Όταν ο Θεός είναι Τέρας

Η κουλτούρα της ζωής βρίσκεται αντιμέτωπη με την κουλτούρα του θανάτου. Αυτή η τελευταία είναι εμποτισμένη με απίστευτη βαρβαρότητα. Το ISIS, όπως και η Χαμάς, είναι οι προσωποποιήσεις αυτής της βάρβαρης κουλτούρας. Το Ισλαμικό Κράτος είναι το άκρον άωτον της ανθρώπινης βαρβαρότητας, είναι πωρωμένοι εγκληματίες, είναι σάπιοι εγκέφαλοι, εμποτισμένοι από μία διαφορετική ιδεολογία που είναι ντροπή για το ανθρώπινο γένος. Δεν υπάρχει παγκόσμιος πόλεμος, αλλά σύγκρουση ανάμεσα σε δύο διαμετρικά αντίθετες κουλτούρες.

Τόσο Μεσαίωνα, είχαμε να δούμε από το Μεσαίωνα

Χτύπημα Ευρωπαϊκής Τρομοκρατίας

Η κουλτούρα της ζωής βρίσκεται αντιμέτωπη με την κουλτούρα του θανάτου

Γεννημένη στον Λίβανο το 1958 από Σύριους αλαουΐτες γονείς, η Wafa Sultan, φοιτήτρια ιατρικής το 1979 στο Χαλέπι –όπου μαίνεται σήμερα η σύγκρουση μεταξύ των Αδελφών Μουσουλμάνων και του καθεστώτος του Χαφέζ-ελ-Άσσαντ– υποχρεώνεται στο πανεπιστήμιο να παρακολουθήσει ιδίοις όμμασι την δολοφονία του καθηγητή της Γιουσέφ ελ-Γιουσέφ από τους ισλαμιστές της οργάνωσης στην οποία ανήκει και η Χαμάς. «Το γεγονός αυτό και η βαρβαρότητά του, με σημάδεψε γα πάντα και με έκανε να θέσω στον εαυτό μου κρίσιμα ερωτήματα» είπε σε τηλεοπτική της συνέντευξη στο δίκτυο Αλ-Τζαζίρα η ψυχίατρος-κοινωνιολόγος.

Ερωτήματα που το 1988 την οδηγούν στο να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, όπου εγκαθίσταται στην Καλιφόρνια και, προκειμένου να ενταχθεί στο αμερικανικό ιατρικό σύστημα, στον κλάδο της ψυχιατρικής, ξαναδίνει εξετάσεις για να επικυρώσει την ειδικότητά της. Λίγο καιρό αργότερα γράφει το πρώτο της βιβλίο και δημιουργεί έναν ιστότοπο με αντικείμενο την μεταρρύθμιση του Ισλάμ, ο οποίος φέρει τον τίτλο An-naqed (Η Κριτική). Παράλληλα, η Wafa Sultan αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά ασκώντας δριμύτατη κριτική στην ισλαμική ιδεολογία, την οποία χαρακτηρίζει βάρβαρη και προσιτή μόνον σε ανεγκέφαλους δήθεν πιστούς.

Το 2005 και το 2006 η Wafa Sultan συμμετέχει σε μία διαλογική εκπομπή στο κανάλι Αλ -Τζαζίρα και αυτά που λέει κάνουν τον γύρο του κόσμου, προκαλώντας την οργή του ακραίου Ισλάμ, που την χαρακτηρίζει «αιρετική» και «άξια να τιμωρηθεί». Παρόλα αυτά, η Σύρια ψυχίατρος-κοινωνιολόγος συνεχίζει το συγγραφικό της έργο και στο βιβλίο της «Όταν ο Θεός είναι Τέρας» τονίζει ότι ναι μεν είναι μουσουλμάνα, αλλά δεν πιστεύει στο Ισλάμ. Σχολιάζοντας το βιβλίο αυτό σε συνέντευξή της στο αμερικανικό περιοδικό Time, η Wafa Sultan τονίζει: «Έχω αποφασίσει να καταπολεμήσω το Ισλάμ, αυτό το ίδιο το Ισλάμ και όχι τις διάφορες παραλλαγές του. Αυτό το δόγμα δεν πάσχει από έλλειψη κατανόησης. Είναι αυτό το ίδιο προβληματικό. Αυτή είναι η πραγματικότητα και οι μουσουλμάνοι θα πρέπει να την καταλάβουν. Είτε θα αλλάξουν το σημερινό Ισλάμ, είτε αυτό θα τους συντρίψει».

Με αφορμή τα δραματικά γεγονότα στο Παρίσι διαδικτυακά η κυρία Wafa Sultan σχολιάσε τις εξελίξεις και κατά πόσον το Ισλάμ και η αντιπαράθεσή του με την Δύση είναι στην ουσία και η αφετηρία ενός ξεχωριστής φύσεως, ασύμμετρου παγκοσμίου πολέμου. Στα ερωτήματα αυτά η γνωστή συγγραφέας και ψυχίατρος απαντά:


«Έχετε δει σωστά το θέμα. Δεν υπάρχει παγκόσμιος πόλεμος, αλλά σύγκρουση ανάμεσα σε δύο διαμετρικά αντίθετες κουλτούρες. Η κουλτούρα της ζωής βρίσκεται αντιμέτωπη με την κουλτούρα του θανάτου. Και αυτή η τελευταία είναι εμποτισμένη με απίστευτη βαρβαρότητα. Υπό αυτή την έννοια, το ISIS, όπως και η Χαμάς, είναι οι προσωποποιήσεις αυτής της βάρβαρης κουλτούρας. Η Χαμάς είναι μία έκκριση ισλαμικής τρομοκρατίας, που αδιαφορεί πλήρως για τον πληθυσμό της Γάζας και αποδεικνύει ότι συνεχίζει την παράδοση ισλαμιστών εγκληματιών από τους οποίους βρίθει η ιστορία του Ισλάμ.

»Από την πλευρά του το Ισλαμικό Κράτος είναι το άκρον άωτον της ανθρώπινης βαρβαρότητας. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πωρωμένοι εγκληματίες, είναι σάπιοι εγκέφαλοι, εμποτισμένοι από μία διαφορετική ιδεολογία που είναι ντροπή για το ανθρώπινο γένος.

»Και με αυτά που λέω, μην νομίσετε ότι υπεραμύνομαι του Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί δεν ζήτησαν την γνώμη μου όσον αφορά στην Γη της Επαγγελίας τους… Εάν ζητούσαν την γνώμη μου, θα τούς συμβούλευα να κάψουν τα ιερά βιβλία τους και να εγκαταλείψουν την περιοχή πριν είναι αργά γι αυτούς. Οι ισλαμιστές που τούς περιστοιχίζουν είναι μία ακίνητη κοινωνία, απαλλαγμένη από φαιά ουσία. Αυτό είναι μεταδοτικό. Όσοι τους κάνουν παρέα χάνουν και αυτοί τα μυαλά τους.

»Πριν από την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ η Ιστορία ποτέ δεν αναφέρει πολέμους στους οποίους να εμπλέκονται και Εβραίοι. Ποτέ ένας Εβραίος δεν υπήρξε στρατηλάτης και ποτέ δεν προσπάθησε να γίνει κατακτητής. Αντίθετα, οι μουσουλμάνοι είναι πολεμιστές και κατακτητές και η ιστορία τους βρίθει από κατακτήσεις, λεηλασίες, νεκρούς, σκοτωμούς. Για τους μουσουλμάνους, να σκοτώνουν είναι ψυχαγωγία. Και όταν δεν βρίσκουν εχθρούς για να σκοτώσουν, αλληλοσκοτώνονται. Ένα έθνος που μορφώνει τα παιδιά του λέγοντάς τους ότι, για να είναι αρεστά στον Θεό, θα πρέπει να θεωρούν ως ύπατη αξία τον θάνατο και το μαρτύριο, είναι αδύνατον να διδάξει ταυτοχρόνως την αγάπη για την ζωή. Ποια αξία έχει η ζωή για ένα παιδί όταν η κοινωνία το διδάσκει ότι για να πάει στον παράδεισο πρέπει να σκοτώσει και να σκοτωθεί;

»Υπό αυτές τις ψυχολογικές και πνευματικές συνθήκες, η ζωή για έναν μουσουλμάνο δεν έχει αξία. Διότι, αν είχε, θα είχε καταγγείλει κάποια τερατώδη εγκλήματα, όποια κι αν ήσαν τα θύματά τους. Είδατε εσείς κάποια διαμαρτυρία όταν μέσα σε 10 χρόνια 200.000 Αλγερινοί μουσουλμάνοι έχασαν την ζωή τους από άλλους μουσουλμάνους; Ακούσατε κάποια κριτική για τις 20.000 γυναίκες της Αλγερίας που βιάστηκαν και εξευτελίστηκαν από τις ορδές των ισλαμιστών; Συγκινήθηκε κάποιος μουσουλμάνος όταν ο Σαντάμ Χουσεΐν έθαβε ζωντανούς Κούρδους και σιΐτες, ενώ δηλητηρίαζε με χημικά αέρια κάποιες άλλες 30.000 από αυτούς;»

Τα παραπάνω και πολλά άλλα που μπορεί κανείς να βρει στο site Aafaq.org δεν χρειάζονται σχολιασμό. @GYPAS

Τουρκία, ηθικός αυτουργός για το μακελειό στην Γαλλία



Παρασκευή και 13 επέλεξαν να κτυπήσουν το Παρίσι οι «μοναχικοί λύκοι» πιστοί στο όραμα του Ιερού Πολέμου του ISIS (Ισλαμικό Κράτος). Οι στυγνοί εκτελεστές προστατευμένοι από τον αόρατο μανδύα της αφάνειας, ξεπήδησαν απροειδοποίητα μέσα από την από καιρό αποσταθεροποιημένη ζώνη της πολυπολιτισμικής γαλλικής κοινωνίας, η οποία εξελίσσεται πλέον σε ζώνη του λυκόφωτος. Οι στρατευμένοι ισλαμιστές μαχητές επέλεξαν συμπτωματικά την συγκεκριμένη ημερομηνία – Παρασκευή και 13 τον Οκτώβριο του 1307 ξεκίνησε η μαζική σύλληψη των Ναϊτών στην Γαλλία – για να την καταστήσουν ορόσημο μιας συνεχιζόμενης αντιπαράθεσης με την Δύση, η οποία κατά τους ακραιφνείς τζιχαντιστές ανάγεται στην εποχή των Σταυροφοριών.

Ήδη, η Γαλλία, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ΗΠΑ, ο αγγλοσαξονικός κόσμος, η Δύση γενικότερα ακόμη και η Ρωσία, ετοιμάζονται να σηκώσουν το γάντι και να βρουν τρόπους ώστε να απαντήσουν με ακόμη πιο σκληρό και ισοπεδωτικό τρόπο στοχεύοντας το Χαλιφάτο. Όμως όπως και στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, οι όποιες αφορμές προκύπτουν από τρομοκρατικές ενέργειες, δεν θα πρέπει να συγχέονται με τα πραγματικά αίτια και κυρίως με την κατάδειξη των ηθικών αυτουργών της επίθεσης, η οποία αναγορεύθηκε ως η γαλλική 11/09.

Το ISIS μπορούμε να το συγκρίνουμε ως ανάλογο του καθεστώτος των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Η αμερικανική ευθύνη και υπαιτιότητα για την γέννηση των δύο εκτρωμάτων, καταγράφηκε ως ιστορικό σφάλμα με σοβαρές γεωστρατηγικές επιπτώσεις επί της ασφάλειας του γεωγραφικού συμπλόκου της μείζονος Μέσης Ανατολής όπως το συνέλαβε ο Ζμπ. Μπρζεζίνσκι. Όμως η επικέντρωση της στοχοποίησης στους ισλαμιστές που κατέχουν την Ράκα και την Μοσούλη, απλούστατα θα απομακρύνει για μια ακόμη φορά την ιστορική ευκαιρία ανάδειξης και καταγγελίας των ηθικών αυτουργών, των πραγματικά υποκινητών της σφαγής όσων προηγήθηκα και εκείνων που δυστυχώς έπονται.

