Έχω μια απορία.

Όταν το παιδί σας,ρωτάει γιατί δεν επιτρέπετε να έρθουν αυτοί οι μαθητές,ποιά είναι η απάντηση σας;
Δεν έχω παιδιά,από καθαρά προσωπική επιλογή.Δε θέλω κάποιον να με γηροκομήσει.Δεν έχω τα γονίδια του Αϊνστάιν και της Σοφία Λόρεν.Δε θέλω ένα μικρό αντίγραφο μου,έτσι ώστε να του μεταφέρω τις προβολές και τα απωθημένα μου.Φαντάζομαι,πως όλα αυτά είναι αποδεκτά,έτσι δεν είναι;Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής,προτιμώ να έχω ένα κομπόδεμα για να με φροντίσει κάποιος ξένος,όταν με το καλό έρθουν τα γηρατειά,παρά να περιμένω να φιλοτιμηθεί μετα βίας και ανάγκης ένας συγγενής.Στο δικό μου μυαλό,αυτό μεταφράζεται σαν αξιοπρέπεια.Που θέλω να καταλήξω όμως.Όταν στο παιδάκι,δεν μεταφέρεις μηνύματα συμπόνοιας και καλοσύνης,το κακό δε θάργήσει να σε βρει.Είναι άλλωστε,πρακτικές ανθρώπινης επιβίωσης εδώ και κατι χιλιάδες χρόνια.Να μαθαίνεις στον απόγονο σου,να είναι συμπονετκός,ευγενικός και προνοητικός.

Κατερίνα