σοκολατίνα ή αμυγδάλου.
Λευκό πουκάμισο φρεσκοσιδερωμένο από την μάνα και το παντελόνι
με τσάκιση να σκίζει.
Το πατούμενο γυαλισμένο και το σακάκι καλά ξεσκονισμένο
με την βούρτσα βουτηγμένη στην καθαρή βενζίνη για τυχόν λεκέδες.
Και έφθανε η καλή σου σημαιοστολισμένη με το φόρεμα λίγο κάτω
από το γόνατο και παρφουμαρισμένη με Αρπέζ (κολώνια της εποχής)
που είχε δανειστεί από την μητέρα της.

Ο Πατίστας στην Ευριπίδου είχε φέρει χύμα κολώνιες σε βαρελάκια γυάλινα
σε πολλά αρώματα αντρικά και γυναικεία.
Ουρές έξω στο πεζοδρόμιο...ήταν μικρό το μαγαζάκι.

Μετά την πάστα και τις υποσχέσεις μια βόλτα προς του Φιλοπάππου.
Υπήρχαν πολλά ζευγάρια και αρκετοί περίεργοι που το έπαιζαν
αμέριμνοι.

Όταν άρχισαν να κλέβουν τις τσάντες από τα ζευγάρια που ήταν στην νιρβάνα τους
αναγκάστηκε η αστυνομία να στείλει περιπολίες στον λόφο.

Κάποτε είχαν πιάσει ένα και είπε το αμίμητο....όταν
ο αστυνομικός τον ρώτησε "τσαντάκιας εεεε..."
"Στόπ κύριε όργανο.....ματάκιας είμαι!!!!"


Πίσω στα παλιά