Tα πλεονεκτήματα της Aλόης Βέα είναι γνωστά εδώ και 5.000 χρόνια. Στην αρχαιότητα, την αποκαλούσαν «Bότανο της Αθανασίας». Η Αλόη Βέρα (Aloe Vera) είναι ένα πανάρχαιο φυτό που φυτρώνει στις ερήμους και μοιάζει με μικρό...Αλόη Βέρα, Ιδιότητες και ΚαλλιέργειαΗ Αλόη Βέρα (Aloe Vera) είναι ένα πανάρχαιο φυτό που φυτρώνει στις ερήμους και μοιάζει με μικρό κάκτο, αλλά ανήκει στην οικογένεια των κρινοειδών, όπως το σπαράγγι το κρεμμύδι και το σκόρδο. Περιέχει πάνω από 150 συστατικά όπως, λιγνίνη, σαπωνίνες, ανθρακινόνες, βιταμίνες, ασβέστιο, σίδηρο, χαλκό, ψευδάργυρο, αμινοξέα, ένζυμα, πολυσακχαρίτες, στερόλες, λεκτίνες κ.α.
Tα πλεονεκτήματα της Aλόης Βέα είναι γνωστά εδώ και 5.000 χρόνια.
Στην αρχαιότητα, την αποκαλούσαν «Bότανο της Αθανασίας».
H Αλόη Βέρα θεωρείται ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες, οι οποίες ήταν γνωστές στους αρχαίους Αιγύπτιους, που την απεικόνιζαν στα ιερογλυφικά τους και τη χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία του καταρράκτη! Μία από τις πιο φημισμένες αναφορές που την αφορούν είναι αυτή του Χριστόφορου Κολόμβου, που έγραψε: «Τέσσερα φυτά είναι απαραίτητα για την υγεία του ανθρώπου: το σιτάρι, η άμπελος, η ελιά και η αλόη βέρα. Το πρώτο τον τρέφει, το δεύτερο αναζωογονεί το πνεύμα του, το τρίτο τού χαρίζει αρμονία, το τέταρτο τον θεραπεύει».
Οι Έλληνες, οι Πέρσες, οι Αιγύπτιοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν την αλόη τη γνησία για τη θεραπεία πληγών. Κατά το Μεσαίωνα, το κίτρινο υγρό που βρίσκεται μέσα στα φύλλα χρησιμοποιούνταν ως καθαρτικό και θεραπευτικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επεξεργασμένη αλόη που περιέχει αλοΐνη χρησιμοποιείται γενικά ως καθαρτικό, ενώ ο επεξεργασμένος χυμός από αλόη τη γνησία δεν περιέχει συνήθως σημαντικές ποσότητες αλοΐνης.
Η Αλόη Βέρα θεωρείται ότι βοηθά στην αποφυγή τραυματισμών στο επιθήλιο και ενισχύει την επούλωση του όταν αυτό υφίσταται κάποιο τραυματισμό. Δρα ως αντισηπτικό, αυξάνοντας τη διάχυση του αίματος στην τραυματισμένη περιοχή και διεγείρει τους ιστούς και τα κύτταρα του δέρματος που είναι υπεύθυνα για την θεραπεία της πληγής. Ακόμη η Αλόη Βέρα κάνει καλό και σε άλλες παθήσεις του δέρματος όπως είναι οι δερματίτιδες και τα εγκαύματα όπως διαβάζουμε πιο κάτω.
Ανάμεσα στα θρεπτικά συστατικά της Αλόης Βέρα περιλαμβάνονται οι βιταμίνες A, C και E. H βιταμίνη A (ρετινόλη) φημίζεται για τις αναπλαστικές της ιδιότητες στα κύτταρα και χρησιμοποιείται ευρέως στην κοσμετολογία ως αντιρυτιδικό συστατικό. H Bιταμίνη C έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες και ενισχύει το ανοσοποιητικό, ενώ βοηθά στο σχηματισμό του κολλαγόνου του δέρματος και στη διατήρηση της υγείας του. H Βιταμίνη E, με τις αντιοξειδωτικές και αναπλαστικές της ιδιότητες, προστατεύει το δέρμα, προλαμβάνοντας τις βλάβες της κυτταρικής μεμβράνης. H Αλόη Βέρα είναι επίσης πλούσια πηγή μεταλλικών στοιχείων (σιδήρου, χρωμίου, μαγγανίου, φωσφόρου, καλίου, ψευδαργύρου κ.ά.), ενζύμων (έχουν εξαιρετικές θεραπευτικές ιδιότητες για το δέρμα και τους ιστούς), αμινοξέων και άλλων θρεπτικών συστατικών.
Το φυτό Aloe vera κάνει καλό σε παθήσεις του πεπτικού συστήματος, όπως το έλκος του στομάχου, η δυσπεψία, η δυσκοιλιότητα και η ελκώδης κολίτιδα. Βοηθλα ουσιαστικά τους ασθενείς, με αρθρίτιδες και διαβήτη, λόγω της ενίσχυσης του ανοσοποιητικού τους συστήματος, σε συνδυασμό πάντα με τα φάρμακα που χρειάζονται για την κάθε πάθηση. Ως φυτοθεραπεία, ο χυμός της αλόη βέρα, πίνεται για την ανακούφιση από δυσφορία του πεπτικού συστήματος (καούρες), ενυδάτωση κι ελαστικότητα του δέρματος.
Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν την αλόη τη γνησία για τη θεραπεία πληγών. Κατά το Μεσαίωνα, το κίτρινο υγρό που βρίσκεται μέσα στα φύλλα χρησιμοποιούνταν ως καθαρτικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επεξεργασμένη αλόη που περιέχει αλοΐνη χρησιμοποιείται γενικά ως καθαρτικό, ενώ ο επεξεργασμένος χυμός από αλόη τη γνησία δεν περιέχει συνήθως σημαντικές ποσότητες αλοΐνης. Ας δούμε μερικά ιστορικά στοιχεία που είναι όλα συγκεντρωμένα στο βιβλίο «Aloe Myth-Magic Medicine», Universal Graphics, 1989. Αλλά φυσικά η δική σου χρήση μπορεί αν σου δώσει αυτό που λέμε «την εμπειρία από πρώτο χέρι»
*2200 π.κ.ε. Σε μια πλάκα των Σουμέριων φτιαγμένη από πηλό, η οποία βρέθηκε στην πόλη Νιπούρ λέει ότι ολόκληρο το φύλλωμα του Aloe χρησιμοποιούταν για χαλάρωση σε όλο το σώμα.
*1550 π.κ.ε. Στην Αίγυπτο βρήκαν γραμμένο σ’ ένα πάπυρο ότι έκοβαν όλο το φύλλωμα και το έκαναν ένα μείγμα μαζί με άλλα συστατικά. Αφού το ζέσταιναν, δημιουργούσαν 12 συνταγές για εξωτερικές και εσωτερικές θεραπείες. Οι βασίλισσες της Αιγύπτου Νεφερτίτη και Κλεοπάτρα, εκτιμούσαν ιδιαίτερα την Αλόη Βέρα σαν φροντίδα ομορφιάς, αφού στην εποχή εκείνη η ομορφιά και η υγεία ήταν πολύ περισσότερο συνδεδεμένες από ό,τι σήμερα
*50 π.κ.ε. Ο Έλληνας φυσικός Κέλσιος αναφέρει ότι ο χυμός Aloe χρησιμοποιούταν στη δυτική ιατρική ως χαλαρωτικό.
* 41 έως 68 μ.κ.ε. Ο Έλληνας φυσικός Διοσκορίδης στο βιβλίο του «Ελληνική Βοτανολογία» περιγράφει για πρώτη φορά το φυτό που σήμερα όλοι ξέρουμε ως Aloe Vera. Λέει ότι ο χυμός του Aloe είναι θεραπευτικός. Έπαιρναν το χυμό, τον έβραζαν μέχρι να πήξει και τον φύλαγαν ή τον μετέφεραν. Ακόμα, σημειώνει ότι όσο πιο πικρός είναι τόσο αποτελεσματικότερες είναι οι θεραπευτικές του ιδιότητες. Ο Διοσκορίδης επίσης αναφέρει τις εξής ιδιότητες, οι οποίες έχουν σήμερα επαληθευτεί: αποτοξινώνει το στομάχι, βοηθά στο έλκος, στη φαγούρα, στους ερεθισμούς του δέρματος, στις αιμορροΐδες, στα κτυπήματα και στους μώλωπες, σταματά την τριχόπτωση, τους στομαχικούς πόνους, την αιμορραγία από πληγές, τις αρρώστιες στόματος και ματιών και την αμυγδαλίτιδα.
*23 έως 79 μ.κ.ε. Ο Ρωμαίος φυσικός Πλίνης επαναλαμβάνει τις ανακαλύψεις του Διοσκορίδη και προσθέτει ότι ο χυμός σταματά την εφίδρωση και η βρασμένη ρίζα του φυτού θεραπεύει τις πληγές των λεπρών.
*200 μ.κ.ε. Η Aloe γίνεται αναπόσπαστο μέρος της Ρωμαϊκής ιατρικής και χρησιμοποιείται από φυσικούς όπως Galen, Antyllus, Aretaces κι άλλους Ευρωπαίους φυσικούς με τον τρόπο που είχαν περιγράψει ο Διοσκορίδης και ο Πλίνης.
*900 μ.κ.ε. Ο Άραβας φιλόσοφος και φυσικός Al-Kindi λέει ότι το Aloe είναι αποτελεσματική θεραπεία για τις φλεγμονές και τη μελαγχολία. Προσθέτει ότι στο Ιράν και την Αίγυπτο το χρησιμοποιούσαν ως καθαρτικό για το πεπτικό σύστημα και για αποτοξίνωση όλου του σώματος.
*1700-έως 1900 μ.κ.ε. Για πρώτη φορά χρησιμοποιεί το όνομα Aloe Vera για να περιγράψει το φυτό ο Carl Von Linne το 1720. Το επιστημονικό του όνομα είναι Aloe Barbadensis Miller. Εκδίδονται χιλιάδες έντυπα και γίνονται χιλιάδες αναφορές για το Aloe από φυσικούς και γιατρούς και περιγράφεται ως γενικό θεραπευτικό προϊόν. Το 1820 συμπεριλαμβάνεται επίσημα πλέον ως καθαρτικό και προστατευτικό για το δέρμα στην Φαρμακοποιία των Ηνωμένων Πολιτειών (U.S.P.).
*1940 έως 1941 μ.κ.ε. Οι T. Rowe, B. K. Lovell και Lloyd M. Parks σημειώνουν μετά από πειράματα ότι το Aloe θεραπεύει τα εγκαύματα πολύ γρηγορότερα από οποιαδήποτε άλλη θεραπεία.
*1956 έως 1957 μ.κ.ε. Οι οδοντίατροι S. Levenson και Somora χρησιμοποιούν χυμό από Aloe για να θεραπεύσουν 150 ασθενείς από οδοντικές αρρώστιες. Τους κάνουν περιοδικές ενέσεις σε κάθε προβληματικό δόντι και τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά σε όλους τους ασθενείς. Η έρευνα αποδεικνύει ότι το Aloe είναι βιογενετικό τονωτικό.
*1969 μ.κ.ε. Ο γιατρός Eugene Zimmerman και το Baylor College of Dentistry απέδειξαν ότι το Aloe έχει τη δυνατότητα να σκοτώνει μικροοργανισμούς και μικρόβια όπως σταφυλόκοκκο, στρεπτόκοκκο κι άλλα μικρόβια του σώματος. Οι έρευνες κατέληξαν ότι το Aloe είναι ένα πολύ δυνατό αντιφλεγμονώδες.
*1973 μ.κ.ε. Ερευνητές από το Κάιρο χρησιμοποίησαν ένα συνδυασμό από χυμό και τζελ Aloe για να θεραπεύσουν ακμή, χρόνιους πόνους στα πόδια, τριχόπτωση και ουλές. Η έρευνα απέδειξε ότι το Aloe Vera είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό σε αυτού του είδους τα δερματικά προβλήματα.
*1978 μ.κ.ε. Ο γιατρός G R Waller από το Δημόσιο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα αναφέρει ότι το Aloe Vera περιέχει ποικιλία από αμινοξέα, μονοσακχαρίτες, πολυσακχαρίτες, sterols, lupeol. Το sterol είναι πολύ δυνατό αντιφλεγμονώδες και μειώνει τη χοληστερόλη ενώ το Lupeol είναι πολύ δυνατό παυσίπονο και αντιμικροβιακό.
*1982 μ.κ.ε. Ο γιατρός John Heggers επαναβεβαιώνει την παρουσία του σαλικυλικού οξέος στο Aloe. Το παρουσιάζει με φυσική ασπιρίνη που βοηθά στον έλεγχο του πόνου.
*1984 μ.κ.ε. Ο γιατρός O.P.Agarwal (M.D.F.I.C.A., Uttar Pradesh India) θεράπευσε 4.700 ασθενείς του σε 5 χρόνια θεραπείας. Αυτοί οι ασθενείς είχαν καρδιακές παθήσεις, διαταραχές σχετιζόμενες με το στρες και διαβητικούς.
*1987 μ.κ.ε. O γιατρός Reg McDaniel Dallas μετά από έρευνες κατέληξε ότι το Aloe Vera σκοτώνει πολλούς ιούς και βακτηρίδια συμπεριλαμβανομένων αυτών των κρυολογημάτων, της γρίπης, των εξανθημάτων και του έρπη.
