Ένα μικρό δρομάκι στο Καρακέντρο της Αθήνας 170 μέτρων που πολλοί δεν το γνωρίζουν....
Να θυμηθούμε ένα διάλογο από Ελληνική ταινία των Γιαλαμά-Πρετεντέρη ...
ο Ηλιόπουλος λέει στον Βάσο Αδριανό:
«Χαίρομαι που σας γνωρίζω! Είστε τόσο αρχοντικός, ευθύς… εεεε, μακρύς… Άνετος…»
κι ο Ρίζος από δίπλα του: «Σαν την οδόν Ξούθου!…»
Είναι πίσω από την Ομόνοια ...
.παλιά πιάτσα για φαρμακαποθήκες και
αποθήκες καλλυντικών.
Με τα χρόνια πάλι πιάτσα παρέμεινε αλλά....ναρκωτικών...
Θα μου πείς φάρμακα....φαρμακαποθήκες σχετικό είναι...
Πρίν από μερικά χρόνια υπήρχε η παρακάτω περιγραφή για την οδό Ξούθου...
"«Τιμητική» αποφορά
Ενα ολόκληρο στενό, η οδός Ξούθου, έχει την «τιμητική» του, αφού υπάρχουν πολλαπλές καταγραφές προβλημάτων. Περιγράφεται καλυμμένο από σκουπίδια, περιττώματα ζώων και ανθρώπων, με κατεστραμμένα τα φρεάτια της ΕΥΔΑΠ και έντονη αποφορά. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά το σκηνικό συμπληρώνουν και περιφερόμενοι τοξικοεξαρτημένοι. Οταν οι επόπτες υγείας ρώτησαν πελάτες ξενοδοχείου μέσα στο στενό έλαβαν την απάντηση ότι οι περισσότεροι είναι θεραπευόμενοι του ΟΚΑΝΑ... «Υπαίθριο αφοδευτήριο» χαρακτηρίζεται και ο πεζόδρομος της Κοτοπούλη πάνω στην πλατεία Ομονοίας, μπροστά σε πρώην ξενοδοχείο δίπλα σε πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο. Στον αριθμό 7-9 του ίδιου πεζόδρομου η Παναγία δεν βάζει... το χέρι της: «Ακατοίκητο κληροδότημα ιδιοκτησίας Παναγίας Τήνου δημιουργεί ανθυγιεινή εστία σε όλο το εσωτερικό και στην ταράτσα και στους ακάλυπτους χώρους»."
Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009
Έχω γράψει κι άλλες φορές γι αυτό το δρομάκι γυρίζοντας πίσω στα παλιά
τότε που με το ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΙΚΡΟΣ το επισκεπτόμουνα συχνά
με το καρότσι κουβαλώντας παραγγελίες στις φαρμακαποθήκες.
Υπήρχαν και κατοικίες και μικρά καφενεδάκια και ένας πλανόδιος
τυροπιτάς με την άσπρη μπλούζα και το καρότσι και τον υπεύθυνο
της φαρμακαποθήκης να του λέει..." δώσε μια τυρόπιτα στον μικρό..."
που εξαφανιζότανε σε λίγα λεπτά με μικρή απώλεια του χαρτιού που
την κρατούσες γιατί είχε φαγωθεί και αυτό.
Πίσω στα παλιά
τότε που με το ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΙΚΡΟΣ το επισκεπτόμουνα συχνά
με το καρότσι κουβαλώντας παραγγελίες στις φαρμακαποθήκες.
Υπήρχαν και κατοικίες και μικρά καφενεδάκια και ένας πλανόδιος
τυροπιτάς με την άσπρη μπλούζα και το καρότσι και τον υπεύθυνο
της φαρμακαποθήκης να του λέει..." δώσε μια τυρόπιτα στον μικρό..."
που εξαφανιζότανε σε λίγα λεπτά με μικρή απώλεια του χαρτιού που
την κρατούσες γιατί είχε φαγωθεί και αυτό.
Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου