Εν Αθήναις....στην γειτονιά του Κέντρου

Δεκαετία του 50 και στο Κέντρο της Αθήνας υπήρχαν γειτονιές κάτω από την Αθηνάς
στην Σοφοκλέους στην Ευριπίδου στην Πειραιώς και φυσικά
στην Πλατεία Κουμουνδούρου.
Πίσω από τον Άγιο Κων/νο και το Εθνικό Θέατρο κ.λ.π.
Το σπίτι του μεγαλομπακάλη οικογενειακού φίλου
ήταν διώροφο με υπόγειο.

Στο ισόγειο το μαγαζί στο υπόγειο η αποθήκη για τα εμπορεύματα

με καταπακτή από το πεζοδρόμιο με σιδερένια μπάρα

όπου κατέβαινε από την στενή σιδερένια σκάλα

ο μικρός του μαγαζιού.

Ο μπακαλόγατος όπως έλεγαν τότε το παιδί συνήθως από

επαρχία που δούλευε σε μαγαζιά

με ΕΔΩΔΙΜΑ-ΑΠΟΙΚΙΑΚΑ ...μπακάλικα.

Αδύνατος ο φουκαράς κατέβαινε και ανέβαινε με ευκολία.

Πίσω στην αυλή του σπιτιού υπήρχε το πλυσταριό

που ήταν ο χώρος που έμενε..."προσφορά" από

τον μπακάλη μακρινό του θείο μαζί με ένα πιάτο φαϊ.

Το μηνιάτικο πήγαινε στην οικογένειά του

στο χωριό.

Αφθονία στο μπακάλικο και πελατεία μεγάλη...

ΧΟΝΔΡΙΚΗ-ΛΙΑΝΙΚΗ έγραφε επίσης η πινακίδα...

Είχε πελατεία τους ταβερνιαρέους στην Πλάκα

αλλά και μαγέρικα του Κέντρου.

Λίρα με ουρά σχολίαζαν αυτοί που γνώριζαν τον μπακάλη.

Στο σπίτι του και του πουλιού το γάλα .

Στις γειτονιές αυτές υπήρχαν και τα καφενεδάκια-στέκια

που συνήθως είχαν και ονομασία...

Καφενείον η Άρτα....η Καλαμάτα....

Σημεία συνάντησης εσωτερικών μεταναστών.

Εκεί θα πήγαιναν νεοφερμένοι επαρχιώτες να βρούν

συγχωριανούς και να συζητήσουν για να βρούν δουλειά.

Οι εκκλησίες του Κέντρου τις Κυριακές είχαν κόσμο.

Ο καθένας στην ενορία του...

Αυτοί που ζούσαν εκεί είχαν μάθει στην κίνηση

στον κόσμο και δεν μπορούσαν να φανταστούν

την ζωή τους σε κάποια συνοικία που θα ήταν

ήσυχη με συγκοινωνίες υπομονής.

Πίσω στα παλιά