*1989 μ.κ.ε. Ερευνητές από την Okinawa βρήκαν ότι στην Ιαπωνία, εφημερίδα που ασχολείται με έρευνα κατά του καρκίνου (Japanese Journal of Cancer Research) κατέγραψε ότι το Aloe περιέχει το λιγότερο τρεις ουσίες που είναι κατά των όγκων emotin, man-nose και lactin. Οι ερευνητές καταλήγουν ότι το Aloe ελέγχει την καρκινογένεση και είναι αποτελεσματικό στη θεραπεία της λευχαιμίας και του σαρκώματος και έτσι προλαμβάνει τη δημιουργία όγκων.
*1994 μ.κ.ε. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (Food and Drug Admini-stration) δίνει άδεια στην Aloe να χρησιμοποιείται νόμιμα πλέον εναντίον του ιού HIV ο οποίος προκαλεί το AIDS. Σύμφωνα με το Διεθνές Επιστημονικό Συμβούλιο του Aloe (International Aloe Science Council) οι περισσότερες μάρκες καλλυντικών περιέχουν το λιγότερο 2% Aloe.
*Ο Αλέξανδρος δύο φορές θεραπεύθηκε από το χυμό της αλόης. Από μια λοίμωξη όταν ήπιε την αλόη και από ένα τραυματισμό με βέλος όπου το τραύμα επουλώθηκε μέσα σε λίγες μέρες μετά από συνεχείς επαλείψεις με λάδι αλόης. Ο δάσκαλος του Αριστοτέλης περιέργως κατείχε μοναδική γνώση για την αλόη, προέτρεψε τον Αλέξανδρο να καταλάβει το νησί Σοκότρα, νότια της Υεμένης όπου η αλόη είναι αυτοφυής σε τεράστιες ποσότητες.
* Ο γιατρός Wendell Winters (University of Texas Health Science Center) γράφει ότι η Aloe Vera περιέχει το λιγότερο 140 ουσίες οι οποίες ελέγχουν την ανάπτυξη και το διαχωρισμό των κυττάρων, μειώνουν τις φλεγμονές, διεγείρουν την ανάπτυξη των λευκών αιμοσφαιρίων και των άλλων κυττάρων μας, έχει ανοσοποιητικές ιδιότητες, θεραπεύει πληγές και καταπολεμά μολύνσεις. Ο Winter ονομάζει την Aloe «φαρμακείο σ’ ένα φυτό».
Η Αλόη η γνησία όταν τεμαχιστεί εκκρίνει δύο υγρά, τα οποία έχουν διαφορετικές επιδράσεις και ιδιότητες. Ο κιτρινο-πράσινος χυμός ο οποίος ως επί το πλείστον εκκρίνεται όταν κοπεί η πράσινη επιφάνεια του φύλλου είναι ερεθιστικός. Αυτός περιέχει την αλοΐνη η οποία έχει όμοια σύνθεση με το κόμμι. Από την άλλη, το διαφανές υγρό που εκκρίνεται από το εσωτερικό του φύλλου, είτε αυτό τεμαχιστεί ή συνθλιβεί, είναι καταπραϋντικό και λέγεται ότι βοηθά στην επούλωση.
Ιατρικές Χρήσεις: Η αλόη η γνησία χρησιμοποιείται στον τομέα της εναλλακτικής ιατρικής και στης οικιακής χρήσης πρώτες βοήθειες. Τόσο ο ημιδιαφανής εσωτερικός πολτός (ζελέ) όσο και η κίτρινη ρητινοειδής αλοΐνη χρησιμοποιούνται εξωτερικά για να ανακουφίσουν το δέρμα από τραυματισμούς και δερματικές δυσφορίες. Ως φυτοθεραπεία, ο χυμός της αλόης βέρα συνήθως πίνεται για την ανακούφιση από δυσφορία του πεπτικού συστήματος (καούρες).
Κάποια σύγχρονη έρευνα προτείνει ότι η αλόη η γνησία ενδέχεται να επιβραδύνει σημαντικά την επούλωση μιας πληγής σε σύγκριση με τους συνηθισμένους τρόπους θεραπείας. Άλλες αξιολογήσεις σε τυχαίες και ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές δεν έχουν παράσχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι η αλόη βέρα έχει κάποιο ισχυρό φαρμακευτικό αποτέλεσμα.
Σήμερα, η αλόη η γνησία χρησιμοποιείται εσωτερικά και εξωτερικά από τον άνθρωπο. Το ζελέ που βρίσκεται στα φύλλα χρησιμοποιείται για την ανακούφιση σε μικρής σπουδαιότητας εγκαύματα, πληγές, και διάφορες δερματικές παθήσεις, όπως το έκζεμα και η δερματοφύτωση. Ο χυμός χρησιμοποιείται για να αντιμετωπιστεί ποικιλία των παθήσεων του πεπτικού συστήματος. Η εναλλακτική ιατρική με τη χρήση φυτών για θεραπεία ήταν δημοφιλής στη δεκαετία του 1950, σε πολλές δυτικές χώρες. Οι ευεργετικές ιδιότητες από τη χρήση του ζελέ είναι σχεδόν άμεσες και, επίσης, προσθέτουν ένα επιπλέον στρώμα πάνω στις πληγές που λέγεται ότι μειώνει την πιθανότητα μόλυνσης.
Έχουν γίνει πολύ λίγες μελέτες σχετικά με πιθανά οφέλη του ζελέ της αλόης της γνησίας με εσωτερική χρήση. Συστατικά της αλόης της γνησίας ενδέχεται να εμποδίζουν την ανάπτυξη όγκων. Υπήρξαν ορισμένες μελέτες σε ζώα που δείχνουν ότι το εκχύλισμα της αλόης της γνησίας έχει σημαντικές αντι-υπεργλυκαιμικές ιδιότητες και μπορεί να είναι χρήσιμο για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου Β. Οι μελέτες αυτές δεν έχουν εφαρμοστεί σε ανθρώπους.
Αθλητικές κακώσεις, Αιμορροίδες, Ακμή, Αλλεργίες, Αναζωογόνηση μαλλιών και δέρματος κεφαλής, Αναιμία, Αρθρίτιδα, Ασθμα, Αφυδατωμένο δέρμα, Αφθες, ΑIDS, Αγχος, Απόστημα κερατοειδούς, Αντιμυκητικό, Αντιβιοτικό, Αιμοκάθαρση, Ανανέωση των κυττάρων του αίματος, Αποτοξίνωση εντέρου, Αποσμητικό, Αποτοξίνωση ήπατος, Αυπνίες, Αντιόξινο, Ανεμοβλογιά. Β. Βρογχίτιδα, Βακτηριοκτόνο, Βλάβες απο ακτινοθεραπείες και πολλά ακόμη.
——————————
H Αλόη χαρακτηρίζεται «ως το φυτό της ιατρικής»
Οι αξιολογήσεις της σε ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές, έχουν παράσχει αποδεικτικά στοιχεία ότι η έχει ισχυρό φαρμακευτικό αποτέλεσμα και υπάρχουν πολλές περιπτωσιολογικές αναφορές που κάνουν ορισμένους ερευνητές να πιστεύουν ότι δεν είναι τυχαίο που της αποδίδεται αυτός ο τίτλος.
H Αλόη Βέρα ανήκει στην οικογένεια των Liliaceae. To γένος αυτό περιλαμβάνει περισσότερα από 350 είδη, από τα οποία μόνο δύο είναι σημαντικά για την καλλιέργεια της αλόης για θεραπευτική και κοσμητολογική χρήση. H Aloe Ferox Miller ευδοκιμεί στη Nότιο Aφρική και δίνει την «αλόη του Aκρωτηρίου» (Cap Αloe), ενώ η Aloe Vera, η μόνη με κίτρινα λουλούδια (Aloe Barbadensis Miller) από τις Δυτικές Iνδίες, δίνει το προϊόν το οποίο είναι γνωστό ως «αλόη των Barbados» (Curacao Aloe).
Tα φύλλα της αλόης είναι χοντρά, χυμώδη και σαρκώδη και μπορούν να παρουσιάζουν μεγάλη διαφορά ως προς το μέγεθος (από 20 μέχρι 60 εκατοστά). Aπό το κέντρο του φυτού βγαίνει μια ταξιανθία λουλουδιών με ζωηρά χρώματα (συνήθως κόκκινο ή ροζ), ανάλογα με την ποικιλία του φυτού. Όλα τα είδη της Αλόης Βέρα συναντώνται σε θερμές χώρες. Στην Ελλάδα έχει εγκλιματισθεί και καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό (aloe vera), μιας και υπάρχουν πάνω από 300 είδη αλόης βέρα και δεν έχουν όλα τα είδη τις θεραπευτικές ιδιότητες όπως αυτές που συναντάμε στο φυτό «Barbadensis Miller»
Tο ώριμο φυτό θα αναπτυχθεί σε ύψος μέχρι 7,5 μέτρα. Τη συναντάμε σε σχετικά θερμές περιοχές της Γης, υπάρχει δε σε αφθονία και στην Ελλάδα. Μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε περιοχή της Αμερικής, αλλά ως αυτοφυές φυτό φύεται στη Φλόριντα και πρωταρχικά στις ακτές της Λουιζιάνα της Αλαμπάμα, του Μισισιπή, στη Τζώρζια, στη Βόρεια και Νότια Καρολίνα . Τα άνθη της Aloe Vera έχουν χρώμα από ανοιχτό πράσινο έως κόκκινο, ενώ μπορούν να πάρουν και αποχρώσεις που κυμαίνονται από κίτρινο έως και πορτοκαλί.
Το χρώμα των φύλλων της, μπορεί να ποικίλλει από ένα ελαφρύ πράσινο όταν είναι μικρό το φυτό και αλλάζει σε ένα βαθύτερο πράσινο όταν γίνεται ώριμη. Το σχήμα των φύλλων της είναι πλατύ και λογχοειδές. Αυτά έχουν αγκάθια και από τις δύο πλευρές με σκληρό εξωτερικό φλοιό, ενώ στο εσωτερικό του φλοιού, κεντρικά εμπεριέχεται ένα υγρό ζελέ, το οποίο το καθιστά ικανό να ευημερεί σε περιοχές με μέτριες ή χαμηλές βροχοπτώσεις. Αυτό το υγρό τζέλ συμβάλλει στην αποθήκευση νερού και θρεπτικών συστατικών για περιόδους ξηρασίας, όπως αντίστοιχα ο κάκτος. Αυτά τα θρεπτικά συστατικά είναι που κάνουν το φυτό περιζήτητο.
Το φύλλο της Αλόης αποτελείται από τέσσερα στρώματα: Το φλοιό. Τον υποφλοιώδη χιτώνα (sap) Το στρώμα της κόλλας (latex) Το παρέγχυμα (πολφός)
* Ο φλοιός είναι λεπτός, με πράσινο χρώμα και καλύπτει όλη την επιφάνεια του φύλλου. Καλύπτεται από μία σειρά πλατιών επιδερμοειδών κυττάρων ενώ κάτω από την επιδερμίδα βρίσκονται δέκα περίπου σειρές κυβοειδών κυττάρων. Ο φλοιός περιέχει τα φωτοσυνθετικά στοιχεία και εκεί συντίθενται όλα τα φυσικά θρεπτικά συστατικά που βρίσκονται στην Αλόη Βέρα .
* Ο υποφλοιώδης χιτώνας (sap) αποτελείται από περιοδικές ινώδεις δεσμιδωτές προεκβολές που διατρέχουν όλο το μήκος του φύλλου και από γιγαντιαία επιμηκυμένα κύτταρα που προβάλλουν προς το κέντρο. Έχει κίτρινο χρώμα, που αποκαλείται και «κίτρινο αίμα». Έχει ιδιαίτερα πικρή γεύση και φαίνεται να προστατεύει το φυτό από ζώα και έντομα. Αυτό είναι το υγρό που τρέχει όταν κοπεί το φύλλο της Αλόης.
* Τα στρώμα της κόλλας (latex) είναι πλούσιο σε μεγαλομοριακά σάκχαρα, γνωστά σαν πολυσακχαρίτες, συμπεριλαμβανομένου και του περίφημου acemannan. Δεν έχει στέλεχος. Έχει φύλλα παχιά, χωρίς μίσχο που βγαίνουν κυλινδρικά απευθείας από τη βάση και είναι οδοντωτά.
Η Αλόη Βέρα μπορεί να φυτρώσει και να αναπτυχθεί και σε πετρώδη και ξηρά εδάφη. Η καλλιέργειά της συνίσταται σε εδάφη που αποστραγγίζονται εύκολα, είτε απευθείας στη γη είτε σε γλάστρες, γιατί προέρχεται από ημι-ερημικά κλίματα.
Το καλύτερο έδαφος για την καλλιέργεια της Αλόης Βέρα είναι αυτό με ελαφρώς αλκαλικό PH. Αν το έδαφος είναι πολύ όξινο π.χ. με PH=8 η ανάπτυξη του φυτού θα είναι περιορισμένη και αργή. Σύμμαχοι του φυτού είναι ο ήλιος και το εύκρατο κλίμα ενώ δεν αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες και την υπερβολική υγρασία. Όταν το φυτό έχει πολύ ήλιο και λίγο νερό, το χρώμα του είναι καφετί, ενώ όταν έχει λίγο ήλιο είναι καθαρό πράσινο. Σε περιοχές με μεγάλη ξηρασία συνιστάται η χρήση του κατάλληλου συστήματος ποτίσματος.
Επίσης συνιστάται η προστασία από ρεύματα του αέρα που θα μπορούσαν να σπάσουν τα βλαστάρια του φυτού. Η Αλόη Βέρα γενικά αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, αν και ενδέχεται να επιβραδύνουν ελαφρά την ανάπτυξή της αν παραμένουν συνέχεια αυξημένες. Πρόκειται για φυτό με μεγάλη ικανότητα προσαρμογής γι’ αυτό και το συναντάμε σε διάφορα μήκη και πλάτη της γης.
Η Αλόη Βέρα καλλιεργείται σε χώρες με τροπικό και ημιτροπικό κλίμα, όπως οι Ινδίες, η Κίνα, χώρες της Λατινικής Αμερικής, τα νησιά Barbados, η Τζαμάικα, η Αρούμπα, κάποιες περιοχές του Μεξικού, η Νότιος Αφρική, η Αίγυπτος και τελευταία η Ταιβάν και η Νότιος Κορέα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι μεγαλύτερες φυτείες υπάρχουν στην κοιλάδα του Rio Grande στο Τέξας ενώ καλλιεργείται ακόμα στην κεντρική και νότια Φλόριντα. Τα παραπάνω, όμως, δεν αποκλείουν την καλλιέργειά της και σε χώρες με μεσογειακό κλίμα, όπως είναι η Ελλάδα. Η καλύτερη εποχή για το φύτεμα της είναι μεταξύ Απριλίου και Αυγούστου.
Στις φυτείες η Αλόη Βέρα φυτεύεται σε σειρές. Ανάμεσα σε κάθε σειρά και πριν το φύτεμα υπάρχει ήδη αρδευτικό κανάλι ενώ το έδαφος οργώνεται και λιπαίνεται. Η φυτεία είναι δυνατόν να δώσει ικανοποιητική ποσότητα Αloe Vera από το πρώτο κιόλας έτος. Αυτό βέβαια εξαρτάται και από το μέγεθος των φυτών που θα φυτευτούν.
Το να παράγει κανείς Αλόη Βέρα είναι μια κουραστική διαδικασία. Το μεγαλύτερο μέρος της σποράς, της συγκομιδής και της επεξεργασίας γίνεται χειρονακτικά. Κάθε φυτό Αλόης Βέρα ξεκινά σαν βλαστάρι που χωρίζεται από τη ρίζα ενός ώριμου φυτού και μεταφυτεύεται για να γίνει ένα νέο αυτόνομο φυτό. Μετά από 2 ολόκληρα χρόνια προσεκτικής καλλιέργειας τα εξωτερικά φύλλα του νέου φυτού είναι έτοιμα για συγκομιδή. Τότε τα ώριμα φύλλα κόβονται προσεκτικά με το χέρι. Οι εργάτες κάνουν μία μικρή τομή στη βάση τους και τα αφαιρούν προσεκτικά για να μην καταστρέψουν τα νεώτερα φύλλα. Τα φυτά της Αλόης Βέρα παραμένουν παραγωγικά για 3 με 4 χρόνια αφού ωριμάσουν, παράγοντας το καθένα πάνω από 50 φύλλα στη διάρκεια της ζωής τους.
Η ιδανική θερμοκρασία για τη σωστή ανάπτυξη και εξέλιξη του φυτού είναι μεταξύ 20 και 25 βαθμούς Κελσίου ενώ πρέπει να αποφεύγονται οι πολύ απότομες αλλαγές στις θερμοκρασίες μεταξύ μέρας και νύχτας. Όσο λιγότερες είναι οι βροχοπτώσεις τόσο πιο αργή είναι η ανάπτυξή της. Τα κλίματα στα οποία μπορεί να αναπτυχθεί κυμαίνονται από τα εύκρατα ως τα τροπικά. Γι’ αυτό σε περιοχές που η θερμοκρασία πέφτει στο μηδέν ή πιο κάτω, πρέπει να καλλιεργείται σε εσωτερικούς χώρους. Τότε προτιμά το φιλτραρισμένο και λαμπερό φως με προσανατολισμό προς το νότο ή την ανατολή.
ΑΛΟΗ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Ο Δρ Lawrence G. Plaskett, ένας συνεργάτης της βασιλικής κοινωνίας της χημείας μεταξύ πολλών άλλων ακαδημαϊκών διακρίσεων, δηλώνει ότι “η δράση των ουσιών Aloe Vera ενεργοποιεί και εντείνει την άνοση απάντηση και αυτό αποτελεί μια από τις θεμελιώδεις επιστημονικά καθιερωμένες ενέργειες αλόης επάνω στο σώμα”
Όταν η ακτινοβολία και η χημειοθεραπεία είναι απαραίτητες, η αλόη βέρα βοηθά να ελαχιστοποιήσει τη ζημία που γίνεται στο σώμα από αυτές τις επεξεργασίες, οι οποίες καταστρέφουν τα υγιή κύτταρα – ιδιαίτερα κύτταρα ανοσοποιητικών συστημάτων – κρίσιμα για την αποκατάσταση του σώματος. Η χρήση της αλόης επιτρέπει στο σώμα να θεραπευθεί από τον καρκίνο και τη ζημία που γίνεται από τη συμβατική θεραπεία, το ανοσοποιητικό σύστημα ωθείται, οι όγκοι στενεύουν, οι μεταστάσεις μειώνονται έτσι ο καρκίνος δεν εξαπλώνεται και τα νέα υγιή κύτταρα αρχίζουν να αυξάνονται.
Πώς μπορεί να κάνει όλο αυτό; Μια σημαντική πτυχή θεωρητικά ως προς την αιτία του καρκίνου είναι ότι η αρχή της ασθένειας οφείλεται σε μια αποτυχία του ανοσοποιητικού συστήματος να αποκριθεί κατάλληλα στην ανάπτυξη των κυττάρων καρκίνου στο σώμα. Αυτό έχει δημιουργήσει έναν τομέα της ερευνητικής αποκαλούμενης, ανοσιοθεραπείας καρκίνου. Γενικά γίνεται αποδεκτό ότι το ανθρώπινο σώμα αναγκάζεται να χειριστεί την εμφάνιση του καρκίνου σε κανονική βάση, και ότι το ανοσοποιητικό σύστημα αποκρίνεται στην αύξηση των κυττάρων καρκίνου συνήθως. Τα καρκινώδη κύτταρα αναπτύσσονται λόγω ποικίλων παθογόνων που το σώμα αντιμετωπίζει και υπερνικά καθημερινά.
Οι ποικίλες θεωρίες που αποδίδουν την αρχή του καρκίνου στην ανώμαλη έκθεση ακτινοβολίας, τους περιβαλλοντικούς μολυσματικούς παράγοντες, τη ρύπανση, τα συντηρητικά και τις χημικές ουσίες στην βρώση τροφίμων, την έλλειψη κατάλληλης διατροφής, την πίεση, τους ιούς, τη γενετική ή οτιδήποτε άλλο, μπορούν όλες να είναι σωστές. Δηλαδή, να υπάρξει οποιοσδήποτε αριθμός μεταβλητών που αναγκάζουν τα καρκινώδη κύτταρα να αρχίσουν να διαμορφώνονται.
Σύμφωνα με αυτήν την κατανόηση του καρκίνου, το ανοσοποιητικό σύστημα συμβιβάζεται και δεν μπορεί να παλέψει την αύξηση των ανώμαλων κυττάρων και έτσι ο καρκίνος παίρνει τη λαβή, και ένας όγκος αρχίζει να διαμορφώνει. Ο περαιτέρω συμβιβασμός του ανοσοποιητικού συστήματος για να αποκριθεί στην αύξηση κυττάρων καρκίνου καθορίζει εάν το σώμα αναπτύσσει τον καρκίνο ή αποβάλλει επιτυχώς τα ανώμαλα κύτταρα και παραμένει υγιές.
Μια συνοπτική εξήγηση των σημαντικών κομματιών του ανοσοποιητικού συστήματος θα κάνει τα καταπληκτικά οφέλη της αλόης στη θεραπεία του καρκίνου σαφέστερη. Τα λευκά κύτταρα αίματος είναι το κρισιμότερο μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος. Ορισμένα χημικά σήματα που απελευθερώνονται από τους ιστούς σαν απάντηση σε ένα αντιγόνο (ξένα μόρια στο σώμα) προσελκύουν τα λευκά κύτταρα αίματος, τα οποία αποκρίνονται με να συγκεντρωθούν στον επηρεασθέντα ιστό.
Τα Neutrophils είναι τα πρώτα κύτταρα που αντιδρούν σε μια μόλυνση και “τρώνε” τα ξένα μόρια. Η διόγκωση που συνδέεται με τις μολύνσεις οφείλεται εν μέρει στα ένζυμα που απελευθερώνονται από τα neutrophils σε αυτήν την διαδικασία. Τα μονοκύτταρα ακολουθούν με “την κατανάλωση” των μεγαλύτερων μορίων που δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν από τα neutrophils καθώς επίσης και τα neutrophils που πέθαναν ως αποτέλεσμα της κατανάλωσης των ξένων μορίων.
Τα moncytes απελευθερώνουν διάφορες χημικές ουσίες που διαδραματίζουν τους κρίσιμους ρόλους στην πάλη της μόλυνσης, συμπεριλαμβανομένης της ηντερφερόνης και interleukin. Αυτές οι χημικές ουσίες υποκινούν τα λεμφοκύτταρα για να συνεχίσουν την απάντηση στο αντιγόνο. Τα λευκά κύτταρα αίματος σπάζουν το αντιγόνο κάτω σε τεμάχια, στα οποία τα λεμφοκύτταρα μπορούν χημικά να αναγνωρίσουν και να αποκριθούν. Τα πιό κοινά λεμφοκύτταρα είναι β-κύτταρα, που σκοτώνουν τα ξένα αντιγόνα, και κύτταρα “αρωγών”, τα οποία ρυθμίζουν τη δράση των τ-λεμφοκυττάρων με την ενίσχυση ή την επιβράδυνση της απάντησης κυττάρων “δολοφόνων”.
Η Αλόη Βέρα είδαμε πως περιέχει πολλές χημικές ουσίες που ενισχύουν τις δραστηριότητες όλων των λειτουργιών του ανοσοποιητικού συστήματος που περιγράφηκαν παραπάνω. 23 Polypeptides χρησιμεύουν ως αυτά που διεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα, που βοηθούν να ελέγξουν ένα ευρύ φάσμα των ασθενειών και των αναταραχών. 20 πολυσακχαρίτες αυξάνουν τη δράση των λευκών κυττάρων αίματος που αυξάνουν έτσι την παραγωγή των τ-κυττάρων και της ηντερφερόνης “.
Επίσης χημικά ενισχύουν τη δράση των τ-κυττάρων. Ένας από αυτούς τους πολυσακχαρίτες, mannose, έχει κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας όπως και εγκρίνεται στην Ευρώπη για να υποκινήσει το ανοσοποιητικό σύστημα των ασθενών του AIDS. Η έρευνα του AIDS έχει δείξει ότι η χρήση της Αλόης Βέρα μπορεί να διπλασιάσει τον αριθμό των τ-κυττάρων, “αρωγών” μέσα σε τρεις εβδομάδες και να μειώσει συγχρόνως το αντιγόνο P-24 core antigen ο γενικός δείκτης του προερχόμενου από ιό φορτίου στο σώμα. Η ηντερφερόνη και interleukin υποκινούνται να επιτεθούν στον καρκίνο και στους ιούς στο σώμα. Τα Lectins και τα emodines είναι δύο κατά του όγκου χημικές ουσίες της αλόης που, μαζί με μια αύξηση στον παράγοντα νέκρωσης όγκων που επέρχεται από την αλόη, αρχίζουν να καταστρέφουν τους κακοήθεις όγκους καρκίνου.
Δέρμα και Αλόη
Το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματος, καθώς καλύπτει επιφάνεια 1,5-2 τ.μ. και έχει βάρος 10-12 κιλά. Αποτελείται από 70% νερό, 25% πρωτεΐνες, 5% λίπος και μέταλλα. Είναι ελαστικό, αδιάβροχο και έχει τη δυνατότητα να αναγεννιέται. Η δομή του δέρματος αποτελείται από τις εξής στοιβάδες:
Επιδερμίδα: είναι η επιφάνεια του δέρματος, η οποία προστατεύει από τραυματισμούς, διατηρεί την υγρασία και ρυθμίζει τη διαδερμική διέλευση ουσιών. Χόριο (κυρίως δέρμα): τρέφει και στηρίζει την επιδερμίδα. Περιέχει τους ινοβλάστες, κύτταρα που συνθέτουν τις κολλαγόνες και τις ελαστικές ίνες, οι οποίες προσδίδουν δομική σταθερότητα, ελαστικότητα, σφριγηλότητα, αντοχή και όγκο.
Υπόδερμα (υποδόρειος ιστός): πρόκειται για λιπαρό ιστό που βρίσκεται κάτω από το δέρμα και αποτελεί την αποθήκη θρεπτικών ουσιών.
Ενυδάτωση: Το νερό είναι το βασικό συντελεστή του περιβάλλοντος των ζωντανών οργανισμών.Το δέρμα, προκειμένου να διατηρήσει τις ιδιότητές του, χρειάζεται να είναι πάντα ενυδατωμένο.Τότε είναι ανθεκτικό, λαμπερό και όμορφο στην όψη, μαλακό και λείο στην αφή. Η αφυδάτωση του δέρματος έχει αρνητικό αντίκτυπο στη δομή και στις λειτουργίες του.
Ένα αφυδατωμένο δέρμα είναι θαμπό, τραχύ, χωρίς ελαστικότητα. Τα αίτια είναι ποικίλα. Μπορεί να συνδέονται με εξωγενείς παράγοντες που επιδεινώνουν ή καταστρέφουν το υδρολιπιδικό φιλμ, το οποίο καλύπτει την επιδερμίδα, με ενδογενείς παράγοντες όπως το φύλο ή η ηλικία, αλλά και με παθολογικούς. Δοκιμάστε τις ενυδατικές κρέμες ημέρας,οι οποίες ενισχύουν τις φυσικές λειτουργίες της επιδερμίδας, συγκρατούν την υγρασία στο δέρμα και προλαμβάνουν την αφυδάτωση.
Τύποι επιδερμίδας: Κάθε επιδερμίδα είναι μοναδική και έχει ιδιαίτερες ανάγκες, ανάλογα με την ανθεκτικότητά της η οποία προσδιορίζεται από γενετικά χαρακτηριστικά και την κατάστασή της (π.χ. τάση για λιπαρότητα ή ξηρότητα, σπυράκια, κλπ). Άλλοι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν το δέρμα είναι η ηλικία, το κλίμα, τα φάρμακα, οι ορμόνες, κλπ.
Κανονικό δέρμα: χαρακτηρίζεται από φωτεινή και ελαστική επιδερμίδα, η οποία έχει φρέσκια, νεανική όψη, ενώ οι πόροι είναι σχεδόν αόρατοι.
Ξηρό δέρμα: χαρακτηρίζεται από έλλειψη λιπιδίων και νερού. Ερεθίζεται εύκολα και δεν είναι ανθεκτικό στις κλιματικές ή μηχανικές επιθέσεις, οι οποίες προκαλούν αίσθηση ενόχλησης, «τραβήγματος» ή και κνησμού. Υπάρχουν μικροί πόροι, η όψη είναι θαμπή και οι λεπτές γραμμές ή οι ρυτίδες είναι εμφανείς.
Λιπαρό δέρμα: η λιπαρότητα συνδέεται με την αύξηση του όγκου και της έκκρισης των σμηγματογόνων αδένων. Είναι συνήθης στην εφηβεία αλλά και αργότερα. Το λιπαρό δέρμα είναι ανθεκτικό. Οι ρυτίδες εμφανίζονται σε μεγαλύτερη ηλικία και είναι λιγότερο βαθιές, αλλά παρουσιάζεται μεγαλύτερη χαλάρωση. Οι πόροι είναι διεσταλμένοι, υπάρχουν μαύρα στίγματα και συχνά σπυράκια.
Μικτό δέρμα: πρόκειται για το δέρμα που εμφανίζει ταυτόχρονα λιπαρές ζώνες, στη μεσαία γραμμή του προσώπου, γνωστή και ως «ζώνη Τ» και κανονικές ή ξηρές ζώνες που εντοπίζονται στα μάγουλα. Τα χαρακτηριστικά του σε κάθε ζώνη του προσώπου είναι ανάλογα με αυτά του κάθε τύπου δέρματος.
Δέρμα με τάση για ακμή: όταν οι σμηγματογόνοι αδένες είναι υπερδραστήριοι μπορεί να προκαλέσουν ακμή, δηλαδή μία δυσλειτουργία που χαρακτηρίζεται από κλειστούς πόρους και σπυράκια με φλεγμονή. Το σμήγμα που βρίσκεται αποκλεισμένο στον φραγμένο πόρο είναι ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη βακτηρίων.
Ευαίσθητο, λεπτό δέρμα: πρόκειται για δέρμα δυσανεκτικό, που χαρακτηρίζεται από έλλειψη υγρασίας, χαμηλή αντοχή στον ήλιο και το νερό και μικρούς πόρους.
Γήρανση: Η γήρανση είναι μία φυσιολογική και αναμενόμενη εξέλιξη στην κατάσταση του δέρματος, το οποίο με την πάροδο του χρόνου αλλάζει ως προς την δομή και τη λειτουργία του.Η προοδευτική αυτή διαδικασία ξεκινά από την ηλικία των 25 ετών. Είναι αποτέλεσμα της επιταχυνόμενης αποσύνθεσης των δομών του δέρματος και της επιβράδυνσης της ανανέωσής του. Οι μηχανισμοί γήρανσης είναι οι εξής: α) η υπερπαραγωγή ελεύθερων ριζών οξυγόνου, β) η σκλήρυνση των πρωτεϊνών του δέρματος, κυρίως των ινών κολλαγόνου, και γ) η εκφύλιση των ινών του δέρματος από ένζυμα.
Η διαδικασία της γήρανσης μπορεί να επιταχυνθεί από διάφορους παράγοντες. Ενδογενείς, όπως η κληρονομικότητα, μηχανικούς όπως οι συσπάσεις μυών, ορμονικούς και παθολογικούς. Όσον αφορά στους εξωγενείς παράγοντες, σημαντικότεροι είναι η ηλιακή ακτινοβολία, οι ρύποι του περιβάλλοντος, η διατροφή και ο τρόπος ζωής. Η γήρανσης της επιδερμίδας έχει ως αποτελέσματα τη λέπτυνσή της, την πάχυνση της κερατίνης στοιβάδας, τη μειωμένη ενυδάτωση της κερατίνης, τη μειωμένη δραστηριότητα του μεταβολισμού, τις διαταραχές στη μελάχρωση των κυττάρων, κ.α.
Το δέρμα παρουσιάζει μείωση όγκου (μείωση ινοβλαστών, μείωση και κατακερματισμός ελαστικών ινών, μείωση και τροποποίηση κολλαγόνου) και ελαχιστοποίηση της παραγωγής σμήγματος. Το 100% ΟΡΓΑΝΙΚΟ ΖΕΛΕ ΑΛΟΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ περιέχει συστατικά με αντιγηραντική και ενυδατική δράση. Όπως επίσης και η ΑΛΟΗ σε μορφή ροφήματος. Η ΑΛΟΗ είναι το φυσικό προιόν που λατρεύει το δέρμα σας και ολόκληρος ο οργανισμός σας, αξιοποιήστε τις “μαγικές” ιδιότητες της, βάλτε την στην καθημερινότητα σας και θα αποζημιωθείτε πλουσιοπάροχα.
Τα κυριότερα οφέλη της αλόης βέρα είναι:
> Ενδυνάμωση: Ο χυμός από την αλόη βέρα είναι ιδανικός για ενδυνάμωση του οργανισμού, αφού είναι γεμάτος βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία. Η κατανάλωση του χυμού δίνει στο σώμα μας δύναμη ν’ ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της καθημερινότητας.
> Πεπτικές διαταραχές: Η αλόη βέρα έχει ουσιαστική δράση σε διαταραχές του πεπτικού συστήματος όπως η καούρα, τα έλκη και το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου. Συγκεκριμένα καταπραΰνει τον οισοφάγο και ελαττώνει τις ενοχλήσεις της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης. Παράλληλα η αλόη βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του εντέρου.
> Στοματική υγιεινή: Ο χυμός των φύλλων της αλόης βέρα μπορεί να βοηθήσει στο να επισκέπτεστε πιο αραιά τον οδοντίατρο, καθώς βελτιώνει σημαντικά την υγεία των ούλων. Η οδοντόκρεμα με βάση την ΑΛΟΗ είναι ουσιαστικά μονόδρομος.
> Διαβήτης: Σύμφωνα με εργαστηριακές έρευνες, η καθημερινή κατανάλωση μισής μόλις κουταλιάς χυμού από αλόη βέρα, σε περίοδο 14 εβδομάδων, μπορεί να μειώσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα κατά 45%.
> Βοηθά την κινητικότητα του εντέρου: Ο χυμός της αλόης περιέχει ανθρακινόνες γλυκοσίδες Α και Β, που είναι ισχυρά φυσικά καθαρτικά.
> Διαχείριση βάρους: Εκτός από θεραπευτικές ιδιότητες, η αλόη βέρα χρησιμοποιείται ως βοήθεια για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας και την διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους.
> Ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος: Το ζελέ της αλόη βέρα έχει μεγάλες ποσότητες σε αντιοξειδωτικά τα οποία καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες και ενισχύουν τη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος.
> Πιτυρίδα: Η αλόη μπορεί να περιορίσει τα συμπτώματα της πιτυρίδας , καταπραΰνοντας παράλληλα τον κνησμό. Το τζελ (gel) της αλόης μπορεί να χρησιμοποιηθεί πριν το σαμπουάν για καλύτερα αποτελέσματα.
> Εγκαύματα: Αν ακουμπήσατε στο μάτι της κουζίνας ή στο αναμμένο σίδερο, βάλτε κρέμα από χυμό ή τζελ αλόης στην καμένη περιοχή και επαναλάβετε μέχρι το κάψιμο να φύγει. Στην ανάγκη, κόψτε ένα φύλλο από τη γλάστρα, πλύντε το, ανοίξτε το στη μέση και βάλτε το πάνω στο ελαφρύ έγκαυμα. Το τζελ της αλόης βέρα, είναι μακράν το καλύτερο φάρμακο για τα εγκαύματα. Καλό είναι να έχετε πρόχειρο ένα σωληνάριο μαζί σας γι’ αυτό το σκοπό, όπως κάνουν οι έξυπνοι σεφ. Επίσης είναι εξίσου αποτελεσματικό και πιθανόν μοναδικό, στην αντιμετώπιση εγκαυμάτων από την έκθεση στον ήλιο.
> Αν πέφτουν τα μαλλιά: Απλώστε στο κεφάλι αλόη βέρα 2-3 φορές την ημέρα, αφήστε τη για λίγα λεπτά και ξεβγάλτε. Ακολουθήστε τη θεραπεία για διάστημα τουλάχιστον 3 μηνών. Έτσι, θα βοηθήσετε όχι μόνο τα μαλλιά σας, αλλά και το δέρμα του κεφαλιού.
> Πόνοι στις αρθρώσεις: Κάντε επαλείψεις με αλόη βέρα στις προβληματικές περιοχές και συνδυάστε τις με εσωτερική λήψη. Για διάστημα 2 μηνών, πίνετε 2-3 φορές την ημέρα 1-2 κουταλάκια χυμό αλόης με χυμό φρούτων και 1 ποτήρι νερό και, μόλις τα συμπτώματα υποχωρήσουν, συνεχίστε για καλύτερη υγεία και ευεξία.
> Για μύκητες στα πόδια: Απλώστε τζελ αλόης βέρα πάνω στην περιοχή και τυλίξτε τη με επίδεσμο. Επαναλάβετε μέχρι η μόλυνση να φύγει.
> Για μελανιές: Απλώστε την αλόη κατευθείαν πάνω στο χτύπημα 3-4 φορές την ημέρα ή κόψτε ένα φύλλο και δέστε το πάνω στο χτυπημένο σημείο. O πόνος και το πρήξιμο θα μειωθούν αισθητά.
> Για μικρά κοψίματα και εκδορές: Πρώτα καθαρίστε την πληγή και έπειτα απλώστε αλόη ή μουσκέψτε έναν επίδεσμο με χυμό αλόης και δέστε τον στη περιοχή. Επαναλάβετε μέχρι το κόψιμο ή η εκδορά να κλείσει. Η αναπλαστική δράση της αλόης θα βοηθήσει να επουλωθεί γρήγορα η μικρή πληγή.
> Για εκζέματα: Μπορείτε και εδώ να χρησιμοποιείτε την αλοη βερα εξωτερικά σαν αλοιφή, αλλά και να πίνετε 1-2 κουταλάκια καθημερινά μέχρι το έκζεμα να παρουσιάσει βελτίωση.
> Επιδερμίδα: Ίσως η πιο γνωστή χρήση της αλόης βέρα, είναι η εφαρμογή και η θετική της επίδραση σε μια σειρά προβλημάτων της επιδερμίδας. Εκτός από τη ψωρίαση, η αλόη βέρα είναι χρήσιμη για ενυδάτωση και την αποτοξίνωση του δέρματος, την αφαίρεση ουλών και σημαδιών, την καταπολέμηση φλεγμονών και τη γενικότερη αναζωογόνηση του δέρματος.
Ενδεχόμενες παρενέργειες: Σε γενικές γραμμές, η aloe vera είναι ασφαλές φυτό, αρκεί να χρησιμοποιείται σωστά. Πρέπει να ακολουθείτε πάντα τις οδηγίες του φαρμακοποιού ή του βοτανοθεραπευτή γιατί η παρατεταμένη ή υπερβολική χρήση της μπορεί να έχει παρενέργειες ή να προκαλέσει κάποια αλληλεπίδραση με άλλα βότανα και φάρμακα.
● Όταν η αλόη βέρα χρησιμοποιείται για επάλειψη στο δέρμα, θεωρείται ασφαλής. Το ενδεχόμενο να προκαλέσει κάποια αλλεργική αντίδραση είναι σπάνιο. Από την άλλη, η κατανάλωση αλόης βέρα από το στόμα θέλει προσοχή, γιατί μπορεί να προκαλέσει διάρροια αφού χρησιμοποιείται για ν’ανακουφίζει από την δυσκοιλιότητα.
● Αν η Αλόη είναι φυσική χωρίς προσμίξεις και πρόσθετα μπαίνει κατευθείαν πάνω σε πληγές και είναι ασφαλής.
● Oι γυναίκες στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, αλλά και όσοι έχουν προβλήματα, όπως πόνους στην κοιλιά, ιστορικό ειλεών ή αλλεργία στο σκόρδο, στο κρεμμύδι και σε άλλα φυτά της οικογένειας αυτής, πρέπει να είναι προσεκτικοί με την αλόη βέρα.
● Η αλόη βέρα μπορεί να αλληλεπιδράσει με την υδροκορτιζόνη, τα διουρητικά, τα αντιπηκτικά και με τα φάρμακα για το διαβήτη. Έτσι, μπορεί, για παράδειγμα, να βελτιώσει τη λειτουργία του παγκρέατος, με αποτέλεσμα να χρειαστεί προσαρμογή της δόσης ινσουλίνης. Λόγω της καθαρτικής της δράσης, μπορεί ακόμα να ρίξει τα επίπεδα του καλίου στο αίμα και να προκαλέσει αρρυθμίες.
Αν και απευθυνόμαστε εδώ σε υγιείς ανθρώπους, καλό είναι να ρωτήσετε ένα γιατρό που γνωρίζει σχετικά με την Αλόη, αν έχετε κάποιο πρόβλημα υγείας.
@Ηω Αναγνώστου/miastala.com -2009
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου