Εν Αθήναις...άλλα χρόνια

Παλιά συνήθιζαν να αγοράζουν για λόγους οικονομίας χύμα τσιγάρα από την κούτα των 100 που όμως περιείχε ...88.Τα 12 πήγαιναν στα φανταράκια που υπηρετούσαν την θητεία τους κάτι λιγότερο

από τρία χρόνια.
Το τσιγάρο τότε συνόδευε συνήθως τον άντρα και δεν έλειπε από την τσέπη του και αν κάποιος εμφανιζότανε άκαπνος (όπως τον έλεγαν) τον κοιτούσαν και περίεργα.
Η μάρκα του τσιγάρου το ντύσιμο το ποτό που έπινε η εφημερίδα που διάβαζε αλλά και ο σωματότυπος
προσδιόριζαν αν ήταν εύπορος ή φουκαράς.
Ο παχύς για παράδειγμα...έκρυβε μια αρχοντιά....καλοζωϊσμένο τον έλεγαν ενώ τον αδύνατο τον χαρακτήριζαν φουκαρά ή και δημόσιο υπάλληλο των 3 και 60 δηλαδή.
Τα χρόνια εκείνα πολλοί έφευγαν για το εξωτερικό για να βρούν την τύχη τους...
Η Γερμανία η Αμερική η Αυστραλία ήταν κυρίως οι χώρες που δέχτηκαν πολλούς φυσικά για τα εργοστάσια τις λάντζες των εστιατορίων και για άλλες δουλειές....για μετανάστες.
Όσοι έμεναν εδώ δούλευαν όπου μπορούσαν χωρίς να διαλέγουν αρκεί να υπήρχε μεροκάματο για να κάνουν το ίδιο αργότερα οι Αλβανοί που ήρθαν και αργότερα άλλες φυλές του Ισραήλ.
Στις ημέρες μας δεν βρίσκει δουλειά....καμμία φυλή !
Η αντιπαροχή στην συνέχεια μπήκε στην ζωή μας με τις πολυκατοικίες να υψώνονται η μια δίπλα στην άλλη και οι γλάστρες με τα γεράνια από την αυλή να ανεβαίνουν με το ασανσέρ στα μπαλκόνια κάτω από τις τέντες.
Ωραιότατα νεοκλασικά έμειναν στις φωτογραφίες ενώ η γκετοποίηση των ενοίκων των πολυκατοικιών καλά κρατούσε.
Έπρεπε να κλείσεις τον φεγγίτη της κουζίνας όταν έτρωγες το μεσημέρι για να ακούς λιγότερο το καζανάκι του από πάνω που ξελάφρωνε ή τις συνομιλίες των από κάτω που φυσικά γνώριζες τα πάντα γι αυτούς.
Ας ελπίζουμε όμως σε μια ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !




Πίσω στα παλιά