Μετά από τις επιθέσεις του 2001 ο τότε Αμερικανός υπουργός Άμυνας Ντ. Ράμσφελντ έχει δηλώσει πως “οι πραγματικοί ένοχοι δεν θα πρέπει να αναζητηθούν στις οροσειρές του Αφγανιστάν, αλλά στην Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία”. Ομιλώντας ορθώς, ο τότε υπουργός αποκάλυπτε πως οι αληθινοί ηθικοί αυτουργοί, εκείνοι που εν πολλοίς δημιούργησαν, συντήρησαν, ανέπτυξαν, απέκρυψαν, προστάτεψαν και τελικώς εξαπέλυσαν κατά της Δύσης τους τζιχαντιστές τρομοκράτες, είναι «ομοτράπεζοι» των ΗΠΑ. Σήμερα οι ηθικοί αυτουργοί δεν βρίσκονται πια στην Αίγυπτο, αλλά στην Τουρκία, ενώ στους Σαουδάραβες προστέθηκαν οι ισλαμιστές του Κατάρ, αμφότεροι ομοίως παραδοσιακοί «φίλοι και σύμμαχοι» των ΗΠΑ.

Όμως πέραν των σκοτεινών, βαθιά θρησκευτικών ουαχαμπιστικών όσο και εμμονικών κύκλων του Ριάντ και πέριξ της Μέκκας, οι οποίοι πιστεύουν και προσδοκούν την έλευση της δικής τους – όπως την οραματίζονται – γεωπολιτικής αποκάλυψης και γι’ αυτό έχουν αναλάβει το καθήκον υποστήριξης του ISIS παρέχοντας όπλα, χρήματα και γνωριμίες, υπάρχει ένας ακόμη πιο επικίνδυνος γνωστός-άγνωστος ηθικός αυτουργός: Η Τουρκία του παραϊσλαμιστή (ο γράφων εισάγει τον συγκεκριμένο όρο που υποδηλώνει «αυτόν που δρα παράλληλα με τον ισλαμιστή» τον οποίον θεωρεί ότι ανταποκρίνεται πληρέστερα στον τρόπο δράσης) Ερντογάν. Άραγε γιατί θα πρέπει να ευσταθεί μια τέτοια σοβαρή κατηγορία, την γεωστρατηγική διάσταση της οποίας οφείλουμε να επισημάνουμε; Πως μπορούμε να κατηγορήσουμε αλλά και να αποδείξουμε την ανηθικότητα του παραϊσλαμιστικού νέο-οθωμανικού καθεστώτος που οικοδομούν σταθερά επί 13 συναπτά έτη το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου; Ας αφήσουμε τους ίδιους να μας αποκαλύψουν τις προθέσεις τους.


Στις 2 Νοεμβρίου ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Ταγίπ Ερντογάν (δεν άντεξε στον πειρασμό) και προέβη σε μια εξαιρετικά αποκαλυπτική δήλωση, μετά από το αεροπορικό δυστύχημα σε ρωσικό επιβατηγό αεροσκάφος στο Σινά, το οποίο αποδόθηκε σε τρομοκρατική ενέργεια του ISIS: «Πώς μπορώ να καταδικάσω το ISIS που κατέρριψε το ρωσικό αεροπλάνο οι επιβάτες του οποίου επέστρεφαν από ευχάριστες διακοπές σε μια εποχή που οι ομόθρησκοί μας στη Συρία βομβαρδίζονται από τα αεροσκάφη του Πούτιν; Η κατάρριψη είναι το φυσικό επακόλουθο της υποστήριξης της Μόσχας προς τον Ασαντ».

Αν αντικαταστήσουμε το αεροπλάνο και τους επιβάτες με τα θύματα στο Παρίσι και αντί των ρωσικών τοποθετήσουμε τα γαλλικά μαχητικά της Armee de l’ Air, τότε προσεγγίζουμε τηρουμένων των αναλογιών στο πως αντιλαμβάνεται και συνηγορεί υπέρ ο σουλτάνος της Άγκυρας των «αντεκδικητικών ενεργειών» του Χαλιφάτου.


Η ετέρα αποκαλυπτική δήλωση προέρχεται από τον επικεφαλής της τουρκικής MIT Χακάν Φιντάν στο πρακτορείο Anadolou τον περασμένο μήνα: «Το ISIS είναι μια πραγματικότητα και πρέπει να δεχτούμε ότι δεν μπορούμε να εξαλείψουμε μια καλά οργανωμένη και δημοφιλή δομή, όπως είναι. Ως εκ τούτου, καλώ τους συναδέλφους μου στη Δύση να αναθεωρήσουν τη νοοτροπία τους και να ματαιώσουν τα σχέδια του Βλαντιμίρ Πούτιν που επιθυμεί να συντρίψει τους Ισλαμιστές επαναστάτες της Συρίας».

Συνεπώς ο πρόεδρος Ερντογάν δικαιώνει την ισλαμιστική τρομοκρατία και ο ευνοούμενός του διοικητής της ΜΙΤ προτρέπει τους συναδέλφους του στη Δύση να ξαναδούν με άλλη νοοτροπία (ίσως όταν ασπαστούν το Ισλάμ) τους «επαναστάτες» του ISIS. Οι Ερντογάν και Φιντάν αποδεικνύονται φύσει και θέσει ηθικοί αυτουργοί των επιθέσεων στο Παρίσι όπως και για όλα όσα συμβούν στο προσεχές μέλλον. Ο Παντισάχ του Ακ Σαράι ουδέποτε έχει κρύψει τις παραϊσλαμιστικές θέσεις του. Το Καλοκαίρι στην Τζακάρτα της Ινδονησίας ανέκραξε: «Έχουμε μόνο μια έγνοια, το Ισλάμ και μόνο το Ισλάμ. Είναι αδύνατο για εμάς να αποδεχθούμε την επισκίασή του».

Το ISIS αντιμετωπίζεται ως εργαλείο για την επίτευξη μιας θείας αποστολής. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο και για μερικούς άλλους ολιγότερο «πεζούς» (το ζήτημα της ανόδου και της μεγέθυνσης της κουρδικής ισχύος σε Ιράκ και ιδίως στην Συρία υπό την αμερικανο-ισραηλινή προστασία και επίβλεψη), η Τουρκία έχει αναλάβει τον καθοριστικό γεωστρατηγικό ρόλο της παροχής κάθε είδους λογιστικής υποστήριξης (βλ. πρόσφατες σχετικές δηλώσεις του καθηγητού Γεωπολιτικής Ιωάννη Μάζη στα ΜΜΕ) στο ISIS!

Η Άγκυρα κερδίζει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια κάθε μήνα από το πάσης φύσεως λαθρεμπόριο υλικών και ανθρώπων από τις κατεχόμενες περιοχές του χαλιφάτου και την ίδια στιγμή απαιτεί 3 δις ευρώ ως «αποζημίωση» για τις προσφυγικές ροές. Οι επίσης ηθικοί αυτουργοί των σφαγών κατά των Χριστιανών, των Αλεβιτών, των Σιιτών και των άλλων δοξασιών και δογμάτων, έχουν αναρωτηθεί άραγε πόσο έχει ανέλθει ο λογαριασμός που οφείλουν να καταβάλλουν έναντι του Δικαστηρίου της Ιστορίας για την υποστήριξη, προστασία και την ανοχή που επιδεικνύουν υπέρ των οργάνων δολοφονίας που αποστέλλει το ISIS στην Δύση;

Σήμερα αποκαλύφθηκε ότι δύο εκ των δραστών είχαν διέλθει μέσω του αιγαιακού διαδρόμου (από Τουρκία στα ελληνικά νησιά) καλυπτόμενοι μέσα στις μάζες των λαθρομεταναστών και των προσφύγων και στη συνέχεια κατέληξαν στην Γαλλία. Αμέσως εγείρεται το μείζον και επιτακτικό ερώτημα. Γνώριζε η ΜΙΤ για αυτούς και για τους όποιους άλλους πέρασαν μέσω Ελλάδας στην Ευρώπη; Γιατί η Τουρκία δεν συναινεί στην δημιουργία των κέντρων ελέγχου στην επικράτειά της ώστε να γίνεται με πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια η ταυτοποίηση των στοιχείων εκείνων που στοχεύουν να περάσουν στην ΕΕ;

Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να έχει ευθύνη σε πολλά και να έχει προκαλέσει αντιδράσεις από εσφαλμένες ενέργειες και απαράδεκτες όσο και αμετροεπείς δηλώσεις (βλ, Πάνος Καμμένος κινδυνολογία περί Τζιχαντιστών κ.λπ.) ο τεράστιος όγκος της ευθύνης επωμίζεται στις τουρκικές αρχές και την στρατηγικώς κεντρικά σχεδιασμένη σκόπιμη αδράνεια και εθελοτυφλία καθ’ επιταγήν της παραϊσλαμιστικής ηγεσίας τους!

Έναν αιώνα μετά από την αρμενική γενοκτονία και την επίσης αποτρόπαια γενοκτονία των Ελλήνων και των Ασσυρίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Τουρκία συνεχίζει να διατηρεί τα σκήπτρα της ενοχής, ενώ την ίδια στιγμή οργανώνει διάσκεψη στο έδαφός της και παράλληλα παραπλανά και αποπροσανατολίζει στέλνοντας κείμενα συμπαράστασης και συμπόνιας στα θύματα των τρομοκρατικών ενεργειών των εξτρεμιστών τρομοκρατών της Γαλλίας. Ο ηθικός αυτουργός όχι μόνον ψεύδεται – δικαίωμά του είναι άλλωστε στο πλαίσιο της πολιτικής την οποίαν χαράζει και υπηρετεί – αλλά το αίσχιστον είναι πως καλεί και τους άλλους – θύματα και συμπάσχοντες σε επίπεδο πολιτικών ηγεσιών της ΕΕ – να αποδεχθούν την γεωστρατηγικά σκοτεινή και αναληθή στάση και δράση της.

Είναι επίσης απαράδεκτο 100 έτη μετά από την Εκστρατεία της Καλλιπόλεως μέρος του Αγγλοσαξονικού κόσμου λόγω της «ενοχής» που πιθανόν αισθάνεται για το καταστροφικό αποτέλεσμα των μαχών, να θεωρεί ότι η θώπευση του παραϊσλαμιστή Ερντογάν και ο εξαγνισμός των μηχανισμών της ΜΙΤ αποτελεί τακτική επίτευξης του στόχου επαναπρόσδεσης στο άρμα της Δύσεως της πλέον – ακόμη και από τους μουλάδες του Ιράν – αναθεωρητικής κλίκας που συνεχίζει να ανδρώνεται και να ισχυροποιείται με χρήματα και την υποστήριξη της Συμμαχίας όπως και της ΕΕ.

Για όλους τους προαναφερόμενους λόγους, καλούμε τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να μη μεταβεί στο καλοστημένο παζάρι που στήνεται στην άλλη πλευρά του Αιγαίου και επίσης να προχωρήσει σε αυστηρότατη δήλωση καταγγελίας της τουρκικής ηθικής αυτουργίας, αποφεύγοντας να αναδειχθεί – όπως και άλλοι Έλληνες επίσημοι στο παρελθόν – μια μαριονέττα στο θέατρο της τουρκικής γεωστρατηγικής. Αν μάλιστα επιθυμεί να συγκεντρώσει περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία, ας τα ζητήσει μέσω της ΕΥΠ στην Ελλάδα και στην Κύπρο από τους Αμερικανούς και κυρίως από το Ισραήλ. Οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν καλύτερα και βαθύτερα πρόσωπα και πράγματα. @ Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος /Δημοσιογράφος – Αμυντικός αναλυτής


Η Ε.Ε φανερώνει αιματηρά το πραγματικό της πρόσωπο – Η μητέρα της “τρομοκρατίας” ατσαλώνεται.

Το χτύπημα ήταν πολιτικό και όχι τρομοκρατικό. Τα δεκάδες πτώματα Γάλλων πολιτών και τουριστών σε ήσυχες λαϊκές συνοικίες και σε χώρους που συναθροίζονται νέοι βολεύουν περισσότερο το όραμα της Ε.Ε παρά το δημιούργημα της Δύσης με το όνομα Ισλαμικό Κράτος. Απίστευτα καλά σχεδιασμένη η επίθεση μετά από απειλές του ισλαμικού κράτους ότι θα χτυπούσαν πρωτεύουσες ευρωπαϊκών κρατών με πρώτο το Παρίσι ως αντίποινα για την συμμετοχή της Γαλλίας στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς εναντίον ισλαμικών στόχων στη Συρία. Καθόλου τυχαία η επιλογή του Παρισιού και για την Ε.Ε εφόσον η συγκεκριμένη πρωτεύουσα έχει βαρύ παρελθόν με τα γκέτο δεύτερης και τρίτης γενιάς μεταναστών ειδικά με καταγωγή από την πρώην αποικία της Γαλλίας, Αλγερία.

Από το 2005 που ο πρώην υπουργός Εσωτερικών (μετέπειτα πρόεδρος) της χώρας, Νικολά Σαρκοζί προκάλεσε με την συμπεριφορά του (η Αστυνομία σκότωσε τρεις μετανάστες εφήβους χωρίς λόγο) εκτεταμένα επεισόδια μεταξύ μουσουλμάνων Γάλλων πολιτών, στρατού και γαλλικής αστυνομίας αναγκάζοντας την γαλλική βουλή να συζητά για την φύλαξη της νομιμότητας των πόλεων της Γαλλίας από τον στρατό. Ο νόμος αυτός έμπαινε προς συζήτηση στην βουλή και καταψηφιζόταν για αρκετά χρόνια διότι στρατός στους δρόμους και έφοδος στα σπίτια ανά πάσα στιγμή δεν ήταν δυνατόν να συνάδει με την δημοκρατία μιας χώρας, η οποία πουλά το παραμύθι του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού και ελευθερίας από το 1789.

Βρωμάει χρόνια αυτή η κολόνια

Τα πολιτικά παιχνίδια “τρομοκρατίας” της Ε.Ε με θύματα Ευρωπαίους πολίτες είναι μια ιστορία που εξελίσσεται συνεχώς μετά το επιτυχημένο “τρομοκρατικό” χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους το 2001 που ήταν η αφορμή κήρυξης πολέμου της Δύσης εναντίον των ισλαμιστών της Αλ Κάιντα στο Ιράκ. Η Ισπανία ήταν η πρώτη που θρήνησε 191 νεκρούς το 2004 με τις 10 βόμβες στο σιδηροδρομικό σταθμό Ατότσα της Μαδρίτης που η Αλ Κάιντα ανέλαβε την ευθύνη ως αντίποινα για την συμμετοχή της Ισπανίας στο πόλεμο στο Ιράκ που σχεδίασε η Αμερική. Η δεύτερη χώρα με 53 νεκρούς ήταν το 2005 η Αγγλία με τέσσερις βομβιστικές επιθέσεις των οποίων την ευθύνη ανέλαβε και πάλι η Αλ Κάιντα στο Μετρό του Λονδίνου και στην πλατεία Τάβιστοκ επί πρωθυπουργίας Τόνυ Μπλερ που πριν ένα μήνα δήλωσε ξεδιάντροπα ότι η επέμβαση στο Ιράκ συνέβαλλε στην δημιουργία του Ισλαμικού Κράτους. “Ασφαλώς δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως όσοι από εμάς απομακρύναμε τον πρώην ηγέτη του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν το 2003, δεν φέρουμε καμία ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί το 2015” είπε ο πρώην πρωθυπουργός της Αγγλίας επιβεβαιώνοντας ότι η δημιουργία αντίπαλου μετώπου είναι το μεγάλο επίτευγμα πολεμόχαρων κρατών όταν πρέπει να αρπάξουν πλούτο τρίτων χωρών.

Όταν η αρπαγή του εθνικού πλούτου τρίτης χώρας μπορεί να συνδυαστεί και με την καταπάτηση των ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών της Δύσης, τότε τα πράγματα για τους τεχνοκράτες-τρομοκράτες πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο. Ο μεγαλύτερος κατασκευαστής καταπάτησης ανθρωπίνων ελευθεριών των πολιτών είναι η Αμερική, η οποία δεν μπορεί να μείνει έξω από το δικό της επίτευγμα “δημιουργώ τρομοκρατία” και έτσι άρον-άρον το FBI και το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ επίσημα παίρνουν μέρος στην ταυτοποίηση των “τρομοκρατών” του Παρισιού έχοντας το δικαίωμα πλέον να εισβάλλουν ακόμη και στις απόρρητες τηλεπικοινωνίες και στις διαδικτυακές συζεύξεις όλων των Γάλλων και Ευρωπαίων για να βρουν “ύποπτα” στοιχεία.

Κοινός εχθρός, Κοινός Στρατός

Όταν πρέπει να αποδείξουν οι δημοκρατικά ψηφισμένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί ότι αναγκάζονται να κηρύξουν πόλεμο σε τρίτες χώρες δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να φέρουν ένα μικρό δείγμα αυτού του πολέμου μέσα στην χώρα τους. Ο ήσυχος πολίτης της Ευρώπης πρέπει να δει το δικό του αίμα να τρέχει από την “τρομοκρατία” για να συμφωνήσει ότι οι πόλεμοι κηρύσσονται από την Δύση υπέρ της ελευθερίας και ότι όποια αυστηρά μέτρα και να πάρουν οι κυβερνήσεις τους γίνονται για το καλό του λαού. Φτάνουν να συμφωνούν ακόμα και για την καταπάτηση των δικών τους ελευθεριών αρκεί να κοιμούνται ήσυχοι.

Για να περάσουν φασιστικοί ευρωπαϊκοί νόμοι πρέπει να υπάρχει ένας κατασκευασμένος εχθρός όταν δεν υπάρχουν οι αληθινοί εχθροί του συστήματος όπως ο IRA για την Αγγλία, η ΕΤΑ για την Ισπανία, η RAF για την Γερμανία κοκ. Τώρα πια η Ε.Ε νοείται ως μία χώρα και πρέπει να έχει έναν εχθρό. Έτσι το “Je suis Paris” είναι το σύνθημα των ευρωπαϊκών λαών που θλίβονται μεν για τους νεκρούς Γάλλους πολίτες αλλά φοβούνται για την δική τους ασφάλεια δε. “Είμαι Παρίσι” σημαίνει ότι είμαι υποψήφιο θύμα τρομοκρατικού χτυπήματος.

Η πολιτική επικοινωνία ακόμη μια φορά είναι η μεγάλη νικήτρια βαμμένη με αίμα αθώων πολιτών. Το είδαμε πρόσφατα με το “τρομοκρατικό” χτύπημα στην Τουρκία λίγες ημέρες πριν το κόμμα του Ερντογάν πάρει την απόλυτη πλειοψηφία αν και είναι ένα αμφιλεγόμενο για την δημοκρατία πρόσωπο ακόμα και για τους Τούρκους. Όταν απειλείται η ίδια σου η ζωή από “τυφλά χτυπήματα” ενισχύεις ακόμα και αυτόν που θεωρείς φασίστα αν είναι ο μόνος που μπορεί να σου εξασφαλίσει την ασφάλεια της ζωής σου στην χώρα που ζεις. Η Γερμανία το απέδειξε περίτρανα ως λαός επί του δημοκρατικά ψηφισμένου Χίτλερ, υπό τον φόβο της μεγαλύτερης οικονομικής εξαθλίωσης μεσαίων και κατώτατων κοινωνικών ομάδων.

Έτσι λοιπόν, οι Γάλλοι αποδέχονται τον στρατό να φυλάει τους δρόμους και να κάνει έφοδο ακόμη και στα δικά τους σπίτια αρκεί να μπορούν να πάνε με ασφάλεια στα παιδιά τους στο σχολείο, στο εστιατόριο και να ψωνίζουν σε μπακάλικα χωρίς ένας “ισλαμιστής τρομοκράτης” να χτυπήσει ξαφνικά στο ψαχνό. Η Γερμανία από την άλλη δεν άργησε να ανακοινώσει μέσω του πρωθυπουργού της Βαυαρίας, Χορστ Ζεεχόφερ και του συνδικάτου γερμανικής αστυνομίας ότι πρέπει πολύ γρήγορα “να αποφασίσουμε πώς θα συνεχιστεί ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε” με μία Frontex να παίζει τον ρόλο ενός ευρωστρατού που φυλάει τις χώρες της Ε.Ε και όχι απλά μιας τυπικής μονάδας στήριξης των εθνικών στρατών των κρατών-μελών. Η γερμανική αστυνομία έχει εδώ και πολύ καιρό αιτηθεί προς την καγκελαρία αναδιοργάνωση της Frontex σε επιχειρησιακή ευρωπαϊκή συνοριοφυλακή.

Εκπνέει η “αλληλέγγυα” αριστερά

Όσον αφορά την Ελλάδα τα μαντάτα που έρχονται από την Γαλλία είναι δυσοίωνα διότι μέσα σε μία ημέρα οι μυστικές υπηρεσίες ανακάλυψαν ότι δύο από τους “τρομοκράτες” που θέρισαν με όπλα τους Γάλλους πολίτες ήρθαν από την Συρία με το κύμα προσφύγων και εισχώρησαν στην καρδιά της Ευρώπης μέσω της Λέρου. Η αριστερή κυβέρνηση της “αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού” δεν θα είναι ικανή να ισορροπήσει μεταξύ της ανάγκης σκληρής στρατιωτικής φύλαξης, φασιστικών ευρωπαϊκών νόμων για την ασφάλεια και στα “ανοιχτά σύνορα” που διαφημίζει, ειδικά μετά τις 7μηνες απειλές της ότι “θα αφήσει μισό εκατομμύριο μετανάστες και πρόσφυγες στις πρωτεύουσες της Ευρώπης” έτσι ώστε να δουν τι σημαίνει πρόβλημα.

Η δεξιά στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες βρήκε το κατάλληλο έδαφος να αντεπιτεθεί και αυτό φάνηκε με την δήλωση του πρώην πρωθυπουργού, Σαμαρά. “Το τρομοκρατικό κτύπημα στο Παρίσι είναι κτύπημα αποτρόπαιο και ύπουλο για όλους τους λαούς της Ευρώπης», δήλωσε ο δεξιός άκρως φεντεραλιστής Σαμαράς και λίγο πιο κάτω φανέρωσε τον λόγο που μια “τρομοκρατία” συμφέρει την Ε.Ε αλλά και το όραμα του ολοκληρωτισμού που δεν διαχωρίζει αθώους με ένοχους νεκρούς όταν θέλει να φτάσει στο τελικό της στόχο: ” Η ασφάλεια των πολιτών είναι προϋπόθεση της Δημοκρατίας. Και η φύλαξη των συνόρων είναι πλέον όρος ύπαρξης για τις δημοκρατικές κοινωνίες”. @Κατερίνα Γκαράνη – Ξενοφώντας Ερμείδης



Στρατηγικές ήττες του Ελληνισμού και προσφυγικό

Ο δρ Νίκος Ντέμος, ένας καταξιωμένος διεθνώς Έλληνας επιστήμονας και τεχνοκράτης στον χρηματοπιστωτικό χώρο, που δραστηριοποιείται τις τελευταίες τρεις δεκαετίες στον Καναδά, τις ΗΠΑ αλλά και στη Γερμανία, συνέγραψε το βιβλίο «1071 – Στρατηγικές Ήττες και Συρρίκνωση του Ελληνισμού». Στο βιβλίο αυτό, που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ινφογνώμων, παρουσιάζονται οι γεωπολιτικές, γεωπολιτισμικές, πολιτικές, κοινωνικοοικονομικές και καθαρά επιχειρησιακές (από στρατιωτικής πλευράς), πτυχές της εξέλιξης τεσσάρων μαχών, που οδήγησαν σε τραγικές ήττες το Βυζάντιο και κατ’ επέκταση σε συρρίκνωση τον Ελληνισμό. Πρόκειται για τις μάχες του Ιερομύακος ποταμού (Γεμρουχά, Γερμούκ, 636, Ηράκλειος), του Μάτζικερτ (1071, Ρωμανός Διογένης), του Μυριοκέφαλου, 1176, Μανουήλ Β’ Κομνηνός) και την κατάκτηση τους Κωνσταντινούπολης (1204), από τους Φράγκους και τους Λατίνους.

Ένα από τα συμπεράσματα που εξάγει ο αναγνώστης, διαβάζοντας και μελετώντας το βιβλίο, είναι το εξής: Μικροί σε πολιτικό και στρατηγικό ανάστημα άνδρες και παιδαριώδη λάθη ακόμα και ισχυρών ανδρών, οδήγησαν σε τραγικές ήττες, των οποίων τα αποτελέσματα όχι μόνο επηρέασαν το Βυζάντιο και τον Ελληνισμό, αλλά είχαν κοσμοϊστορική σημασία, όπως για παράδειγμα οι μάχες του Ιερομύακος και του Μυριοκέφαλου. Τους τελευταίους μήνες η Ελλάδα και ο Ελληνισμός βρίσκεται στη δίνη μιας ιστορικής τραγωδίας. Πολιτικοί αμόρφωτοι, ακαλλιέργητοι πολιτικά και ιστορικά, καθοδηγούμενοι από ιδεολογικό φανατισμό και ιδεοληψίες, οδηγούν την πατρίδα μας από ήττα σε ήττα και το κυριότερο, δεν έχουν συναίσθηση των πράξεών τους και των επιπτώσεων που έχουν αυτές σε αυτό που λέγεται Ελλάδα και Ελληνισμός, έννοιες στις οποίες άλλωστε δεν πιστεύουν, μια που το εθνικό υποτάσσεται στο ταξικό!

Παιδιαριώδη και εξ αντικειμένου εγκληματικά και προδοτικά λάθη, οδήγησαν στα τραγικά αποτελέσματα της εξάμηνης «διαπραγμάτευσης», τα οποία θα έχουν τεράστιο κόστος στην πορεία της χώρας τις επόμενες δεκαετίες. Το ίδιο παιδαριώδη λάθη και ιδεοληψίες μετέτρεψαν ένα απολύτως διαχειρίσιμο ζήτημα, σε πυρηνικό όπλο στα χέρια της Τουρκίας, το οποίο το χρησιμοποιεί η ίδια εναντίον της Ε.Ε. και της Ελλάδας, με κίνδυνο να υποχρεωθούμε σε οδυνηρές υποχωρήσεις στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, στη γραμμή Κύπρος – Αιγαίο – Θράκη.

Η πολιτική ανοικτών συνόρων, που ακολούθησε η κυβέρνηση Τσίπρα, δια της αρμόδιας υπουργού κ. Χριστοδουλοπούλου, και οι παιδαριώδεις δηλώσεις των υπουργών Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας, ότι «θα αφήσουμε ανοικτά τα σύνορα και θα γεμίσουμε την Ευρώπη με τζιχαντιστές», λειτούργησε ως η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του προσφυγικού, το οποίο μετατράπηκε σε βόμβα ή για την ακρίβεια σε έναν ορμητικό χείμαρρο που απειλεί την Ε.Ε. και φυσικά την Ελλάδα.

Η Τουρκία, όταν είδε την πολιτική της Ελλάδας, αντιλήφθηκε ότι αυτό αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για την ίδια, την οποία άρπαξε από τα μαλλιά. Έτσι, ξεβόλεψε από τους προσφυγικούς καταυλισμούς τους πρόσφυγες και τους καθοδήγησε μέσω των μηχανισμών του τουρκικού κράτους στα ελληνικά νησιά και εκείθεν στις χώρες της Ευρώπης. Το χειρότερο, η άγνοια πολιτικής και γεωπολιτικής σκέψης και αντίληψης σύσσωμης της κυβέρνησης, που οδηγεί σε πρωτοφανή άγνοια κινδύνου, δεν επέτρεψε στην ελληνική κυβέρνηση να αντιληφθεί το μέγεθος του λάθους και αντί να προσπαθήσει να αναθεωρήσει την πολιτική της, αποφάσισε, παίζοντας με τους νεκρούς πρόσφυγες, να εκβιάσει την Ε.Ε. και να αποκομίσει υλικά ανταλλάγματα για το σκληρό μνημόνιο που αναγκάστηκε να υπογράψει, λόγω των αλλεπάλληλων και τραγικών λαθών της.

Αποτέλεσμα; Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη το προσφυγικό, που, επαναλαμβάνω, πήρε εφιαλτικές διαστάσεις για την Ε.Ε. λόγω σειράς εγκληματικών λαθών της ελληνικής κυβέρνησης, υποχρέωσε την Ε.Ε. να γονατίσει στην κυβέρνηση της Άγκυρας, για να επανέλθει το προσφυγικό στην προ ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ κατάσταση, με απίστευτα υλικά και πολιτικά ανταλλάγματα, μεταξύ των οποίων τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό. Δεν είναι δε καθόλου απίθανο, κάποιος ιστορικός του μέλλοντος, να γράψει ένα βιβλίο για τις στρατηγικές ήττες του Ελληνισμού που οφείλονται σε παιδαριώδη λάθη, ανάμεσα στις οποίες η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης Τσίπρα με την Ε.Ε. και ο χειρισμός του προσφυγικού. Τέλος, αναρωτιέται κανείς αν οι διπλωμάτες του ΥΠΕΞ έχουν χάσει την οξύνοια, την οξυδέρκεια και την πολιτική τους σκέψη αυτούς τους μήνες ή αν έχουν επιλέξει τον εύκολο δρόμο της κολακείας και της οσφυοκαμψίας, «συμβάλλοντας» κι αυτοί στην ένδοξη πορεία της πατρίδας μας προς το μέλλον. @Σάββας Καλεντερίδης/ Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “κυριακάτικη δημοκρατία”

Oι τζιχαντιστές θέλουν να προκαλέσουν εμφύλιο πόλεμο στη Γαλλία



Οι χθεσινές τρομοκρατικές επιθέσεις δεν με αιφνιδίασαν – δυστυχώς. Εδώ κι ένα χρόνο το Ισλαμικό Κράτος ζητά να γίνει επίθεση στη Γαλλία. Στις 22 Σεπτεμβρίου 2014, ο Αμπού Μοχάμεντ Ελ Αντνάνι, εκπρόσωπος της οργάνωσης, ζήτησε από τους οπαδούς της να επιτεθούν στους Δυτικούς παντού, και κυρίως να επιτεθούν στους «βρώμικους και κακούς Γάλλους». Η απειλή αυτή έχει επαναληφθεί πολλές φορές από Γάλλους που έφυγαν για τη Συρία. Μετά τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo, ο Σαλίμ Μπεν Γκαλέμ, ο Γάλλος που βρίσκεται ιεραρχικά πιο ψηλά στο Ισλαμικό Κράτος, ζητούσε να δολοφονηθεί οποιοσδήποτε Γάλλος.

Οι επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου, όμως, σηματοδοτούν ένα νέο επίπεδο της τρομοκρατικής δράσης. Στην περίπτωση του Charlie Hebdo και του εβραϊκού παντοπωλείου, τα θύματα ήταν συγκεκριμένα και είχαν μπει στο στόχαστρο για συγκεκριμένους λόγους. Οι συνεργάτες του Charlie ήταν «ισλαμόφοβοι». Οι μουσουλμάνοι αστυνομικοί που φορούσαν γαλλική στολή ήταν «αποστάτες». Οι πελάτες του εβραϊκού παντοπωλείου ήταν εβραίοι. Σήμερα, όπως το διατύπωσε ο Αμεντί Κουλιμπαλί όταν συνέλαβε ομήρους στο παντοπωλείο, κάθε πολίτης που πληρώνει φόρους είναι κατά την άποψή του υπεύθυνος για τη δράση της κυβέρνησής του. Και άρα αποτελεί έναν θεμιτό στόχο.

Ο βασικός στόχος του Ισλαμικού Κράτους είναι να προκαλέσει έναν εμφύλιο πόλεμο στη Γαλλία. Η στρατηγική αυτή ακολουθείται από το 2005 και την περιέγραψε ο Αμπού Μουσάμπ Αλ Σούρι στην περίφημη Εκκληση για την παγκόσμια ισλαμική αντίσταση: ο πολλαπλασιασμός των τυφλών επιθέσεων θα οδηγήσει σε λιντσαρίσματα μουσουλμάνων, σε επιθέσεις εναντίον τζαμιών, σε κακοποιήσεις μαντηλοφορεμένων γυναικών και γενικότερα σε αιματηρές συγκρούσεις που θα προκαλέσουν αναστάτωση σε όλη την Ευρώπη, το μαλακό υπογάστριο της Δύσης. Σε αυτή την παγκόσμια στρατηγική εντάσσονται και οι χθεσινές επιθέσεις.

Στο στόχαστρό τους όμως βρίσκονται αδιακρίτως οι νέοι, μεταξύ των οποίων μπορεί να βρίσκεται κι ένα κομμάτι των ομοθρήσκων των τζιχαντιστών, τους οποίους θέλουν να στρατολογήσουν. Ισως εκεί να βρίσκεται το στρατηγικό λάθος. Γιατί όλο το πρόβλημα της τρομοκρατίας είναι να προσελκύσει τις μάζες με το μέρος της. Αν δεν το καταφέρουν, τότε αποτυγχάνουν πολιτικά, όπως έγινε στην Αλγερία το 1997, αλλά και μετά τις επιθέσεις της αλ-Κάιντα. Αντίθετα λοιπόν με αυτό που υποστήριξε ο Εμανουέλ Τοντ και όλοι εκείνοι που επέκριναν τις διαδηλώσεις της 11ης Ιανουαρίου, η εθνική ενότητα είναι η μόνη αρμόζουσα πολιτική απάντηση, ακριβώς επειδή οι τρομοκράτες προσπαθούν να υπονομεύσουν τη Δημοκρατία.

Η πραγματική δύναμη του τζιχάντ τρίτης γενιάς είναι η βάση του στο Ιράκ και τη Συρία. Ισως αυτή τη φορά οι τρομοκράτες να υπερτίμησαν τις δυνάμεις τους. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι είχαν θεωρήσει την 11η Σεπτεμβρίου μια υπερβολική κίνηση του μπιν Λάντεν, αφού έδωσε τη δυνατότητα στον Τζορτζ Μπους να καταστρέψει στρατιωτικά την αλ-Κάιντα. Αν σήμερα κινητοποιηθούν τα στρατιωτικά μέσα της Δύσης για να καταστρέψουν το Ισλαμικό Κράτος, το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς αυτό. Είναι δυνατόν μερικές χιλιάδες τζιχαντιστές να αντισταθούν σε μια συμμαχία που περιλαμβάνει τους ισχυρότερους στρατούς του κόσμου;

@ Ζιλ Κεπέλ είναι καθηγητής στο Ινστιτούτο πολιτικών σπουδών του Παρισιού και ειδικός για το ισλάμ και τον σύγχρονο αραβικό κόσμο /Le Monde

φωτογραφίες Reuters