Ένα καράβι γεμάτο με ταπεινά (;) όνειρα

του Μάνου Μπανασάκη.

Οι κάβοι λύθηκαν στις 5:30 το απόγευμα, όπως κάθε μέρα. Μεγάλο δρομολόγιο. Πρώτα θα έπιανε Σύρο και μετά Πάρο, Νάξο, Ηρακλειά, Δονούσα, Κουφονήσι , Αμοργό, Αστυπάλαια. Αρχές Ιούνη κι όμως ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Τουρίστες πολλοί, τόσοι άλλοι και ντόπιοι. Ηλικίες; Οι περισσότεροι 20 με 40. Ελάχιστους είδα μεγαλύτερους. Πρόσωπα χαρούμενα και σκεπτικά. Το ταξίδι, από μόνο του, αφήνει γλυκιά γεύση στο ξεκίνημα…

Θα ήμουν με όλους αυτούς συνοδοιπόρος για τις επόμενες ώρες. Με άλλους για πέντε, άλλους για έξι. Άλλοι θα συνέχιζαν και μετά από μένα. Που πάνε όλοι αυτοί, πρώτο δεκαήμερο Ιουνίου; Ξεκίνησαν οι άδειες και οι διακοπές ;ΦΩΤΟ: Λένα Διομήδους

Δίπλα μου στο κατάστρωμα κάθεται ο Σωτήρης. Φοράει ακουστικά και γυαλιά ηλίου. Κρατάει ένα πλαστικό ποτήρι με καφέ – όχι αγοραστό, από σπίτι τον είχε φέρει… Ο σκύλος μου γίνεται αφορμή για να πιάσουμε την κουβέντα…

Είναι 24 χρονών. Θα κατέβαινε στην Πάρο αρχικά, για να ψάξει δουλειά. Τελείωσε γυμναστής, δούλεψε σε κάτι γυμναστήρια αλλά δεν τα βγάζει πέρα. Παλιότερα έκανε personal αλλά αυτά κόπηκαν τα τελευταία δυο χρόνια. Δεν το σκέφτηκε πολύ. Μάζεψε δυο ρούχα, πήρε 50 ευρώ από τη μάνα του και μπήκε στο καράβι. “Ό,τι βρω”, μου είπε, «δεν με ενδιαφέρει τι θα ‘ναι. Aρκεί να ‘ναι δουλειά”. Τα μάτια του γεμάτα ελπίδα. Αλλά και φόβο μαζί.

Στην άλλη πλευρά του πλοίου είναι η Χριστίνα με τον Οδυσσέα. Αγκαλιασμένοι, ερωτευμένοι, χαρούμενοι. Ένας αναπτήρας γίνεται αυτή τη φορά αφορμή για κουβέντα. Γνωρίστηκαν μόλις το περασμένο Πάσχα και από τότε δεν ξεκολλά ο ένας από την άλλη. Γύρω στα 30 και οι δυο. Γραφίστας ο Οδυσσέας, φωτογράφος η Χριστίνα. «Ψαγμένο» ζευγάρι. Ιδιαίτερα ρούχα, μαλλιά, λεξιλόγιο… Λατρεύουν τον γυμνισμό, τη φύση και αποφεύγουν το κρέας. Η καταγωγή του Οδυσσέα από την Αιγιάλη. Η Χριστίνα λατρεύει την Αμοργό. Κάθε χρόνο προσπαθούσε να κλέψει μερικές ημέρες για να βρεθεί εκεί. Το σπίτι στο χωριό, που ζωντάνευε μόνο τις μέρες του Αυγούστου, θα γινόταν το τέλειο καταφύγιο για το ζευγάρι. Άλλωστε η δουλειά του Οδυσσέα, δεν θέλει φυσική παρουσία. “Μου τα στέλνουν και τα δουλεύω όπου κι αν βρίσκομαι. Και στο κάτω κάτω, ας είμαι εγώ καλά σε έναν τόπο κι ας έχω λιγότερη δουλειά. Δες την κυρία εκεί…”

Η «κυρία εκεί» ήταν η Κωνσταντίνα. Χήρα, 55 χρόνων. Έχει γιο πρωτοετή στην Πάτρα. Με τη σύνταξη δεν τα ‘βγαζε πέρα στην Αθήνα και πάει στη Νάξο να δουλέψει σε κάτι δωμάτια. Καθαρίστρια. Λίγες ώρες δουλειάς, της είπαν, και τα λεφτά μαύρα, για να μην έχει πρόβλημα με την σύνταξη του άντρα της…

ΦΩΤΟ: Λένα Διομήδους

Το ταξίδι έχει προχωρήσει. Στη Σύρο κατέβηκε το πρώτο κύμα. Στην Πάρο, μια ώρα μετά, άδειασε ακόμα περισσότερο το πλοίο.

Έχει νυχτώσει και κάθομαι στο εσωτερικό σαλόνι. Λιγότερος κόσμος. Βολεύομαι στην πρώτη θέση. Μια κυρία μιλάει στο κινητό της δυνατά. Γυρίζω και την κοιτάζω. Υπέρλαμπρη… Αφύσικες πυκνές τούφες μαλλιών κολλημένες στο κεφάλι της. Τα χείλη της αστράφτουν από το έντονο lip gloss. Bραχιόλια και δαχτυλίδια κάνουν τα χέρια της Άρτα με Γιάννενα μαζί. Το iPhone είναι ντυμένο με μια βαριά έντονη θήκη. Μοιάζει με φονικό όπλο. Μιλά με μια φίλη της αλλά λες και απευθύνεται σε όλο το σαλόνι. Θέλει να μάθουμε ότι από κακή τύχη βρίσκεται ανάμεσά μας. Την περίμενε «η παρέα με το σκάφος», αλλά εκείνη δεν βρήκε πτήση για τη Νάξο. Κι έτσι κατάντησε να πάρει το πλοίο…

ΦΩΤΟ: Λένα Διομήδους

Η ανακοίνωση ότι το πλοίο φτάνει στον δικό μου προορισμό, σταματά τις σκέψεις μου. Τώρα περιμένω στην μπουκαπόρτα του πλοίου μαζί με δεκάδες άλλους. Το δικό μου ταξίδι τελείωσε. Τελείωσε η τώρα ξεκινάει ;

Πόσα διαφορετικά «ταξίδια» μέσα σε λίγες ώρες… Με ανθρώπους που έχουν διαφορετικά όνειρα και άλλους που “ζουν το όνειρο τους “…

Σημασία για πολλούς έχει ο προορισμός. Εγώ θα συνεχίσω να πιστεύω στο ταξίδι…

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Λένα Διομήδους, instagram/lena diomidous

πηγή