Μιλώντας για εκείνη, ο φωτογράφος είπε τα έξης:
«Ήταν μόλις 20 ετών και δεν είχε βιώσει την μέθη της επιτυχίας, ωστόσο υπήρχε ήδη μια σκιά πάνω από τη λάμψη της, το γέλιο της. Της ζήτησα να αντιδράσει ενστικτωδώς, χωρίς να δίνει στον εαυτό της χρόνο για να σκεφτεί, στις λέξεις ευτυχία, έκπληξη, αντανάκλαση, αμφιβολία, γαλήνη, λύπη, αυτο-βασανιστήριο… και θάνατος. Όταν είπα «θάνατος» πήρε στα χέρια της το διπλωμένο σκούρο ύφασμα και κάλυψε το κεφάλι της με αυτό. Ο θάνατος για εκείνη ήταν το απόλυτο σκοτάδι, το απόλυτο τίποτα. Προσπάθησα να της βγάλω μια διαφορετική αντίδραση. Ο θάνατος μπορεί να είναι μια αρχή, η ελπίδα του αιώνιου φωτός. Εκείνη κούνησε το κεφάλι της: “Για μένα αυτό είναι ο θάνατος.” Στράφηκε προς το μέρος μου με μια έκφραση απελπισίας, απλανές βλέμμα και το στόμα της ξαφνικά στερούμενο από κάθε χρώμα. Γι’ αυτήν, ο θάνατος ήταν το τέλος των πάντων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου